Ο απαίδευτος νους

....του Δημήτρη Τσιαούση

Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε η δικαιολογία του παίκτη της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη για το ναζιστικό χαιρετισμό που έκανε μετά την επίτευξη του γκολ που πέτυχε, και μετά από το σάλο που προκλήθηκε, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι φοιτητές αγνοούσαν τουλάχιστον τα βασικά σχετικά με τη μάχη του Μαραθώνα.

Στην πρώτη περίπτωση ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε τί πρέσβευε αυτή η κίνηση. Δυστυχώς ακούγοντας και διαβάζοντας διάφορα σχόλια που αφορούσαν στο πρόσωπο του, το συμπέρασμα ήταν ένα: όντως δεν γνώριζε. Είναι δυνατόν ένα παιδί 20 ετών να μην γνώριζε; Εδώ έρχεται και το πρόσφατο φαινόμενο όπου άτομα τα οποία “κατάφεραν” γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να περάσουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας μας, αγνοώντας έστω τα βασικά περί ελληνικής ιστορίας.

Προφανώς ως λαός για άλλη μια φορά κοιτάξαμε το δέντρο και όχι το δάσος.

Στην πρώτη περίπτωση, τα πολιτικά κόμματα και οι λοιποί φορείς, ως αντίδραση σε αυτό το γεγονός, οι μεν εξέδωσαν διάφορες επικριτικές ανακοινώσεις και οι δε άσκησαν την δύναμη τους σε βάρος ενός εικοσάχρονου παιδιού (δικαίως ή αδίκως). Στην άλλη περίπτωση γνωρίζοντας πως δεν θα αποκόμιζαν κάποιο όφελος προτίμησαν είτε να την αποσιωπήσουν είτε να την τοποθετήσουν με ψιλά γράμματα.

Η ουσία είναι μία. Το εκπαιδευτικό σύστημα απέδειξε για ακόμη μια φορά πόσο ανίκανο είναι. Άλλοθι και για τις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να διακρίνω τι είναι χειρότερο. Να μην γνωρίζεις τί είναι ο φασισμός και ο ναζισμός και τί δείνα προκάλεσε σε τούτο τον κόσμο ή να μην έχεις ιδέα για την ιστορία της πατρίδας σου; Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει αποτύχει πλήρως και το γνωρίζουμε άπαντες αλλά πλέον έχουν αρχίσει να διακρίνονται οι επιπτώσεις αυτού του συστήματος. Η αρχή έγινε με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και τα προαναφερθέντα γεγονότα αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα. Η λύση απέναντι σε τέτοια φαινόμενα είναι μόνο η παιδεία και η μόρφωση. Αυτά τα δυο αποτελούσαν ανέκαθεν τα όπλα που είχε στη διάθεση του ο άνθρωπος απέναντι σε κάθε είδους κίνδυνο. Αν συνεχίσει όμως η διάβρωση τους τότε θα αποτελέσουν την ιδανική παγίδα.

Επειδή κάποιοι ίσως θα πουν ότι ο ποδοσφαιριστής ήξερε τι έκανε θα απαντήσω ως εξής: κάτι που συμβαίνει πάνω από δυο φορές παύει να είναι σύμπτωση. Τέλος, ένας λαός που αγνοεί τα λάθη του παρελθόντος είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει και όταν δεν γνωρίζει το παρελθόν και την ιστορία του, το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο και θολό.