Αποφάσισα να γράψω για κάτι που για μερικούς βρίσκεται πολύ κοντά στην παράνοια και στα ufo, ενώ για άλλους αποτελεί μια πραγματικότητα με αποδείξεις μάλιστα.
«Μας ψεκάζουν ψυχοφάρμακα, γι’ αυτό δεν αντιδράμε» Αυτή η φράση μου ενέπνευσε να γράψω μερικές σκέψεις και ας χαρακτηριστώ.. Τα πράγματα στο μυαλό μου έχουν ως εξής:
1) Όλοι εσείς που λέτε πως μας ψεκάζουν και γι’ αυτό δεν αντιδράτε, έχετε αναγνωρίσει κάποια περίοδο παλαιότερα που αντιδρούσατε, ας πούμε; Γενικά, αντιδρούσατε ποτέ;
2) Ποια είναι αυτή η ουσία με την οποία μας ψεκάζουν; Ποια είναι η ουσία που σε κάνει να μην αντιπαρατίθεσαι; Εγώ προσωπικά ξέρω μια πολύ ισχυρή ουσία, την ωχ-αδερφεϊνη (πολύ ευγενικά) που την έχουμε χρόνια, αλλά δεν αεροψεκάζεται αλλά μεταδίδεται μέσω του παραδειγματισμού-μαγκιάς και είναι πολύ επικύνδυνη.
3) Πότε μας ψεκάζουν; Καθημερινά; Πριν τις εκλογές (αυτό θα εξηγούσε εν μέρει τα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων 30 χρόνων); Μήπως όταν ξεσπούν σκάνδαλα( Αυτοί που τα ξεσκέπασαν δεν ψεκάζονται ή απλά παίρνουν και τίποτ’ άλλο;);
4) Σε ένα κράτος υπερχρεωμένο που δεν έχει λεφτά να ψεκάσει για τα κουνούπια, θα βρεθούν φάρμακα για να ψεκάσει ψυχοφάρμακα, που όπως και να το κάνεις κοστίζουν και κάτι παραπάνω βρε αδερφέ;
Ωραία η πλάκα αλλά τα παραπάνω κρύβουν μια πού σοβαρή αλήθεια. Είναι εύκολο το «κακό» να βρίσκεται έξω από εμάς. Εύκολη η δικαιολογία « δεν αντιδρώ επειδή με ψεκάζουν». Το δύσκολο είναι να πεις πως πλέον δεν έχεις δύναμη και δεν βλέπεις την ελπίδα στον ορίζοντα πως αν αντιδράσεις κάτι θα αλλάξει. Αυτό το κατανοώ και είναι απολύτως ανθρώπινο και δικαιολογημένο.
Είμαστε θύματα ενός πολέμου εναντίον της ελπίδας, του Δικαίου και της ανθρωπιάς. Ενός πολέμου, από τον οποίον τα μέσα καθημερινά κερδίζουν σε νούμερα τηλεθέασης όσο πιο τρομολάγνα γίνονται. Και για να μην καταρρεύσουμε –τσουπ- μας πετάνε και ένα star- system που τα ίδια δημιούργησαν.
Αυτό που σίγουρα μας έχουνε ψεκάσει συμβολικά και έχει γίνει δεύτερο πετσί μας είναι ο φόβος…. Από και προς όλους και τα πάντα.
Παραφράζοντας της παλιά διαφήμιση: «Ψεκάστε, τελειώσαμε!». Ε, όχι! Δεν τελειώσαμε! Υπάρχει θεραπεία! Καλή η δουλειά, δύσκολα τα βγάζουμε πέρα, αλλά έχουμε μια ζωή που οφείλουμε πρώτα από όλα στους εαυτούς μας να τη ζήσουμε. Μέσα στα τόσα «πρέπει» ας βάλουμε και μερικά «θέλω». Ας ξαναρχίσουμε να ελπίζουμε και ας μην αφήσουμε μόνο άλλους να καθορίζουμε τις δικές μας ζωές.
Εγώ αν δεν σταματήσουν να με ψεκάζουν δεν το κουνάω από την πολυθρόνα μου. Άμα δε μου το πει ο Παπαδάκης δεν αντιδρώ και που να σκάσεις εσύ Γούτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού σου λέω με ψεκάζουν!!!
Πολύ ωραίο άρθρο!