Ο άλλος εαυτός

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

'' Καλά, αποκλείεται να το είπε αυτό! αφού είναι πολύ ήρεμος άνθρωπος, ποτέ δεν μιλάει άσχημα''.  ''Είπες κάτι τέτοιο και δεν αντέδρασε; εμένα θα με είχε σκοτώσει! ''.

Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει παρόμοιες συζητήσεις με ανθρώπους του περιβάλλοντός μας για τρίτους ή ακόμα και πόσες φορές δεν το έχουν πεί για εμάς. Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό να αντιδρά κανείς τόσο διαφορετικά όταν είναι ανάμεσα σε οικείους του και εντελώς αλλιώς όταν βρίσκεται μεταξύ φίλων.

Είναι άραγε μια ανάγκη να γινόμαστε αρεστοί στους γύρω μας, σε όσους δεν μας ξέρουν καλά ή αυτή η διαφορετικότητα στις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά πηγάζει από την ασφάλεια που νιώθουμε όταν ξέρουμε οτι οι δικοί μας άνθρωποι δεν θα μας παρεξηγήσουν και λειτουργούμε πιο.. ελεύθερα ( χωρίς να είναι απαραίτητα καλό αυτό, αφού ακριβώς στο όνομα της άνεσης και της οικειότητας καταλήγουμε να φερόμαστε ίσως πιο απότομα).

Υπάρχει πάντα βέβαια και η άλλη πλευρά, όπου εξαιτίας της ανησυχίας μας να μην παρεξηγηθούμε αναγκαζόμαστε να κρύβουμε και από δικούς μας ανθρώπους κάποιες φορές αυτό που πραγματικά θα θέλαμε να πούμε μήπως και μας πάρουν με '' στραβό μάτι ''. Τώρα εύλογα θα σκεφτεί κανείς τί λογής δικός σου άνθρωπος να είναι κάποιος αν σε παρεξηγεί.. και όμως.

Τα προσωπικά παραδείγματα που μπορεί να δώσει ο καθένας είμαι σίγουρη πως είναι πολλά. Το θέμα είναι να αναρωτηθούμε γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί το κάνουμε ενώ ξέρουμε πως δεν είναι όμορφο, ούτε σωστό. Πόσο πιο απλά και ξεκάθαρα είναι τα πράγματα όταν λέμε αυτό ακριβώς που σκεφτόμαστε, όταν αντιδράμε όπως πραγματικά αισθανόμαστε, όταν δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας!

Να πηγάζει άραγε αυτό από την ανάγκη για επιβεβαίωση ( κοίτα, τί καλό παιδί! θα λένε όλοι ) ή απλά αποφεύγουμε σκόπιμα -για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας- να δρούμε όπως επιθυμούμε;

Οι συζητήσεις επί του θέματος είναι ατελείωτες. Το μόνο συμπέρασμα που προκύπτει κάθε φορά είναι πως το οφείλουμε στον εαυτό μας και σε όσους συναναστρεφόμαστε να είμαστε αυθεντικοί και ειλικρινείς. Μόνο έτσι μπορούν να δομηθούν ουσιαστικές σχέσεις και μόνο έτσι έχει νόημα η όποια κοινωνική συναναστροφή μας, διαφορετικά κοροιδεύουμε πρώτα εμάς τους ίδιους και μετά τους γύρω μας που ποτέ δεν μπορούν να καταλάβουν τις προθέσεις μας.

Ας το σκεφτούμε..