....της Έλενας Ταξίδου
Κουβαλάω και εγώ ένα σημάδι από πέσιμο που μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία…στην αρχή νόμιζα ότι θα φύγει με τον καιρό…και όμως πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια από τότε και αυτό είναι ακόμα επάνω μου να μου θυμίζει….Δεν με ενοχλεί…Δεν είναι άσχημο…Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ…Στα δικά μου μάτια είναι τόσο όμορφο…Κάθε φορά που τυχαία το κοιτάω , νιώθω ότι το πρόσωπό μου μπορεί και να χαμογελάει εκείνη τη στιγμή ! Χαίρομαι που και εγώ έχω πάνω μου ένα γνήσιο τατουάζ της παιδικής μου ζωής !
Ότι έμεινε από τότε επάνω μας είναι τόσο αυθεντικά ζωντανό , σαν να σου θυμίζει με ένα κοίταγμα το πόσο χαρούμενος και Ζωντανός υπήρξες κάποτε ! Βέβαια τα μάτια που το κοιτάνε τώρα δεν είναι τα ίδια σπινθηροβόλα μάτια που το κοιτούσαν τότε ! Περνώντας ο καιρός τα μάτια χάνουν χωρίς να το καταλάβεις αυτή τη σπίθα και θαμπώνουν ! Τα αγαπώ αυτά τα παλιά σημάδια…χαίρομαι που τα κουβαλάω γνήσια και δε χρειάζεται να χαράξω ένα συμβολικό τατουάζ για να μου θυμίζει κάτι από τις σπίθες ! Όταν κοιτάω όμως τις γρατζουνιές μου…τις άλλες γρατζουνιές…αυτές που έρχονται σιγά σιγά μεγαλώνοντας … δεν μπορώ να τις διαχειριστώ…δεν θέλω να τις κοιτάω , δεν θέλω να μου θυμίζουν , δεν θέλω να τις κουβαλάω ! Και αυτές γνήσιες είναι…Και αυτές δικές μου είναι…αλλά αυτές κάθε φορά που τις κοιτάω δεν νιώθω ότι το πρόσωπό μου εκείνη τη στιγμή μπορεί και να χαμογελάει !
Ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τις στάχτες του , να πέφτεις εννιά φορές και να σηκώνεσαι δέκα , ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και όλα τα συναφή αποφθέγματα που ηχούνε σαν χαλαρωτικό σάουντρακ όταν κοιτάμε αυτές τις γρατζουνιές !
Δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει για το αν αξίζει να τις κουβαλάμε αν αξίζει να τις κοιτάμε αν αξίζει να θυμόμαστε !
Το μόνο που εύχομαι είναι μια μέρα να μοιάζουν τόσο όμορφες αυτές οι γρατζουνιές όσο γοητευτικές δείχνουν και οι ρυτίδες σε ένα ηλικιωμένο πρόσωπο…κοιτάζοντάς ‘τες να νιώθουμε όλη την εμπειρία και τη σοφία μιας ολόκληρης ζωής που δηλώνεται στις γλυκές χαρακιές τους !
Κουβαλάω και εγώ ένα σημάδι από πέσιμο που μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία…στην αρχή νόμιζα ότι θα φύγει με τον καιρό…και όμως πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια από τότε και αυτό είναι ακόμα επάνω μου να μου θυμίζει….Δεν με ενοχλεί…Δεν είναι άσχημο…Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ…Στα δικά μου μάτια είναι τόσο όμορφο…Κάθε φορά που τυχαία το κοιτάω , νιώθω ότι το πρόσωπό μου μπορεί και να χαμογελάει εκείνη τη στιγμή ! Χαίρομαι που και εγώ έχω πάνω μου ένα γνήσιο τατουάζ της παιδικής μου ζωής !
Ότι έμεινε από τότε επάνω μας είναι τόσο αυθεντικά ζωντανό , σαν να σου θυμίζει με ένα κοίταγμα το πόσο χαρούμενος και Ζωντανός υπήρξες κάποτε ! Βέβαια τα μάτια που το κοιτάνε τώρα δεν είναι τα ίδια σπινθηροβόλα μάτια που το κοιτούσαν τότε ! Περνώντας ο καιρός τα μάτια χάνουν χωρίς να το καταλάβεις αυτή τη σπίθα και θαμπώνουν ! Τα αγαπώ αυτά τα παλιά σημάδια…χαίρομαι που τα κουβαλάω γνήσια και δε χρειάζεται να χαράξω ένα συμβολικό τατουάζ για να μου θυμίζει κάτι από τις σπίθες ! Όταν κοιτάω όμως τις γρατζουνιές μου…τις άλλες γρατζουνιές…αυτές που έρχονται σιγά σιγά μεγαλώνοντας … δεν μπορώ να τις διαχειριστώ…δεν θέλω να τις κοιτάω , δεν θέλω να μου θυμίζουν , δεν θέλω να τις κουβαλάω ! Και αυτές γνήσιες είναι…Και αυτές δικές μου είναι…αλλά αυτές κάθε φορά που τις κοιτάω δεν νιώθω ότι το πρόσωπό μου εκείνη τη στιγμή μπορεί και να χαμογελάει ! Ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τις στάχτες του , να πέφτεις εννιά φορές και να σηκώνεσαι δέκα , ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και όλα τα συναφή αποφθέγματα που ηχούνε σαν χαλαρωτικό σάουντρακ όταν κοιτάμε αυτές τις γρατζουνιές !
Δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει για το αν αξίζει να τις κουβαλάμε αν αξίζει να τις κοιτάμε αν αξίζει να θυμόμαστε !
Το μόνο που εύχομαι είναι μια μέρα να μοιάζουν τόσο όμορφες αυτές οι γρατζουνιές όσο γοητευτικές δείχνουν και οι ρυτίδες σε ένα ηλικιωμένο πρόσωπο…κοιτάζοντάς ‘τες να νιώθουμε όλη την εμπειρία και τη σοφία μιας ολόκληρης ζωής που δηλώνεται στις γλυκές χαρακιές τους !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου