...της Ζωής Παπαδοπούλου
Τί κομπασμός;
Τα θεωρούσαμε όλα προφανή.
Αναβρασμός μες στη νεανική πυγμή μας.
Όμως ενώ η βεβαιότητα ήταν δογματική,
τα κάτοπτρα δεν έλεγαν αλήθεια.
Χόρτασε απ' το φως του φεγγαριού.
Ελπίζω κάπου εκεί στα πέριξ να με συναντήσεις.
Προσπάθησα με λίγη από τη λάμψη του
να ησυχάσω τις πληγές που σκόρπησες- ίσως κι αθέλητα-
επάνω μου.
Να σταματήσω τον πόνο με πόνο.
Μύρισε την ομορφιά τριγύρω.
Αυτό είσαι.
Ένα ένστικτο του παρελθόντος μεταφερμένο στο υπερβατικό παρόν.
Τί κομπασμός;
Τα θεωρούσαμε όλα προφανή.
Αναβρασμός μες στη νεανική πυγμή μας.
Όμως ενώ η βεβαιότητα ήταν δογματική,
τα κάτοπτρα δεν έλεγαν αλήθεια.
Χόρτασε απ' το φως του φεγγαριού.
Ελπίζω κάπου εκεί στα πέριξ να με συναντήσεις.
Προσπάθησα με λίγη από τη λάμψη του
να ησυχάσω τις πληγές που σκόρπησες- ίσως κι αθέλητα-
επάνω μου.
Να σταματήσω τον πόνο με πόνο.
Μύρισε την ομορφιά τριγύρω.
Αυτό είσαι.
Ένα ένστικτο του παρελθόντος μεταφερμένο στο υπερβατικό παρόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου