Δεν άντεξα...

.....του Νίκου Γούτα

  
Δεν άντεξα...

Γιατί εσύ θα άντεχες; Ξέρω ότι έπρεπε αλλά, όχι....

Λίγο τα συνθήματα που μου θύμιζαν ατμόσφαιρα γηπέδου (δεν τα πάω καλά με τα αθλήματα), λίγο η φανερά συγκαλυμμένη χαρά της κοπέλας ,που ανακοίνωνε τα αποτελέσματα, οταν ακουγόταν η δική της παράταξη (μου έκανε κάτι και σε Eurovision), άντε και λίγο ακόμα τα υποτιμητικά υφάκια του τύπου : "Που πας ρε φίλε με τόσο μαλλί" -από τη μια- και: "Φοβερός! Ήρθε με το πουκαμισάκι το καρό στην καταμέτρηση ο φλώρος" -από την άλλη- ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος; Σηκώθηκα και έφυγα!

Αλήθεια όμως τι με ενόχλησε περισσότερο; Ήταν όλα τα παραπάνω ή... αυτά απλά ξεχείλισαν το ποτήρι;

Ας είμαι ειλικρινής έστω με τον εαυτό μου. Αυτό που με ενόχλησε κατ' αρχάς ήταν το οτι για μια ακόμη φορά οι ''παρατάξεις εξουσίας'' συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους. Μα καλά ,δεν ακούνε έστω τα φιλτραρισμένα νέα απο την αγαπητή TV; Ακόμη και κουτσομπολίστικο να βάλεις κάπου θα πέσει και το σκάνδαλο! Δεν βλέπουν σε τι έχουν συνεργήσει και σε μεγάλο βαθμό προκαλέσει στη χώρα τα αντίστοιχα κόμματα; Γιατί διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση; Όλοι αυτοί άραγε περιμένουν να βολευτούν μελλοντικά ή το κάνουν για πρόσκαιρο κέρδος. Πιο λιανά; Καμιά σημείωση, κανένα κέρασμα, άντε και κανένα γκομενάκι....

Δεύτερον, με ενόχλησε που είμαστε τόσο θύματα! Ναι, είμαστε! Είμαστε θύματα αυτών που μας θέλουν πρόβατα και το καταφέρνουν και το να το βλέπεις πέρα απο ενόχληση προκαλεί και πόνο. Και καλά προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μα για ποια δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε όταν οι παρατάξεις (εκφραστές και προαγωγοί της στο πανεπιστήμιο) έχουν χάσει τον σκοπό τους και από μέσω πολιτικοποίησης και τρόπος αντιπροσώπευσης έγιναν εταιρίες δημοσίων σχέσεων και οργανώσεων πάρτι; Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τον περπατημένο;

Έτσι, γεμάτος από σκέψεις, έφυγα. Τελικά, αυτό με ενόχλησε πιο πολύ. Έφυγα και άφησα όλους εκείνους που κατηγορώ να κάνουν κουμάντο! Και το κάνω παντού! Το έκανα στο σχολείο, στη δουλειά, τώρα και στη σχολή. Έτσι έχω μάθει.. ο,τι δεν εχω χρόνο να ασχοληθώ. Έτσι ΜΕ έχουν μάθει! Και φταίνε.. αλλά φταίω και εγώ! Όχι μόνο γιατί έφυγα, αλλά και γιατί δεν κράτησα και εσένα μαζί μου εκεί! Τώρα δεν έχει μείνει κάποιος πέρα από τους τραγικούς-γραφικούς να παίζουν τα παιχνίδια τους στη σχολή μου, τη δουλειά μου, το σπίτι μου, την οικογένεια μου, τη χώρα μου, τόσα ''μου'' και εγώ δεν είμαι πουθενά...