Μαμά είμαι gay

....της Πατρίτσια Κόρφα

Κατεβαίνοντας την Αγίας Σοφίας στις 11/10 , άπλωσα ασυναίσθητα το χέρι μου να πάρω αυτό που νόμιζα ότι ήταν διαφημιστικό καθώς ήμουν αρκετά απορροφημένη από τις σκέψεις μου και το πολύ βαθυστόχαστο μπιτάκι που έπαιζε εκείνη τη στιγμή στο ραδιόφωνο. Την ώρα που πήγαινα να το πετάξω στον πρώτο κάδο που βρήκα μπροστά μου , σταμάτησα απότομα γιατί διάβασα ξυστά τον τίτλο του και κατάλαβα ότι δεν πρόκειται για ένα απλό διαφημιστικό.

''Μαμά είμαι γκέι" , ήταν ο τίτλος για τον οποίο παραλίγο να ποδοπατηθώ. Kαι όπως έμαθα παρακάτω -γιατί δεν το πέταξα εν τέλει- η ενδέκατη Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η παγκόσμια Coming Out Day δηλαδή ημέρα παραδοχής της σεξουαλικής ταυτότητας. Θεσπίστηκε το 1988 από τον ψυχολόγο Robert Eichberg και έχει στόχο να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση του κοινού για τα δικαιώματα της κοινότητας LGBT (lesbian , gay , bisexual , transgender).

Αρχικά χάρηκα που υπάρχουν ακόμα ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι σε αυτό το κόσμο και πάρθηκε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και τελικά νευρίασα που πρέπει να υπάρχει ειδική μέρα για την παραδοχή και μόνο της σεξουαλικής προτίμησης , αντί να θεωρείται κάτι απλά διαφορετικό, όπως το διαφορετικό χρώμα των μαλλιών. Ναι το χρώμα των μαλλιών.

Οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι η επιλογή της σεξουαλικής ταυτότητας είναι για το άτομο όσο επιλογή είναι και το φυσικό χρώμα των μαλλιών του. Κανείς δεν επιλέγει αν θα γεννηθεί ξανθός ή μελαχρινός. Εγώ συμπληρώνω σε αυτή την αντιστοιχία ότι ισχύει και για το βαθμό επιρροής τους ως προς τρίτους. Δηλαδή : Τί λόγος μου πέφτει αν ο γείτονας μου είναι ξανθός; είναι λιγότερο ικανή η -οποιοδήποτε επάγγελμα- επειδή είναι καστανή; Δεν είναι καλός φίλος επειδή είναι μελαχρινός; κτλ , κτλ. Αρκετά όμως αναφερθήκαμε σε τρίχες.

Όσοι από εσάς διαφωνείτε μαζί μου πριν αρχίσετε να σκέφτεστε τα κλασσικά και τετριμμένα '' δεν είναι έτσι", "είναι αφύσικο" , "είναι ανωμαλία" και τα σχετικά αναλογιστείτε το εξής : Πριν από πεντακόσια χρόνια άνθρωποι στέλνονταν στην πυρά επειδή είχαν διαφορετική θρησκεία και το αποκαλούσαμε μεσαίωνα. Πριν από σαράντα χρόνια άνθρωποι εξορίζονταν και εκτελούνταν επειδή είχαν διαφορετική πολιτική ιδεολογία και το αποκαλούσαμε δικτατορία. Σήμερα βιώνουμε μία κοινωνική δικτατορία που στιγματίζει και αποξενώνει το κάθε τι διαφορετικό και όλοι το αποκαλούμε δημοκρατία. Έχουμε στείλει άτομα στο φεγγάρι και ακόμα δεν έχουμε αποδεχτεί την διαφορετικότητα.

Για πόσο ακόμα θα εξαναγκάζουμε συνανθρώπους μας να καταπιέζουν τον εαυτό τους και τα συναισθήματα τους, να τους κυριαρχούν αισθήματα ντροπής και ενοχής για κάτι για το οποίο δεν φέρουν καμία απολύτως ευθύνη; Να αναγκάζονται να κατεβαίνουν σε πορείες και να θεσπίζουν ολόκληρες μέρες για να διεκδικήσουν, όχι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα ή κάτι εξίσου βαρύγδουπο, παρά μόνο ίσα δικαιώματα; Ίσες ευκαιρίες. Και κυρίως ίδια αντιμετώπιση.  Έτσι ώστε η απάντηση στο "Μαμά είμαι γκέι" να μπορούσε να είναι "κι εγώ είμαι ξανθιά αγάπη μου. Σ' αγαπώ πολύ."