Εκμηδενίζοντας την απόσταση

....της Νικολέττας Τσακίρη

Απόσταση είναι μια αριθμητική περιγραφή του πόσο μακριά είναι τα αντικείμενα, τα σημεία μεταξύ τους. Μετριέται σε μέτρα, χιλιόμετρα.

Το θέμα είναι, παιδιά, πως σε αυτό το άρθρο δε θέλω να μπλεχτώ με όρους Φυσικής και Γεωμετρίας, γιατί θεωρώ ότι δεν αφορούν την πλειονότητα του blog, άσε που και εγώ δεν είμαι η πλέον ειδικός, για να γράψω κάτι σχετικό. Γενικά, υπολογίζω την απόσταση βάσει της θερμότητας. Τώρα θα απορήσετε, όχι μόνο πόσο ανίδεη είμαι αλλά και πώς κατόρθωσα να πάρω απολυτήριο. Ομολογώ πως παρόλο που είμαι παιδί των Θεωρητικών Επιστημών, αγαπούσα και αγαπώ πολύ τη Φυσική και την παρατήρηση, απλά με τα χρόνια δημιούργησα την προσωπική μου θεωρία, για το πώς αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου, χωρίς να έχω την αξίωση να καταρρίψω τις ήδη υπάρχουσες θεωρίες. Έτσι, λοιπόν, για μένα απόσταση είναι, πόσο θερμό, οικείο αισθάνομαι ένα πρόσωπο δίπλα μου.

Δυστυχώς, στις μέρες μας η μοναξιά είναι από τα σοβαρότερα προβλήματα των ανθρωπίνων σχέσεων! Όσους ανθρώπους και αν γνωρίζουμε, με όσα άτομα και αν βγαίνουμε έξω, στην καρδιά μας πολλές φορές αισθανόμαστε το απόλυτο κενό, ίσως γιατί κανένας δε φιλοτιμήθηκε να μας ζεστάνει με μια μεγάλη αγκαλιά και με ένα ειλικρινές χαμόγελο. Δεν ξέρω, αν σας έχει συμβεί αλλά πολλές φορές με ανθρώπους που βρίσκονται πιο μακριά, έχουμε καλύτερες σχέσεις απ’ότι με ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Δεν είναι περίεργο; Γιατί άτομα που μας γνωρίζουν, που μας καταλαβαίνουν, που μας αγαπούν είναι χιλιόμετρα μακριά, ενώ με άτομα που δεν επικοινωνούμε, που δε συμπαθούμε ο ένας τον άλλον, ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή; Μπορεί να είναι αυτός κανένας νόμος της Φυσικής, που δε γνωρίζω. Ίσως πάλι αυτό αποτελεί μια πρόκληση για την αποκατάσταση των σχέσεών μας ή για να εκτιμήσουμε τα πρόσωπα που απουσιάζουν από την καθημερινότητά μας αλλά κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στο μυαλό μας. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Να πάρουμε οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο και να πάμε να δούμε τους φίλους μας ή να προσπαθήσουμε να εκμηδενίσουμε την απόσταση και το χάσμα που μας χωρίζει από τους άλλους ανθρώπους; Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Πάντως η φυγή ήταν και είναι πάντοτε η εύκολη λύση. Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να μετατοπιστούμε, φτάνει να μπορούμε και αρκεί να το θέλουμε. Η αληθινή πρόκληση, όμως, είναι να εκμηδενίσουμε την απόσταση όχι τη φυσική αλλά την τεχνητή , αυτή που υψώνουμε οι άνθρωποι σαν τείχος και σαν πρόφαση και μένουμε μόνοι μας. Στις ανθρώπινες σχέσεις δεν ευθύνονται μόνο οι άλλοι αλλά και μεις. Οπότε, οι προσπάθειες προσέγγισης και υποχώρησης είναι αμοιβαίες. Βέβαια, δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι την προσοχή μας ούτε ταιριάζουμε με όλους αλλά αν δεν προσπαθήσουμε, δε θα μάθουμε ποτέ. Και στην ηλικία που είμαστε, επιτρέπονται τα λάθη και είναι απαραίτητα τα πειράματα.

Πολλές φορές φυσικά συμβαίνει και το αντίθετο… χανόμαστε και απομακρυνόμαστε από τους ανθρώπους που αγαπάμε εξαιτίας της φυσικής απόστασης και των πολλών χιλιομέτρων. Δεν έχουμε την ίδια καθημερινότητα, τους ίδιους ρυθμούς, τα ίδια προγράμματα, τα ίδια ενδιαφέροντα. Διαπιστώνουμε με πικρία ότι τόσα χρόνια δε μας ένωναν αληθινοί δεσμοί αλλά αόρατα νήματα και αυτό έγινε αντιληπτό μόνο όταν ο ένας έφυγε μακριά από τον άλλον. Δυστυχώς, το πόσο μακριά είναι ο άλλος, είναι και η μόνιμη δικαιολογία για την ψύχρανση της φιλίας μας, χωρίς να τολμάμε να εμβαθύνουμε στη ρίζα του κακού. Σε αυτήν την περίπτωση και να μειώσουμε την απόσταση στο ελάχιστο και να επισκεφτούμε αυτό το πρόσωπο, θα καταλάβουμε αυτό που δεν θέλαμε να δεχτούμε, όσο και αν ούρλιαζε το ένστικτό μας, ότι δηλαδή το χρώμα της φιλίας, του έρωτα έχει ξεθωριάσει, ότι η φιλία έκανε τον κύκλο της. Τα πάντα έχουν τη ημερομηνία λήξης τους. Κάποια πράγματα, άνθρωποι ‘’χαλούν’’ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και κάποιοι άλλοι σαν το καλό κρασί διατηρούνται και γίνονται καλύτεροι, ωριμότεροι με την πάροδο του χρόνου.

Δε θέλω να γίνομαι κυνική ούτε υποστηρίζω το μότο «ουδείς αναντικατάστατος». Κακά τα ψέματα υπάρχουν και άτομα με τα οποία μας ενώνουν περισσότερα από όσα μας χωρίζουν. Είναι κάτι παραπάνω από Χημεία, από ταυτοποίηση ουσιών που εκκρίνονται και ανάλογων θεωριών. Υπάρχουν άτομα που μας δένουν μαζί τους όχι τα κοινά ενδιαφέροντα ή τα χόμπι αλλά και η αγάπη, οι όμορφες και άσχημες στιγμές, οι δυσκολίες, που μένουν έκτυπες στην ψυχή μας όπως οι φωτογραφίες, που προστατεύονται από το καταστροφικό πέρασμα του χρόνου μέσα σε ένα άλπουμ, που το κουβαλάμε συνεχώς μαζί μας και συχνά το ξεφυλλίζουμε νοσταλγικά.

Τελικά, δεν ξέρω, αν αποτελούμαστε από άτομα, μόρια, ψυχή, καρδιά, μυαλό βάσει πολλών θεωριών και επιστημών αλλά οι σχέσεις και η συμπεριφορά μας ρυθμίζονται από νόμους και κανόνες της φύσης και της Φυσικής. Τι είναι αλήθεια προτιμότερο; Να αυξήσουμε τα χιλιόμετρα του αυτοκινήτου μας, να μηδενίσουμε την απόσταση που έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας ή να κάνουμε μια νέα αρχή μηδενίζοντας τα χιλιόμετρα που έγραψε το κοντέρ; Ας βάλουμε μπρος τη μηχανή της αναζήτησης!