Ακούει κανείς;

....της Ιωάννας Μικροπούλου

Με αφορμή τη γενική συνέλευση που πραγματοποίησε η σχολή μου, η Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ, την Τρίτη στις 20/9, θα ήθελα να σας αναφέρω ένα γεγονός που πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση, με εξόργισε -θα μπορούσα να πω- και μου δημιούργησε ορισμένους προβληματισμούς.

Αρχικά να σας πω ότι η συγκεκριμένη συνέλευση ήταν η 4η στη σειρά συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν αυτό το μήνα στη σχολή μου, έχοντας ως θέμα φυσικά το νέο Νόμο-Πλαίσιο για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ήταν λοιπόν η μοναδική φορά που μια ομάδα ανεξάρτητων, αχρωμάτιστων φοιτητών κατέβασαν ένα πλαίσιο υπέρ της ανοιχτής σχολής. Οι εν λόγω φοιτητές προσπάθησαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους αφήνοντας στην άκρη την αντιδικία για το νόμο και παίρνοντας θέση ενάντια στις καταλήψεις. Πρότειναν το κάτι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ! Ακούστηκε επιτέλους και η άλλη όψη του νομίσματος.

Ας μιλήσω όμως πιο συγκεκριμένα για το συμβάν που μ' έβαλε στο τρυπάκι του προβληματισμού. Η συνέλευση λοιπόν ξεκίνησε με 3 ώρες καθυστέρηση και η λίστα των ομιλητών άνοιξε. Ο ένας μετά τον άλλον μας παρέθεσαν τις απόψεις τους και τον πιθανό τρόπο δράσης τους. Οι 13 από τους 15 ομιλητές παρουσίασαν μία κοινή πορεία πλεύσης, τάχθηκαν κατά του νόμου και πρότειναν ως κύριο μέσο αντίδρασης την κατάληψη της σχολής. Οι άλλοι 2 διαφώνησαν λέγοντας ότι η επί 3 εβδομάδες κατάληψη δεν οδήγησε πουθενά κι ότι με το άνοιγμα της σχολής μπορούμε να ακολουθήσουμε άλλου είδους κινητοποιήσεις, ίσως πιο συλλογικές και δραστικές. Ο ένας από αυτούς τους 2 ''επαναστάτες'' προερχόταν από την ομάδα των ανεξάρτητων φοιτητών που σας ανέφερα παραπάνω. Όταν λοιπόν ήρθε η σειρά του να μιλήσει, ένα συντριπτικό ποσοστό των φοιτητών στο κατάμεστο αμφιθέατρο πολύ απλά αδιαφόρησε. Δημιουργήθηκε βαβούρα με αποτέλεσμα και το παιδί να δυσκολεύεται να εκφράσει την εναλλακτική του πρόταση, να χάνει τον ειρμό του και όσοι από το ακροατήριο ήταν ανοιχτοί σε μια αντίθετη άποψη να αδυνατούν να παρακολουθήσουν.

Και τώρα πείτε μου εσείς .Είναι αυτή σωστή στάση ατόμων της γενιάς μας που και καλά αντιδρούν και αγωνίζονται για τη μεγάλη ανατροπή; Δηλαδή αυτός είναι ο προοδευτικός και ανοιχτόμυαλος Νεοέλληνας; Ο τυφλός οπαδός που κλειδώνει το μυαλό του και πνίγει κάθε άποψη που έρχεται ενάντια στα παγιωμένα του πιστεύω;

Μήπως τελικά η νοοτροπία αυτή των Ελλήνων αποτελεί τον κύριο παράγοντα διαιώνισης της διαφθοράς; Μήπως τελικά αυτή είναι η πηγή πολλών προβλημάτων που ταλανίζουν τη χώρα γενικότερα, είτε αυτά είναι ζητήματα καθημερινότητας είτε θέματα μεγαλύτερης εμβέλειας; Άλλωστε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η νοοτροπία των κοινωνικών ομάδων, μικρών ή μεγάλων, παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη συλλογική συμπεριφορά τους, στις επιτυχίες και αποτυχίες τους και στην δημιουργία και συντήρηση προβλημάτων.

Μια κοινωνία αλλάζει όταν αλλάζουν τρόπο σκέψης και πράξης τα μέλη της. Το μόνο μέσο για να δυναμώσει κανείς τη διάνοιά του είναι να μην έχει κατασταλάξει για τίποτε, να αφήνει το μυαλό του να είναι ένα πανηγύρι για όλες τις σκέψεις. Άρα, παιδιά, ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια και τ' αυτιά μας και πάνω απ' όλα τα μυαλά μας, ας βελτιώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και μετά τον υπόλοιπο κόσμο!