Ποιος πληρώνει τι στις σχέσεις;

....της Έφης Δίντση

 Όλοι την έχουμε πατήσει. Όλοι έχουμε φάει κόλλημα ανεπανόρθωτο που νομίζαμε πως ποτέ δε θα ξεπεράσουμε. Όλοι ακούγαμε καψουροτράγουδα και ήμασταν οι πονεμένοι της υπόθεσης αλλά και της μοίρας. Το στάδιο αυτό όλοι το έχουμε ζήσει και το έχουμε προσπεράσει. Στην πραγματικότητα όμως το έχουμε ξεπεράσει;

Συνέντευξη από την ‘ελπίδα’ «Διάζωμα» και τον Σταύρο Μπένο

Για το «Διάζωμα» έμαθα τυχαία, εβρισκόμενος σε ένα αρχαίο θέατρο, ελληνιστικών χρόνων, στην περιοχή της Μίεζας, στην Ημαθία, στα πλαίσια μιας άτυπης ξενάγησης. Έμαθα πως ο χώρος είχε βρεθεί τυχαία το 92' και έκτοτε υπήρξαν προσπάθειες ανασκαφών που ξεκινούσαν και σταματούσαν λόγω έλλειψης κονδυλίων. Έμαθα επίσης πως μια ομάδα εθελοντών που έφερε την ονομασία ΔΙΑΖΩΜΑ είχε αναλάβει να δώσει ξανά ζωή στον χώρο αυτό.

15η Οκτωβρίου, ημέρα Λευκού Μπαστουνιού

"Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ": Θέλεις να με βοηθήσεις;;; Τότε, διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ'αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που... χρειάζομαι.

Ασφάλεια

....της Ζωής Παπαδοπούλου

Πώς να συμβιβαστώ

με ανύπαρκτες διαβεβαιώσεις

από χείλια έμπειρα

που απαγγέλουν πειστικά τις διάφορες της αλήθειας αποχρώσεις;

Σίλβιο Μπερλουσκόνι : Ο Γητευτής των Ιταλών

....της Δέσποινας Γεωργούλα

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1936. Από τα κρουαζιερόπλοια, όπου τραγουδούσε γαλλικά ρομαντικά τραγούδια και μετά από μια μικρή στάση στη Νομική Σχολή, αναδεικνύεται «Βασιλιάς του Τούβλου».

Δύσκολος χειμώνας

Στην Αθήνα η κυβέρνηση μεταδίδει την αισιοδοξία της για την άρση της διπλωματικής απομόνωσης της χώρας, και ταυτόχρονα βιάζεται να κλείσει τη συμφωνία με την τρόικα, προκειμένου να εκταμιευθεί η δανειακή δόση των 31,5 δισ. ευρώ. Η χρονική πίεση δημιουργεί το δικό της κλίμα, μια αίσθηση επείγοντος, αποσπασμένη από το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας: ας επιτέλους κλείσει η διαπράγματευση, κι ας είναι ό,τι να ‘ναι, θα κάνουμε ό,τι πείτε.

Αλλάζουμε, άρα ζούμε...

....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Όπως θα έχετε διαπιστώσει και στα προηγούμενα άρθρα μου, απολαμβάνω να μιλάω για τη ζωή καταρχήν διότι είναι ένα θέμα δύσκολο αλλά σε κάθε περίπτωση δε χρήζει ιδιαίτερης έρευνας, είναι κάτι περισσότερο πρακτικό και εκεί έγκειται και ο προβληματισμός μου. 

The real Greek party is here

....της Νατάσας Κανταρτζή

Μπορεί το Dubium να γιόρτασε ήδη τα πρώτα του γενέθλια, όμως εγώ αποφάσισα να γράψω το πρώτο μου άρθρο την Κυριακή το βράδυ, που διάβασα ότι το Σάββατο (20/10) πραγματοποιήθηκε η 12^η «Γιορτή Ελληνικής Νεολαίας». Η «γιορτή» αυτή γίνεται για τα νεαρά μέλη της χρυσής αυγής. Παρακολούθησα το σχεδόν 30λεπτο βίντεο με τις ομιλίες του Κασιδιάρη και του Μιχαλολιάκου, τους οποίους δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω κυρίους.

τρίχες

«Τουλάχιστον το κορίτσι σε πρόλαβε με μαλλιά» πέταξε με την μεγαλύτερη δυνατή ελαφρότητα η κομμώτρια, που περισσότερο από κομμώτρια είναι μάλλον φίλη.

Όταν η όμορφη φαντασία ξεπερνά την άσχημη πραγματικότητα

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Λένε οτι αν θέλεις κάτι πολύ..όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνομωτούν για να το πετύχεις. Ανοησίες. Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ κι έχεις όρεξη, φαντασία και δημιουργικότητα, τότε δε μπορεί να σε σταματήσει κανείς. Ευτυχώς αποδεικνύεται οτι οι νέοι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να αλλάξουν την παρούσα κατάσταση και δεν ξοδεύουν τις μέρες τους στα νυχτερινά κέντρα και στις άσκοπες κουβέντες.

η μεγάλη κατηφόρα #5

Πράξεις, όχι λόγια

 Η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης απέφερε για τη χώρας μας ό,τι ανεμένετο: μια δήλωση συμπαθείας και στήριξης στις προσπάθειες δημοσιονομικής συμμόρφωσης προκειμένου να διασφαλιστεί το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η τελευταία διαπίστωση είναι και η πιο σημαντική: το ανακοινωθέν συνδέει ευθέως την εκτέλεση ενός δυσεφάρμοστου προγράμματος με την παραμονή στην ευρωζώνη. Παρ’ όλες λοιπόν τις ευχές των κ.κ. Μέρκελ, Ολάντ και Μόντι για μη αποκοπή της χώρας από το ευρώ, καμία δέσμευση δεν αναλαμβάνεται κατηγορηματικά· οι ηγέτες εξακολουθούν να ζυγίζουν τα λόγια τους και να παραπέμπουν στην έκθεση της τρόικας για την εκταμίευση της καθυστερημένης δόσης.

μέρες θαυμάσιες

-//-

Δημοσκοπήσεις, μετρήσεις, προβλέψεις. Σταθερά πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ με 30%.

Στο 6,5% το ΚΚ, στο 5,5 το ΠΑΣΟΚ και στο 14% οι φασίστες.

ΓΡΑΤΖΟΥΝΙΕΣ

....της Έλενας Ταξίδου

Κουβαλάω και εγώ ένα σημάδι από πέσιμο που μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία…στην αρχή νόμιζα ότι θα φύγει με τον καιρό…και όμως πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια από τότε και αυτό είναι ακόμα επάνω μου να μου θυμίζει….Δεν με ενοχλεί…Δεν είναι άσχημο…Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ…Στα δικά μου μάτια είναι τόσο όμορφο…Κάθε φορά που τυχαία το κοιτάω , νιώθω ότι το πρόσωπό μου μπορεί και να χαμογελάει εκείνη τη στιγμή ! Χαίρομαι που και εγώ έχω πάνω μου ένα γνήσιο τατουάζ της παιδικής μου ζωής !

Μαμά είμαι gay

....της Πατρίτσια Κόρφα

Κατεβαίνοντας την Αγίας Σοφίας στις 11/10 , άπλωσα ασυναίσθητα το χέρι μου να πάρω αυτό που νόμιζα ότι ήταν διαφημιστικό καθώς ήμουν αρκετά απορροφημένη από τις σκέψεις μου και το πολύ βαθυστόχαστο μπιτάκι που έπαιζε εκείνη τη στιγμή στο ραδιόφωνο. Την ώρα που πήγαινα να το πετάξω στον πρώτο κάδο που βρήκα μπροστά μου , σταμάτησα απότομα γιατί διάβασα ξυστά τον τίτλο του και κατάλαβα ότι δεν πρόκειται για ένα απλό διαφημιστικό.

Μουτζουρωμένες πόλεις

....του Ρίζου Καϊάφα

Με την Ελλάδα να ασθμαίνει στο μαραθώνιο για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, τα μέτρα να σκληραίνουν ολοένα, την κοινωνική σύγκρουση να επιτείνεται, εμένα ο νους μου έχει καρφωθεί σ’ ένα μικρό διαφημιστικό περίπτερο. Στήθηκε πριν από καμιά βδομάδα δίπλα στην Καμάρα, προφανώς για να υπενθυμίζει τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης.

