Κι αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου παιδί..

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου 

Κάθε μέρα που περνάει στην Ελλάδα προκύπτει πάντα ένα θέμα για συζήτηση,ειδικά τον τελευταίο καιρό.Πρόσφατη έμπνευση,ο πρώην υπουργός Κ.Κουλούρης,ο οποίος με τη στάση που κράτησε απέναντι σε αστυνομικούς που τον σταμάτησαν (ή μάλλον προσπάθησαν να τον σταματήσουν)για έλεγχο,επιβεβαιώνει οτι η αναξιοκρατία και η αδικαιολόγητη "μαγκιά" με μόνιμη πρόφαση πρώην (και νυν) αξιώματα,δε θα σταματήσουν ποτέ να ζούν και να βασιλεύουν σ'αυτό τον τόπο.

Το γεγονός οτι ζούμε εδώ και χρόνια σ'ένα κράτος "χτισμένο"στις πελατειακές σχέσεις,στα ρουσφέτια και στην απαλλαγή πολιτικών προσώπων απο ευθύνες και απο το νόμο είναι λίγο εως πολύ γνωστό.Απο αυτό το σημείο όμως μέχρι την κατάφωρη παράβαση των νόμων και σα να μην έφτανε αυτό,την κυνική συμπεριφορά κυβερνητικών στελεχών απέχουμε πολύ.Να υπενθυμίσουμε σε όλους αυτούς τους "μικρούς" ανθρώπους με ανάλογες συμπεριφορές οτι η αξιοκρατία και η ισοπολιτεία είναι τόσο δικαίωμα όσο και υποχρέωση όλων των πολιτών,μηδενός εξαιρουμένου,απέναντι σ'ένα κράτος που θέλουμε να ονομάζουμε δημοκρατικό και υγιές.Αντίθετη στάση προκαλεί αποστροφή στον πολίτη,ενώ τον αποτρέπει ταυτόχρονα απο οποιαδήποτε πολιτική ζύμωση,αφού διαπιστώνει πως ζεί σ'ένα κράτος όπου οι νόμοι τελικά ισχύουν κατά περίπτωση και άνθρωπο.

Σε τελική ανάλυση,η σοφή ρήση του λαού "κι αν είσαι παπάς με την αράδα σου θα πάς" φαίνεται πως δεν είναι γνωστή στα..υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της χώρας (και όχι μόνο),αλλά θα πρέπει σύντομα να γίνει αν δε θέλουμε να ζήσουμε ξανά καταστάσεις αναρχίας.Υποτίθεται πως η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και όλες τις εκφάνσεις της (ισονομία,ισοπολιτεία κ.ο.κ) θα έπρεπε και να λειτουργεί έτσι και να μη μας φαίνεται ουτοπική μια τέτοιας ποιότητας ζωή.

Η θεσμική και πολιτική κρίση μας δίνει τελικά μια πραγματική ευκαιρία για να αναλογιστούμε τα λάθη που έχουν γίνει (γιατί λίγο πολύ όλοι κάποια στιγμή λειτουργήσαμε αναξιοκρατικά) ,ειδικά απο τα πολιτικά πρόσωπα και να προσπαθήσουμε συλλογικά να δημιουργήσουμε απο την αρχή ένα κράτος "καθαρό" ηθικά και ακμαίο πολιτικά για να μπορέσουμε να ασχοληθούμε σε βάθος και σωστά με οποιοδήποτε άλλο είδος ανάπτυξης.