Η χώρα του ποτέ

.....της Ανδρονίκης Μπάιτση

   Μάθαμε σε έναν κόσμο με ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Και ποτέ δε δοκιμάσαμε να τον αλλάξουμε. Και όταν το κάνουμε για κάποιο λόγο όλοι μας αντιμετωπίζουν όχι μόνο καχύποπτα αλλά και σα να μην υπάρχουμε. Και όλο αυτό το χάος που επικρατεί δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει την εμφάνισή του σ’ αυτή τη χώρα . Έχει υπάρξει ξανά όλος αυτός ο πανικός. Και μάλιστα έχει υπάρξει πολλές φορές. Αλλά η Ελλάδα έμαθε έτσι..Και πάντα το ποτέ ήξερε.

  Ποτέ δεν πολεμώ αν δεν γίνει η χώρα στάχτη. Ποτέ δε θυμώνω αν δε με φτάσουν στα όρια μου. Ποτέ δεν αλλάζω αν δε μ’ αλλάξουν οι άλλοι. Όλα αυτά τα ποτέ για να μη μάθει κανείς πώς είναι να εναντιώνεται. Να εναντιώνεται σε καθετί άδικο! Το ποτέ είναι μια λέξη που θα βγει πολύ εύκολα από τα χείλη των ανθρώπων. Τόσο εύκολα που δεν καταλαβαίνουν κι οι ίδιοι πότε το έχουν πει μέχρι που έρχεται η στιγμή να το παραδεχτούν! Όπως και τώρα.. Και όλα αυτά επειδή όχι μόνο δεν προσπαθούμε. Αλλά κι επειδή ακόμα κι αν πούμε ότι θα προσπαθήσουμε θα μείνουμε στα λόγια. Κάπως έτσι πάει πάντα. Πόσο εύκολο είναι να πούμε ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι καλό για μας. Κι όμως δε μας χαρακτηρίζει αυτή η φράση αλλά η απραξία. Και δε θα αλλάξουμε. Ίσως για λίγο θα βρεθούμε σε ένα διαφορετικό σύμπαν μα θα επιστρέψουμε και πάλι σ’ αυτό που λέγεται άρνηση. Και τι μπορείς να προτείνεις σε κάποιον που δε βλέπει όταν εσύ ο ίδιος δεν είσαι σίγουρος για το τι βλέπεις; Πώς μπορείς να πείσεις τους άλλους για κάτι που φοβάσαι να πιστέψεις εσύ ο ίδιος; Είναι τραγικό πως τις περισσότερες φορές οι ανίκανοι είναι όντως γεμάτοι αυτοπεποίθηση ενώ οι ικανοί γεμάτοι αμφιβολία. 

Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε πει κάποτε πως ένας είναι ο ουρανός. Το θέμα είναι που βλέπει κανείς τον ουρανό..