...από τη Δέσποινα Γεωργούλα
Το 2001 στη πόλη Κονρόε του Τέξας, οι Michael James Perry και Jason Burkett συνελήφθησαν από τις αρχές και καταδικάστηκαν για τρεις δολοφονίες. Μέσα στην ίδια νύχτα, σκότωσαν μια γυναίκα, για να της αποσπάσουν το σπορ αυτοκίνητό της και δυο νεαρούς συνομηλίκους τους, για να μην εντοπιστούν. Ο Perry καταδικάστηκε σε θανατική ποινή ενώ ο Burkett σε ισόβια κάθειρξη.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πέραν της παρουσίασης της ιστορίας για εμένα έχει η σκηνοθετική κατασκευή του Werner Herzog. Πιο αναλυτικά, το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες και στο τέλος υπάρχει ένας επίλογος.
Στην πρώτη ενότητα ο θεατής παρακολουθεί την αστυνομική έρευνα που διεξήχθη, παρουσιάζεται όλη η έρευνα με απλό και κατανοητό τρόπο. Στην δεύτερη ενότητα μαθαίνουμε για το προφίλ των δραστών. Ο ένας δράστης είναι ο κλασικός φτωχοαστός, ο οποίος φαίνεται να έχει υποφέρει πολύ στην ζωή του από την διαλυμένη οικογένειά του. Ο δεύτερος πιο μεγαλοαστός, με την στήριξη των πλούσιων συγγενών και οικογένειας φαίνεται πως είχε μία πιο υποφερτή ζωή.
Στη συνέχεια αποκαλύπτεται ο βασικός ρόλος του κύριου δράστη, του Perry και πως το οικογενειακό του υπόβαθρο επηρέασε την κατάσταση. Τέλος στην τέταρτη και τελευταία ενότητα προβάλλεται το ρομάντζο ενός εκ των δυο δραστών, με μια θαυμάστρια. Οι δυο τους αλληλογραφούν και η μεγαλύτερη έκπληξη από όλα αυτά είναι ότι η κοπέλα είναι έγκυος…
Στον επίλογο του ντοκιμαντέρ επιχειρείται μία γενικότερη προσέγγιση στην ψυχολογία και ιδιοσυγκρασία ενός θανατοποινίτη. Παρουσιάζοντας με ένα σύντομο flash back παρελθοντικές θανατικές ποινές από το 1976 και έπειτα, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι από τότε μέχρι και το 2011 δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο αμερικάνικο σύστημα δικαιοσύνης.
Το σύστημα αυτό είναι χαμένο στην γραφειοκρατία, η οποία είναι ένας αξεπέραστος παράγοντας αλλαγής και διαφοροποίησης του δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος. Κατά την άποψη μου το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι μια πολύ καλή αφορμή να επανέλθει στο προσκήνιο το θέμα της θανατικής ποινής, η οποία σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής ακόμα μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται ως μορφή σωφρονισμούκαι τιμωρίας.
Ο σκηνοθέτης είναι φανερό ότι είναι κατά της θανατικής ποινής αλλά θεωρώ ότι αφήνει το περιθώριο στον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για την υπόθεση που παρουσιάζεται και να αποφασίσει μόνος του αν υποστηρίζει ή όχι την θανατική ποινή.
Το ντοκιμαντέρ και ο σκηνοθέτης προτάθηκαν και κέρδισαν βραβεία στο British Film Institute Awards, Torino International Festival of Young Cinema, Toronto Film Critics Association Awards κτλ.
Σκηνοθεσία
Werner Herzog
Σενάριο
Werner Herzog
Παραγωγή
Werner Herzog
Φωτογραφία
Peter Zeitlinger
Μοντάζ
Joe Bini
Εταιρείες Παραγωγής
Creative Differences
Werner Herzog Filmproduktion
Χρονολογία παραγωγής
2011
Χώρα παραγωγής
ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΚΑΝΑΔΑΣ
Εικόνα
ΕΓΧΡΩΜΗ
Είδος ταινίας
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
http://www.youtube.com/watch?v=kZUsfIgjdzY
Το 2001 στη πόλη Κονρόε του Τέξας, οι Michael James Perry και Jason Burkett συνελήφθησαν από τις αρχές και καταδικάστηκαν για τρεις δολοφονίες. Μέσα στην ίδια νύχτα, σκότωσαν μια γυναίκα, για να της αποσπάσουν το σπορ αυτοκίνητό της και δυο νεαρούς συνομηλίκους τους, για να μην εντοπιστούν. Ο Perry καταδικάστηκε σε θανατική ποινή ενώ ο Burkett σε ισόβια κάθειρξη.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πέραν της παρουσίασης της ιστορίας για εμένα έχει η σκηνοθετική κατασκευή του Werner Herzog. Πιο αναλυτικά, το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες και στο τέλος υπάρχει ένας επίλογος.
Στην πρώτη ενότητα ο θεατής παρακολουθεί την αστυνομική έρευνα που διεξήχθη, παρουσιάζεται όλη η έρευνα με απλό και κατανοητό τρόπο. Στην δεύτερη ενότητα μαθαίνουμε για το προφίλ των δραστών. Ο ένας δράστης είναι ο κλασικός φτωχοαστός, ο οποίος φαίνεται να έχει υποφέρει πολύ στην ζωή του από την διαλυμένη οικογένειά του. Ο δεύτερος πιο μεγαλοαστός, με την στήριξη των πλούσιων συγγενών και οικογένειας φαίνεται πως είχε μία πιο υποφερτή ζωή.
Στη συνέχεια αποκαλύπτεται ο βασικός ρόλος του κύριου δράστη, του Perry και πως το οικογενειακό του υπόβαθρο επηρέασε την κατάσταση. Τέλος στην τέταρτη και τελευταία ενότητα προβάλλεται το ρομάντζο ενός εκ των δυο δραστών, με μια θαυμάστρια. Οι δυο τους αλληλογραφούν και η μεγαλύτερη έκπληξη από όλα αυτά είναι ότι η κοπέλα είναι έγκυος…
Στον επίλογο του ντοκιμαντέρ επιχειρείται μία γενικότερη προσέγγιση στην ψυχολογία και ιδιοσυγκρασία ενός θανατοποινίτη. Παρουσιάζοντας με ένα σύντομο flash back παρελθοντικές θανατικές ποινές από το 1976 και έπειτα, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι από τότε μέχρι και το 2011 δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο αμερικάνικο σύστημα δικαιοσύνης.
Το σύστημα αυτό είναι χαμένο στην γραφειοκρατία, η οποία είναι ένας αξεπέραστος παράγοντας αλλαγής και διαφοροποίησης του δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος. Κατά την άποψη μου το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι μια πολύ καλή αφορμή να επανέλθει στο προσκήνιο το θέμα της θανατικής ποινής, η οποία σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής ακόμα μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται ως μορφή σωφρονισμούκαι τιμωρίας.
Ο σκηνοθέτης είναι φανερό ότι είναι κατά της θανατικής ποινής αλλά θεωρώ ότι αφήνει το περιθώριο στον θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για την υπόθεση που παρουσιάζεται και να αποφασίσει μόνος του αν υποστηρίζει ή όχι την θανατική ποινή.
Το ντοκιμαντέρ και ο σκηνοθέτης προτάθηκαν και κέρδισαν βραβεία στο British Film Institute Awards, Torino International Festival of Young Cinema, Toronto Film Critics Association Awards κτλ.
Σκηνοθεσία
Werner Herzog
Σενάριο
Werner Herzog
Παραγωγή
Werner Herzog
Φωτογραφία
Peter Zeitlinger
Μοντάζ
Joe Bini
Εταιρείες Παραγωγής
Creative Differences
Werner Herzog Filmproduktion
Χρονολογία παραγωγής
2011
Χώρα παραγωγής
ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΚΑΝΑΔΑΣ
Εικόνα
ΕΓΧΡΩΜΗ
Είδος ταινίας
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
http://www.youtube.com/watch?v=kZUsfIgjdzY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου