.....του Νίκου Βράντση
Πως η πραγματικότητα καθιστά πραγματική την ψευδαίσθηση και την κάλπικη λύση απτή και ουσιαστική; Στηριγμένοι σε μια κοινωνία της οικονομίας , όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως παραγωγός εργασίας και καταναλωτής αγαθών αξίας ίσης με την εργασία του, ζώντας σε μια σεισμική δόνηση της παρούσας οικονομίας, τίθενται υπό αμφισβήτηση όλες οι αδιαπραγμάτευτες έως τώρα αλήθειες του νεοφιλελευθερισμού εκτεινόμενες από το οικονομικό και το κοινωνικό μέχρι το πολιτικό κατεστημένο, υπό το βάρος της κατάρρευσης των κεκτημένων απολαύσεων και της συνήθειας.
Συνηθίσαμε να απολαμβάνουμε του καρπούς μιας κάλπικης ευημερίας, βασισμένης σε ψευδαισθήσεις , μετουσιωμένη σε ένα ψευδές κοινωνικό κράτος, κράτος βολέματος και πελατειασμού παρά κοινωνικών κινήτρων. Ένα κράτος βολέματος, που στήριζε την βάση του, στην αέναη ανάπτυξη του καπιταλισμού και του αλόγιστου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και όταν το σαθρό αυτό χρηματοπιστωτικό σύστημα κατάρρευσε, όταν η σπατάλη και η απληστία φανέρωσαν τα αυτοκαταστροφικά του μειονεκτήματα, ήταν λογικό το βασικό θύμα να είναι η χώρα στην οποία η ηθικότητα είναι τόσο σπάνια όσο και οι αυξήσεις μισθών, η διαφθορά και η σήψη τόσο συνηθισμένες όσο και ο ήχος της λέξης μαλάκας, η αλληλεγγύη αντιμετωπίζεται ως κακούργημα και το κακούργημα ως ανάγκη.
Σαφώς η κρίση είναι μια κρίση του καπιταλισμού και σαφώς τα αίτια της ελλοχεύουν στην άπληστη φύση του άπληστου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σαν Ελλάδα γευτήκαμε πολλούς από αυτούς τους απαγορευμένους καρπούς που φάνταζαν τόσο ελκυστικοί και καλούμαστε σήμερα να επωμιστούμε της ευθύνες των αποφάσεών μας, που φάνταζαν τόσο μακρινές. Σαν σύγχρονοι διαπράττοντες του προπατορικού αμαρτήματος , οικειοθελώς εξαπατημένοι από το διαβολικό φίδι της οικονομίας, αφορισμένοι από τον παγκόσμιο καπιταλιστικό παράδεισο, δικαιολογημένα αποδιοπομπαίοι τράγοι του, μετατρέψαμε την ντροπή μας σε εθνικιστική ανδρεία, που αυτοεπιβεβαιώνεται εσωστρεφώς.
Ειρωνικό να μας κρίνει ένα εγγενώς διεφθαρμένο σύστημα, το οποίο εξέθρεψε και επέτρεψε στην παρασιτική μας φύση να καλλιεργηθεί. Είμαστε οι πιο άξιοι θεματοφύλακες της καπιταλιστικής ηθικής, ή καλύτερα τα πιο άξια δείγματα της καπιταλιστικής ανηθικότητας . Και αυτοί αντί να μας εκθειάζουν, μας κατασυκοφαντούν με αλήθειες. Είμαστε η χειρότερη έκφανση του καπιταλιστικού πειράματος ,όπως αυτό επιχειρήθηκε την μετακευνσιανική εποχή. Αντικατοπτρίζουμε και συγκεντρώνουμε όλα τα κακώς κείμενα του σαθρού αυτού μοντέλου.
Η μεταδοτική μας αρρώστια , προσέλκυσε πολυάριθμους γιατρούς, έκαστος με μια λύση. Οι νεοφιλελεύθεροι, οι διστακτικοί και αναποφάσιστοι, οι αριστερίζουσες οιμωγές, καθένας με την δική του ριψοκίνδυνη πρόταση.
Παρ’ όλες τις αντιφάσεις που ταλανίζουν προσωπικό και συλλογικό κοινωνικό νου, οφείλουμε να καταλήξουμε σε μια κοινή παραδοχή. Η πολιτική ωριμότητα αποτελεί ένα μειοψηφικό χαρακτηριστικό στον κυκεώνα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας και είναι τώρα που τα σφάλματα του πολιτικού μας συστήματος είναι τόσο εμφανή και σαφή, που αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί. Ανατροπή συμβόλων και κακότροπων συνηθειών, και δημιουργία ενός θεσμικού ιστού, ικανού να μεταλλάξει την εκπαίδευση του Έλληνα στην διαφθορά. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε και να προστατέψουμε αυτούς τους θεσμούς, ώστε να περιορίσουμε την ελληνική διαφθορά, πριν αυτή τους εκφυλίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου