.....του Παναγιώτη Δημητριάδη
Παρομοιάζοντας την κοινωνία ή τις κοινωνίες, καλύτερα, με το ανθρώπινο σώμα, με έναν ζωντανό οργανισμό, εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποιες παραδοχές.
Ο οργανισμός πάντα ελέγχει την είσοδο και την έξοδο κάθε τι ξένου προς αυτόν ή ακόμα και δικό του. Επίσης μπορεί να δει σαν ξένο κάποιο δικό του κύτταρο όπως όταν κάποιος έχει λύκο (αυτοάνοσο νόσημα) ή μπορεί να έχει ένα δικό του κύτταρο που όμως να τον καταστρέφει όπως ο καρκίνος. Φυσικά σε όλα αυτά ο οργανισμός μας αντιδρά αναλόγως. Σε περίπτωση που προσβληθούμε από ένα μικρόβιο τότε ενεργοποιείται το ανοσοποιητικό σύστημα για να αντιμετωπίσει τον εισβολέα. Προσλαμβάνει όμως και στοιχεία τα οποία όχι απλώς δεν βλάπτουν τον οργανισμό αλλά είναι και αναγκαία για την επιβίωση του. Αμέσως κάποιος μπορεί να αρχίσει να ξεκλειδώνει τις παρομοιώσεις.
Η κοινωνία είναι ένας οργανισμός που δέχεται και καταναλώνει ενέργεια, δηλαδή τους ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι, που την καταστρέφουν όπως οι κακοποιοί σαν τα μικρόβια όταν εισβάλουν στον οργανισμό. Έπειτα υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν να την ενισχύσουν είτε επειδή είναι μέρος του συστήματος της, είτε επειδή η ίδια τους έχει πραγματικά ανάγκη και τους ζητάει ότι δηλαδή το οξυγόνο και η τροφή για τον ανθρώπινο οργανισμό. Μετά είναι εκείνοι τα άτομα, παιδιά της κοινωνίας στα οποία όμως η ίδια επιτίθεται από φόβο για το μέλλον που η ίδια δημιούργησε για αυτά, και δίχως την συγκατάθεση τους, τα εξανάγκασε να συμμετάσχουν στο δικό της ρυθμό και σώμα. Και λίγο αργότερα να προσπαθεί να τα αποβάλει από πάνω της σαν ένα νόθα παιδιά. Και τέλος φτάνουμε στο κύτταρο που το αναγνωρίζει ως δικό του και άρα δε το καταστρέφει. Όμως, αυτό του κάνει κακό, εξαπλώνεται μέσα του και τελικά αφού εξοντώσει κάθε ζωτικής σημασίας κύτταρο του οργανισμού, τον αφήνει νεκρό. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να ταυτίσει την πολιτική ή την άρχουσα τάξη στις κοινωνίες με τον καρκίνο στον οργανισμό, όμως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο αφού υπάρχουν και πολιτικοί οι οποίοι ενισχύουν την κοινωνία και την βελτιώνουν.
Μια κοινωνία υφίσταται όπως και ένας οργανισμός ανεξαρτήτως της δημιουργίας των και της εξέλιξής τους. Ο οργανισμός λένε οι ψυχολόγοι ότι η καλή ψυχική διάθεση ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά τον οργανισμό να αποθεραπευτεί πιο γρήγορα, εν αντιθέσει η ψυχική δυσφορία καταβάλει τον ανθρώπινο οργανισμό. Άρα εάν ταυτίσουμε την ψυχή στον άνθρωπο με τον λαό στην κοινωνία αντιλαμβάνεται κανείς πως ένας ισχυρός λαός μπορεί να κατορθώσει την ευρύτερη κοινωνική ευημερία. Το σώμα είναι το περιβάλλον της κοινωνίας, η ψυχή είναι ο λαός και η εξουσία το μυαλό, ο νους, αν όμως η εξουσία δεν κυβερνά για την ευδαιμονία όλης της κοινωνίας τότε γίνεται καρκίνωμα αυτής και την καταστρέφει.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να καταλάβει το πως λειτουργεί μια κοινωνία μέσα από τον εαυτό του και δια μέσου της συστημικής θεωρίας η οποία αναπτύχθηκε στα πλαίσια των βασικών κοινωνικό-ψυχολογικών φαινομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου