....του Γιώργου Παπανικολάου
Οι εκλογές της 6ης Μάη θα κρίνουν αν οι εχθροί των μεγάλων κοινωνικών τάξεων θα συνεχίζουν να κυβερνούν και να εφαρμόζουν την εγκληματική τους πολιτική ή αν οι εργαζόμενες τάξεις θα αφυπνιστούν, θα προβάλλουν εμπόδια και θα θελήσουν να αμυνθούν, ακόμα και να προσπαθήσουν να κυβερνήσουν οι ίδιες.
Έχουμε ανοιχτό κοινωνικό πόλεμο (με ρήμαγμα της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων και με φυσικό θάνατο χιλιάδων συμπολιτών) και είναι γελοίο κάποιοι να μιλούν για «κυβερνήσεις» (έτσι γενικά) και για «ακυβερνησία» (πάλι γενικά), όταν οι αποφάσεις των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων είχαν τόσο δραματικά αποτελέσματα σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, ενώ άφηναν στο απυρόβλητο ή και ευνοούσαν, επίσης συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Κανένα ζήτημα νομιμοποίησης προηγούμενων εγκληματικών πράξεων δεν τίθεται απ το οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη. Κανένας λαός δεν μπορεί να νομιμοποιήσει με ένα εκλογικό αποτέλεσμα (και μάλιστα εκλογών-παρωδία) τις παραβιάσεις του συντάγματος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις απατεωνιές και τις κλοπές των προηγούμενων «κυβερνητών». Τα ζητήματα αυτά σε οποιαδήποτε περίπτωση θα παραμείνουν ανοιχτά και μόνο ο χρόνος που θα σταλεί ο λογαριασμός στους εμπλεκόμενους, θα μετατεθεί.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες ότι ένας λαός που μέχρι πριν λίγα χρόνια έδινε σε εκλογές το 90% στα 2 κόμματα των αρχουσών τάξεων, μπορεί να απεμπλακεί άμεσα απ' τις ιδεοληψίες του. Μπορεί όμως σήμερα, νοιώθοντας στο πετσί του τις επιπτώσεις της λαίλαπας που ξεκίνησε και έρχεται καταπάνω του, να αρχίσει να κινείται, έστω και στη λαθεμένη κατεύθυνση.
Πόσο μπορούν να πιάσουν σήμερα η τρομοκρατία και τα διλήμματα του τύπου «δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις αν δεν υπάρχει κυβέρνηση την επόμενη μέρα», όταν τα ψέματα και οι απατεωνιές τους το προηγούμενο διάστημα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο; Πως μπορεί να γίνει πιστευτό αυτό σε μια χώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις αντιστοιχούν σε 25 δις, τα δημόσια έσοδα σε 50 δις και το ΑΕΠ σε 250 δις; Όταν παρά την επί μήνες καθυστέρηση καταβολής της δόσης του δανείου τον περασμένο χρόνο, κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε με τους μισθούς και τις συντάξεις (παρά τις «διαβεβαιώσεις» των «υπεύθυνων σωτήρων»).
Μας λένε για την καταστροφή που μας απειλεί με τη δραχμή και εκτός ευρώ και παρακάμπτουν έτσι την καταστροφή που ζούμε με το ευρώ. Μας μιλάνε για τα πλεονεκτήματα της ΕΕ και του ευρώ, αλλά αρκεί κανείς να τους σκουντήξει για να ξυπνήσουν και να δουν την πραγματικότητα της αντιδραστικής ΕΕ, που βαδίζει στο δρόμο της επιστροφής στη βαρβαρότητα, με ένα Ευρώ στα όρια της διάλυσης, που οδήγησε τη χώρα μας στο να καταστρέψει την οικονομία της και παραλείποντας τα παραδείγματα χωρών που επιβιώνουν –ώ του θαύματος- εκτός ευρώ.
Σήμερα χρειάζεται μια νέα συμμαχία ευρύτατων κοινωνικών τάξεων για να ανασάνει η κοινωνία, που την οδηγεί στην καταστροφή η συνεργασία του διεθνούς και του ντόπιου χρηματιστικού κεφαλαίου. Για να επιτευχθεί αυτή η συνεργασία χρειάζεται μια νέα γλώσσα συνεννόησης και όχι η εμμονή σε όρους και διαιρέσεις του παρελθόντος. Στην Ελλάδα σήμερα επιβιώνει μέσα από ένα λούστρο σύγχρονων μορφών κοινωνικών θεσμών και ανάπτυξης οικονομικής και τεχνολογικής, η ουσία κοινωνικών σχέσεων περασμένων εποχών απέραντης βαρβαρότητας, μέσα σ ένα βαθιά αντιδημοκρατικό καθεστώς κι αυτό αναδείχνει μ έναν εκρηκτικό τρόπο το πρόβλημα της δημοκρατίας.
Έχουμε ανοιχτό κοινωνικό πόλεμο (με ρήμαγμα της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων και με φυσικό θάνατο χιλιάδων συμπολιτών) και είναι γελοίο κάποιοι να μιλούν για «κυβερνήσεις» (έτσι γενικά) και για «ακυβερνησία» (πάλι γενικά), όταν οι αποφάσεις των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων είχαν τόσο δραματικά αποτελέσματα σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, ενώ άφηναν στο απυρόβλητο ή και ευνοούσαν, επίσης συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Κανένα ζήτημα νομιμοποίησης προηγούμενων εγκληματικών πράξεων δεν τίθεται απ το οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη. Κανένας λαός δεν μπορεί να νομιμοποιήσει με ένα εκλογικό αποτέλεσμα (και μάλιστα εκλογών-παρωδία) τις παραβιάσεις του συντάγματος, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις απατεωνιές και τις κλοπές των προηγούμενων «κυβερνητών». Τα ζητήματα αυτά σε οποιαδήποτε περίπτωση θα παραμείνουν ανοιχτά και μόνο ο χρόνος που θα σταλεί ο λογαριασμός στους εμπλεκόμενους, θα μετατεθεί.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες ότι ένας λαός που μέχρι πριν λίγα χρόνια έδινε σε εκλογές το 90% στα 2 κόμματα των αρχουσών τάξεων, μπορεί να απεμπλακεί άμεσα απ' τις ιδεοληψίες του. Μπορεί όμως σήμερα, νοιώθοντας στο πετσί του τις επιπτώσεις της λαίλαπας που ξεκίνησε και έρχεται καταπάνω του, να αρχίσει να κινείται, έστω και στη λαθεμένη κατεύθυνση.
Πόσο μπορούν να πιάσουν σήμερα η τρομοκρατία και τα διλήμματα του τύπου «δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις αν δεν υπάρχει κυβέρνηση την επόμενη μέρα», όταν τα ψέματα και οι απατεωνιές τους το προηγούμενο διάστημα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο; Πως μπορεί να γίνει πιστευτό αυτό σε μια χώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις αντιστοιχούν σε 25 δις, τα δημόσια έσοδα σε 50 δις και το ΑΕΠ σε 250 δις; Όταν παρά την επί μήνες καθυστέρηση καταβολής της δόσης του δανείου τον περασμένο χρόνο, κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε με τους μισθούς και τις συντάξεις (παρά τις «διαβεβαιώσεις» των «υπεύθυνων σωτήρων»).
Μας λένε για την καταστροφή που μας απειλεί με τη δραχμή και εκτός ευρώ και παρακάμπτουν έτσι την καταστροφή που ζούμε με το ευρώ. Μας μιλάνε για τα πλεονεκτήματα της ΕΕ και του ευρώ, αλλά αρκεί κανείς να τους σκουντήξει για να ξυπνήσουν και να δουν την πραγματικότητα της αντιδραστικής ΕΕ, που βαδίζει στο δρόμο της επιστροφής στη βαρβαρότητα, με ένα Ευρώ στα όρια της διάλυσης, που οδήγησε τη χώρα μας στο να καταστρέψει την οικονομία της και παραλείποντας τα παραδείγματα χωρών που επιβιώνουν –ώ του θαύματος- εκτός ευρώ.
Σήμερα χρειάζεται μια νέα συμμαχία ευρύτατων κοινωνικών τάξεων για να ανασάνει η κοινωνία, που την οδηγεί στην καταστροφή η συνεργασία του διεθνούς και του ντόπιου χρηματιστικού κεφαλαίου. Για να επιτευχθεί αυτή η συνεργασία χρειάζεται μια νέα γλώσσα συνεννόησης και όχι η εμμονή σε όρους και διαιρέσεις του παρελθόντος. Στην Ελλάδα σήμερα επιβιώνει μέσα από ένα λούστρο σύγχρονων μορφών κοινωνικών θεσμών και ανάπτυξης οικονομικής και τεχνολογικής, η ουσία κοινωνικών σχέσεων περασμένων εποχών απέραντης βαρβαρότητας, μέσα σ ένα βαθιά αντιδημοκρατικό καθεστώς κι αυτό αναδείχνει μ έναν εκρηκτικό τρόπο το πρόβλημα της δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου