Φεύγουμε.
Και τι πήραμε λοιπόν;
Μια αγκαλιά και λίγο χώμα
στις καταπράσινες υγρές ψυχές μας.
Πονέσαμε και κλάψαμε
αλλά η λύτρωση ήρθε αργότερα
όταν στο δείλι του εσπερινού
τα σύννεφα φάνηκαν πιο λευκά από ποτέ
μέσα στη ροδαυγή καρδιά μας.
Πέρασε και για σήμερα.
Αύριο πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου