και τι δεν ήταν

Σε μία συνάντηση αυτού του κύκλου σεμιναρίων άκουσα κάποιον να λέει ότι αν σταματήσεις να αφηγείσαι κάτι (πχ. μια συλλογικότητα ή για να το τραβήξω ένα γεγονός), αυτό θα σταματήσει να έχει υπόσταση.

Σήμερα ένα μέρος της επιστημονικής κοινότητας και το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου λόγου (δημοσιογράφοι και βουλευτές) επιχειρούν να ερμηνεύσουν ξανά όλους τους Δεκέμβρηδες της ιστορίας. Επιχειρούν μάλλον να τους αποδομήσουν παρά να τους εξηγήσουν, να τους απογυμνώσουν από οποιαδήποτε νόημα παρά να τους κατανοησουν.

Φέτος παρατηρήσαμε σε όλο της το μεγαλείο την προσπάθεια να δούμε πχ. το Δεκέμβρη του 2008 ως ένα μεγάλο πλιάτσικο ή μια επέλαση χουλιγκάνων που εξαπλώθηκε λίγο πέρα απ’ τα γραφικά Εξάρχεια. Δεν είναι περίεργο, ούτε πρωτοφανές να περιγράφει ο επίσημος λόγος τα γεγονότα με τέτοιο τρόπο που να τα καθιστά λιγότερο επικίνδυνα και περισσότερο γραφικά. Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι περισσότερο ότι αυτή η οπτική στο Δεκέμβρη του 2008 προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο, αλλά ότι στηρίζεται απλά και μόνο σε μία ψύχραιμη, ορθολογική και αντικειμενική καταγραφή.

Κάπως έτσι, είπαμε να κάνουμε ένα βίντεο (ως αραχνιασμένη σχεδόν Χάι Λάιφ, μαζί δηλαδή με τον blackline και τον Αντώνη), στο οποίο κατά το δυνατό θα προσπαθήσουμε να αφηγηθούμε κάποιες πλευρές του Δεκέμβρη του 2008, όπως τις θυμόμαστε, τις ζήσαμε και όπως τις περιέγραψαν διάφοροι άλλοι που δεν κοίταζαν από μακριά, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Αφήσαμε απ’ έξω συνειδητά, δηλώσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και δικηγόρων, μιας και αυτά έχουν ειπωθεί και θα ειπωθούν αρκετές φορές ακόμη. Επίσης, νομίζω ότι όταν συγκεντρωνόμαστε στον επίσημο λόγο (σπορ στο οποίο προσωπικά εξασκούμαι με πάθος), κινδυνεύουμε να αναπαράγουμε απλώς εκείνη την ιδέα που λέει ότι πολιτική είναι να ψηφίζουμε μια φορά στα τέσσερα χρόνια, παρακολουθώντας στο μεσοδιάστημα τους ειδικούς να αποφασίζουν.

Το βίδεο συζητήθηκε, γυρίστηκε, μονταρίστηκε και παρασκευάστηκε από την πορεία της 17 Νοεμβρίου μέχρι τα ξημερώματα της 4 Δεκεμβρίου.

Με άλλα λόγια, άτσαλα, αντιφατικά, με όλα τα προβλήματα, επιμένουμε. Ας λέει ο καθηγητής ότι πρόκειται για την «επέτειο του τίποτα». Εμείς προτιμάμε να διαβάζουμε τα κείμενα των άβαταρς, των ψευδώνυμων και όσων επιμένουν να είναι παρόντες. Εμείς προτιμάμε να μιλάμε για το Δεκέμβρη του 2008. Προτιμάμε να αφηγούμαστε συλλογικά (σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες), όσο μπορούμε και όσο γίνεται, αυτά που είδαμε και σκεφτήκαμε ξενυχτώντας στο οδόστρωμα της Πανεπιστημίου.
http://tovytio.wordpress.com/2012/12/07/dec_08/

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=smmSa5ImsOc