''Το λάδι και το νερό των ελληνικών πανεπιστημίων''

.....του Ηλία Τροχίδη

     Το ελληνικό πανεπιστήμιο: Χώρος επιστημονικής μελέτης,προώθησης και ασυλίας του πνεύματος, ιδεολογικής ζώνης προστασίας, αγώνων για την προάσπιση όλων των παραπάνω αλλά παράλληλα χώρος ανομίας, πολιτικής στρατολόγησης και ενός ξεδιάντροπου συμφεροντολογικού πάρε-δώσε.

Η οικονομική κρίση μπορεί να έβγαλε αρκετά από τα προβλήματα του πανεπιστημίου στην επιφάνεια αλλά η παθογένεια του τελευταίου είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια. Χρόνια που αφιερώθηκαν στην καθιέρωση ενός αισχρού κομματικού status quo εντός των πλαισίων του ‘’ασύλου ιδεών’’. Είναι πράγματι κομμάτι ασυλίας ο ανεξέλεγκτος κομματικός προσηλυτισμός νέων φοιτητών από την στάση του λεωφορείου ακόμη, υπό την μορφή παροχής βοήθειας για την εγγραφή τους; Είναι κομμάτι ασυλίας το γεγονός της προπληρωμένης διασκέδασης από τα ‘’δικά μας παιδία’’; Είναι κομμάτι της διδασκαλίας η ευνοιοκρατία φοιτητών; Και εν τέλει, είναι κομμάτι του πανεπιστημίου οι κομματικές παρατάξεις; Και τονίζω το κομματικές καθώς οι περισσότερες κρύβονται πίσω από το επίθετο φοιτητικός προς ωραιοποίηση της εικόνας. Στις παρατάξεις έγκειται το ‘’λάδι και το ‘’νερό’’ του τίτλου καθώς καθίσταται αδύνατο, κατά την γνώμη μου, να γίνει συγκερασμός του φοιτητικού κινήματος με τις κομματικές παρατάξεις.

Σαφώς και είναι άξια κριτικής η παραπάνω θέση. Θα αναλογιστεί κανείς: ‘’πώς είναι δυνατόν να εκφραστεί η φοιτητική γνώμη με κάποιον άλλο τρόπο; Μήπως όμως οι ίδιες οι παρατάξεις είναι αυτές που εμποδίζουν τη φοιτητική γνώμη να ανθήσει; Μήπως ψάχνουμε εχθρούς εντός του πανεπιστημιακού πλαισίου αντί να ψάξουμε έξω, αυτούς που το απειλούν; Επιλέγουμε τον δρόμο της σύγκρουσης συμφερόντων, συμφερόντων κυρίως των λίγων κομματοποιημένων αντί του δρόμου της συστράτευσης. Έχουμε φέρει μέσα στο πανεπιστήμιο ένα μεγάλο και σάπιο κομμάτι της ελληνικής πολιτικής σκηνής και αυτό δυστυχώς το ονομάζουμε ‘’πεμπτουσία της δημοκρατίας’’.

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να βρει τον δρόμο του από μόνο του μέσω της σύγκλισης ιδεών, όχι της σύγκλισης ατομικών συμφερόντων, και όλο μαζί ενωμένο να σχηματίσει μια Rive Gauche απέναντι σε νόμους που καταργούν τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, απέναντι σε κυβερνητικές και κομματικές πολιτικές του ξεπουλήματος αυτής της χώρας απέναντι τέλος σε οτιδήποτε προσπαθήσει να διασπάσει την ενότητα του και την ασυλία ιδεών που το διέπει.