Το κόκκινο τζιπ και ο κύριος

....του Νίκου Γούτα 

Κάθε πρωί,λίγο πριν τις εννιά,μερικά στενά πίσω από τις εργατικές κατοικίες... Ένας κύριος κοντά στα εξήντα,ένα καθαρό πανί και ένα κόκκινο αμάξι... Ο εν λόγω κύριος κάθε πρωί καθαρίζει με το πανί του με πολύ προσοχή το πολλών κυβικών κόκκινο τζιπάκι του. Πρώτα στα πεταχτά απ' έξω και μετά με λεπτομέρεια από μέσα. Συχνά-πυκνά, κάνει διάλειμμα για κανένα τσιγάρο. Στο παράθυρο του συνοδηγού,ένα χαρτί κολλημένο: ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Και αυτός ελπίζει..

Ελπίζει ότι κάποια μέρα εκεί που παίρνει το μεσημεριανό του ύπνο το τηλέφωνο του θα χτυπήσει. Ελπίζει ότι θα είναι κάποιος που θα έχει δει το σπορ αμάξι του και θα πει ότι το θέλει! Ελπίζει ότι θα πληρωθεί με χρήματα και μετά θα πάρει μια ανάσα από τα χρέη που τρέχουν και πλέον έχουν τη μορφή της Λερναίας Ύδρας ,πληρώνεις ένα,βγαίνουν δύο.

Πόσοι άραγε να σηκώνονται και να περιμένουν όλη μέρα να χτυπήσει το τηλέφωνο τους και να πουλήσουν ένα αμάξι ή ένα σπίτι; Πόσοι από αυτούς έχουν ελπίδα ; Κάθε μέρα πιο αγχωμένοι,τα χρέη πιέζουν...

Εκεί που τον έβλεπα κάθε μέρα και τον είχα συνηθίσει,τώρα πάνε δύο εβδομάδες που δεν είναι πουθενά ούτε αυτός,ούτε το αμάξι του ! Λέτε να έπαθε τίποτα ; Λέτε να το πούλησε; μήπως ,απλά, πάρκαρε κάπου αλλού για να φαίνεται καλύτερα;

Εγώ...εγώ λέω ότι δέχτηκε πάρα πολλά τηλεφωνήματα με όλο και περισσότερα λεφτά αλλά αυτός αποφάσισε να μην πουλήσει το αμάξι και να πάει μια εκδρομή μ'αυτό. Ίσως, κάποια μέρα να τον πετύχω σε κανένα φανάρι να πηγαίνει βόλτα τα εγγόνια του...Φαντάζομαι! Ναι, φαντάζομαι γιατί έτσι ελπίζω ! Η φαντασία μπορεί να μοιάζει με ψέμα,αλλά δεν είναι παρά μια αλήθεια που δεν μπορεί να βρει το δρόμο της...Καλά ταξίδια λοιπόν...