Έφθασε ο καιρός να ευαισθητοποιηθούμε

 .....της Αντωνίας Μαρκοβίτη

   Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια τάση επισημοποίησης και αφιέρωσης κάποιων γεγονότων σε Παγκόσμιες Ημέρες. Ασφαλώς, όλες εκπέμπουν θετικά και ιδιαιτέρως σημαντικά μηνύματα, αυτή όμως, που οφείλει να μας ευαισθητοποιήσει είναι η 3η Δεκεμβρίου, η οποία αποφασίστηκε να αφιερωθεί σε μία ιδιαίτερη ομάδα ατόμων. Ειδικότερα, όσον αφορά αυτήν την ομάδα είναι απαραίτητο να παραδεχθούμε, ότι καταβάλλει ένα ιδιαίτερα δύσκολο αγώνα στη ζωή. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες αγωνίζονται καθημερινά, ψυχικά και σωματικά, κι επιδιώκουν ένα δύσκολο στόχο πέρα από μία ευπρεπή διαβίωση, την αποδοχή όλων των ανθρώπων.


Βέβαια, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια καθοριστική αποκατάσταση της αντίληψης ότι όσα άτομα αντιμετωπίζουν προβλήματα έπρεπε να 'φυλάσσονται' στο σπίτι ώστε να μην εκτίθενται σε κοινή θέα. Ευτυχώς, αυτή η οπισθοδρομική νοοτροπία έχει σχεδόν εξαλειφθεί και πλέον τα άτομα με ιδιαιτερότητες διεκδικούν τα δικαιώματά τους και σιγά-σιγά εντάσσονται σε πολλούς τομείς της ζωής, από κοινωνικοπολιτικό επίπεδο ως πολιτιστικό και αθλητικό. Παρ' όλα αυτά, ακόμη δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στο θέμα αυτών των ατόμων διότι, έχει προκύψει ένας νέος παράγοντας που δυσχεραίνει αυτή την προσπάθεια.

Ειδικότερα, είναι ευρέως γνωστό, πως εξαιτίας των φαινομένων της παγκοσμιοποίησης και της αστικοποίησης, στους ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που τείνουν να εγκατασταθούν σε μεγάλες πόλεις, παρατηρείται το στοιχείο της κοινωνικής αποξένωσης, κατά το οποίο ο άνθρωπος αλλοτριώνεται, χάνει την επαφή του με το κοινωνικό σύνολο και συνεπώς διστάζει να επικοινωνήσει και να βοηθήσει το συμπολίτη του - πόσο μάλλον έναν άνθρωπο που εμφανίζει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Επομένως, είναι αναγκαίο όλοι οι φορείς κοινωνικοποίησης, από την οικογένεια και το σχολείο ως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να συνεισφέρουν και να βοηθήσουν κυρίως τους νέους, που είναι επιτακτικό να εξελιχθούν σε ενεργούς πολίτες, να κατανοήσουν την αξία της προσφοράς σε αυτά τα άτομα.-

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί πως το ζήτημα δεν καλεί μόνο την κυβέρνηση και τους ΟΤΑ να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να λάβουν μέτρα. Ασφαλώς, είναι απαραίτητο να δώσει κίνητρα για την ενεργό συμμετοχή αυτών των ατόμων στα κοινά και στην πολιτική ζωή, να μεριμνήσει για την εύκολη μετακίνησή τους στην πόλη και να παρέχει ισότητα ευκαιριών και δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία, στην ενημέρωση. Προπάντων όμως, η κοινωνία είναι αυτή που θα αλλάξει την κατάσταση, αφού βέβαια κατανοήσει πως το ζήτημα δεν είναι απλά θεσμικό, αλλά κυρίως ανθρωπιστικό. Γι' αυτό το λόγο, κρίνεται αναγκαίο να απαλλαχθούμε από τις προκαταλήψεις, τον οίκτο, την υποκριτική φιλανθρωπία και να σεβαστούμε τη διαφορά.

Μόνο όταν καταφέρει ο άνθρωπος να μην αποτελεί έρμαιο των αδυναμιών του, όπως είναι το μίσος, ο φθόνος, η αποστασιοποίηση από το διαφορετικό και άλλα πολλά, θα μπορέσει η κοινωνία να προοδεύσει. Διότι, αυτά τα άτομα έχουν αποδείξει πολλές φορές πως, παρά τις ιδιαιτερότητές τους, μπορούν να πετύχουν πολλά, αρκεί να τους δοθεί αληθινή επιδοκιμασία και ίσες ευκαιρίες με τους λοιπούς συνανθρώπους τους.