Γλυκό μου, αξέχαστο παρελθόν…

....της Έφης Δίντση

     Πολλοί από εμάς νοιάζονται για το παρελθόν και το συζητάνε. Άλλοι πάλι νοιάζονται για το τώρα, το παρόν, και φυσικά το μέλλον. Αρκετοί, βέβαια, είναι και αυτοί που προσπαθούν να συνδυάσουν, όσο μπορούν, παρόν, παρελθόν και μέλλον. Πόσο, όμως, μπορούμε και πρέπει να επιτρέπουμε το παρελθόν μας να γίνεται κομμάτι του παρόντος μας; Και φυσικά, κατά πόσο θα δεχτούμε ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει και στο μέλλον μας; 

Οι κούνιες των ιδεών και το χέρι της ιστορίας.

.....του Νίκου Βράντση

Οι ιδεολογίες είναι κούνιες. Ναι κούνιες είναι. Κούνιες που τα υλικά τους είναι οι βασικές τους και θεμελιώδεις τους αξίες και αυτή που τις ωθεί είναι η ιστορική πραγματικότητα. Το χέρι που κινεί τις κούνιες είναι λοιπόν η ιστορία. Αυτό το χέρι άλλωτε σπρώχνει αυτές τις κούνιες τόσο βάναυσα που τις διαλύει και άλλωτε τόσο απαλά. Οι κούνιες όμως είναι απαραίτητες για την παιχνιδιάρα ιστορία, και κούνιες που διαλύθηκαν καλούνται να ξαναφτιαχτούν γιατί κρίνονται και πάλι ιδανικές. Μια κούνια που διαλύθηκε πριν από περίπου τέσσερεις δεκαετίες είναι η κούνια της σοσιαλδημοκρατίας , μα τώρα η ιστορία την αποζητά και πάλι διότι αυτή με τις θεμελιώδεις της αξίες έχει την ικανότητα να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της ιστορίας.

Η ηγεμονία του φόβου

του Ρίζου Καϊάφα

Πρώτα από όλα, επιτρέψτε μου να διατρανώσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος: ακατανόμαστος, άλογος, αδικαιολόγητος τρόμος, που παραλύει κάθε προσπάθειά μας να μετατρέψουμε την παραίτηση σε πρόοδο.

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, 4 Μαρτίου 1933, Καπιτώλιο

Τον ξέρω απ΄το fb, πολύ καλό παιδί!

.....της Μαρίνας Δονικιαν

Το μόνο που χρειάζεται για να μάθεις κάτι παραπάνω απο τα πάντα, σχετικά με κάποιον είναι απλά να ξέρεις το όνομά του.

Βρε δε πά να τον έχεις δεί μιά φορά μέσα απ'το λεωφορείο;

Να είναι φίλος του γνωστού του φίλου του γνωστού σου;

Να έχετε πετάξει σκουπιδάκι στον ίδιο κάδο;

Ξαναλέω, αρκεί να 'ξες το όνομά του το μικρό.

«Χαίρεται κύριε Υπουργέ»

.....του Νώντα Λειβαδίτη

   Με λίγα λόγια απέκτησαν εξουσία εκείνοι οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα στήριζαν την προηγούμενη κυβέρνηση και είχαν κλειστά τα αυτιά τους στις αποδοκιμασίες και στα προβλήματα του κόσμου, με απώτερο σκοπό βέβαια, να έρθει η στιγμή όπου θα ακούνε από τους γύρω τους τη συγκεκριμένη φράση : «Χαίρεται κύριε Υπουργέ». Σ' αυτή τη φράση όμως θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνοψίζεται η πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια.

"Έκαστος εφ'ω ετάχθη"

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

 

Η ευκολία με την οποία παραιτούνται οι νεοέλληνες πια απο οποιαδήποτε συζήτηση πολιτικού περιεχομένου κυρίως,είναι παροιμιώδης.Πολλοί απο μάς έχουμε βρεθεί να κάνουμε (ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να κάνουμε) τέτοιες συζητήσεις για να καταλήξουμε στο τέλος αντικείμενα χλευασμού και αποδέκτες της απορίας των υπολοίπων που "ακόμα ασχολούμαστε με αυτές τις βλακείες".Αυτό που δεν μπορεί μερίδα του κόσμου να καταλάβει είναι οτι οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους,όπως σε κάποιον αρέσει να συναρμολογεί αεροπλανάκια,έτσι αρέσει σε κάποιον άλλο ν'ασχολείται με τα κοινά(όχι απαραίτητα αναλαμβάνοντας αξιώματα).

Με τους «τσίκλες» δεν κάνουμε, και χώρια δεν μπορούμε

.....της Έφης Δίντση

      Τσίκλας: ουσιαστικό, γένους αρσενικού, απευθύνεται αποκλειστικά, αν όχι σε όλα, τουλάχιστον στην πλειοψηφία των αρσενικών που μας περιτριγυρίζουν. Προέλευση λέξης από την περίφημη Ελασσόνα και πλέον, χάρη στη Γιώτα, διαδεδομένη και στην παρέα μου στη Φλώρινα. Πρόκειται γι ΄ αυτόν που, όταν βγεις είτε για καφέ, είτε για ποτό με τις φίλες σου, θα σε κοιτάξει και με μια από τις πολλές κλασικές ατάκες που θα σου πει, θα στην πέσει και θα χαίρεται νομίζοντας ότι σε έριξε.

Η αντίδραση του Έλληνα.

.....της Κάλλις Κολόζη

Σε αυτή τη γωνιά της γης

The reality

Fleet Foxes

.....του Γιάννη Γιαννικουρή

FLEET FOXES

                       FLEET FOXES

Μόλις λυτρωθήκατε!

.....της Δόξας Τούφα

   Θέλω αρχικά να σηκωθείτε απ' τον ηλίθιο καναπέ.

Να πάρετε το τηλεκοντρόλ και να κλείσετε το αναθεματισμένο κονσερβοκούτι.

Και αν το τραβήξετε και καμιά κλοτσιά και το σπάσετε ακόμη καλύτερα.

Και μετά θέλω να κοιτάξετε γύρω σας και να ντραπείτε.

Η αποπολιτικοποίηση των φοιτητών

.....του Νίκου Βράντση

Εισήχθης στο πανεπιστήμιο και θεωρείς ότι βγήκες νικητής από μια μάχη. Αυτή της εκπαίδευσης και των πανελληνίων. Νίκησες μα σε μια μάχη που ήταν λάθος εξ αρχής και το τρόπαιό σου ένα χαρτί, δίχως ουσία και αντίκρισμα  και ένα βρώμικο κτήριο. Κάποιοι εφησυχάζουν κατακτώντας αυτό το κάλπικο τρόπαιο και πορεύονται προς την κατάκτηση του επόμενου στόχου τους, του επόμενου ανούσιου χαρτιού που σιγά –σιγά φθίνει και χάνει κάθε αξία. Ορισμένοι όμως κατανοούν πως νικητή ή ηττημένο δεν σε καθιστά ο βαθμός ενός χαρτιού, το χαμόγελο του συνένοχου περίγυρού σου, ένα απεριποίητο κτήριο που το βαπτίσαν ΑΕΙ. Νικητή ή ηττημένο σε καθιστά η διάθεσή σου να διεκδικήσεις ένα δικαίωμα σε μια μόρφωση ανώτερη, ο βαθμός της πολιτικοποίησής σου, της ικανότητάς σου να ζητάς αδιάλειπτα αυτό που προσπαθούν να σου στερήσουν. Το αυτονόητο.

Μυρίζει σαν….1960’s

.....του Λάζαρου Καραβασίλη

   Μέσα σε 15 μέρες το πολιτικό σκηνικό κατάφερε να αλλάξει σελίδα και να οδηγηθούμε στη συγκρότηση της δεύτερης κυβέρνησης, συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, στα χρονικά της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και έτσι προχωρήσαμε σε μια κυβέρνηση με τη συγκατάθεση τριών από τα πέντε μεγάλα κόμματα της Βουλής με το ευρύ φάσμα της αριστεράς να είναι εναντίον της κυβέρνησης και απών φυσικά από αυτήν. Αυτή η κυβέρνηση προορίζεται να έχει διάρκεια μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου, δηλαδή περίπου 100 μέρες, που έχει οριστεί ως ημερομηνία εκλογών.

Σε βλέπω όπως με βλέπεις;

....της Κάλλις Κολόζη

   Ο σκοπός αυτής της στήλης είναι να παρουσιάσω τα καθημερινά ερεθίσματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε οι περισσότεροι είτε από τον κοινωνικό μας περίγυρο, είτε μέσω τον Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά κάποιες φορές και με μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση (εξ’ου και ο τίτλος).

Στοχεύοντας στην προαγωγή της προσωπικής μας κρίσης μέσω της επίπονης διαδικασίας της ανταλλαγής απόψεων, με ταυτόχρονο σεβασμό κάθε αντίθετης γνώμης από τη δική μας, θα προσπαθήσω να εκθέσω όλους αυτούς τους μικρούς παράγοντες που πλάθουν την καθημερινότητά μας, όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα γεγονότα που δημιουργούν το ποικιλόμορφο ψηφιδωτό της ζωής μας.

Εύχομαι να απολαύσετε τον τρόπο μέσω του οποίου εκθέτω την πραγματικότητα, όπως την αντιλαμβάνομαι η ίδια και θεωρώ αυτονόητη την συμμετοχή σας στην διαμόρφωση της διαρκούς προσαρμοζόμενης, στα νέα δεδομένα, κριτική μας σκέψη.

Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία

.....του Θεμιστοκλή Αστέρη

Η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε ως τραγωδία άλλοτε ως φάρσα. Στην προκειμένη περίπτωση δεν ξέρω ποιο από τα δύο συμβαίνει. Προσπαθώ, όσο δύσκολο κι αν είναι, να πείσω τον εαυτό μου πως πρόκειται για κακόγουστη φάρσα το γεγονός να ταυτίζεται η αποφράδα ημέρα της επετείου του πραξικοπήματος του 1967, με  την επίσκεψη του ΔΝΤ την 21η Απριλίου το 2010 στην Αθήνα. Από τη χούντα των συνταγματαρχών περάσαμε στη χούντα των αγορών… Πέρασαν 43 χρόνια από  το πραξικόπημα στη χώρα μας (21 Απρίλη 1967) και την επταετή δικτατορία που  ακολούθησε.

"Η δημοκρατία στο.. απόσπασμα"

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Αν και δανεικός, ο τίτλος δε θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρος, αφού καθημερινά βλέπουμε τη δημοκρατία της μεταπολίτευσης να οδηγείται στο απόσπασμα. Η επέτειος των 37 χρόνων από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου του 1973 είναι μια καλή αφορμή για να αναρωτηθούμε τί έχουν προσφέρει όλοι όσοι (πραγματικά) αγωνίστηκαν για να μπορούμε σήμερα να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να λέμε δημόσια την άποψή μας χωρίς να φοβόμαστε για συνέπειες και κατά πόσο είμαστε αντάξιοι του δικαιώματός μας αυτού.

Ασυνείδητο και όνειρα για τον Freud, Ιδεολογία για τον Marx. Οι επιρροές τους στο σύγχρονο άνθρωπο Μέρος Γ΄

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

 Η Ιδεολογία μοιάζει με ''τα όνειρα'' των προφροϋδικών συγγραφέων αλλά και με το ασυνείδητο στον Freud. Τι ακριβώς λέμε ιδεολογία φυσικά δεν είναι αυτό ακριβώς που έμαθαν τα κανάλια στη γιαγιά μου, δηλαδή ότι είναι το μάθημα που ακούν τα κουμούνια και μετά πάνε και καίνε πλατείες και δάση (ακόμη κι αν κάτι τέτοιο έχει μια δόση αλήθειας η πραγματικότητα είναι αλλού). Η Ιδεολογία (ιδέα + λόγος) είναι μια ψευδαίσθηση, μια ζωγραφιά σε ένα πίνακα, νεκρή και άψυχη θα έλεγε κάποιος. Δεν είναι κάτι υπαρκτό, είναι αέρας. Η πράξη θα πει ο Μαρξ είναι στη παραγωγή και εκεί είναι η πραγματικότητα.

Αναρωτιέμαι. Λέξεις

....της Δόξας Τούφα

Αναρωτιέμαι τι είναι η λέξη. 

Λέξη= η κύρια μονάδα της γλώσσας από άποψη συντακτική, γραμματική και σημασιολογική· αποτελεί ένα σύνολο φθόγγων που αρθρώνονται ενιαία, φέρει νόημα και αποτελείται από ένα ή περισσότερα μορφήματα. 

Αυτά λέει το λεξικό. Δεν μου αρκούν όμως...

Ψυχή και πολιτική σ' ένα σώμα

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη
     

   Η στήλη αυτή θα είναι σαν ένα ταξίδι στα σκιερά σημεία της ψυχής, ανακαλύπτοντας τα αποτυπώματα της πάνω στην κοινωνική, πολιτική και δυναμική πραγματικότητα της ουσιαστικής ύπαρξης και του πραγματικού χρόνου του κάθε ατόμου. Θα προσπαθήσω να φέρω αρκετές από τις παραξενιές της καθημερινότητας μας, τοποθετώντας μέσα σ' αυτή ότι μας επηρεάζει και ότι επηρεάζουμε. Μέσα από την αυτό-εξερεύνηση αυτή πιστεύω ότι θα δημιουργήσουμε νέες συνθήκες της ύπαρξης μας και νέες συνθήκες για την κοινωνία. Σας καλωσορίζω σε αυτήν την πορεία για το αύριο μέσα από εμάς.

Παιχνίδια του μυαλού

.....της Έφης Δίντση

    Και φίλοι μου δε μιλάμε για απλά παιχνίδια, διασκεδαστικά και αθώα. Παιχνίδια που μας κάνουν να γελάμε και να περνάμε καλά. Μιλάμε για παιχνίδια που εισχωρούν τόσο βαθιά στην ψυχή μας που στο τέλος μετατρέπονται σε συναισθήματα και πονάνε. Πότε όμως έρχεται η στιγμή να κάνει το τόσο μικρό αλλά παράλληλα σημαντικό κλικ το μυαλό μας και να αλλάξουν όλα;

Οι αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις για την παιδεία

.....του Νίκου Βράντση

Yπάρχουν πράγματα στο πανεπιστήμιο τα οποία μας απογοητεύουν, άλλα που μας θυμώνουν. Υπάρχουν όμως και κάποια που πρέπει ανά πάσα στιγμή να διεκδικούμε να αγωνιζόμαστε για να τα διατηρούμε, διότι είναι κεκτημένα χρόνων και επιτεύγματα αδιάλειπτων αγώνων. Υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις αδιαμφισβήτητες και αδιαπραγμάτευτες που αποτελούν κοινή παραδοχή για σύνολη την σκεπτόμενη κοινότητα και αφορούν στην παιδεία.

Στη γη σε ψάχνω,μες στην μουσική σε βρίσκω

....του Γιάννη Γιαννικουρή

Η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής όλων μας. Βέβαια, δεν την αντιμετωπίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Έτσι λοιπόν, κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή κάποιων από εμάς ενώ άλλοι της έχουν δώσει κάποιον δεύτερο ρόλο. Θα έλεγα ότι αυτή η στήλη απευθύνεται κυρίως στην πρώτη κατηγορία. Αλλά ίσως και όχι.. Σκοπός της θα είναι να παρουσιάσει και να συστήσει διάφορους παλιούς και νεότερους, Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες αλλά και δίσκους. Το επιθυμητό αποτέλεσμα θα είναι μέσα από αυτές τις προτάσεις να προκύψει συζήτηση μεταξύ όλων μας και η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη.. Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο προς το παρόν. Ελπίζω να βρίσκετε ενδιαφέρουσα την ιδέα και να οδηγήσει κάπου... Αν έχετε κάποιο σχόλιο ή πρόταση, είναι όλα ευπρόσδεκτα.. Σας καλωσορίζω..

Μοιραία αβουλία

....του Ρίζου Καϊάφα

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

Προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα

Κώστας Βάρναλης, Οι μοιραίοι

Το παρελθόν, το παρόν και εσύ.

.....του Στέλιου Μουρατίδη


 

   Παρακολουθώ πολύ καιρό το blog (κυρίως μέσω Facebook) και θέλω να δώσω πολλά μπράβο στα παιδιά που ασχολούνται ενεργά και στους δημιουργούς. Χθες το βράδυ ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου και πήρα την απόφαση να σας γράψω.

Αποκλεισμένοι στην κοινωνία των αντιθέσεων

.....του Νίκου Βράντση

   Σε κοιτάζουν εξεταστικά με το διστακτικό, χαμηλωμένο τους βλέμμα και προσπαθούν να κατανοήσουν σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκεις. Σε αυτούς που θα τους χλευάσουν, σε αυτούς που θα τους αγνοήσουν ή σε εκείνους τους λίγους που θα προσπαθήσουν να τους κατανοήσουν.
Στα μάτια τους διακρίνεις μια βασανισμένη ειλικρίνεια και μια ελπίδα για ένα αύριο καλύτερο. Παρά τις κακουχίες που έχουνε βιώσει η αισιοδοξία τους δεν εκλείπει. Όταν τους ρωτάς τι είναι αυτό που ζητάνε από έναν κόσμο ιδανικό, όλοι θα σου απαντήσουν το ίδιο. «Ισότητα». Αυτό άλλωστε δεν λαχταράμε όλοι;

Και την 8η μέρα δημιουργήθηκε το Facebook…

.....του Γρηγόρη Πασχούλα και
     του Κωνσταντίνου Γκαρνέτα

   Το Facebook ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου 2004 για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της επικοινωνίας των φοιτητών μεταξύ των πανεπιστημιακών δικτύων. Ιδρυτής του ο Mark Zuckerberg, φοιτητής του πανεπιστημίου του Harvard και ένας  από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη σε πολύ νεαρή ηλικία. Το 2006 η υπηρεσία έγινε ευρέως προσβάσιμη σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη συμπεριλαμβάνοντας ένα  μεγάλο φάσμα ηλικιών.

Γιώργος Παπανδρέου ο….victor votolo της πολιτικής

....του Κωνσταντίνου Δουραλή

Κοντεύει μήνας που σκεφτόμουν αυτό το άρθρο και δεν το έγραψα όχι γιατί βαριόμουν αλλά γιατί περίμενα να είναι λίγο επίκαιρο και με όλο αυτόν τον ορυμαγδό των γεγονότων δεν έβρισκα πρόσφορο έδαφος ούτε και ηρεμία στην σκέψη για να το γράψω..

Η ηλεκτρονική καταστολή της ελεύθερης σκέψη

.....Του Ηλία Τροχίδη

   Νότια Αφρική, Γή του πυρός, Βόρειος πόλος, Ανταρκτική. Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά σημεία ενός χάρτη πάνω σε ένα γρήγορα αναπτυσσόμενο τεχνολογικά πλανήτη αλλά και ακόμη, μερικά από
τα γεωγραφικά όρια της ανθρώπινης κατάκτησης. Ως επί γης θεοί τα σημερινά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, ψυχαγωγίας, και των τόσων άλλων εφαρμογών, έχουν αντικαταστήσει τον καθαρά ανθρώπινο διάλογο, την πραγματική διασκέδαση, την ανθρώπινη εκδήλωση συναισθημάτων ( ) την δια βίου μάθηση, το διάβασμα και εν τέλει την σκέψη, με κουμπιά, συνδυασμούς κουμπιών, οθόνες υπολογιστών και αυτοματοποιημένες μηχανές αναζήτησης.Οι τελευταίες με τη σειρά τους, αντί να οδηγούν με μεγαλύτερη ταχύτητα την ανθρώπινη σκέψη σε συμπεράσματα, την οδηγούν, σε κλάσματα του δευτερολέπτου, σε διαφημιστικά προϊόντα, ειδήσεις των προτύπων και της μίμησης και σε προσχεδιασμένα γεγονότα προς τέρψιν του ανθρώπινου ενστίκτου για αναζήτηση.

Άλλον στην καρδιά, άλλον στο κρεβάτι.

.....της Έφης Δίντση

Όσο θλιβερό και αν φαίνεται κάτι τέτοιο, δεν παύει να είναι πραγματικότητα. Γιατί πολλοί από εμάς έχουν βρεθεί στη δυσάρεστη θέση με άλλον να είναι και άλλον να σκέφτονται.

Ασυνείδητο και όνειρα για τον Freud, Ιδεολογία για τον Marx. Οι επιρροές τους στο σύγχρονο άνθρωπο Μέρος Β΄

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Το ασυνείδητο έχει να κάνει με τα όνειρα όχι μόνο με την συνείδηση. Τι συμβαίνει εκεί; Είμαστε ανώμαλοι που ονειρευτήκαμε ότι συνουσιαστήκαμε με την/τον καλύτερη/ο μας φίλη/ο ή ότι βρήκαμε πάνω σε ένα βιβλίο καρφωμένο ένα στιλέτο; Η απάντηση φυσικά είναι όχι. Η ψυχή, το ασυνείδητο, έχει κάτι να μας πει τρυπώνοντας από μια χαραμάδα με κώδικες, μιλάει με πράγματα καθημερινά του παρόντος, ένα όνειρο, για πράγματα του παρελθόντος. 

Η τέχνη του αποπροσανατολισμού

.....του Νώντα Λειβαδίτη

    Παρακολουθήσαμε όλοι τις τελευταίες μέρες τις εκφράσεις αγανάκτησης των Ελλήνων πολιτών εναντίον της κυβέρνησης, μέσα από τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας (αλλά και σε άλλες πόλεις) και τις αντιδράσεις κατά την διάρκεια των παρελάσεων την ημέρα της επετείου του «ΟΧΙ». Το αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιδράσεων ήταν να γίνεται λόγος αν έγιναν με σωστό τρόπο ή όχι, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να ληφθεί υπ' όψη ο θυμός του κόσμου.

Αναρωτιέμαι.Να το στείλω;

.....της Δόξας Τούφα

Ανοίγω το μπλοκάκι σημειώσεων.

Στην πρώτη σελίδα γράφει με μικρά μολυβένια πλαγιαστά γράμματα: 3 ευρώ.

3 ευρώ ένα μπλοκάκι= μία ώρα δουλειάς στην καφετέρεια.

Και τα λεφτά μαύρα φυσικά.

Δε βαριέσαι..

Γυρνάω τις σελίδες γρήγορα.

Εδώ είμαστε.

Η Δημοκρατία έχει αδιέξοδα

....του Ρίζου Καϊάφα 

Εδώ, στη γη των ευκαιριών, δες πώς απολαμβάνουμε την ελευθερία μας :

μπορείς να λες ό,τι θες μα τίποτα δεν αλλάζει

γιατί τα κανάλια της εξουσίας βρίσκονται ωκεανούς μακριά

New Model Army,

“51st State” from the album “The ghost of Cain” (1986)

Κούκλα μου, όλες είστε διαφορετικές…

....του Γιάννη Β.

Γράφοντας αυτό το άρθρο ο σκοπός μου είναι να ξεφύγω από την δύσκολη καθημερινότητα και να προσφέρω στον αναγνώστη ένα άρθρο που δεν θα μιλάει για την κρίση, για το τι θα κάνουμε στο μέλλον όταν μας τελειώσουν τα λεφτά, ή για τους σκοπιανούς ή για τους αλβανούς ή, ή, ή, ή,…..ή. Αλλά θα μιλάει για της Ντίβες μας!!

Η Χούντα των media και η κ.Κατερινα Ακριβοπουλου.

....του Κωνσταντίνου Δουραλή 

   Πάει περίπου μήνας που δεν έχω γράψει για το blog όχι επειδή δεν έχω γνώμη για όσα με γοργούς ρυθμούς γίνονται στην χώρα αυτή αλλά επειδή θέλω να δω που θα καθίσει η μπίλια σε αυτή την ρουλέτα της ευρωπαϊκής πολιτικής.(έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα).

"Για ένα κομμάτι ψωμί...."

.....του Θεμιστοκλή Αστέρη

Έδειχνε να είναι μια τυπική Δευτέρα. Ξύπνημα, βόλτα στη λαϊκή αγορά, "Εξέλιξη" στην αίθουσα 1 του νέου κτιρίου...και ξαφνικά η ρουτίνα έσπασε. Όλα άρχισαν να περιστρέφονται στο μυαλό μου όταν συνάντησα μια 60χρονη κυρία στο φούρνο. Μπήκα να πάρω ψωμί και την άκουγα που φώναζε. Πιάστηκα απο μια της απορία " Τι άλλο να κάνουμε πια; Μας κόψαν το ένα..Μας κόψαν το άλλο..". Δεν άντεξα, και μου ξέφυγε, αν θέλετε, μια λέξη "Επανάσταση". Κι εκεί άρχισε μια σύντομη μεν αλλά πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση δε.