ΣΕ 5 ΞΕΚΙΝΆΜΕ...........

Θεσσαλονίκη. Η πανσέληνος. Ο Αύγουστος.

....του Θωμά Καλοκύρη

 Θεσσαλονίκη. Η πανσέληνος. Ο Αύγουστος.

Το αχνό ηλιοβασίλεμα πάνω απ’ τα φώτα της πόλης και κάτω από μια πανορώσα οντότητα - το ολόγιομο φεγγάρι. Το φεγγάρι, που παρόλη τη λαμπρότητα του είναι εκεί για να μας θυμίσει πως το φως του είναι δανεικό. Πώς δανεικό είναι κι αυτό.

Ο κίνδυνος εκτροχιασμού της Δημοκρατίας

....του Στράτου Καρακασίδη

Τη δεκαετία του ’30 στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες επικρατούσαν φασιστικά καθεστώτα, μεταξύ άλλων στην Ελλάδα, τη Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία κ.α. Το ερώτημα που προκύπτει, δεν είναι ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ αυτών των καθεστώτων, αλλά γιατί δεν κατάφερε να λειτουργήσει η φιλελεύθερη Δημοκρατία σε τόσες πολλές χώρες εκείνη την εποχή.

ΠΙΚ ΝΙΚ Urban Festival

Το ΠΙΚ ΝΙΚ Urban Festival έρχεται για δεύτερη συνεχή χρονιά να δώσει μια καλοκαιρινή ανάσα στο κοινό της Θεσσαλονίκης, εμπλουτίζοντας την πολιτιστική ατζέντα του Αυγούστου με ένα δροσερό γεμάτο μουσικές και κινηματογράφο πικ νικ. Με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με τη ΙΣΤ΄Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, το μεγαλύτερο αστικό πικ νικ της χρονιάς είναι και φέτος γεγονός. Το φεστιβάλ εντάσσεται στη δράση του Δήμου Θεσσαλονίκης «Μουσικές και Δράσεις στα Μνημεία της πόλης» και υλοποιείται από την Parenthesis τις τρείς τελευταίες μέρες του Αυγούστου, στην Ρωμαϊκή Αγορά Θεσσαλονίκης. 

Happy End

της Νικολέττας Τσακίρη

Και στο σκοτεινό φόντο της μεγάλης οθόνης με μεγάλα φωτεινά γράμματα εμφανίζεται η λέξη «END». Τα φώτα του κινηματογράφου ανάβουν και συ καθισμένος στην πολυθρόνα σκέφτεσαι το «ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα», τη φράση με την οποία κλείνει κάθε παραμύθι! Γιατί, όμως, κάθε ιστορία κλείνει με αυτήν τη φράση; Μήπως αποτελεί επιμύθιο; Απώτερος στόχος μας είναι να ζήσουμε καλύτερα από τους ήρωες μιας πλαστής ιστορίας; Και αν ναι τότε γιατί ο παραμυθιογράφος ή ο σεναριογράφος δεν αναφέρει, τι συνέβη δέκα χρόνια μετά το happy end; Ίσως γιατί τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται ή μάλλον γιατί το happy end δεν είναι πάντα τόσο δεδομένο και δε διαρκεί αιωνίως.

Μεταξύ ουτοπίας και δυστοπίας

Περπατώ στους αυγουστιάτικους δρόμους του αθηναϊκού κέντρου, με λεπτό ξηρό καύσωνα και άπλετο φώς. Η πόλη έχει αδειάσει και είναι πιο μελαγχολική από τόσους πολλούς Αύγουστους που την έχω ζήσει. Σαν εγκαταλειμμένη, σαν να την έχουν παρατήσει. Κοντοστέκομαι μπρος σε κατεβασμένα ρολά: έκλεισε για πάντα ή για Δεκαπενταύγουστο. Εύχομαι το δεύτερο, να έχουν παρατήσει την Αθήνα για ν’ απλωθούν στην ενδοχώρα, ή να απλώσουν την πόλη ευδαιμονικά στο αρχιπέλαγος.

Προσδοκίες από τον τουρισμό

Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του του πιάνεται. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα πιάνεται από τον τουρισμό. Η αυξημένη προσέλευση μεταφράζεται απεγνωσμένα σε σωτηρία της βαριά νοσούσας οικονομίας. Πράγματι, η αυξημένη δραστηριότητα μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερα έσοδα από φόρους, να προσφέρει εποχική εργασία, να κινήσει κάπως την λιπόθυμη αγορά μέσω των προμηθειών. Ωστόσο οι προσδοκίες δεν πρέπει να διογκώνονται, παρότι φέτος οι αφίξεις είναι περισσότερες και η σεζόν φαίνεται να επιμηκύνεται κατά τι.

προίκα

Ο καιρός είναι περίεργος. Το νιώθεις σε κάτι μικροπράγματα. Από κει που έστηνες πότε πότε αυτί στις διπλανές παρέες στα καφενεία του νησιού (μπας και ακούσεις για καμιά παραλία, καμιά ταβέρνα, κανένα φλέγον ερωτικό ζήτημα), τώρα τρέμεις μη τυχόν και ξεχαστείς και ακούσεις ξένες κουβέντες. Τρέμεις μην ακούσεις τίποτα για τα χρυσαύγουλα, τρέμεις μην ακούσεις φιλοφασιστικά σχόλια και όμως δεν μπορείς να τα αποφύγεις γιατί πλέον είναι παντού.

Οι κρυμμένες αλήθειες

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Η ζωή έχει γίνει δύσκολη κι όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά βασικά από ηθικής, πνευματικής πλευράς κι από ειλικρίνειας. Ειλικρίνειας παντού, στα συναισθήματα, στα έργα, στις σκέψεις.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ονειρευόμαστε;

....από τον Θωμά Παπατσα

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ονειρευόμαστε; Τι συμβαίνει άραγε στον εγκέφαλο μας; Η επιστημονική μελέτη των ονείρων ονομάζεται ονειρολογία (oneirology), και μέχρι πρόσφατα τέτοια μελέτη δεν υπήρχε διότι δεν μπορεί κανείς να "κρατήσει" ένα όνειρο, να το "μετρήσει", να το γευτεί. Δεν μπορείς ούτε να δεις τα όνειρα άλλων ανθρώπων, και ακόμη και αν τους ρωτήσεις τι ονειρεύτηκαν οι απαντήσεις είναι σχεδόν πάντοτε αβάσιμες. Έχει μάλιστα υπολογισθεί ότι ξεχνάμε το 95% των ονείρων που βλέπουμε όταν κοιμόμαστε, μέσα σε μόλις 10 λεπτά αφού τα δούμε!

Σ. Σταυρίδης: Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια…

....του Δημήτρη Μάρδα

Παραιτήθηκε ο κος Σ. Σταυρίδης από την ηγεσία του ΤΑΙΠΕΔ γιατί, κατά τα όσα γράφονται και παρά τη σιωπή του Υπουργείου Οικονομικών, χρησιμοποίησε ως μέσο μεταφοράς για να επιστρέψει από τις διακοπές το ιδιωτικό αεροσκάφος του επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη. Ο κος Μελισσανίδης συμμετέχει στο σχήμα της αγοράστριας κοινοπραξίας του ΟΠΑΠ.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της διαχείρισης της βιομηχανικής μνήμης

...από τη Λιάνα Στυλιανού

Η Νάουσα ήταν κάποτε το Μάντσεστερ των Βαλκανίων εκφέρουν τα χείλη των ταγών αλλά και των οπαδών και όλοι μαζί καμαρώνουν. Καμαρώνουν για την πόλη που αποτέλεσε σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της χώρας στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας.

Απομάκρυνση

...της Ζωής Παπαδοπούλου

Τί κομπασμός;
Τα θεωρούσαμε όλα προφανή.
Αναβρασμός μες στη νεανική πυγμή μας.

Κρυπτονίτες

....της Άννας Ζάχου

Πριν ξεκινήσω να αναλύω τη σκέψη μου πάνω στο αντικείμενο του τίτλου,θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν…η λέξη ''Κρυπτονίτης'', όσο αναγνωρίσιμη κι αν είναι από μικρούς και μεγάλους, δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, ούτε ελληνικό, ούτε αγγλικό…. έτσι λοιπόν, η πρόκληση είναι μεγάλη. Πώς να περιγράψω κάτι που δεν ορίζεται (έστω επίσημα);

Ecrasez l'infâme

.....του Νίκου Βράντση 

 

Ήταν μικρός. Ήταν τυχερός. Του επέτρεπαν να ονειρεύεται. Να σκέφτεται καθισμένος στα σύννεφα. Έπλαθε κόσμους φανταστικούς, ονειρεμένους. Και έπλαθε ανθρώπους που άξιζαν να ζουν στους κόσμους του. Ο απόλυτος καλλιτέχνης. Αυτός που έκανε τον σκοπό της τέχνης, τρόπο ζωής. Μετουσίωνε τη μορφή, σε ηθική και αρετή. Κόντρα στην κακή φύση.

Σκέφτομαι τους γονείς

Ο τραγικός θάνατος του 19χρονου στο τρόλεϊ πυροδότησε μια αντιπαράθεση, η οποία δείχνει πολλά πράγματα και αποκρύπτει άλλα τόσα. Η απώλεια μιας ζωής, πολύ περισσότερο ενός παιδιού και υπό τέτοιες συνθήκες, είναι ικανή να παγώσει το αίμα κάθε ανθρώπου, ιδίως κάθε ανθρώπου που έχει παιδιά. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η μάνα και ο πατέρας, που έχασαν το παλικάρι τους για 1 ευρώ και 40 λεπτά. Αναλογίστηκα τη φρίκη και τον πόνο τους, και πάγωσα· ένιωσα τυχερός και ένοχος μαζί, που τα δικά μου παιδιά ζουν πλάι μου.

Κύκλος;

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Διάβασα το πρόγραμμα για τα φετινά Δημήτρια (26 Σεπτέμβρη-24 Οκτώβρη) και μου δημιουργήθηκε μια παράξενη νοσταλγία. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή μαζί με την πόλη προετοιμαζόμουν κι εγώ. Χαιρόμουν που θα ξεκινούσε πάλι το σχολείο, που θα έμπαινα ξανά στην τάξη και θα βρισκόμουν με τους φίλους μου.

Group therapy

από τον Δημήτρη Μουρατίδη

Πριν από ελάχιστες εβδομάδες, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι, το μυθιστόρημα της Λ. Δέρβη, το οποίο επιχειρεί να καταδείξει πτυχές της γυναικείας ψυχής και τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ο γυναικείος εγκέφαλος. Δύσκολη δουλειά.

Αδράξτε τη στιγμή!

....του Χάρη Τομπουλίδη

 

Αυτός ο Κόσμος, ο Μικρός, ο Μέγας Άνθρωπος και Σύμπαν. Δύο έννοιες αλληλένδετα δεμένες η μία με την άλλη. Όχι ο ένας σαν μικρός και το άλλο σαν μεγάλο. Όχι. Και οι δύο συγχρόνως σαν μικροί και μεγάλοι. Διαλεκτικά δεμένοι σαν μικροί και μεγάλοι, συγχρόνως. Το τονίζω αυτό, γιατί η έννοια του «συγχρόνως» περιέχει την έννοια του χρόνου. Και ο χρόνος είναι άχρονος και δεμένος με το χώρο κάνουν την έννοια του χωροχρόνου.

Μιλούν τα χρώματα;

....της Φιλιώς Μωυσίδου

Πόσες φορές άραγε έχουμε πληγώσει ή πληγωθεί; Είναι σαν να σου προσφέρουν ένα πανέμορφο κατακόκκινο τριαντάφυλλο που δεν του λείπει τίποτα για να το θαυμάσεις καθώς το βλέπεις.. Σαν κάτι μοναδικό που έφτιαξε ο Θεός με τόσο ζήλο για να σου το προσφέρει απλόχερα με όλη του την αγάπη...

Αντιφάσεις

...του Θωμά Καλοκύρη

Αντίφαση, εναλλαγή. Χαρακτηρίζουν τη διάθεση και τη σκέψη μας. Μα μήπως κι η ζωή διαφέρει; Το σκοτάδι και το φως. Η χαρά κι η θλίψη. Η ζωή κι ο θάνατος. Η ύπαρξη κι η ανυπαρξία. Ζεύγη αντιθέτων.

Η γοητεία της άγνοιας και το Συμπληρωματικό Νόμισμα

....του Δημήτρη Μάρδα

(Περί Ομολόγων ειδικού σκοπού)

Δυο χρόνια πριν, τoν Ιούλιο του 2011, αναφερθήκαμε με άρθρο μας, σε ένα σύνολο ομολόγων που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν ταυτόχρονα δυο σκοπούς: Tη βελτίωση της ρευστότητας στην ελληνική οικονομία και παράλληλα την ανάπτυξη.

Λίγο ακόμη

....της Μαρίνας Δονικιάν

Διαβάζεται με μιά ανάσα:

Οι δέκα συμβουλές

....του Χάρη Τομπουλίδη

Πόσο επίκαιρες μπορεί να είναι σήμερα δέκα παράδοξες εντολές (The Paradoxical Commandments) που ένας νεαρός φοιτητής (Kent M. Keith) έδωσε στους συμφοιτητές του στις ΗΠΑ το 1968; Εγώ τις μεταφράζω από το βιβλίο του, που κυκλοφόρησε το 2001, τις τροποποιώ λίγο και σας τις δίνω όχι σαν εντολές (δε μ΄ αρέσει καθόλου ο όρος αυτός) αλλά σαν συμβουλές. Πόσο επίκαιρες είναι αυτές οι συμβουλές σήμερα;

Το φάντασμα του Μελιγαλά

....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου 

Είναι ευρέως γνωστό ότι στοιχείο απαραίτητο για την οικοδόμηση και τη σταθεροποίηση των πολιτικών ταυτίσεων, είναι ο ορισμός ενός θανάσιμου προαιώνιου εχθρού, εσωτερικού ή εξωτερικού, που απειλεί τη συνοχή της ομάδας (έθνους, φυλής, τάξης κτλ), και συνεπώς πρέπει να εξοντωθεί και να απαξιωθεί πλήρως, προκειμένου η ομάδα να οδεύσει επιτυχώς προς ένα ιδανικό μεγαλείου ευημερίας και κυριαρχίας, που της έχει αδίκως στερήσει ο σατανικός και δολοπλόκος εχθρός. Η ιστορία μας δίνει ουκ ολίγα παραδείγματα του σχήματος αυτού, που παράγει πολιτικά μίση και πάθη, από το κάψιμο «αιρετικών» από την Ιερά Εξέταση, μέχρι και το ναζιστικό ολοκαύτωμα των Εβραίων.

Έφτασε το mujerι στο κόκκαλο

.....του Ερεβιέρακος Αυτοκρατορικού Τζιτζικοπεταλωτή

 "Μυρίζει Μανούλα".

"Σε παραδέχομαι..
Απέδειξες πως είσαι δυνατή, το δέχομαι..
Μα λάθος έκανες, ο δυνατός είναι αυτός
-που ακόμα προσπαθεί- !!!!"

Παντελής Παντελίδης

Σε μια τυχαία συνάντηση

...του Ηλία Τροχίδη

Σε μια τυχαία συνάντηση… Σαν αυτές που γίνονται μετά από καιρό μεταξύ φίλων και γνωστών έτυχε να πέσει στο τραπέζι ή καλύτερα πάνω στο άναμμα ενός τσιγάρου όπως άλλωστε γίνεται συνήθως, μια κριτική της κρίσης και της κοινωνίας που ζούμε.

