Ανεκπλήρωτες Αγάπες, η πιο Ρομαντική Πεποίθηση ή όχι;

....του Δημήτρη Τσουκαλά

Δεν πέρασε μήνας που μια συμφοιτήτριά μου, μου έστειλε ένα βίντεο. Σε αυτό το βίντεο είναι ένας άντρας που λέει την εξής γραμμή:

«…Η ανεκπλήρωτη αγάπη είναι η ρομαντικότερη απ’ όλες...»

Είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο; Θα προσεγγίσω λακωνικά και τις 2 πλευρές στην προσπάθειά μου να βρω μια απάντηση γι’ αυτό το ενδιαφέρον απόφθεγμα.

Ας ξεκινήσουμε από τους ορισμούς:

Αγάπη: Είναι το συναίσθημα που νιώθουμε όταν παραληρεί όλο μας το σώμα και μπλεκόμαστε σε μια θύελλα συναισθημάτων. Όταν η ανάσα βαραίνει, και όταν το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το άτομο που έχουμε ερωτευτεί. Όταν η απόδοσή μας σε οποιαδήποτε άλλη εργασία πέφτει αρκετά και όταν προτάσεις, λόγια και συναισθήματα φέρνουν στο μυαλό συνέχεια αυτό το πρόσωπο. Αγάπη είναι η λάμψη που τυφλώνει την στιγμή που δεν το περιμένεις και διαφέρει από τον έρωτα με μια μικρή λεπτομέρεια.  Η αγάπη γεννιέται από τον έρωτα. Και όταν υπάρχει οπτική ή σωματική επαφή και ο χρόνος σταματάει, τότε σίγουρα είναι αγάπη. Το αποτέλεσμα του έρωτα μπορεί να είναι ευτυχές ή καταστροφικό. Η ευτυχία είναι η αγάπη και η καταστροφή είναι το μίσος.

Ρομαντική: Την έννοια του ρομαντισμού ο καθένας από εμάς θα την όριζε διαφορετικά και θα την κατηγοριοποιούσε κιόλας ανάλογα με την περίσταση. Για παράδειγμα στην πολιτική είναι το συναίσθημα που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι ουτοπικό, στην τέχνη είναι κάτι που περιέχει έντονο ιδεαλιστικό στοιχείο και αποδεκατίζει οποιαδήποτε αρχή της ορθής λογικής, όμως παραμένει να είναι τόσο ωραίο γιατί περιέχει το στοιχείο που κεντρίζει το ενδιαφέρον των προσωπικοτήτων και τα οδηγεί σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις προς αναζήτηση μιας απάντησης με άγνωστο προορισμό και δρόμο γεμάτο εμπειρίες.

Και τώρα ερχόμαστε στο σημαντικότερο κομμάτι της ανάλυσης. Είναι δυνατόν η απραγματοποίητη αγάπη να είναι η ρομαντικότερη απ’ όλες;

Πρώτα θα πάρουμε την απάντηση «Ναι, είναι» και προσπαθώ να το δικαιολογήσω: Η Αγάπη είναι κάτι που ο άνθρωπος κυνηγάει σε κάθε στάδιο της ζωής του. Πέφτει, ξανασηκώνεται, απογοητεύεται, πληγώνεται, ερωτεύεται όμως ξανά και ξανά αγαπάει. Είναι τόσο ρομαντικό να αγαπάς. Όμως όπως προαναφέραμε το πιο ρομαντικό είναι το ουτοπικό, συμπερασματικά η απραγματοποίητη αγάπη είναι πράγματι η ρομαντικότερη απ’ όλες. Γιατί και στα πιο τρελά μας όνειρα, υπάρχουν και αυτά που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν και παραμένουν να είναι τόσο όμορφα που θα θυσιάζαμε αν γινόταν πολλά άλλα πράγματα υψίστης σημασίας για να πραγματοποιήσουμε το απραγματοποίητο. Και μην μου πείτε ότι δεν το έχετε σκεφτεί. Ναι, είναι το πιο ρομαντικό πράγμα που έχετε πει, και τόσο όμορφο.

Τώρα θα πάρουμε την απάντηση «Όχι, δεν είναι» και προσπαθώ να δικαιολογήσω και αυτήν την άποψη: Όλοι γνωρίζουμε ότι η πιο ρομαντική ιστορία, η πιο γλυκιά νουβέλα το πιο όμορφο παραμύθι, το αξιότερο υπόδειγμα μιας ρομαντικής ψευδαίσθησης ή πραγματικότητας έχει συνήθως ένα καλό τέλος. Αν δεν υπάρχει καλό τέλος, τότε δεν έχει τελειώσει. Συμπερασματικά ότι παραμένει απραγματοποίητο δεν είναι το πιο ρομαντικό, καθότι έχει περιθώρια να πραγματοποιηθεί και όταν αυτό συμβεί, τότε μιλάμε για το πιο ρομαντικό. Και στην περίπτωση που η ιστορία που προαναφέραμε έχει κακό τέλος τότε ο συγγραφέας δεν είναι ρομαντικός.   

Το βίντεο είναι αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=Z_nCjTTX0F4.