Πάρε ό,τι χρειάζεσαι

.....της Ναταλίας Τσούλου


      Τις προάλλες αντίκρυσα μία εικόνα η οποία με έκανε να νιώσω θυμό, αγανάκτηση, αηδία, απογοήτευση.

Περπατώντας στο λιμάνι ενός από τα ελληνικά μας νησιά και σιχτιρίζοντας σιωπηλά καθώς είχαμε σκάσει από την ζέστη, είδα δύο ανθρώπους μπροστά σε μία δημοτική βρύση. Ο ένας από τους δύο καθισμένος κάτω, έκανε μπάνιο με τις σαπουνάδες και τα όλα του. Το πρώτο σοκ. Το δεύτερο ήταν ακόμα πιο απρόσμενο. Γελούσε και έδειχνε ευτυχισμένος, εκεί, στη μέση της πλατείας με το λιγοστό νερό που είχε για να πλυθεί. Ακόμα και έτσι, είχε πράγματα για να χαρεί. Και ναι, οποία έκπληξη, ήταν μετανάστες.

Κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιώ πόσα έχω και πόσο λίγο τα εκτιμώ κάποιες φορές. Ένιωσα λοιπόν θυμό, αγανάκτηση, αηδία και απογοήτευση για τον κόσμο, την κοινωνία. Για εμένα που αφήνω τέτοιες σκηνές να εκτιλίσσονται δίπλα μου. Για το γεγονός ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Για το ότι λίγα μέτρα παραπέρα ήταν αραγμένα κότερα και γιοτ χιλιάδων ευρώ και εκατομμυρίων. Για την τόσο μεγάλη ψαλίδα της κοινωνίας, που συνεχώς ανοίγει. Για το ότι μετά από λίγο ξεχνάμε.

Δεν είναι δύσκολο να μάθουμε να δίνουμε σημασία και να μαθαίνουμε και στους άλλους να προσέχουν. Να γίνουμε γενναιόδωροι και να προσφέρουμε. Όταν βλέπουμε κάτι που δεν μας αρέσει, να κάνουμε κάτι. Όταν βλέπουμε κάτι που μας αρέσει, να το επικροτούμε και να το αντιγράφουμε. Να δίνουμε τουλάχιστον το χέρι μας, την καλημέρα μας, ένα χαμόγελο, οτιδήποτε έχουμε. Να δίνουμε το σωστό παράδειγμα. Και θα ακολουθήσουν και οι άλλοι, αυτό το ξέρω και το έχω δει στην πράξη. Πρέπει να έχουμε πίστη στην καλή φύση του ανθρώπου. Ίσως με κάποιους χρειαστεί λίγος κόπος παραπάνω. Ε, και τί? Είναι αναμφίβολα πιο σημαντικό να κοπιάσεις για κάτι που θα φέρει έστω και ένα τόσο δα μικρό καλό, παρά να βυθιστείς στην απραξία.

Πάρε λοιπόν ό, τι χρειάζεσαι, γέμισε το σύστημά σου απ’ αυτό και δώσε το μετά κάπου αλλού. Δεν θα το χάσεις επειδή θα το προσφέρεις. Εκεί να δεις πόσο γεμάτος θα νιώθεις.