Τα 13 του '13

...του Στέλιου Μουρατίδη

Κατά την διάρκεια και αυτής της χρονιάς, από το Σεπτέμβρη μέχρι και το καλοκαίρι, ακούσαμε και ακούμε συνεχώς τραγούδια μέσα απο το μπλογκ. Συγκέντρωσα αυτά που θεωρώ τα καλύτερα που ακούσαμε φέτος.Ιδού!

Ρεκβιεμ για ένα όνειρο

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Με αφορμή το γεγονός της κατάργησης του ΜΠΣ της Κοινωνικής Κλινικής Ψυχολογίας των Εξαρτήσεων και Ψυχοκοινωνικών Προβλημάτων από το τμήμα Ψυχολογίας του Α.Π.Θ θυμήθηκα την εκπληκτική ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι ''Requiem for a Dream'.

ΤΑΙΠΕΔ: To χάος των διαδικασιών

....του Δημήτρη Μάρδα

Στις 21 Φεβρουαρίου 2013 το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) προκήρυξε διαγωνισμό με σκοπό την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την απόκτηση του 51% της Εταιρίας Ύδρευσης και Αποχέτευσης της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ).

Γιατί ψήφισα την Χρυσή Αυγή

Συζητώντας με δυο νέους ανθρώπους, διαφορετικών αντιλήψεων, διαφορετικών τάσεων μα με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν και οι δυο το κόμμα της Χρυσής Αυγής... Ο σκοπός της συζήτησης αυτής δεν είναι να αντιπαρατάξουμε τα δικά μας επιχειρήματα απέναντί τους, μα να ακούσουμε τα δικά τους, ώστε να αντιληφθούμε τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν το πολιτικό- κοινωνικό σύστημα και τον λόγο για τον οποίο επέλεξαν να ψηφίσουν ένα κόμμα με εμφανή νεοναζιστικά χαρακτηριστικά. Μας μίλησαν για τον φασισμό, για τα ΜΜΕ, την ελληνική κοινωνία, τη θεωρία των άκρων και πολλά ακόμα…

Άρτος και θεάματα

....της Φρόσως Τερζόγλου

(Με αφορμή την πίσω από μάσκες εκμετάλλευση και την έλλειψη Παιδείας)

Και να που (ξανά)φτάσαμε στις μέρες που κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι την πείνα και τη δυστυχία των πολιτών, φροντίζουν για το δικό τους κέρδος, τόσο φανερά. Γιατί ναι, υπάρχουν σίγουρα καλοθελητές, εθελοντές, πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι που ανιδιοτελώς βοηθάνε τους συμπολίτες τους που έχουν ανάγκη. Όμως ποιόν πάνε να κοροϊδέψουν εκπρόσωποι κόμματος της Βουλής που μαυροντυμένοι, οπλοφορώντας, προσφέρουν «γενναιόδωρα» συσσίτια;;

Ερωτικό

...του Θωμά Καλοκύρη

Σε θέλω κάθε μέρα σαν & πρώτα,

είσαι η ρήξη στου τοίχου την ανία.

Στης ζωής μου τη συνήθη ρότα,

το όνομα σου η μαγική της μνεία.

Κι ύστερα ήρθε ο Σόιμπλε

...του Στέργιου Καλπάκη

Η περασμένη εβδομάδα ήταν αναμφίβολα η πιο γεμάτη που ζήσαμε το φετινό καλοκαίρι. Ο απολογισμός της όμως, έχει αρνητικό πρόσημο για τους –εδώ και μήνες- χειμαζόμενους πολίτες και προφανώς θετικό γι ‘αυτούς που πριν αλλά και κατά την κρίση αυγατίζουν τα κέρδη τους.