Dubium...

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Ανέκαθεν οι νέοι αποτελούσαν την ανανεωτική δύναμη ενός τόπου,την ψυχή της οποιασδήποτε αλλαγής και τον φορέα νέων ιδεών.Ολα αυτά μέσω του ενός και μοναδικού όπλου που διαθέτουν,της αμφισβήτησης.Οπωσδήποτε η αμφισβήτηση θα πρέπει να εντάσσεται σε κάποια ορισμένα πλαίσια (αν μπορεί να ειπωθεί αυτό) γιατί μόνο έτσι μπορεί να είναι εποικοδομητική,ειλικρινής και δίκαιη.

Υπάρχουν πολλά πεδία αμφισβήτησης,το οικογενειακό περιβάλλον (όπου οι γονείς θέλουν να επιβάλλουν στα παιδιά να ακολουθήσουν τους στόχους που εκείνοι ίσως άφησαν),το εκπαιδευτικό σύστημα,το οποίο ενδεχομένως δεν μπορούσε μέχρι πρόσφατα να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες στο κομμάτι της εκπαίδευσης και ακόμα οι ίδιοι οι θεσμοί και οι παραδόσεις,αφού όσο περνάει ο καιρός όλα αυτά φαίνονται όλο και πιο "σκουριασμένα" στα νέα..μάτια.Δε θα πρέπει να αφήνουμε απέξω το κομμάτι της πολιτικής,το οποίο -ειδικά αυτές τις εποχές- δεν αμφισβητείται απλά,αλλά απαξιώνεται στο μέγιστο βαθμό και κάπου εδώ εντοπίζεται το σημαντικό λάθος των νέων.

Εαν θέλουμε να είμαστε ακριβείς οφείλουμε να μην κατακρίνουμε κάτι χωρίς να το γνωρίσουμε πρώτα, γιατί το να περνάμε απευθείας στη φάση της απόρριψης χωρίς να έχουμε "αγγίξει" το στάδιο της αμφισβήτησης είναι το μεγαλύτερο λάθος.Ωστόσο,δε μπορούμε να παραβλέψουμε το μερίδιο ευθύνης που έχουν και οι μεγαλύτεροι,οι οποίοι αντιμετωπίζουν συχνά με δυσπιστία τις νέες γενιές,πράγμα το οποίο τις αποθαρρύνει απο οποιαδήποτε διάθεση για αλλαγή και ενασχόληση με τα κοινά.Στη συνείδηση των..πρεσβύτερων έχει εδραιωθεί η πεποίθηση οτι "η νέα γενιά έχει μυαλό μόνο για καλοπέραση".Δεν είναι μεν λίγες οι φορές που αυτό ισχύει όντως και το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας,απο την άλλη δε μήπως πρέπει να αναλογιστούμε και τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό;

Για να επανέλθω στο αρχικό θέμα,η αμφισβήτηση μπορεί να είναι εποικοδομητική και πρακτικά ορθή μόνο αν γίνεται ύστερα απο αντικειμενική μελέτη του εκάστοτε θέματος,απο ουσιαστική γνώση του αντικειμένου αμφισβήτησης δηλαδή και φυσικά με καλοπροαίρετη διάθεση κι όχι απόλυτα,με αρνητικότητα. Επίσης,κάτι που δε θα βοηθούσε καθόλου είναι η τακτική της σύγκρουσης με τους πιο..μεγάλους. Οπωσδήποτε η πείρα τους έχει να μας διδάξει κάτι,αλλά αν ο κόσμος προχωράει και αλλάζει ιδέες,αυτό οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς ως νέα γενιά.

Τέλος,το σημαντικό είναι να μπορέσουν οι μεν να κατανοήσουν τους δε και φυσικά να γίνει κοινώς αποδεκτό οτι μπορεί να μην έχουμε πείρα κι εμπειρία ως νέοι,αλλά το δικαίωμα στην αμφισβήτηση το κατέχουμε μάλλον (σχεδόν) αποκλειστικά!

Πίνακας: Angelica Gerih - "Doubt"