.....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου
Τα μέτρα λιτότητας και η συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, σε συνδυασμό με την άδικη κατανομή των βαρών και την μονομερή εμμονή στη δημοσιονομική προσαρμογή, έχουν συντελέσει στην πλήρη ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, με την εδραίωση ενός αντιμνημονιακού, και εν μέρει αντιευρωπαϊκού κλίματος, σε όλο και μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Στα πλαίσια αυτά, τα κόμματα της αριστεράς(παραδοσιακής και ανανεωτικής), ως προνομιακοί εκφραστές της τάσης αυτής, έχουν επωφεληθεί πολιτικά, και αντιμετωπίζουν, για πρώτη φορά και με μεγάλες πιθανότητες υλοποίησης, το ενδεχόμενο της ανάληψης κυβερνητικής εξουσίας στις εκλογές αυτές, αφού με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η αριστερά, αν και πολυδιασπασμένη, συγκεντρώνει αθροιστικά πάνω από 40%. Ταυτόχρονα όμως, η ανάγκη εκπροσώπησης ενός όλο και διογκούμενου κοινωνικού ρεύματος, σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη κατάρρευση του δικομματισμού, επιβάλλει στην αριστερά να επιλύσει μία σειρά από θεμελιώδεις εσωτερικές αντινομίες, που διαστρεβλώνουν επικίνδυνα την ταυτότητά της και αποκρύπτουν τα μεγάλα διακυβεύματα της εποχής.