η μεγάλη κατηφόρα #4

100 χρόνια Ελεύθερη Μακεδονία. Ή μήπως όχι;

...του Νίκου Καμπούρη

Σπουδαίο πράγμα για τους ανθρώπους οι επέτειοι. Ακόμα σπουδαιότερο εάν συνδυάζονται με στρογγυλοποιημένους αριθμούς. Πεντηκονταετηρίδες,Εκατονταετηρίδες, Χιλιετηρίδες κ.ο.κ. Μας θυμίζουν γεγονότα που δε ζήσαμε ή αν τα ζήσαμε είναι πλέον μακρινά, με τον αντίκτυπό τους όμως να μην παύει να είναι έντονος μέχρι και στις μέρες μας.

Ελλάς το μεγαλείο σου…

....του Νώντα Λειβαδίτη

Όποιος νοήμων και σκεπτόμενος άνθρωπος παρακολούθησε τα γεγονότα έξω από το θέατρο «Χυτήριο», σίγουρα θα αναρωτήθηκε σε ποια εποχή ζούμε. Γιατί σε καμία περίπτωση τέτοιες γελοιότητες δεν συμβαίνουν σε μια δημοκρατική και ελεύθερη χώρα, αλλά αντίθετα μπορεί να τα συναντήσει κανείς μόνο σε χώρα που τελεί υπό χουντικό καθεστώς. Το αν αυτοί οι άνθρωποι που τα δημιουργούν έχουν τη στήριξη του κράτους, της αστυνομίας, αλλά και απλών πολιτών, δεν θα το αναλύσω. Τα συμπεράσματα δικά σας…

Ίσως

....της Μαρίας Τσαρτσιανίδου

 Λες και παρακολουθείς έργο, θεατρικό ή μη.

Μόνο που οι ρόλοι λειτουργούν κατά μόνας.

Ο καθένας παίζει χωρίς την συμμετοχή άλλων. Ίσως να μην υπάρχει και η ανάγκη. Σιγά σιγά οι πράξεις του έργου εναλλάσσονται, η πλοκή παραμένει ωστόσο η ίδια.

BE CALM AND WELCOME TO THE Φοιτητική Ζωή

....της Δόξας Τούφα

Το κρεβάτι δεν στρώνεται μόνο του και όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.
Η ντουλάπα δεν είναι αρχαιλογικός τόπος για να κάνεις ανασκαφές προκειμένου να βρεις ένα μπλουζάκι.
Το πάτωμα δεν ξεβρωμίζει μόνο του και οι τρεις καλές νεράιδες απ την "Ωραία Κοιμωμένη" δεν θα κάνουν τον κουβά και την σφουγγαρίστρα να πιάσουν δουλειά.

Fleet Foxes

...του Στέλιου Μουρατίδη

Όπως μου είπε και μια γνωστή μου και μουσικόφιλος "ο χειμώνας είναι για post rock και indie",  έτσι και εγώ για φέτος τον χειμώνα θα αφιερωθώ μόνο στην indie και την post rock (ψέμματα λέω). Και τι καλύτερο παράδειγμα indie συγκροτήματος απο τους Fleet Foxes.

λόγω της ημέρας (σκόρπια)

1.

Νωρίς το βράδυ στην μισοάδεια Συγγρού με τα παράθυρα ανοικτά και τη δροσιά στο πρόσωπο. Στο πλάι αμάξια, άσχημα κτίρια και κόσμος στη στάση του λεωφορείου. Οδηγώντας, σκεφτόμουν ότι η Αθήνα κάποιες φορές σε πιάνει απ’ το λαιμό με τις πιο αντιφατικές ομορφιές. Σχεδόν ταυτόχρονα, το κορίτσι, κοιτώντας κάπου αόριστα μπροστά, μου είπε απότομα «το να ζεις εδώ είναι ανυπόφορο».

Τέχνη, αυθεντικότητα και διαχρονικότητα: η πολιτιστική «επανάσταση» και η κληρονομιά του ρεμπέτικου τραγουδιού: η από τα κάτω κοινωνική κριτική και το μεγαλείο της απλότητας

....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

Η μουσική αποτελεί από αρχαιοτάτων χρόνων, έναν από τους πιο αυθεντικούς κι όμορφους τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Η ομορφιά και η αυθεντικότητα της μουσικής, όπως και όλων των μορφών τέχνης, έγκειται στο γεγονός ότι επιτρέπει στον άνθρωπο να δημιουργήσει και να εκφραστεί όπως ακριβώς αισθάνεται, χωρίς να υποτάσσει τις απόψεις και τα αισθήματά του σε κανόνες, μοντέλα, κοινωνικές, ή οποιουδήποτε είδους συμβάσεις. Γι αυτό και η τέχνη, επιτρέποντας στον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του, αυθόρμητος και ειλικρινής, είναι συνηθέστατα και το ιδανικό πεδίο για την διατύπωση κριτικής, που επιχειρεί να στηλιτεύσει τις αντιφάσεις και τα κακώς κείμενα της εκάστοτε κοινωνικής, πνευματικής, ενίοτε και πολιτικής, πραγματικότητας. Γιατί ο καλλιτέχνης, κατά τη στιγμή της δημιουργίας, δεν είναι υπόλογος σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του και την τέχνη που υπηρετεί, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν επηρεάζεται από το περιβάλλον στο οποίο ζει και δημιουργεί.

Φαντάσματα. Εικόνες οικείες

....του Νίκου Βράντση

Σε είδα να προσπαθείς να κρατηθείς από τις λαβές του λεωφορείου για να μη χάσεις την ισορροπία σου. Μετά βίας τα κατάφερνες. Καμία από τις σκιές δίπλα σου, δεν παραμέριζε για να περάσεις. Κουράστηκες. Βρήκες μια θέση κενή στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Στο πίσω μέρος της ζωής. Σε είδε μια κοπέλα και αποτραβήχτηκε. Υπέθεσα πως δεν ήταν η πρώτη φορά που αντίκρυζε φάντασμα. Μάλλον κάθε φορά γι' αυτήν θα είναι τρομακτική. Με τον βασανισμό που έχεις υποβάλλει στον οργανισμό σου έχεις καταντήσει ένα θέαμα δυσβάσταχτο.

Λύνοντας πρακτικά ποινικού

....της Μιράντας Παπαδοπούλου

Πώς μπορώ να μη σε ονειρευτώ;

Μην κοντοστέκεσαι σε τούτους τους υγρούς χιτώνες

Γιατί οι καθρέφτες της ψυχής είναι απατηλοί

Βέβαια, για μένα, η πλάνη αίρει τον καταλογισμό-όπως θα μάθεις

Και η απάτη αυτή εσένα δε δεσμεύει

Γιατί για τα αισθήματα, λευκό πάντοτε θα είναι το μητρώο- όπως ήδη ξέρεις

Εθελοντισμός

....της Αναστασίας - Μίλα Ποποβίδου

Aλήθεια έχετε αναρωτηθεί ποτέ για το ποια είναι η πραγματική σημασία του όρου «εθελοντισμός»; Και δεν εννοώ φυσικά την λεξική σημασία καθεαυτή, αλλά την ηθική που αποτελεί το πρακτικό αντίκρισμα της πρώτης. Άλλωστε τι νόημα θα είχαν οι λέξεις αν τις αποκόβαμε από τις κοινωνικές (πολιτισμικές, φιλοσοφικές, ιστορικές κτλ.) τις προεκτάσεις ; Μάλλον απολύτως κανένα!

Μαθήματα ναζιστικής ιστορίας από εφήβους...

....του Αρη Δημοκίδη

(Δεν έχω πειράξει το ημέιλ, ούτε διόρθωσα τυχόν τυπογραφικά του παιδιού. )

Με αφορμή τα επεισόδια στο ''Χυτήριο'' από μέλη της Χρυσής Αυγής, θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να παραθέσω κάποια περιστατικά που δεν έχουν σταματημό και θα συνεχίσουν να μην έχουν.

Σαν Φοίνικας

....της Ναταλίας Τσούλου

Η αποτυχία. Λέξη άσχημη, νόημα δυσβάσταχτο. Όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας, σίγουρα την έχουμε νιώσει. Και όπως πάντα, είναι πιο εύκολο να παρηγορούμε τους άλλους και να τους δείχνουμε το δρόμο προς το φως. Αλλά είναι φοβερό το πώς καταφέρνουμε, να τα βλέπουμε όλα μαύρα και άλυτα, όταν την βιώνουμε οι ίδιοι.

Το κόκκινο τζιπ και ο κύριος

....του Νίκου Γούτα 

Κάθε πρωί,λίγο πριν τις εννιά,μερικά στενά πίσω από τις εργατικές κατοικίες... Ένας κύριος κοντά στα εξήντα,ένα καθαρό πανί και ένα κόκκινο αμάξι... Ο εν λόγω κύριος κάθε πρωί καθαρίζει με το πανί του με πολύ προσοχή το πολλών κυβικών κόκκινο τζιπάκι του. Πρώτα στα πεταχτά απ' έξω και μετά με λεπτομέρεια από μέσα. Συχνά-πυκνά, κάνει διάλειμμα για κανένα τσιγάρο. Στο παράθυρο του συνοδηγού,ένα χαρτί κολλημένο: ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Και αυτός ελπίζει..

Αναμέτρηση στη στέγη του κόσμου

...από τη Δέσποινα Γεωργούλα

Αρκτικός Ωκεανός έκτασης 14 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων κρύβει το 25% των παγκόσμιων αποθεμάτων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Καθώς λιώνουν οι πάγοι, ξεχασμένοι για πάντα όρμοι, θαλάσσιες περιοχές και νησιά, βρίσκονται ξαφνικά στο επίκεντρο της διεθνούς ατζέντας. Πέντε αρκτικά κράτη η Ρωσία, ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Δανία και οι ΗΠΑ, έχουν λάβει θέσεις μάχης διεκδικώντας κομμάτια του Βόρειου Πόλου και φυσικά μεγαλύτερο μερίδιο από το θησαυρό.

Ο άλλος μου εαυτός

....της Ερατούς Κ.

   Πριν κοιμηθώ αφήνω τη σάρκα μου στην καρέκλα , απέναντι από το κρεβάτι μου..
Κλείνω το φως και έτσι γλιτώνω και από τους δύο...
Και από εκείνον τον γνώριμο στους άλλους εαυτό, και από αυτόν τον σχεδόν γνώριμο μόνο σε εμένα..

Βασάλοι και φύλαρχοι επί ερειπίων (Pliatsiko)

  Την περασμένη Τετάρτη η ελληνική τηλεδημοκρατία έζησε μια κορύφωση: ο νυν συγκυβερνών και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τερμάτισε λάιβ, στο Δελτίο των Οκτώ. Ο λάλος και πάντα αγέρωχος Β. Βενιζέλος γκρεμίστηκε από το θρονί του ιθαγενούς αγά αφρίζοντας στο παράθυρό του σαν δικολάβος των καφενείων της Ευελπίδων.

Ανάρμοστες σκέψεις

....από τον Πριγκηπάκο

Γυρνάω σπίτι το βράδυ από την δουλειά. Ανοίγω τον υπολογιστή μου, διατρέχω σύντομα και επιγραμματικά τον οχετό πληροφόρησης και παραπληροφόρησης που μας περιβάλει καθημερινά, ανάμεσα σε ξακουστούς μέντορες και φωτεινούς ειδήμονες που μετά περίσσιας ειλικρίνειας και ανιδιοτέλειας μου εξηγούν πως οφείλω να φερθώ ή πως είναι επιτρεπτό να σκεφτώ, ανάμεσα σε χιλιοειπωμένες απειλές, κούφιες δηλώσεις στήριξης και αλληλεγγύης βιαστικά περνάει μπροστά από τα μάτια μου ένας τίτλος άρθρου «Παραμένει θύμα των anonymous η σελίδα της Χρυσής Αυγής Νέας Υόρκης».

Μια φορά που ερωτεύτηκα...

....της Αλίκης Κελεμουρίδου

Ξέρεις ήταν μία φορά που ερωτεύτηκα. Κατάλαβα ότι τελικά το πρόβλημα με τον έρωτα είναι ότι συνήθως λειτουργεί μόνο ως προς την μία κατεύθυνση. Είναι σπάνιο να λειτουργεί αμφίδρομα. Αυτό βέβαια δεν ισχύει αποκλειστικά και μόνο στις ερωτικές σχέσεις.

Μια συνέντευξη από τον Φώτη Μπίμπαση

Τί συστάσεις να κάνουμε για τον Φώτη τον Μπίμπαση;

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα και από το 93’ ζει στην Θεσσαλονίκη. Πτυχιούχος της τηλεφωνικής σχολής « Ο Ήλιος» - Σχολή Τυφλών & του τμήματος προσχολικής αγωγής κι εκπαίδευσης του Α.Π.Θ ,φοίτησε στο τμήμα Μ.Μ.Ε του Αριστοτελείου και πλέον εκπονεί τη διδακτορική του μελέτη πάνω στη Φυσική για άτομα με αναπηρία. Με ισχυρή παρουσία στα δρώμενα της πόλης, με έντονη δραστηριότητα στα κοινά, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να μας μιλήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρία στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών και Πρόεδρος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης « Αναπηρία Σήμερα», που αριθμεί περί τα 1000 μέλη. Γενικός γραμματέας νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών και μέλος του ΚΕΠΚΑ & πρόεδρος της Επιτροπής για καταναλωτές με αναπηρία. Εκπρόσωπος του δικτύου « Φτώχεια» στο Φόρουμ κατά του ρατσισμού & της ξενοφοβίας. Ιδρυτικό μέλος του Ιστοπλοϊκού Ομίλου ατόμων με αναπηρία και της αθλητικής Ένωσης Τυφλών « Πυρσός». Η δράση του τεράστια και συνεχής.

Τύχη

...από την Μιράντα Παπαδοπούλου

Είχα την τύχη και την τιμή να παρευρεθώ στο 'Διεθνές Συμπόσιο σχετικά με διεθνή θέματα' που διοργανώθηκε από το Navarino Network και το ίδρυμα Konrad Abdenauer το τριήμερο 28-30 Σεπτεμβρίου 2012 στην αίθουσα του 'Ολύμπιον'. Ο ενθουσιασμός που βίωσα για το συγκεκριμένο συνέδριο με ώθησε στο να αισθάνομαι την εσωτερική ανάγκη να εκφράσω τι τόσο θετικές εμπειρίες που αποκόμισα συμμετέχοντας στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

ερωτευτείτε

Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε: «Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια.»

Ας μιλήσουμε για την άμεση δημοκρατία

 ....των Ρίζου Καϊάφα και Ηλία Βασιλειάδη

Στην εποχή της βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης, υπάρχει μία παραδοχή στην οποία καταλήγουν όλοι, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης και αντίληψης: το πολιτικό σύστημα νοσεί βαρύτατα.

Into the abyss

...από τη Δέσποινα Γεωργούλα 

Το 2001 στη πόλη Κονρόε του Τέξας, οι Michael James Perry και Jason Burkett συνελήφθησαν από τις αρχές και καταδικάστηκαν για τρεις δολοφονίες. Μέσα στην ίδια νύχτα, σκότωσαν μια γυναίκα, για να της αποσπάσουν το σπορ αυτοκίνητό της και δυο νεαρούς συνομηλίκους τους, για να μην εντοπιστούν. Ο Perry καταδικάστηκε σε θανατική ποινή ενώ ο Burkett σε ισόβια κάθειρξη.

H μεγάλη κατηφόρα #2

H συνέχεια, δεύτερο επεισόδιο της μεγάλης κατηφόρας, του καινούριου παιχνιδιού που βρήκαμε με τον φίλο blackline .

Mανχάταν κυλάει στις φλέβες της Αθήνας

Η ταινία Cosmopolis του Ντ. Κρόνεμπεργκ, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Ντον ΝτεΛίλλο (εκδ. Εστία), δείχνει μια ημέρα από τη ζωή ενός νεαρού δισεκατομμυριούχου στο Μανχάταν. Ο μεγαπαίκτης των αγορών, Ερικ Πάκερ, διευθύνει τα ντιλ μέσα από την τεράστια λιμουζίνα του, που αργοκυλάει στους νεοϋορκέζικους δρόμους· μέσα στην απαστράπτουσα hi-tech σαρκοφάγο δέχεται συνεργάτες και συμβούλους και διεξάγει ιδιόρρυθμους διαλόγους για το χρήμα, τον χρόνο, τη ζωή, την ηθική, την ύπαρξη. Η μέρα κυλάει με ιλιγγιώδεις διαλόγους, ενόσω οι δρόμοι κυριεύονται από μια ξέφρενη εξέγερση και οι αγορές νομισμάτων τρέχουν στα μόνιτορ. Η αφήγηση ξεκινά με αφηρημένο εξπρεσιονισμό του Πόλοκ, κι ένα στίχο του Πολωνού Ζ. Χέρμπερτ: «νομισματική μονάδα έγινε ο αρουραίος»· κορυφώνεται με τη θρησκευτική ζωγραφική αφαίρεση του Ρόθκο.

Για να αντιδράσουμε πρέπει πρώτα να θεραπευτούμε!

....της Κατερίνας Επιτροπάκη

Εύλογο το ερώτημα: Γιατί δεν αντιδράμε στη βαρβαρότητα των μέτρων;

Μετά τον Περικλή, ο Οδυσσέας

 Η κατάδυση στην κρίση είναι σαν ν’ αλλάζεις φιδόδερμα, επώδυνα μα λυτρωτικά στο τέλος ― αν αντέξεις θα βγεις άλλος. Σαν να βουλιάζεις στη λάσπη ενός βάλτου, κατά τόπους ευεργετικού και κατά τόπους δηλητηριώδους· άλλοι θα ωφεληθούν κι άλλοι θα πνιγούν με πόνους. Σε κάθε περίπτωση, όσο βρίσκεσαι μες στην αδήριτη τελετουργία, υποφέρεις· κυρίως διότι η κρίση είναι ασυνέχεια, διαταραχή, ρήξη. Είναι αγωνία. Χάνεις το μέλλον απ’ τα μάτια σου, αποκόπτεσαι απ’ το παρελθόν, σπαρταράς μες στο διεσταλμένο παρόν. Αμφιβάλλεις για το ποιος είσαι: αφού σου αφαιρείται η δυνατότητα να ελέγχεις, ιχνογραφικά έστω, ένα στοιχειώδες μέλλον. Η κρίση, καθώς σε ξεριζώνει από τα ειωθότα, καθώς σου αμφισβητεί γνώσεις, συνήθειες και βεβαιότητες, στο τέλος σε αποκολλά από τον εαυτό σου, προκαλεί σχάση στον ίδιο τον πυρήνα του προσώπου· η κρίση βιώνεται εντέλει σαν κρίση ταυτότητας υπαρξιακή.

Να σε ρωτήσω...

πιστεύεις ότι τα πολιτικά κόμματα σε εκπροσωπούν ικανοποιητικά;

Περί της λίστας του ΣΔΟΕ

....του Χάρη Σταυρίδη

Αναστατώθηκε όλος ο πολιτικός κόσμος με τις νέες αποκαλύψεις περί της λίστας του ΣΔΟΕ. Έτρεξαν όλοι να αθωώσουν τους εαυτούς τους. Καλά έκαναν τα παιδιά, ο οποιοσδήποτε αυτό θα έκανε. Είναι πολλοί για να τους αναφέρω όλους. Θα σταθώ όμως σε μία κόντρα μεταξύ προέδρου και δημοσιογράφου, που έχει εξελιχθεί στο νέο κουτσομπολιό των ΜΜΕ και περιλαμβάνει χυδαιολογίες, χαρακτηρισμούς και άλλα τέτοια «πικάντικα» σχόλια. Δε θα έδινα καμία αξία σε αυτό, αν δεν είχε προηγηθεί μία ανακοίνωση του κ.Μεϊμαράκη από την ιστοσελίδα της Βουλής σχετικά με αυτήν την κόντρα, η οποία δίνει συνέχεια στον «πόλεμο» μεταξύ αυτού και του γνωστού δημοσιογράφου Νίκου Χατζηνικολάου.

Η «θεωρία των άκρων»: μια κρίση ταυτότητας της «αστικής έννομης τάξης»

....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

Η άνοδος και ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής μονοπωλεί σε μεγάλο βαθμό το δημόσιο διάλογο, τόσο στα έντυπα, όσο και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Οι αντιδράσεις απέναντι στο φαινόμενο έχουν προκαλέσει έντονες διαμάχες και μεταξύ των κομμάτων του λεγόμενου «δημοκρατικού κοινοβουλευτικού τόξου», τα οποία, ανάλογα με την ιδεολογική τους παράδοση υποστηρίζουν από την δίωξη και την ποινικοποίηση της ΧΑ, ως την ανοχή και ενσωμάτωσή της.

Δεν θα' πρεπε

....από τη Μιράντα Παπαδοπούλου

Δεν ξέρεις αν είναι η καφεΐνη, το σώμα ή το συναίσθημα που κάνει το χτυποκάρδι

αυτό που ξέρεις είναι ότι το ευχαριστώ συναίσθημα είναι αν όχι αέναο, βαθιά ριζωμένο- για τώρα το ελάχιστον- στη ρίζα της ύπαρξής