....του Ραφαήλ Παπαδόπουλου
Πριν από λίγες ημέρες, ανακάλυψα τυχαία στο διαδίκτυο και διάβασα ένα άρθρο με τίτλο «Η Δημοκρατία καταδικάζει αθώα πλάσματα σε ισόβιο βασανισμό». Το άρθρο, γραμμένο το 1985, από τον καθηγητή Jacques Bauge-Prevost, μέλος του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικών, Βιολογικών και Φυλετικών Επιστημών, θέτει ως στόχο να «θίξει προβλήματα του ανθρώπινου εκφυλισμού» και να «προτείνει συγκεκριμένα μέτρα βιοπολιτικής». Ο ιστότοπος που φιλοξενεί το κείμενο αυτό, φέρει την ονομασία «Οικολογία και Δράση: Πράσινη Πτέρυγα» με τον ιδιόρρυθμο υπότιτλο «Για το Φυλετικό Ανθρωπισμό και την Οικολογική Συνείδηση». Όπως είναι φανερό, ο ιστότοπος αποτελεί μια καταγέλαστη και βεβαίως αποτυχημένη προσπάθεια να συνδυαστεί ο φυλετικός ναζισμός και τα συνακόλουθα ρατσιστικά στερεότυπα, στην πιο ακραία μορφή τους, με δήθεν «οικολογικές ευαισθησίες».
Τα ίδια ισχύουν και για το άρθρο, ορισμένα σημεία του οποίου αποπνέουν τόσο απροκάλυπτα ψευδοεπιστημονικά απανθρωπιά και βαρβαρότητα, ώστε τίθεται εν αμφιβόλω για ακόμη μια φορά η αισιόδοξη άποψη για τη νομοτελειακή πορεία του ανθρώπου προς την πρόοδο. Ας αφήσουμε όμως το κείμενο να μιλήσει από μόνο του: «Κάθε ημέρα σε κάθε γωνία της γης, σε κάθε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, έρχονται στη ζωή, όντα απροσάρμοστα και ανίκανα για τον αγώνα της επιβιώσεως, προορισμένα να υποφέρουν χωρίς καμμία ελπίδα σωτηρίας… Κάθε χρόνο τα θύματα αυτά της επιπολαιότητος γονέων και κοινωνίας πληθαίνουν, χάρις στην επίσημη ιατρική επιστήμη, η οποία λόγω της ποδηγετήσεώς της από μία ομάδα μανιακών υποχονδρίων, προστατεύει κάθε ελαττωματικό πλάσμα, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η φύσις θα το είχε καταδικάσει σε θάνατο.». Παρακάτω διαβάζουμε: «Στην πραγματικότητα οι "δημοκρατίες" διαχωρίζουν το ανθρώπινο είδος από κάθε δυνατή επαφή του με την ιεραρχία της Φύσεως.». Το φυλετικό-αντιανθρωπιστικό παραλήρημα του «καθηγητή» κλιμακώνεται συνεχώς: «Η λευκή φυλή ώφειλε το προβάδισμά της στην υπεροχή της και την ανωτερότητα της ευφυΐας της. Σήμερα προσπαθεί να συντηρήσει τον μύθο της κυριαρχίας της μέσω του βιολογικού εκφυλισμού, μιας επιπλάστου μάζης μετριοτήτων, των μαζικών νευρασθενειών και της ανηθικότητος του ατόμου…όλοι γνωρίζουμε πως ο εκφυλισμός του αίματος, η γέννησις ελαττωματικών πλασμάτων και η δημιουργία τεράτων είναι εγκλήματα χειρότερα από τον φόνο. Η επίκλησις οικονομικών και τεχνικών συμφερόντων που δικαιολογούν αυτού του τύπου την "πρόοδο" δεν μπορεί ποτέ να συγκριθεί με το συμφέρον της φυλετικής μας καθαρότητος, από την οποίαν πηγάζουν οι φυσικές, ηθικές και διανοητικές επιτυχίες του λευκού ανθρώπου (πού έφθασε στο ανώτερο σημείο της κλίμακας των ανθρωπίνων φυλών) και από την οποίαν εξαρτώνται και οι αποτυχίες του.». Και φτάνουμε αισίως στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας και της αναισθησίας του επίδοξου «σωτήρα» της «ανωτερότητας» της «λευκής φυλής»: «Τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλωνται σε στείρωση… Η φυσική επιλογή, η στείρωσις και η ευθανασία είναι ορθές εφ' όσον συνδυάζουν σοβαρές νομικές εγγυήσεις, υπεύθυνο ιατρικό έλεγχο και βιολογικώς ηθική βάση… Είναι αναγκαίο να εξαγνίσουμε την λευκή φυλή από την ρυπαρότητα του συγχρόνου ψευδοπολιτισμού και να επιχειρήσουμε την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας βάσει των νόμων της Ψυχοσωματικής Φυσικής Υγιεινής ή Ευβιοτικής.»
Διαβάζοντας όλα αυτά, ειπωμένα από έναν «καθηγητή» και με το κύρος ενός «επιστημονικού ινστιτούτου», μου έρχεται στο νου και θέτω και στην κρίση του αναγνώστη το εξής απλό ερώτημα: Ποιο είναι αυτό το τόσο σοβαρό ελάττωμα που επιτρέπει στον οποιοδήποτε να αφαιρεί με τη βία μια ανθρώπινη ζωή; Τα «κληρονομικά βεβαρημένα άτομα» που, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν φέρουν ευθύνη για την ασθένεια ή την αδυναμία τους, είναι κι αυτά άνθρωποι, όπως όλοι μας, και έχουν αναφαίρετο και απόλυτο δικαίωμα ελέγχου πάνω στη ζωή τους. Η όποια «αδυναμία»(διανοητική υστέρηση, αλκοολισμός κτλ) δεν αλλάζει το γεγονός ότι, όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως κοινωνικού περιβάλλοντος ή ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, είναι από τη στιγμή της γέννησής τους, ίσοι ως προς την απόλαυση κάποιων βασικών δικαιωμάτων(ζωή, αξιοπρέπεια κτλ). Η ισότητα αυτή είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Κατά συνέπεια, όποια ενέργεια καταλήγει σε αυθαίρετη παραβίαση των παραπάνω δικαιωμάτων, συνιστά προσβολή προς τον Άνθρωπο ως όν και ως αξία. Η στείρωση, που τόσο αβίαστα προτείνεται στο άρθρο αυτό, καλυπτόμενη από τις επιταγές της δήθεν «Ευγονικής», στερεί το ύψιστο ανθρώπινο δικαίωμα: τη δημιουργία νέας ζωής. Ακόμη και αν εκ των υστέρων διαπιστωθεί ότι οι φυσικοί γονείς του παιδιού βρίσκονται σε αδυναμία να το αναθρέψουν(τρελοί, τοξικομανείς), καμία ψευδοεπιστημονική θεωρία ή «νομική εγγύηση», δεν επιτρέπει το φόνο ενός αγέννητου παιδιού. Αυτό που πρέπει να γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, είναι η ανατροφή του παιδιού να ανατίθεται είτε σε ανάδοχη οικογένεια, είτε σε κάποιον ιδιωτικό ή κρατικό θεσμό(συλλόγους, ιδρύματα κτλ), ώστε το παιδί να μεγαλώσει με την απαραίτητη αγάπη και φροντίδα.
Αλλά ακόμα και το επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας του άρθρου για να δικαιολογήσει τη στείρωση ή και την ευθανασία των «κληρονομικά βεβαρημένων ατόμων» είναι σαθρό και έωλο. Καταρχάς, η έννοια της «βεβαρημένης κληρονομικότητας» συμπεριλαμβάνει, εκτός από τις κατηγορίες που αναφέρονται στο άρθρο, και πολλές ακόμα όπως οι καρκινοπαθείς ή οι φορείς του AIDS. Συνεπώς, τα θύματα του παραλογισμού της «Ευγονικής», θα ήταν πολύ περισσότερα από όσα θέλει να παραδεχτεί ο «επιστήμονας» που την προτείνει. Έπειτα, και το κυριότερο, είναι τελείως αυθαίρετη η άποψη ότι τα άτομα τα οποία πάσχουν από κάποιο κληρονομικό νόσημα, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένα να υποφέρουν, στα πλαίσια μιας δήθεν «ελαττωματικής» ύπαρξης, όντας βάρος για τον περίγυρό τους. Η επιστήμη προοδεύει συνεχώς, ώστε να υπάρχουν πλέον βάσιμες ελπίδες ότι ο καρκίνος μπορεί(υπό ορισμένες προϋποθέσεις) να θεραπευτεί. Το ίδιο μπορεί να ισχύει σε μερικές δεκαετίες και για το AIDS, και άρα οι ασθενείς μπορούν να ξεπεράσουν(ή να παραβλέψουν) τα δεινά της ασθένειας και να απολαύσουν τη ζωή τους, με τη συμπαράσταση συγγενών και φίλων, καθώς και με την απαραίτητη κρατική πρόνοια. Η μόνη περίπτωση που θα ήταν αποδεκτή η ευθανασία ασθενούς, θα ήταν η περίπτωση ανίατης ασθένειας, όποτε δεν υπάρχουν ελπίδες ανάρρωσης(π.χ καρκίνος προχωρημένου σταδίου) και αυτό μόνο μετά από αίτημα ή συμφωνία του ίδιου του ασθενή, αν η διατήρησή του στη ζωή είναι ιδιαίτερα επώδυνη για τον ίδιο.
Όσο για τις ασθένειες όπως ο αλκοολισμός ή ο εθισμός στα ναρκωτικά, μπορούν να αντιμετωπιστούν σταδιακά και μεθοδικά, εφόσον το αποφασίσει ο ίδιος ο ασθενής, και πάλι με την αποφασιστική συμπαράσταση συγγενών και φίλων, αλλά και της Πολιτείας(κέντρα απεξάρτησης, ομάδες δράσης κτλ). Οι περιπτώσεις ατόμων που κατάφεραν να απεξαρτηθούν, δείχνουν ότι όχι μόνο δεν ήταν καταδικασμένοι σε «επώδυνη και ελαττωματική διαβίωση», αλλά αντιθέτως επέστρεψαν στην ομαλή ζωή και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και πηγή δύναμης για άλλα εξαρτημένα άτομα.
Τα άτομα με διανοητικές παθήσεις(π.χ σύνδρομο Ντάουν) αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση, που πρέπει να αντιμετωπίζεται με υπομονή, επιμονή και ευαισθησία, ως ΑμεΑ. Όντας ο ίδιος ΑμεΑ(αν και με κινητικό πρόβλημα), γνωρίζω από προσωπική εμπειρία τι σημαίνει να δίνεις αγώνες και να κατακτάς πράγματα τα οποία για τους άλλους θεωρούνται αυτονόητα, δοσμένα από τη φύση(βάδισμα, ισορροπία κτλ). Και βεβαίως η χαρά και η ικανοποίηση που αντλώ κατακτώντας τα είναι πολύ μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, γιατί τα εμπόδια και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω καθιστούν αυτή την επιτυχία ιδιαιτέρως σημαντική για μένα και τους γύρω μου(οικογένεια, φίλοι) , στη βοήθεια και την ενθάρρυνση των οποίων, χρωστάω μεγάλο μέρος από αυτή. Το ίδιο ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για τα άτομα με διανοητική υστέρηση, με μία κρίσιμη διαφορά: επειδή τα ίδια δεν έχουν συνείδηση της διαφορετικότητας τους, θα πρέπει οι γύρω τους να είναι προσεκτικοί ώστε να μην τους δώσουν με τη συμπεριφορά τους την αίσθηση ότι διαφέρουν ή μειονεκτούν σε κάτι, αλλά αντιθέτως να τους ενθαρρύνουν να καλλιεργήσουν κάποια κλίση ή ταλέντο που διαθέτουν (τρέξιμο, ζωγραφική ή ό, τι άλλο) και να διακριθούν, δείχνοντας τις δυνατότητες τους και ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία τους. Οι εντυπωσιακές προσπάθειες και διακρίσεις των αθλητών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αποτελούν απόδειξη ότι όχι μόνο δεν αποτελούν «ελαττωματικά» όντα, όπως διακηρύσσει ο βάρβαρος μισανθρωπισμός και οι φυλετικές φαντασιώσεις του αρθρογράφου, άλλα είναι υποδείγματα αγώνα και θέλησης για ζωή.
Συμπερασματικά, η απερίφραστη καταδίκη και η καταγγελία(ακόμα και η ποινικοποίηση) απόψεων όπως αυτές του Prevost, που επιχειρούν, στο όνομα της «φυλετικής επιστήμης» και της «σωτηρίας» του ανθρώπου από τον «εκφυλισμό» να επαναφέρουν την «ηθική» και το «ιδανικό» της «Αρείας Φυλής», που ευθύνεται για το πιο φρικιαστικό έγκλημα στην Ιστορία και μετέτρεψε τον άνθρωπο σε ζώο, είναι καθήκον κάθε ειλικρινή ανθρωπιστή και δημοκράτη, όχι μόνο στο όνομα των ΑμεΑ, αλλά κάθε ανθρώπου που υφίσταται εκφοβισμό και βάρβαρη μεταχείριση, επειδή εμποδίζει την «κάθαρση» και την «εξυγίανση», όπως την εννοεί ο κάθε ανόητος και αποκτηνωμένος νεοναζί, εθνικιστής ή ρατσιστής. Η αντίδραση αυτή, ειδικά στη χώρα μας θα πρέπει να είναι επιτακτική, καθολική και έμπρακτη, χωρίς συναινέσεις και υποχωρήσεις , αφού η οργάνωση η οποία δημοσίευσε το κατάπτυστο αυτό κείμενο, διακηρύσσει ευθέως τους δεσμούς της με το γνωστό νεοναζιστικό απόστημα που διεύρυνε απότομα το ακροατήριό του εκπροσωπούμενο στη Βουλή, αμφισβητώντας τα κεκτημένα του ουμανισμού, του Διαφωτισμού, και εν τέλει ολόκληρου του πολιτισμού, και προτάσσοντας την επιστροφή στη βαρβαρότητα.
Τα ίδια ισχύουν και για το άρθρο, ορισμένα σημεία του οποίου αποπνέουν τόσο απροκάλυπτα ψευδοεπιστημονικά απανθρωπιά και βαρβαρότητα, ώστε τίθεται εν αμφιβόλω για ακόμη μια φορά η αισιόδοξη άποψη για τη νομοτελειακή πορεία του ανθρώπου προς την πρόοδο. Ας αφήσουμε όμως το κείμενο να μιλήσει από μόνο του: «Κάθε ημέρα σε κάθε γωνία της γης, σε κάθε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, έρχονται στη ζωή, όντα απροσάρμοστα και ανίκανα για τον αγώνα της επιβιώσεως, προορισμένα να υποφέρουν χωρίς καμμία ελπίδα σωτηρίας… Κάθε χρόνο τα θύματα αυτά της επιπολαιότητος γονέων και κοινωνίας πληθαίνουν, χάρις στην επίσημη ιατρική επιστήμη, η οποία λόγω της ποδηγετήσεώς της από μία ομάδα μανιακών υποχονδρίων, προστατεύει κάθε ελαττωματικό πλάσμα, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η φύσις θα το είχε καταδικάσει σε θάνατο.». Παρακάτω διαβάζουμε: «Στην πραγματικότητα οι "δημοκρατίες" διαχωρίζουν το ανθρώπινο είδος από κάθε δυνατή επαφή του με την ιεραρχία της Φύσεως.». Το φυλετικό-αντιανθρωπιστικό παραλήρημα του «καθηγητή» κλιμακώνεται συνεχώς: «Η λευκή φυλή ώφειλε το προβάδισμά της στην υπεροχή της και την ανωτερότητα της ευφυΐας της. Σήμερα προσπαθεί να συντηρήσει τον μύθο της κυριαρχίας της μέσω του βιολογικού εκφυλισμού, μιας επιπλάστου μάζης μετριοτήτων, των μαζικών νευρασθενειών και της ανηθικότητος του ατόμου…όλοι γνωρίζουμε πως ο εκφυλισμός του αίματος, η γέννησις ελαττωματικών πλασμάτων και η δημιουργία τεράτων είναι εγκλήματα χειρότερα από τον φόνο. Η επίκλησις οικονομικών και τεχνικών συμφερόντων που δικαιολογούν αυτού του τύπου την "πρόοδο" δεν μπορεί ποτέ να συγκριθεί με το συμφέρον της φυλετικής μας καθαρότητος, από την οποίαν πηγάζουν οι φυσικές, ηθικές και διανοητικές επιτυχίες του λευκού ανθρώπου (πού έφθασε στο ανώτερο σημείο της κλίμακας των ανθρωπίνων φυλών) και από την οποίαν εξαρτώνται και οι αποτυχίες του.». Και φτάνουμε αισίως στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας και της αναισθησίας του επίδοξου «σωτήρα» της «ανωτερότητας» της «λευκής φυλής»: «Τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλωνται σε στείρωση… Η φυσική επιλογή, η στείρωσις και η ευθανασία είναι ορθές εφ' όσον συνδυάζουν σοβαρές νομικές εγγυήσεις, υπεύθυνο ιατρικό έλεγχο και βιολογικώς ηθική βάση… Είναι αναγκαίο να εξαγνίσουμε την λευκή φυλή από την ρυπαρότητα του συγχρόνου ψευδοπολιτισμού και να επιχειρήσουμε την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας βάσει των νόμων της Ψυχοσωματικής Φυσικής Υγιεινής ή Ευβιοτικής.»
Διαβάζοντας όλα αυτά, ειπωμένα από έναν «καθηγητή» και με το κύρος ενός «επιστημονικού ινστιτούτου», μου έρχεται στο νου και θέτω και στην κρίση του αναγνώστη το εξής απλό ερώτημα: Ποιο είναι αυτό το τόσο σοβαρό ελάττωμα που επιτρέπει στον οποιοδήποτε να αφαιρεί με τη βία μια ανθρώπινη ζωή; Τα «κληρονομικά βεβαρημένα άτομα» που, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν φέρουν ευθύνη για την ασθένεια ή την αδυναμία τους, είναι κι αυτά άνθρωποι, όπως όλοι μας, και έχουν αναφαίρετο και απόλυτο δικαίωμα ελέγχου πάνω στη ζωή τους. Η όποια «αδυναμία»(διανοητική υστέρηση, αλκοολισμός κτλ) δεν αλλάζει το γεγονός ότι, όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως κοινωνικού περιβάλλοντος ή ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, είναι από τη στιγμή της γέννησής τους, ίσοι ως προς την απόλαυση κάποιων βασικών δικαιωμάτων(ζωή, αξιοπρέπεια κτλ). Η ισότητα αυτή είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Κατά συνέπεια, όποια ενέργεια καταλήγει σε αυθαίρετη παραβίαση των παραπάνω δικαιωμάτων, συνιστά προσβολή προς τον Άνθρωπο ως όν και ως αξία. Η στείρωση, που τόσο αβίαστα προτείνεται στο άρθρο αυτό, καλυπτόμενη από τις επιταγές της δήθεν «Ευγονικής», στερεί το ύψιστο ανθρώπινο δικαίωμα: τη δημιουργία νέας ζωής. Ακόμη και αν εκ των υστέρων διαπιστωθεί ότι οι φυσικοί γονείς του παιδιού βρίσκονται σε αδυναμία να το αναθρέψουν(τρελοί, τοξικομανείς), καμία ψευδοεπιστημονική θεωρία ή «νομική εγγύηση», δεν επιτρέπει το φόνο ενός αγέννητου παιδιού. Αυτό που πρέπει να γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, είναι η ανατροφή του παιδιού να ανατίθεται είτε σε ανάδοχη οικογένεια, είτε σε κάποιον ιδιωτικό ή κρατικό θεσμό(συλλόγους, ιδρύματα κτλ), ώστε το παιδί να μεγαλώσει με την απαραίτητη αγάπη και φροντίδα.
Αλλά ακόμα και το επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας του άρθρου για να δικαιολογήσει τη στείρωση ή και την ευθανασία των «κληρονομικά βεβαρημένων ατόμων» είναι σαθρό και έωλο. Καταρχάς, η έννοια της «βεβαρημένης κληρονομικότητας» συμπεριλαμβάνει, εκτός από τις κατηγορίες που αναφέρονται στο άρθρο, και πολλές ακόμα όπως οι καρκινοπαθείς ή οι φορείς του AIDS. Συνεπώς, τα θύματα του παραλογισμού της «Ευγονικής», θα ήταν πολύ περισσότερα από όσα θέλει να παραδεχτεί ο «επιστήμονας» που την προτείνει. Έπειτα, και το κυριότερο, είναι τελείως αυθαίρετη η άποψη ότι τα άτομα τα οποία πάσχουν από κάποιο κληρονομικό νόσημα, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένα να υποφέρουν, στα πλαίσια μιας δήθεν «ελαττωματικής» ύπαρξης, όντας βάρος για τον περίγυρό τους. Η επιστήμη προοδεύει συνεχώς, ώστε να υπάρχουν πλέον βάσιμες ελπίδες ότι ο καρκίνος μπορεί(υπό ορισμένες προϋποθέσεις) να θεραπευτεί. Το ίδιο μπορεί να ισχύει σε μερικές δεκαετίες και για το AIDS, και άρα οι ασθενείς μπορούν να ξεπεράσουν(ή να παραβλέψουν) τα δεινά της ασθένειας και να απολαύσουν τη ζωή τους, με τη συμπαράσταση συγγενών και φίλων, καθώς και με την απαραίτητη κρατική πρόνοια. Η μόνη περίπτωση που θα ήταν αποδεκτή η ευθανασία ασθενούς, θα ήταν η περίπτωση ανίατης ασθένειας, όποτε δεν υπάρχουν ελπίδες ανάρρωσης(π.χ καρκίνος προχωρημένου σταδίου) και αυτό μόνο μετά από αίτημα ή συμφωνία του ίδιου του ασθενή, αν η διατήρησή του στη ζωή είναι ιδιαίτερα επώδυνη για τον ίδιο.
Όσο για τις ασθένειες όπως ο αλκοολισμός ή ο εθισμός στα ναρκωτικά, μπορούν να αντιμετωπιστούν σταδιακά και μεθοδικά, εφόσον το αποφασίσει ο ίδιος ο ασθενής, και πάλι με την αποφασιστική συμπαράσταση συγγενών και φίλων, αλλά και της Πολιτείας(κέντρα απεξάρτησης, ομάδες δράσης κτλ). Οι περιπτώσεις ατόμων που κατάφεραν να απεξαρτηθούν, δείχνουν ότι όχι μόνο δεν ήταν καταδικασμένοι σε «επώδυνη και ελαττωματική διαβίωση», αλλά αντιθέτως επέστρεψαν στην ομαλή ζωή και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και πηγή δύναμης για άλλα εξαρτημένα άτομα.
Τα άτομα με διανοητικές παθήσεις(π.χ σύνδρομο Ντάουν) αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση, που πρέπει να αντιμετωπίζεται με υπομονή, επιμονή και ευαισθησία, ως ΑμεΑ. Όντας ο ίδιος ΑμεΑ(αν και με κινητικό πρόβλημα), γνωρίζω από προσωπική εμπειρία τι σημαίνει να δίνεις αγώνες και να κατακτάς πράγματα τα οποία για τους άλλους θεωρούνται αυτονόητα, δοσμένα από τη φύση(βάδισμα, ισορροπία κτλ). Και βεβαίως η χαρά και η ικανοποίηση που αντλώ κατακτώντας τα είναι πολύ μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, γιατί τα εμπόδια και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω καθιστούν αυτή την επιτυχία ιδιαιτέρως σημαντική για μένα και τους γύρω μου(οικογένεια, φίλοι) , στη βοήθεια και την ενθάρρυνση των οποίων, χρωστάω μεγάλο μέρος από αυτή. Το ίδιο ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για τα άτομα με διανοητική υστέρηση, με μία κρίσιμη διαφορά: επειδή τα ίδια δεν έχουν συνείδηση της διαφορετικότητας τους, θα πρέπει οι γύρω τους να είναι προσεκτικοί ώστε να μην τους δώσουν με τη συμπεριφορά τους την αίσθηση ότι διαφέρουν ή μειονεκτούν σε κάτι, αλλά αντιθέτως να τους ενθαρρύνουν να καλλιεργήσουν κάποια κλίση ή ταλέντο που διαθέτουν (τρέξιμο, ζωγραφική ή ό, τι άλλο) και να διακριθούν, δείχνοντας τις δυνατότητες τους και ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία τους. Οι εντυπωσιακές προσπάθειες και διακρίσεις των αθλητών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αποτελούν απόδειξη ότι όχι μόνο δεν αποτελούν «ελαττωματικά» όντα, όπως διακηρύσσει ο βάρβαρος μισανθρωπισμός και οι φυλετικές φαντασιώσεις του αρθρογράφου, άλλα είναι υποδείγματα αγώνα και θέλησης για ζωή.
Συμπερασματικά, η απερίφραστη καταδίκη και η καταγγελία(ακόμα και η ποινικοποίηση) απόψεων όπως αυτές του Prevost, που επιχειρούν, στο όνομα της «φυλετικής επιστήμης» και της «σωτηρίας» του ανθρώπου από τον «εκφυλισμό» να επαναφέρουν την «ηθική» και το «ιδανικό» της «Αρείας Φυλής», που ευθύνεται για το πιο φρικιαστικό έγκλημα στην Ιστορία και μετέτρεψε τον άνθρωπο σε ζώο, είναι καθήκον κάθε ειλικρινή ανθρωπιστή και δημοκράτη, όχι μόνο στο όνομα των ΑμεΑ, αλλά κάθε ανθρώπου που υφίσταται εκφοβισμό και βάρβαρη μεταχείριση, επειδή εμποδίζει την «κάθαρση» και την «εξυγίανση», όπως την εννοεί ο κάθε ανόητος και αποκτηνωμένος νεοναζί, εθνικιστής ή ρατσιστής. Η αντίδραση αυτή, ειδικά στη χώρα μας θα πρέπει να είναι επιτακτική, καθολική και έμπρακτη, χωρίς συναινέσεις και υποχωρήσεις , αφού η οργάνωση η οποία δημοσίευσε το κατάπτυστο αυτό κείμενο, διακηρύσσει ευθέως τους δεσμούς της με το γνωστό νεοναζιστικό απόστημα που διεύρυνε απότομα το ακροατήριό του εκπροσωπούμενο στη Βουλή, αμφισβητώντας τα κεκτημένα του ουμανισμού, του Διαφωτισμού, και εν τέλει ολόκληρου του πολιτισμού, και προτάσσοντας την επιστροφή στη βαρβαρότητα.
Δυστυχώς περιττεύει η προσπάθεια να ανασκευαστούν με επιχειρήματα που επικαλούνται ανθρωπιστικές αξίες όσα άθλια υποστηρίζει ο εν λόγω "καθηγητής" και οι θαυμαστές του που τις αρνούνται (τις ανθρωπστικές αξίες).Και είναι βέβαιο ότι καθήκον όλων μας είναι σε κάθε επίπεδο να απαξιωθεί και να καταγγελθεί αυτή η κατάπτυστη ιδεολογία και ,ει δυνατόν,να ξκινήσουν ενέργειες από την ανάπηρη "δημοκρατία" μας που θα θέσουν εκτός νόμου τη Χρυσή Αυγή.
ΑπάντησηΔιαγραφή