Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται: True or False?

.....της Έφης Δίντση

«Είναι όλα τέλεια! Περνάμε φανταστικά μαζί! Όταν είμαστε μαζί…γιατί μας χωρίζει η απόσταση!» Και το βλέμμα απογοήτευσης της κατά τα άλλα τόσο τέλειας σχέσης εμφανίζεται. Το μόνο ψεγάδι: η απόσταση.

Δύσκολο πράγμα η απόσταση. Χωρίς να το θέλουμε τις περισσότερες φορές, σαν ένας στυγνός δικαστής, μας ανακοινώνει την ετυμηγορία ότι είμαστε αναγκασμένοι να χωρίσουμε από τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Δύσκολο πράγμα και ο αποχωρισμός. Ειδικά όταν αυτός που αποχαιρετάς μένει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και θα τον ξαναδείς μετά από χρόνια… Ίσως και ποτέ! Ποιος ξέρει πότε θα ξαναϊδωθείτε; Ευτυχώς το Skype βρήκε τη λύση σε αυτό για να μη λείπει τόσο ο ένας στον άλλον.

Η απόσταση που αφορά λίγα χιλιόμετρα, άρα και λίγες ώρες δρόμου, είναι σχετικά αντιμετωπίσιμη. Το βλέπεις και σαν ταξιδάκι αναψυχής για να συναντήσεις τους φίλους σου, την οικογένειά σου, τον ερωτά σου. Λίγα ρούχα, mp3 ή ένα βιβλίο για το δρόμο, καλή διάθεση και έφυγες. Το κάνεις μια, δυο, τρεις, πέντε, δέκα αλλά κάποια στιγμή κουράζεσαι. Δεν μπορείς κάθε Παρασκευο- Σαββατοκύριακο σαν τον πρόσφυγα να ξενιτεύεσαι. Θέλεις και εσύ να ξεκουραστείς, να μείνει λίγο σπίτι σου, να ζήσεις την πόλη στην οποία μένεις. Αλλά και τι να κάνεις; Θα αφήσεις τη σχέση σου έτσι; Γιατί οι φίλοι και η οικογένεια συμβιβάζονται πιο εύκολα.

Στην αρχή, όσο σταδιακά απέχεις, σου αρέσει, γιατί και εσύ, όπως και πολλοί άλλοι, βλέπεις την απόσταση σαν το αλατοπίπερο στη σχέση. Περνάτε καλύτερα μαζί όταν κάνετε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα να βρεθείτε. Όλα είναι πιο έντονα και πιο ευχάριστα. Κάθε στιγμή είναι μοναδική γιατί ξέρεις ότι θα αργήσει ξανά αυτή η στιγμή να έρθει. Άπειρο χουχούλιασμα, άπειρες αγκαλιές, άπειρο sex, άπειρα χαμόγελα. Να προλάβεις να τα ζήσεις όλα μέσα σε λίγες μέρες. Και να τη πάλι η ώρα του αποχωρισμού.

Συγκίνηση, στενοχώρια και μια καρδιά που νιώθεις να φεύγει μαζί με τον/την αγαπημένο/η. Μισείς την ώρα του αποχωρισμού και φοβάσαι μη μισήσεις αυτόν/ην που αποχαιρετάς. Τελικά, καταλήγεις να μισείς τον εαυτό σου που αρχίζει να του φταίνε όλα στη σχέση εξαιτίας της απόστασης και που όλο και πιο σοβαρά σκέφτεσαι τον οριστικό χωρισμό.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες σχέσεις που αφορούν το τρίο « εγώ, εσύ και η απόσταση» δεν έχουν happy end. Η πουτάνα η απόσταση καταφέρνει και σας χωρίζει. Μπαίνει ανάμεσά σας και θαρρείς ολοένα και περισσότερο μεγαλώνει και αγριεύει. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, οι οποίες είναι αξιοθαύμαστες και παράδειγμα προς μίμηση για όλους.

Επομένως, δεν μπορούμε να απαντήσουμε με σιγουριά αν είναι True or False η παροιμία των παππούδων μας « μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται». Για κάποιο λόγο θα ειπώθηκε και για κάποιο λόγο έχει αντέξει μέσα στο χρόνο. Παρ’ όλα αυτά, για όλους εσάς που βιώνετε μια σχέση εξ’ αποστάσεως, προσπαθήστε, για όσο μπορείτε και για όσο είστε ευτυχισμένοι, να αποτελέσετε την εξαίρεση…της παροιμίας. ;)