Μπελλάς Μπελλήνων Χρυσαρνιών

.....του Ερεβιέρακος Αυτοκρατορικού Τζιτζικοπεταλωτή

Από το "Η καταγωγή των γιδιών - Κάρμισος Δαρμένος"

Μπέλλην: αρχαίος τύπος: Βέλην, εκ του βελάζω + ζην. Εκείνος που ζει βελάζοντας. Αργότερα, μετά το θεσσαλλονικιό διπλλασιασμό και τη ΜΠΑΟΚιανή μπαραφθορά, η λλέξη μπήρε τη σημερινή της μορφή.

Ακολουθεί σύντομη παρουσίαση των φυσιογνωμικών, ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών στοιχείων αυτού του πλάσματος.

Ο Μπέλλην διαθέτει σωματικά χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά των ανθρώπων. Παρ' όλα αυτά, τα δυο αυτά είδη δεν πρέπει να συγχέονται, καθώς το πρώτο είναι άμεσο αποτέλεσμα της νοητικής υποεξέλιξης των προβάτων. Η μόνη εμφανισιακή διαφορά μεταξύ των δυο βρίσκεται στην ένδυση. Ένας καθαρόαιμος Μπέλλην δεν φοράει ποτέ ρούχα, όπως αποδεικνύουν και τα πανάρχαια μπελληνικά αγάλματα. Αντίθετα, το σώμα του καλύπτεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με πυκνή, σκληρή, γυαλιστερή, ποικιλόχρωμη, σπαστή τρίχα, με μοναδική εξαίρεση τις παλάμες, τα πέλματα και, σε ορισμένους, το πρόσωπο. Μοναδική εξαίρεση αποτελούσαν οι υπεράριοι θεοι των Μπελλήνων οι οποίοι ήταν παθολογικά άτριχοι.

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Μπέλληνες έβαφαν, έγνεθαν και έπλεκαν τις τρίχες τους, φτιάχνοντας περίτεχνες και αξιοζήλευτες ενσωματωμένες ενδυμασίες από το αυτοφυές ύφασμα του οργανισμού τους, απόδειξη της υπέρμετρης ευφυίας τους. Αυτή τη τεχνική προσπάθησε να διασώσει ο φιλομπέλληνας παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στο παραμύθι του: "Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα". Τον μιμήθηκαν αργότερα οι καλλιτέχνες Ημισκούμπρια, διαδίδοντας ατόφια γνώση μέσα απ' το τραγούδι τους "Γκρηκ Λόβερ" με τον αποκαλυπτικό στίχο: γρηκ λόβερ με τρίχα για πουλόβερ.

Αγαπημένη εποχή του Μπέλληνα είναι το Καλοκέρατο. Είναι η εποχή των οργιαστικών τελετών που γίνονται στη Μύκονο για την εξύμνηση του προστάτη θεού τους, που κληρονόμησαν από τους Μεσοποτάμιους, Βλαχούρα Μάζντα.

Το γένος των Μπελλήνων αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα αντίστροφης εξέλιξης, όπως το περιέγραψε ο γνωστός φυσιοδίφης Κάρμισος Δαρμένος στο best seller του "Η καταγωγή των γιδιών". Όπως γράφει στο βιβλίο του: Ολόκληρη η υποεξελικτική διαδικασία έλαβε χώρα στη Μεσοποταμία, το λίκνο του πολιτισμού. Κύρια ασχολία των ανθρώπων της περιοχής αποτελούσε, παράλληλα με τις ανθρωποθυσίες παιδιών, ο εξευγενισμός των ανήμερων θεριών με τη χρήση άρπας και καθημερινής απαγγελίας του Σαβουάρ Βιβρ στα άγρια τετράποδα. Το γένος των προβάτων όμως ήταν τόσο έξυπνο και ευγενές από τη φύση του, ώστε από την υπερβολική μόρφωση παραμορφώθηκε. Και από την παραμόρφωσή του γεννήθηκε το γένος των Βελήνων.

