Catastroika

Στο διαδύκτιο βρίσκεται διαθέσιμο από το βράδυ της Πέμπτης το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντερ Catastroika, από τους δημιουργούς του Debtocracy.

Η Catastroika, σύμφωνα με την ανακοίνωση των δημιουργών του ντοκιμαντέρ, αναζητά τις συνέπειες της επικείμενης εκποίησης του ελληνικού δημόσιου πλούτου.

Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης από την Καλιφόρνια, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Μόσχα και τη Ρώμη, επιχειρούν να προβλέψουν τι θα συμβεί από την εφαρμογή αυτού του μοντέλου σε μια χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.

Ο Σλαβόι Ζίζεκ, η Ναόμι Κλάιν, ο Λούις Σεπούλβεδα, ο Κεν Λόουτς και ο Γκρεγκ Πάλαστ μιλούν για την πολιτική του μνημονίου.

Ακαδημαϊκοί όπως ο Ντάνι Ρόντρικ, ο Άλεξ Καλίνικος, ο Μπεν Φάιν, ο Κώστας Δουζίνας, ο Ντιν Μπέικερ, ο Γιώργος Κατρούγκαλος και ο Σπύρος Μαρκέτος περιγράφουν άγνωστες πτυχές των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

http://www.catastroika.com/

Χρησμού Φωνή

.....του Κωνσταντίνου Κολοκυθά

  Μια απ’ τις τελευταίες Σίβυλλες

-ίσως κι η τελευταία-

μες στους εξαγνισμένους καπνούς

δάφνης καιγόμενης

απλώνει το αυτί της

στο βουβό

και αινιγματικό

στόμα του «υπερπέραν».

Γιατί να ψηφίσουμε την Κυριακή;

.....του Αλέξανδρου Κιουπκιολή

    Ανήκω σε αυτούς που κατά κανόνα δεν ψηφίζουν. Γιατί θεωρώ ότι κατά κανόνα, στα σημερινά καθεστώτα, δεν έχει νόημα. Δεν πιστεύω σε αυτή τη δημοκρατία. Δεν τη λέω «δημοκρατία», γιατί δεν υπάρχει μια αιώνια Ιδέα της δημοκρατίας. Δεν ασπάζομαι, λοιπόν, μια δημοκρατία στην οποία εκλέγεις αφεντικά αντί να γίνεσαι, μαζί με τους συμπολίτες του, συμμέτοχος στη διαμόρφωση της πολιτικής στη βάση της ισότητας. Δεν ασπάζομαι μια δημοκρατία όπου τα αφεντικά προεπιλέγουν ποιο αφεντικό πρέπει να επιλέξεις και σε κοροϊδεύουν στα μούτρα σου, πουλώντας σου «προγράμματα» και «δεσμεύσεις» που σπάνια εφαρμόζουν, αν δεν κάνουν συστηματικά το αντίθετό τους. Δεν ασπάζομαι μια δημοκρατία που είναι απροσχημάτιστα ολιγαρχία ή τυραννία στην οικονομία, στον στρατό, στις δημόσιες υπηρεσίες κλπ. κλπ. Γι’αυτό δεν συμμετέχω στο πανηγυράκι με το οποίο αυτοεπιβεβαιώνεται τελετουργικά κάθε τρία με τέσσερα χρόνια, δεν υπογράφω σαν πρόβατο τη νομιμοποίησή της και την προδιαγεγραμμένη περιφρόνηση της πολιτικής βούλησής μου. Δεν ζήτησα ρουσφέτια ποτέ από πολιτευτές, άρα δεν έχω να κερδίσω τίποτε απολύτως.

Αλλά αυτή την Κυριακή θα ψηφίσω, και με πεποίθηση.

Η πρόκληση

.....της Κατερίνας Επιτροπάκη

 Αυτός που λέει πως δεν φοβήθηκε την πρόκληση.....
αυτό το πρώιμο κάλεσμα ενός απροσδόκητου και απρόβλεπτου γεγονότος, έξω από τα όρια δράσης του, λέει ψέματα.

Kings of Convenience

...του Στέλιου Μουρατίδη

    Τα πρώτα κοντομάνικα και βερμούδες βγήκαν, η θερμοκρασία ανεβαίνει και όλα αυτά σημαίνουν ότι το καλοκαίρι πλησιάζει σιγά σιγά, άρα καιρός να μπαίνουν στο mp3/κινητό μας κάποια καλοκαιρινά κομμάτια. Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που κάνει την καλή μουσική να ξεχωρίζει απο την κακή. Είναι η πρωτότυπη μουσική, η καλή παραγωγή ή οι όλο και πιο σπάνιες μουσικές ιδιοφυίες; Κάποιες φορές αρκεί μια φωνή και μια κιθάρα, για την ακρίβεια δύο φωνές και δύο κιθάρες. Ο λόγος, για τους Kings of Convenience.

Δημοκρατία...η κυριοτάτη των επιστημών, τα καλά και τα δίκαια σκοπουμένη

....της Βασιλικής Τσιαμήτα

Η δημοκρατία (θεωρητικά) είναι το πολίτευμα που θεμελιώνεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και η λειτουργία του ρυθμίζεται σύμφωνα με την βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών. Ο Περικλής, μιλώντας για «δημοκρατία», αναφέρεται στην «πεμπτουσία των πολιτευμάτων».

Η αποκάλυψη στα μάτια μου

.....της Κάλλις Κολόζη

Η καλύτερη παρέα του κόσμου να είναι ο εαυτός μου

ποτέ μαζί του να μη νιώθω μόνη

Εκλογικές αλχημείες

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

    Εν όψει εκλογών, έχει φουντώσει η συζήτηση για τους συσχετισμούς δυνάμεων που θα προκύψουν στην επόμενη Βουλή, και αν αυτοί θα επιτρέψουν το σχηματισμό μίας «βιώσιμης» και «σταθερής» κυβέρνησης.

Αναλύοντας τον εκλογικό μας νόμο.

    Σύμφωνα με το ισχύον εκλογικό σύστημα, για να εισέλθει ένας συνδυασμός ή ένας μεμονωμένος υποψήφιος στη Βουλή, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 3% των εγκύρων ψήφων πανελλαδικά. Στα έγκυρα δε συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια. Αν για παράδειγμα δώσουν 8.000.000 πολίτες έγκυρη ψήφο, θα πρέπει το κόμμα ή ο μεμονωμένος υποψήφιος να λάβει τουλάχιστον 240.000 ψήφους, προκειμένου να λάβει μέρος στην κατανομή των εδρών. Η ρύθμιση αυτή έχει σκοπό την αποφυγή του κατακερματισμού των βουλευτικών εδρών σε πολύ μικρά κόμματα και την ενίσχυση των μεγάλων κομμάτων, ώστε να σχηματίζεται ευκολότερα απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.

Γιατί δεν πρέπει να απέχεις.

"Μία από τις επιπτώσεις του να αρνείσαι να συμμετάσχεις στα πολιτικά ζητήματα, είναι ότι καταλήγεις να κυβερνάσαι από κατώτερους."

 Πλάτωνας

Με αυτό το video και με αφορμή τις επικείμενες εκλογές στις 6 Μαϊου, ξεκινάμε μια στήλη που ονομάζεται "Γιατί δεν πρέπει να απέχεις" .

Στην στήλη αυτή θα προσπαθήσουμε να καταρρίψουμε την πεποίθηση που έχει επικρατήσει και θέλει την αποχή ως στάση διαμαρτυρίας. Θα προσπαθήσουμε επίσης να αναιρέσουμε τα ψεύδη που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο και θα εξηγήσουμε τις συνέπειες που η αποχή μπορεί να έχει στην διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. 

Πριν αποφασίσεις να απέχεις από τις εκλογές ξανασκέψου το γιατί το αποτέλεσμα της "διαμαρτυρίας" σου θα είναι αντίθετο από αυτό που περιμένεις. Ενημερώσου και αποφάσισε. 

Μαθήματα πολιτικής οικονομίας από έναν αριστερό κεϊνσιανό.

   Σήμερα η οικονομική κρίση έχει εντάξει στο λεξιλόγιό μας πολλές έννοιες οικονομίας και έχει κάνει τους γνώστες οικονομικών απαραίτητους για την ανάλυση των φαινομένων που διανύουμε.
Ο Γιώργος Δουράκης είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει διδάξει για αρκετά χρόνια στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Παλαιότερα ήταν διευθυντής του Τμήματος Επιχειρησιακών & Οικονομικών Σπουδών του City Liberal Studies, στη Θεσσαλονίκη. Οικονομολόγος κευνσιανών καταβολών, αρθρογράφος, σχολιαστής της οικονομικής επικαιρότητας και συγγραφέας των βιβλίων «Ψηφιακή τεχνολογία και οικονομική δυναμική» και «Νέες μορφές οργάνωσης».


Σε μια μακροσκελή συζήτηση μαζί του μιλήσαμε εφ ' όλης της ύλης ρίχνοντας φως σε ζητήματα που ειδικά σήμερα μας απασχολούν όλους. Μιλήσαμε για τις τράπεζες, τους οίκους αξιολόγησης, το Ευρώ και τη Δραχμή, το ευρωομόλογο και τον φόρο Τobin, τον Κέυνς και τον Φριντμαν, τον Μαρξ, τον Ρούζβελτ, τη Γερμανία, την Αμερική, την Ευρώπη,την Σοβιετική Ένωση και για πολλά άλλα.
Ελπίζουμε να την απολαύσετε. 

Πάντα να γελάς

....της Κωνσταντίνας Συγκούνα

Γελαστοί και γελασμένοι

Γέλιο καλοσύνης

Γέλασμα μπαγατσοσύνης

Λα'ἰκή και αντρίκια φωνή

Άδικη και πονεμένη κραυγή

Μην ανησυχείς για το Χάρο και το φίλο του

Έχεις έναν ουρανό και έναν άγγελο

Πάντα θα ζεις

στο γέλιο και στο γέλασμα της στιγμης

του τραγουδιού σου!

Ω γλυκύ μου έαρ

.....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Στέκεις εκεί, ανάμεσα σε πλήθος διχασμένο,

σφίγγεις τα χέρια, αγωνιάς με πρόσωπο θλιμμένο.

Δεν ξέρεις τι έχει συμβεί, ποια είναι η αιτία

για τούτη την κατάφωρη κι επαίσχυντη αδικία.

Ο Καπιταλισμός είναι νομιμοποιημένη ληστεία!

Γιατί ο Μαρξ παρά τα λάθη της θεωρίας του αποδεικνύεται πιο επίκαιρος από ποτέ. Σε ένα λεπτό εμφανίζεται το παράδοξο του καπιταλισμού που αποτύπωσε με την θεωρία του ο Μαρξ. Γιατί το σύστημα που ονομάζουμε καπιταλισμό είναι ουσιαστικά μια νομιμοποιημένη ληστεία.

Αμήχανα θαρραλέοι

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Μετά απο σκληρές και επίμονες διαπραγματεύσεις με τους ξένους επιτρόπους ,μετά απο την αληθινή μάχη ,που δόθηκε με τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης ,η προκήρυξη εθνικών εκλογών για τις 6 του Μάη ακούστηκε σαν κανονιά στα αυτιά τόσο των πολιτικών ,όσο και των πολιτών.Και τώρα τί;

Το δόγμα του Σοκ

Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί μια από  τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή  της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ...
Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των  «ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το  διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.
Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις  εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χειρότερο facebook? Δε γίνεταιιι!

.....της Μαρίνας Δονικιαν

Με διακατέχουν σοβαρές ανησυχίες αλλά αυτό είναι γνωστό πρώτον και δεύτερον  δεν είναι το θέμα μας. Πλέον τουλάχιστον.

Μία από αυτές τώρα τελευταία είναι να καταλάβω τι σκατά θέλει το facebook από μας για να είναι για μία φορά ικανοποιημένο στη ζωή του.  Δηλαδή ας αποφασίσει τί attitude θέλει να έχουμε ως χρήστες του, να ξέρουμε κι εμείς πού βαδίζουμε και πώς θα συμπεριφερόμαστε στην εικονική μας πραγματικότητα πια!

Ένας κόσμος χωρίς μεσίτες.

.....του Νίκου Γράκχου

Μπορείτε να φανταστείτε έναν κόσμο δίχως διαμεσολαβητές; Έναν κόσμο όπου μπορείς να πράττεις, να αποφασίζεις, να επικοινωνείς, να συναλλάσσεσαι , να συνδιαλέγεσαι δίχως να χρειάζεσαι κάποιον εξειδικευμένο μεσάζοντα να σε καθοδηγεί;

Μια συνέντευξη από τον Άγγελο Τόλκα.

     Παρουσιάζουμε σήμερα την εφ' όλης της ύλης συνέντευξη με τον βουλευτή Ημαθίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ,  Άγγελο Τόλκα. Το αξιοσημείωτο της συνέντευξης αυτής αποτελεί το γεγονός πως όλες ανεξαιρέτως οι ερωτήσεις έχουν τεθεί από τους αναγνώστες του Dubium με στόχο να επιτευχθεί ένας αδιάβλητος διάλογος μεταξύ αυτών και του βουλευτή και να τεθούν ατόφια τα πολλά ερωτήματα που ταλανίζουν τους νέους και την κοινωνία σήμερα. 

Καθυστερήσαμε αρκετά αφότου αποφασίσαμε να την πραγματοποιήσουμε . Ωστόσο ηταν τόσο πυκνά τα γεγονότα και ο χρονος που και ο ίδιος μας πρότεινε και μας ζήτησε να την καθυστερησουμε ώστε να εχουμε την πλήρη εικόνα των οικονομικών συμφωνιών για την χώρα και την ψήφιση των απαραίτητων μέτρων.

Pianochocolate

....του Στέλιου Μουρατίδη

Είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που ακούς κάποιο τραγούδι τους στο ραδιόφωνο και ανατριχιάζεις και ψάχνεις με μανία να βρεις ποιοί είναι. Αυτό έπαθα και εγώ όταν είχα ακούσει ένα μεσημέρι τους Pianochocolate στον Republic 100.3. Συνδυάζοντας Drum and Bass ρυθμούς με γλυκές μελωδίες του πιάνου βγάζουν ένα εξαιρετικό και μοναδικό αποτέλεσμα το οποίο σε ταξιδεύει καθώς τους ακούς.

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ: ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ (ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο)

.....της Πηνελόπης Ζουμπουλάκη

Πώς άρχισαν τα πράγματα μη με ρωτάς.

Γιατί ούτε που θυμάμαι.

Το μόνο που θυμάμαι είναι

ότ' είδα τα μάτια σου να αστράφτουν από μακριά

λάμψεις οικείες, θαλπωρότροφες, αδάμαστες μες το εξημέρωμά τους

τόσο όμορφες, που έμεινα έκπληκτη για το πώς ταίριαζαν

με το λιγοστό φως στα φαναράκια του διερευνητικού μου βλέμματος.

Τέτοια γλυκιά αντίθεση και, όμως, τέτοια απαράλλαχτη πηγή φωτός

στους φωτισμένους κόσμους μας.

Κι έτσι σιώπησα.

Τελικά το μήλο έπεσε πολύ μακριά από τη μηλιά

.....του Γρηγόρη Γκουντή

    Ας φανταστούμε τέσσερις (όχι αυτούς του Παπακαλιάτη) ‘’μεγάλους’’ Έλληνες να κάθονται μαζί σε ένα καφέ, ένα μπαρ ή οτιδήποτε είναι ποιο οικείο στο καθένα.. Ως κλασικοί Έλληνες γονείς σε κάποια στιγμή θα πάνε τη κουβέντα στα παιδιά τους. Όμως οι συγκεκριμένοι γονείς μόνο υπερήφανοι δεν μπορούν να νιώσουν για τα παιδιά τους..

Πολιτική και Κοινωνική Δημοκρατία.

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου


Εισαγωγή

     Στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της κυριαρχίας του οικονομικού δόγματος της «ελεύθερης αγοράς», έχει ξεκινήσει, με αφορμή την παγκόσμια κρίση, μία συζήτηση για το κατά πόσο υπερεθνικοί οργανισμοί(ΔΝΤ, ΕΕ) και διεθνή οικονομικά συμφέροντα(αλλά και συμφέροντα οικονομικά ισχυρών κρατών εις βάρος ασθενέστερων) έχουν αποκτήσει τόση δύναμη, ώστε έχουν μετατρέψει τους καθιερωμένους θεσμούς πολιτικής αντιπροσώπευσης (κυβερνήσεις, κόμματα κτλ) από θεσμούς δημοκρατικής έκφρασης των απλών πολιτών σε υποχείριά τους. Η εντύπωση αυτή, καθώς ενισχύεται καθημερινά από τις εξελίξεις εντός και εκτός Ευρώπης, διαχέεται συνεχώς πλήττοντας καίρια την αξιοπιστία της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής συνταγματικής δημοκρατίας, ως συστήματος ικανού να επιτύχει την κοινωνική δικαιοσύνη και ευημερία, και θέτοντας επιτακτικά ένα κρίσιμο και όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο ερώτημα: Είναι η πολιτική δημοκρατία(με την έννοια των κλασσικών συνταγματικών πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων και των αντίστοιχων αντιπροσωπευτικών θεσμών και διαδικασιών) συμβατή με την κοινωνική και οικονομική ισότητα και δικαιοσύνη; Και αν είναι, ποια πολιτική ιδεολογία και ποιο πολιτικό πρόγραμμα μπορεί να διασφαλίσει μια υγιή ισορροπία μεταξύ των δύο;

Υπερκύβος του Ρούμπικ

......του Ερεβιέρακος Αυτοκρατορικού Τζιτζικοπεταλωτή

    Η ανάρτηση αυτή έχει στόχο να παρουσιάσει μια παρασκηνιακή μυθιστορία της πατροπαράδοτης λατρείας του γράφοντος σαν θεό-βασιλέα.

Το ασύλληπτο μεγαλείο του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου που μας περιβάλλει

....από την Πηνελόπη Ζουμπουλάκη

... αποτελεί μια άριστη αφορμή να συνειδητοποιήσουμε όχι μόνο το πλήθος των πραγμάτων που αγνοούμε για το σύμπαν, αλλά και την ταπεινότητά μας.

Δείτε και... θαυμάστε (με τη συνοδεία όμορφης και υποβλητικής μουσικής στο υπόβαθρο):

http://htwins.net/scale2/lang.html


- Κυλήστε τον δρομέα στην οριζόντια μπάρα για μεγέθυνση ή σμίκρυνση.
- Κάνετε κλικ με το ποντίκι πάνω σε κάθε αντικείμενο, για πληροφορίες που το αφορούν.

Περί στρατοπέδων μεταναστών.

.....του Νώντα Λειβαδίτη




   Το πιο «καυτό» θέμα ων τελευταίων ημερών είναι αυτό των μεταναστών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης που «έταξε» ο Υπουργός του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας με τι στόμφο και νταηλίκι δήλωνε πως «θα διωχτούν απ' τη χώρα όλοι οι παράνομοι μετανάστες», γέλασα, όχι από χαρά, αλλά εξαιτίας της πολιτικής αστειότητας του επανακάμψαντα στη θέση του συγκεκριμένου υπουργείου.

Η φούσκα της ΔΗΜ.ΑΡ.

.....του Νίκου Καμπούρη

    Ήταν Ιούνιος του 2010. Η Ελλάδα μόλις είχε ενταχθεί στον Μηχανισμό Στήριξης και ο Συνασπισμός πραγματοποιούσε το 6ο του Συνέδριο. Ήδη, από την αρχή, τα δημοσιογραφικά πηγαδάκια ήξεραν πως ο Φώτης Κουβέλης και η Ανανεωτική πτέρυγα του κόμματος θα αποχωρούσαν, σε ένδειξη αδυναμίας περεταίρω συνύπαρξης κάτω από την ίδια πολιτική στέγη με τον υπόλοιπο ΣΥΝ. Η είδηση τότε πέρασε στα ψιλά. Ίσως γιατί συνέβαιναν σημαντικότερα πράγματα την ίδια περίοδο. Ίσως γιατί μία ακόμα διάσπαση στην Αριστερά καταντούσε γραφική. ΄΄4% είστε. Τι διασπάτε;΄΄ λέγανε πολλοί.

Πολιτική και Κοινωνική Δημοκρατία. Επίλογος.

.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου






6.Επίλογος: η «χρυσή τομή» μεταξύ ισότητας και ελευθερίας.