Φύλακας Άγγελος

.....της Κάλλις Κολόζη

   Ανοίγω τα μάτια και κοιτάζω τον κόσμο τριγύρω

Θολά αντικείμενα με περιβάλλουν και σα να χορεύουν.

Προσπαθώ να εστιάσω μέσα από τρεμάμενo βλέμμα,

για να φτιάξω το πάζλ από χιλιάδες κομμάτια διαλυμένα.

Δεν ξέρω που είμαι, μυρωδιές και χρώματα όλα άγνωστα.

Δεν ξέρω τι γλώσσα να χρησιμοποιήσω για να με καταλάβεις.

Δεν ξέρω με ποιό τρόπο να σου δείξω πως μοιάζει αυτό που νιώθω.

Και πως να σε κάνω να με ακούσεις.

Πάντα γνώμονα είχα εσένα, που με καθόριζες,

πηξίδα και χάρτης και στόχος και βέλος

Χωρίς να ξέρω ποτέ την μορφή σου,

μα απόλυτα σίγουρη για την ύπαρξη σου

να σε νιώθω κοντά μου κι ας μην είμαι μαζί σου.

Ανοίγω τα χέρια και ο αέρας φυσάει τα φτερά μου

Φτερά που δεν βλέπω αλλά υποψιάζομαι πως πάντοτε είχα

Κοιτάζω με τρόμο κι αρχίζω να πέφτω

Αρνούμαι, φοβάμαι, τρομάζω μα ελπίζω

Πως κάτι θεϊκό θα ανακόψει την πορεία μου.

Και ξάφνου, βρίσκω δύναμη, θάρρος και σθένος

Και κουνώντας τα χέρια ανεβαίνω ψηλότερα από τον ουρανό.

Δανεικά φτερά από τον φύλακα αγγελό μου,

που κοιτώντας με, συντρίβεται κάτω από τα σύννεφα.

Εκεί που η ανθρωπινη υπόσταση αρχίζει.

Στο βλέμμα του αγάπη, θυσία, λατρεία να με ποτίζει

με πλήρη συναισθήματα σαν ήλιος που με περιτριγυρίζει.

Πιο άδεια και πιο γεμάτη ποτέ δεν έχω νιώσει,

που κάποιος άλλος σε μένα ότι πολυτιμότερο είχε, το έχει δώσει.

Αντικρουόμενα συναισθήματα με τραβούν σε αντίθετη ρήση

Η αγάπη και η έλλειψη να σκίζουν στα δύο την καρδιά μου.

Κι όμως είμαι εδώ ακόμα, να ονειρεύομαι και να ονειροπολώ,

να με σπρώχνεις διακριτικά και να με τραβάς συνάμα,

τα όνειρα μου παρακάτω να συναντήσω.

Μακάρι να ήμουν εκεί που πάς να σε προϋπαντήσω.

Μακάρι να είχα τη δύναμη να δώσω τα φτερά σου πίσω.

Προσπαθώ να σε φτάσω και τρέχω με φόρα να σε πιάσω.

Και λίγο πριν προλάβω να σε αγγίξω

ανοίγεται μπροστά μου ένας άυλος κόσμος.

Και η αποκάλυψη σε όλο μου το είναι,

μια κόλαση κι ένα παράδεισο μου φανερώνει,

πως τώρα πια εγώ φύλακας άγγελος θα στέκομαι παντοτινά.

Σαν τιμωρία να βρίσκομαι κοντά σου

μα σαν ευχή να σε καθοδηγώ σε κάθε μονοπάτι.

Δίπλα σου, αέναα , σε ένα ατέρμονο παιχνίδι

σε ατελείωτα ποτάμια με συναισθήματα να ρέουν

που ποτέ δεν με βλέπεις και ποτέ δεν σε ζω

και ποτέ από τις πηγές σου να μην μπορώ να πιώ

ένα κομμάτι που ψάχνω και ποτέ δεν θα μπορέσω να βρω.

Δυο υπάρξεις δεμένες, ενωμένες, παντοτινά μπλεγμένες.

Μα ξέχωρες, μόνες, τιμωρημένες

μαζί να είναι μα και χώρια

Και μόνο λίγο πρίν την πτώση ανάμεσα στα σύννεφα,

για ένα βλέμμα αγάπης, για ένα κοίταγμα

να αδημωνούν να ενώθούν, μέσα από μια ματιά.

Εσύ πάντα δικός μου κι εγώ πάντα για σένα

φύλακας αγγελός σου.