Οι καλαίσθητοι Μεσοποτάμιοι εκδίωξαν τους Βεληνες μακριά απο τη γη τους, γιατί ήταν άσχημοι και η κοπριά τους μύριζε σαν να τρέφονταν με σκατά. Από εκεί προέρχεται η φράση: αποδιοπομπάιος τράγος. Μετά από αιώνες κυκλικών περιπλανήσεων στη Β. Αφρική, κατά τη διάρκεια των οποίων ερημοποιήθηκε ο βοσκότοπος της Σαχάρα από το ποδοπάτημα και το χορτομασούλημα, τα κοπάδια των διωγμένων Βελήνων έφτασαν στην περιοχή που κατοικούν σήμερα. Ανέβηκαν πάνω σε ένα λόφο, που αργότερα ονομάστηκε Όλυμπεεες, και κοιτάζοντας τα αχανή βοσκοτόπια, τα εκατομμύρια του κοπαδιού βέλασαν ευτυχισμένα: "μπε". Ονόμασαν τη γη τους Μπελλάς (Μπε + Λαάς με θεσσαλλονικιό διπλλασιασμό) . Η πέτρα του βελάσματος.

Οι Βέληνες κράτησαν με οπλές και με δόντια αυτή τη γη στη κατοχή τους. Κατακτητές πέρασαν αλλά κανένας δεν ήταν αρκετά δυνατός για να τους λυγίσει. Μέχρι που έφτασε η πιο μαύρη περίοδος της ιστορίας τους, η γνωστή Κουρκοκρατία.

Κουρκοκρατία: Η χρονική περίοδος κατά την οποία η γη των Μπελλήνων και γενικότερα τα βοσκοτόπια που εκείνοι είχαν αποικήσει, ήρθαν στην κατοχή της Ωτομανιακής Αυτοκρατορίας. Οι Ωτομανιακοί, λόγω μιας ανεξήγητης ψύχωσης με τα αυτιά τους, που τους δημιουργήθηκε από τότε που οι βαρεμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες τούς έκοβαν τα αυτιά και τα έριχναν στα σκυλιά στοιχηματίζοντας, οραματίζονταν ένα κράτος στο οποίο όλοι θα ήταν ελεύθεροι να κρατάνε τα αυτιά τους. Οραματίζονταν μια Αυτοκρατορία. Κατάλοιπο της ψύχωσης αποτελούσε και το τουρμπάνι με το οποίο έκρυβαν οι ανώτατοι Ωτομανιακοί ηγέτες τα αυτιά τους. Λόγω της ακατανόητης στους Μπέλληνες γλώσσας που χρησιμοποιούσαν και την ομοιότητά της με σκούξιμο γαλοπούλας, οι Ωτομανιακοί πήραν και την ονομασία Κούρκοι.

Μετά από μια περίοδο πολέμων και επαναστάσεων οι Μπέλληνες πήραν ξανά τον έλεγχο της γης τους. Αλλά ένας νέος εχθρός φάνηκε να απειλεί την ανεξαρτησία τους. Ένας εχθρός θρασύτατος που ζήτησε την παράδοση της χώρας στα λαίμαργα χέρια του. Και το όνομά του ήταν Ητταλός. Όμως ο Μπελληνικός λαός εκπροσωπήθηκε άξια από τον φασίστα δικτάτορα του, ο οποίος αρνήθηκε κατηγορηματικά να παραδώσει τη χώρα του στον Ητταλό φασίστα δικτάτορα. Ακολουθεί σύντομη αναπαράσταση του διαλόγου:

Εκπρόσωπος Ητταλού φασίστα δικτάτορα: Η ητταλική κυβάρνηση (βλ. λεξιλογιο δεξια) ελπίζει ότι θα αφήσετε τα στρατεύματά μας να καταλάβουν τις στρατηγικές θέσεις της χώρας σας. Ειδάλλως θα αναγκαστούμε να τα πάρουμε με τη βια.

(-παύση Μπέλληνα φασίστα δικτάτορα-)

Εκπρόσωπος Ητταλού φασίστα δικτάτορα: Αποφασίστε λοιπόν. Θα πάρουμε θετική απάντηση ή θα πάρουμε τη χώρα με τη βία; Τι θα πάρουμε;

Μπέλληνας φασίστας δικτάτορας: ΌρΧΙ.

Ητταλός: Εκείνος που έφαγε ήττα. Παρατσούκλι που έμεινε στον λαο που κατοικεί δυτικά της γης των Μπελλήνων μετά την απίστευτη ήττα του φασίστα δικτάτορά τους από τον Μπέλληνα φασίστα δικτάτορα, όπως αυτή αποτυπώθηκε στη θρυλική τάπα: (πάρε τον) ΌρΧΙ.

Με αυτή τη διπλωματική και αργότερα τη στρατιωτική ήττα του Ητταλού φασίστα δικτάτορα ο Μπελληνικός λαος απέδειξε για ακόμη μια φορά την ισχύ και την υπεροχή του. Μια υπεροχή που διατηρεί ακόμη και σήμερα.

Σήμερα ο Μπελληνικός λαός δεν κυβερνάται από φασίστα δικτάτορα. Το πολίτευμα του κράτους είναι Παρασιτική Πενταξονική Κομματοκρατία. Ο Μπέλληνας είναι πια πολίτης και έχει επιλογές στα χέρια του. Μπορεί να διαλέξει μόνος του δικτάτορα βολευτή.

Βολευτής: Εκείνος που βολεύτηκε. Τύπος ανίκανου Μπέλληνα πολίτη που επιλέχθηκε από τους υπόλοιπους για να καταναλώνει τα λεφτά τους, με βάση την Βασική Ελληνική Οικονομική Αρχή (βλ. λεξιλόγιο δεξιά). Το τελευταίο στάδιο της πιθανής σταδιοδρομίας του κωματόσκοιλου (ομοίως). Το όνειρό του είναι να γίνει μέρος της κυβάρνησης (ομοίως).

Ο βολευτής, και φυσικά ο Μπέλληνας που τον ψήφισε, με βάση το κόμμα που υπηρετεί χαρακτηρίζεται (κυρίως, αλλά όχι μόνο):

ΣοσιαΛηστής: Εκείνος που υποστηρίζει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και την αντικατάστασή της από την κοινωνική ιδιοκτησία. Τη διαχείριση της κοινωνικής ιδιοκτησίας αναλαμβάνει το κράτος με τη μορφή της κυβάρνησης. Σύνθημά του είναι: Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου κανενός.

ΔεξΥιός: Εκείνος που υποστηρίζει ό,τι υποστηρίζει και ο συντηρητικός μπαμπάς του και πάει λέγοντας. Σε ακραίες περιπτώσεις υποστηρίζει το πέρασμα της εξουσίας από τον πατέρα στον υιό. Σύμφωνα με αυτόν, τη ρύθμιση των κοινωνικών πεπραγμένων την αναλαμβάνει η ελεύθερη αγορά, ενώ η κυβάρνηση λειτουργεί σαν παρατηρητής. Σύνθημά του είναι: Άρτος και θέαμα.

ΑριστεΡώς: Εκείνος που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κράτος, αγορά, χρήμα, τάξεις, σχολεία, θεός, νάνοι, ξωτικά, Άη Βασίλης και Τσακ Νόρρις. Η διαχείριση των κοινωνικών πεπραγμένων επαφίεται στα χέρια της ίδια της κοινωνίας. Πρότυπο για αυτόν αποτελεί η Σερβιετική Ένωση που πάτησε πάνω στο μεσαιωνικό κράτος των Ρως. Σύνθημά του είναι: Είμαι εσύ.

Σερβιετική Ένωση: Το μεγαλύτερο σε έκταση κράτος στον κόσμο. Καταλάμβανε τις περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης και Βόρειας Ασίας και τις τύλιγε με ενισχυμένη ασφάλεια σαν σερβιέτα με φτερά.

Αποδείχτηκε, τελικά, ότι μέσα σε αυτό το Παρασιτικό Πενταξονικό Κομματικό πλαίσιο οι Μπέλληνες άρχισαν να ανακάμπτουν από την εξαθλίωση της Κουρκοκρατίας και των Ητταλικών πολέμων. Τους χτύπησαν κατακούτελα τα στερητικά σύνδρομα της κατοχής και των πολέμων και σπατάλησαν τα χρήματά τους σε πανάκριβα και άχρηστα τεκμήρια ύπαρξης κυρίλλας. Κατέβαζαν γάλα με το λίτρο, το μαλλί τους φούντωσε ξανά και άρχισαν να πλέκουν με τις τρίχες τους κασμιρένια υφάσματα για να δείξουν την οικονομική ανεξαρτησία τους.

Τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να έρθουν οι βοσκοί για να κουρέψουν και να αρμέξουν, όπως περιγράφηκε εδώ: http://erevierax.blogspot.com/2009/09/blog-post_23.html.

Ακόμη και με χρυσόμαλλο δέρας το αρνί παρέμεινε πρόβατο.

Η ανάρτηση αφιερώνεται στη μνήμη ενός φανατικού αναγνώστη και φίλου, όπως του είχα υποσχεθεί.

Αναδημοσίευση από το blog : Έπεα Πυρόεντα