.....της Αναστασίας Λαδοπούλου
Η ρήση αυτή του σοφού λαού αντικατοπτρίζει πλήρως τη σημερινή κατάσταση της πολιτικής ζωής στη χώρα .Ορμώμενη απο μια συζήτηση όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε πολύ σωστά πως "σε περιόδους κρίσης τα άκρα πάντα παρουσιάζουν άνοδο ", γεννήθηκε η σκέψη πως πραγματικά η κατάσταση θυμίζει έναν κόμπο, έναν γόρδιο δεσμό δύο άκρων τον οποίο τραβά πότε η μια πλευρά και πότε η άλλη χωρίς να επέρχεται ποτέ η επίλυση. Παρ'όλα αυτά υπάρχει ακόμα η ρήση που λέει πως " ό,τι δεν λύνεται ,κόβεται ".
Αραγε θα μπορέσει ποτέ ο λαός σε αυτή τη χώρα να απαλλαγεί πραγματικά απο τους γόρδιους δεσμούς του με το παρελθόν και να σπάσει όλα τα δεσμά με παρωχημένες αντιλήψεις ή ακόμα και με τακτικές και νοοτροπίες σαθρές ;
Την απάντηση φαίνεται πως δεν μπορούν πια να δώσουν ούτε οι άνθρωποι της νέας γενιάς ,αφού και απο εκεί δεν παρατηρείται διάθεση λύσης του δεσμού κι όχι μόνο αυτό ,αλλά αυξάνεται η επιθυμία για "τέντωμα των δύο άκρων " ,πράγμα το οποίο αποτελεί και το θλιβερό της υπόθεσης.Εχουν αναφερθεί αρκετοί το τελευταίο διάστημα στο θέμα της ανόδου των άκρων (εξειδικεύοντας βέβαια το θέμα ) ζήτημα που έχει κορεσθεί πλέον ,αλλά δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί το γεγονός πως τα άκρα αυτά ( είτε της αριστεράς είτε της δεξιάς ) υποστηρίζονται έντονα απο τους νέους ,οι οποίοι κατά βάση στηρίζουν την άποψή τους σε ανακρίβειες και μυθεύματα που μεταφέρονται "απο στόμα σε στόμα ".
Οι εποχές είναι τόσο ταραγμένες πια ,όπου εκτός απο τα άκρα βρίσκει πρόσφορο έδαφος να ανθίσει και ο φόβος ,η παραφιλολογία ,η μισαλλοδοξία και η παράνοια.Είναι σαφές και αυτονόητο πως ο κάθε ένας απο μάς έχει σχηματίσει την διαφορετική του άποψη ,που πιθανόν έχει διαμορφωθεί απο το περιβάλλον εργασίας του ,απο τον τρόπο και τον τόπο ζωής του ή ακόμα και απο το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον ,ωστόσο είναι εξωφρενικό και γελοίο να προσπαθεί κανείς να επιβάλλει άλλες απόψεις με την δικαιολογία οτι " έτσι είναι το σωστό " ,γιατί οι απόψεις αυτές διαμορφώνουν συνειδήσεις ανθρώπων ακόμα νεότερων απο εμάς τους ίδιους και θα ήταν άδικο γι'αυτούς να τους παραδοθεί ένα μέλλον στο οποίο θα κυριαρχεί ο φόβος της ελευθεροτυπίας ή της ελεύθερης έκφρασης της σκέψης.
Αν τόσο πολύ ενδιαφερόμαστε για το μέλλον ,έχουμε την υποχρέωση να το χτίσουμε πάνω σε γερά θεμέλια, όχι απο τον καναπέ του σπιτιού μας συζητώντας θεωρητικά ,γιατί αυτό είναι κάτι που αφορά την ίδια τη ζωή που ονειρευόμαστε πάντα να γίνεται όλο και καλύτερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου