.....του Δημήτρη Τσουκαλά
Για να καταλάβει κανείς τις Διεθνείς Σχέσεις θα πρέπει να τις συσχετίσει με διάφορους παράγοντες οι οποίοι συγκρούονται μέσα σε μια αρένα και κάτω από διάφορους προϋποθέσεις διαμορφώνονται τα φορτία ισχύος τα οποία με την σειρά τους παράγουν συστημικές αλλαγές. Ουσιαστικά είπα το ίδιο πράγμα δυο φορές στην παραπάνω πρόταση και όμως με διαφορετική σημασία. Η σοβαρότητα με την οποία θα πρέπει να προσεγγίζονται οι παράγοντες επίδρασης του Διεθνούς Συστήματος, καθιστούν το αντικείμενο άκρως ενδιαφέρον. Ως στόχο έχει την διαφοροποίηση των ορθών και συστημικών προσεγγίσεων που οδηγούν σε ένα επιστημονικό συμπέρασμα, από τις δημοσιογραφικές πηγές, που είναι φορτισμένες με υποκειμενισμό και συναίσθημα.
Τι είναι οι άνθρωποι κάτω από τον μανδύα του κράτους; Τι είναι το κράτος απέναντι στις Διεθνσυστημικές αλλαγές; Είναι τα συστατικά στοιχεία που διέπουν συμπεριφορές, ενέργειες και φέρουν αποτελέσματα στις σχέσεις των κρατών.
Καλύτερος παραλληλισμός δεν θα μπορέσει να υπάρξει από έναν αγώνα μπιλιάρδου. Κάθε μπάλα αποτελεί ένα κράτος. Το μπαστούνι είναι οι εξωτερικές επιδράσεις που δέχεται το κράτος και το ωθεί να ενεργήσει αναλόγως ενώ το φάλτσο είναι η εσωτερική επίδραση που αφορά τον σχεδιασμό προς την κατεύθυνση που θα κινηθεί το κράτος και πως θα επηρεάσει τους άλλους παράγοντες. Μία σύγκρουση δύο ή περισσοτέρων μπαλών ισοδυναμεί με σύγκρουση των κρατών. Η πράσινο μοκέτα είναι το Διεθνές Σύστημα το οποίο παραμένει άναρχο (καθότι δεν έχει άλλον παράγοντα εκτός από τις μπάλες) και ανταγωνιστικό (αφού τελούνται συγκρουσιακές τάσεις). Οι τρύπες είναι ουσιαστικά το τέλος της ιστορίας ( όπως χαρακτηριστικά είπε ο Fukujama) ενός παράγοντα ( είτε μέσω της θεωρίας του αποκεφαλισμού είτε μέσω της εξόντωσης κ.α.). Εκεί οδηγούνται τα κράτη μόνο μέσω τον συγκρουσιακών τους τάσεων, όμως ξανανεβαίνουν ξανά στην μοκέτα, ακόμα και όταν έχουν πέσει.
Κανείς θα έλεγε ότι ακόμα και αυτό το παράδειγμα με το μπιλιάρδο ίσως να περιέπλεξε τα πράγματα με τις Διεθνείς Σχέσεις. Ίσως τελικά να ήταν αλήθεια αυτό που λένε και όλοι οι καθηγητές μου των Διεθνών Σχέσεων… «Οι Διεθνείς Σχέσεις δεν έχουν τέλος. Είναι μια ακόμη επιστήμη που τελεί υπό αναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή ανά πάσα στιγμή».
Τι είναι οι άνθρωποι κάτω από τον μανδύα του κράτους; Τι είναι το κράτος απέναντι στις Διεθνσυστημικές αλλαγές; Είναι τα συστατικά στοιχεία που διέπουν συμπεριφορές, ενέργειες και φέρουν αποτελέσματα στις σχέσεις των κρατών.
Καλύτερος παραλληλισμός δεν θα μπορέσει να υπάρξει από έναν αγώνα μπιλιάρδου. Κάθε μπάλα αποτελεί ένα κράτος. Το μπαστούνι είναι οι εξωτερικές επιδράσεις που δέχεται το κράτος και το ωθεί να ενεργήσει αναλόγως ενώ το φάλτσο είναι η εσωτερική επίδραση που αφορά τον σχεδιασμό προς την κατεύθυνση που θα κινηθεί το κράτος και πως θα επηρεάσει τους άλλους παράγοντες. Μία σύγκρουση δύο ή περισσοτέρων μπαλών ισοδυναμεί με σύγκρουση των κρατών. Η πράσινο μοκέτα είναι το Διεθνές Σύστημα το οποίο παραμένει άναρχο (καθότι δεν έχει άλλον παράγοντα εκτός από τις μπάλες) και ανταγωνιστικό (αφού τελούνται συγκρουσιακές τάσεις). Οι τρύπες είναι ουσιαστικά το τέλος της ιστορίας ( όπως χαρακτηριστικά είπε ο Fukujama) ενός παράγοντα ( είτε μέσω της θεωρίας του αποκεφαλισμού είτε μέσω της εξόντωσης κ.α.). Εκεί οδηγούνται τα κράτη μόνο μέσω τον συγκρουσιακών τους τάσεων, όμως ξανανεβαίνουν ξανά στην μοκέτα, ακόμα και όταν έχουν πέσει.
Κανείς θα έλεγε ότι ακόμα και αυτό το παράδειγμα με το μπιλιάρδο ίσως να περιέπλεξε τα πράγματα με τις Διεθνείς Σχέσεις. Ίσως τελικά να ήταν αλήθεια αυτό που λένε και όλοι οι καθηγητές μου των Διεθνών Σχέσεων… «Οι Διεθνείς Σχέσεις δεν έχουν τέλος. Είναι μια ακόμη επιστήμη που τελεί υπό αναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή ανά πάσα στιγμή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου