«Εκάμαμεν Επανάσταση»

....του Νίκου Βράντση

   Έχει σχεδόν ένα τρίμηνο που έχω βρει τον τίτλο και ψάχνω να βρω αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο. Σαν τον Μέγα Ανατολικό στα Φθηνά Τσιγάρα, την ταινία του Χαραλαμπίδη, που ως επίδοξος συγγραφέας έγραφε τίτλους από βιβλία που κάποτε θα ολοκλήρωνε. Δυστυχώς όμως αυτή η πολυπόθητη αφορμή, η κατάλληλη στιγμή, που θα πυροδοτούσε την ορμητική μου πένα, δεν ήρθε. Νομίζω πως δεν ήρθε γιατί η κοινωνία είναι γεμάτη πια από τέτοιες αφορμές και καμιά δεν ξεχωρίζει, για να σε εμπνεύσει. Και έμενα έτσι παγιδευμένος στη συνεχή ένταση των καταστάσεων.

ΑΥΝΑΝ

...του Ιωάννη Μυλωνέλη

Βραχύς με αρχέγονες καταβολές

κοινωνικός αυνανισμός,

ποτίζει χέρσες σπάνιες γαίες

προϋπάρχουσες του Έρωτα και του Χάους.

Τη Μουτζούρα

....της Δόξας Τούφα

Σήμερα συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό.
Εσείς όλοι οι -που λέτε ότι είστε- φιλόζωοι
αλλά δεν έχετε δικό σας κατοικίδιο
(και εξαιρούνται τα ψαράκια, πουλάκια, χελωνάκια),
απλά δεν έχετε ιδέα.
Μην νομίσετε επουδενεί
πως επειδή χαϊδεύετε τ' αδέσποτα
ή δεν φοβάστε τα ζώα
και συμμετέχετε σε φεστιβάλ υπέρ της φιλοζωικής ομάδας τηςπόλης σας,

Μια απρόσμενη συνάντηση

....της Αναστασίας - Μίλα Ποποβίδου

Eπιστρέφοντας τις προάλλες για το σπίτι μου από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε μία διαδρομή που έχει καταντήσει η χειρότερη ρουτίνα για μένα, έκανα την καθιερωμένη στάση μου στο σταθμό των τρένων για να αλλάξω αστικό. Εκεί, δύο πρόσωπα μελαμψά και συμπαθητικά συνάμα, με πλησίασαν και με ρώτησαν αν είχαν πάρει το σωστό αστικό που θα τους οδηγούσε στο σταθμό των τρένων.

Ελληνική Δημοκρατία;

...του Μιχάλη Μήττα

Ασχέτως της στάσης που υιοθετεί κανείς αναφορικά με την πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων σε οικονομικό επίπεδο, ενδιαφέρουσα είναι η συζήτηση για την ποιότητα λειτουργίας του ελληνικού πολιτεύματος.

ένας χρόνος μετά

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει “δικό μου είναι”/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.»”

Tο απωθημένο μου...

...της Alxndra Gn (http://www.artcoremag.gr/)

Μερικές ρουφηξιές από ναργιλέ, ένα ποτήρι κρασί, καλή παρέα και άνετα ρούχα στο σπίτι μπορούν να σε οδηγήσουν στον υπολογιστή για να γράψεις. Φώτα σβηστά και ένα τσιγάρο στο χέρι μου, που σε λίγο θα κάνει παρέα με τα υπόλοιπα αποτσίγαρα στο τασάκι. Είναι αστείο, το πως ένα τηλεφώνημα μιας φίλης από την πόλη που σπούδαζες, σου ξύπνησε τόσες αναμνήσεις.

Παραμορφωτικό καθρέφτισμα

H προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής ήταν μια ατελής περίληψη του δημόσιου βίου. Περιείχε σύγχυση, φόβο, επιθετικότητα, μικροπρέπεια, ασυνεννοησία, τσαπατσουλιά, αδολεσχία.

Η αυτοχειρία της Μεταπολίτευσης

...του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

Από την αρχή ήδη της μεγάλης κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής μετάλλαξης που υφίσταται η χώρα εδώ και 3 χρόνια, πολλοί διανοούμενοι και πολιτικοί αναλυτές έχουν προαναγγείλει το τέλος της Μεταπολίτευσης, με την αισιόδοξη προσδοκία της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού, της διόρθωσης των στρεβλώσεων και της διατήρησης των κεκτημένων της περιόδου αυτής.

δεν χωράμε όλοι

Μερικά νέα που φτάνουν στα αυτιά μου.

Τί θα γινόταν αν……

...της Θεοδώρας Δαγκαλάκου

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τί θα γινόταν αν… έκανες κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που συνήθιζες να κάνεις μέχρι σήμερα;

Μαθαίνοντας από ερημίτες

Μακριά από την Αθήνα, η κρίση, η ζωή, φαίνονται αλλιώς. Οι Ελληνες ανησυχούν, αγωνιούν, όπου κι αν βρίσκονται, στα χωριά και στα όρη, στην Αμερική ή στην Ωκεανία. Αλλά στην υπερτροφική πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, η αγωνία παίρνει άλλες διαστάσεις, γιατί η κρίση εδώ, περισσότερο από παντού, χτυπάει σκληρότερα τους ανθρώπους.

Η ερώτηση της σκιάς

....του Θωμά Καλοκύρη

«Είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου;»

Η ερώτηση τίθεται στον εαυτό μου από τη σκιά.

Η σκιά είναι παντού, η σκιά είναι εγώ.

Και πάω στο σκοτάδι για να διώξω τη σκιά.

Και γίνομαι εγώ η σκιά…

Και έτσι τώρα η ερώτηση τίθεται στον εαυτό μου από τον εαυτό μου:  «είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου;»

Η Χρυσή Αυγή αυτοπροσδιορίζεται...

....του Ιωάννη Μυλωνέλη

   Η Χρυσή Αυγή όπως αυτοπροσδιορίζεται, είναι ένα λαϊκό και εθνικιστικό κίνημα με δομές, αρχές και θέσεις, το οποίο σύμφωνα με το site του κινήματος δραστηριοποιείται ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας από τα μέσα της δεκαετίας του 90΄ έχοντας λάβει μέρος στις ευρωεκλογές του 1994 και του 2002 και στις εθνικές εκλογές του 1996 και του 2009. Στις 7 Νοεμβρίου του 2010 η Χρυσή Αυγή συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές και στην πιο πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση, της 17ης Ιουνίου έλαβε ποσοστό 7% και εξέλεξε 18 βουλευτές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.[1]

Ανθρώπινα δικαιώματα

.....του Νικόλαου Μεντενζή  

Άραγε ξέρουμε τι είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα; Αν περπατούσαμε στο δρόμο και ρωτούσαμε τους ανθρώπους τι είναι άραγε τα ανθρώπινα δικαιώματα το σίγουρο είναι ότι θα ακούγαμε κάποιες απαντήσεις αλλά πολλοί λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τα δικαιώματα τους.

Δυσοίωνο αύριο…

...του Νώντα Λειβαδίτη

Ο καθένας από μας σίγουρα έχει κουραστεί να αναλύει τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Τί φταίει; Ποιος φταίει; Πως προκλήθηκαν όλα αυτά και από ποιους; Ποια είναι η λύση;

Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός ως φάρσα

Ακούμε και ξανακούμε για τον περίφημο πια ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Για τις επίμονες προσπάθειες να κρατηθούμε στο ευρώ, για την κόκκινη γραμμή που δεν είναι άλλη από την παραμονή στο κοινό νόμισμα.

Cult 80's

...της Αναστασίας Λαδοπούλου

Αυτή τη φορά θα αφήσουμε για λίγο το σήμερα και θα ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο κάνοντας μια μουσική (και όχι μόνο) αναδρομή στη χρυσή εποχή των 80's!

Απειλή ιστορικού μαρασμού

Ποιά είναι τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα για το αμέσως επόμενο διάστημα στην Ελλάδα; Κατά τη γνώμη μας, δύο, ένα μετρήσιμο κι ένα μη μετρήσιμο, και τα δύο όμως βόμβες στα θεμέλια: η ανεργία και ο διχασμός ―μάλλον, κερματισμός― της κοινωνίας.

Μήπως τελικά η προφητεία των Μάγια βγήκε αληθινή;

.....του Χρήστου Πασχαλίδη

Το ημερολόγιο των Μάγια έκανε λόγο για μία ενδεχόμενη καταστροφή του κόσμου το Δεκέμβριο του 2012! Όπως συμβαίνει συνήθως σε κάθε τέτοιου είδους προφητείες, υπήρξαν άνθρωποι που την ενστερνίστηκαν και πήραν μέτρα που θα τους παρέχουν την απαιτούμενη προστασία,ενώ κάποιοι άλλοι {ελπίζω περισσότεροι) αδιαφόρησαν και συνέχισαν ανέμελοι τη ζωή τους. Δόξα τον θεό σήμερα εν τέλει είμαστε όλοι ζωντανοί!

Εκεί θα σε περιμένω

Στο αθλητικό σάιτ ο τίτλος λέει «Μπινελίκια στον αέρα του Μέγκα (vid)». Αυτός είναι ο τίτλος, αυτό είναι ίσως το σημαντικό νέο της ημέρας.

Νυχτερινές Αμφιβολίες

.....του Ιωάννη Μυλωνέλη

  Τα τελευταία βράδια, με το πέρας της δημιουργίας

και της εργασίας, καθώς ξαπλώνω

το εγώ μου νιώθει

το εκστατικό κάλεσμα της ψυχής μου.

Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα λοιπόν…

....της Έφης Δίντση

  Η ώρα 18.06. Ζεστός καφές στο τραπεζάκι δίπλα μου και το μοναδικό φως στο δωμάτιο προέρχεται από την οθόνη του υπολογιστή. Πού και πού κάτι σκυλιά γαβγίζουν στη γειτονιά ενώ στην πολυκατοικία επικρατεί μια ασυνήθιστη ησυχία. Σκέφτομαι πως οι περισσότεροι είναι στους δρόμους, άλλοι μόνοι τους, άλλοι με παρέα, άλλοι χαμογελαστοί και άλλοι με νεύρα. Όλοι τους με μια διάθεση που εξαρτάται (στις περισσότερες των περιπτώσεων) από άλλους ανθρώπους.

Μαθήματα πατριωτισμού από την Ευρώπη

O Ζαν Κλωντ Γιούνκερ επανέλαβε χθες μια πικρή διαπίστωση για τους Ελληνες: ότι πολλοί πλούσιοι δεν φέρονται πατριωτικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνάει η χώρα. Παρόμοια έχουν πει κατά καιρούς όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, με προεξάρχοντες την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε, αλλά και ο Γάλλος πρωθυπουργός Ερώ και ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ.

Ultraista

...του Στέλιου Μουρατίδη

Έχει λίγο από όλα, λίγο electropop, λίγο synthpop, λίγο afrobeat. Ο λόγος;  Για τους Βρετανούς ultraista.

In The Fall

Λίγο μακάβρια η σημερινή βιντεοπρόταση. Σε κάνει όμως να αναρωτιέσαι. Πόσο θλιβερό να έχεις ζήσει μια τόσο κουραστική, χαμένη μέσα στη συνήθεια ζωή για 

να αποζητάς τον θάνατο ως λύτρωση από τη μιζέρια που μόνος σου επέλεξες.

 

Ηθική (Απ)αξίωση

...του Θωμά Καλοκύρη

Σε καιρούς ελλείμματος πολιτικής νομιμοποίησης, οικονομικής ακαμψίας και πολιτιστικής κρίσης, είναι λογικό και ,ως ένα βαθμό, ευκταίο να κλονίζονται και να αναθεωρούνται αξίες και ιδανικά, σφυρηλατημένα επί χρόνια στο εργαστήρι της κοινωνίας. Τι είναι η ηθική; Έννοια αφηρημένη, σχετική και διαφέρουσα ανά το χρόνο και την εποχή. Ότι είναι ηθικό, είναι νόμιμο; Ότι είναι νόμιμο, είναι ηθικό; Ηθική και νόμος αλληλεπικαλύπτονται σε μια σχέση επαλληλίας.

Λογικές

...του Χρήστου Σαπατόρη

Είναι οι λογικές και οι νοοτροπίες, που οδηγούν αυτόν τον τόπο, και όχι κάποια αόρατη μυστική δύναμη. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, και επειδή εθελοτυφλούμε δεν το έχουμε αντιληφθεί. Γι' αυτό και η δική μου λογική μου λέει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.

Δικαιοσύνη στη ζώνη του λυκόφωτος

Δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε ποιους θα παραπέμψει για έρευνα η Βουλή, σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ, και ποια θα είναι εντέλει η κατάληξη της Προανακριτικής Επιτροπής.

Να σε ρωτήσω...

....πιστεύεις ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να καθορίσει ο ίδιος τη ζωή του;

Πίνακας

...του Θωμά Καλοκύρη

Ένα άγγιγμα στα χείλη, μία ρακέτα για δυο, ήλιος.

Το γράψιμο είναι σαν τη ζωγραφική ∙

σχηματίζεις τοπία και τα γεμίζεις συναισθήματα.

Φέτος βάλαμε τα περσινά στολίδια

...του Νίκου Γούτα

Ο κόσμος όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά άλλαξε και χρονιά λίγες μέρες πριν. Μπήκε το 2013!

Η Πράξη της Αποκήρυξης: μια επανάσταση πριν την επανάσταση

....του Ρίζου Καϊάφα

Όταν αναφερόμαστε σε έννοιες όπως η λαϊκή κυριαρχία ή το κοινωνικό συμβόλαιο, συνήθως ο νους μας πηγαίνει σε φιλοσόφους όπως ο Ρουσσώ, σε κείμενα όπως η αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και σε γεγονότα όπως η αμερικανική και η γαλλική επανάσταση.

Θα έρθεις, επιτέλους, πλεούμενο φως;

Δύο Φιλιππινέζες ανεβαίνουν τα σκαλιά του Αγίου Διονυσίου. Είναι προπαραμονή Πρωτοχρονιάς και ψιλοβρέχει. Στην εσοχή της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας ένας άνθρωπος ισχνός έχει κρύψει το πρόσωπό του ανάμεσα στα γόνατα. Στα πόδια του στέκεται ένα άδειο κύπελλο.

Stairs Stefan Schabenbeck, 1968

Ένα μικρό anime που σε 7 λεπτά καταφέρνει να μας προκαλέσει έντονο προβληματισμό για τα κίνητρα της πορείας της ζωής μας, για τις επιλογές μας που μας οδηγούν στον μονόδρομο του συστήματος, για τον συνεχή μα εντέλει μάταιο αγώνα για ανέλιξη στην ιεραρχία και τελικά την ταύτισή μας με το σύστημα. Μπορούμε άραγε να αποφύγουμε την διαδρομή αυτή ή είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία;

Γιορτινό τραπέζι

....του Πασχάλη Ηλδικίδη

« Εκεί που η τρέλα συνδέεται με την παράνοια»

Και γιατί να κάτσω και να φάω οικογενειακά μέσα στις γιορτές; Για να με κοιτάει η κάθε άγνωστη θεία (από αυτές που ξεπετάγονται από παντού και υπάρχουν σε κάθε σόι που σέβεται την ύπαρξη του) με καημό λες και δεν της πέτυχε το μαλλί λάχανο λέγοντας μου «23 χρονών έφτασες, πότε θα παντρευτείς;». Αδιαφορώντας φυσικά για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχω τελειώσει τις σπουδές μου, δεν έχω πάει φαντάρος και δεν έχω δουλειά. 

Η ιστορία ενός γκαντέμη

….του Νίκου Βράντση

Aυτό το πρώτο κείμενο για τη νέα χρονιά δεν είναι παρά μια σύντομη περίληψη της ζωής ενός τύπου που λεγόταν Τζιορόλαμε Καρντάνο. Όπως μπορείτε να καταλάβετε από το όνομα, ο Τζιορόλαμο ήταν Ιταλός και μάλιστα γεννήθηκε στην Πάβια το 1501. Τί το τόσο σημαντικό έχει κάνει όμως, ο Ιταλός κύριος , ώστε να αξίζει να γραφτεί ένα κείμενο γι’ αυτόν; Ο κόσμος των αριθμών, βεβαίως, θα απαντήσει πως ήταν ένας από τους σπουδαιότερους μαθηματικούς όλων των εποχών. Δεδομένης όμως της κακής μου σχέσης με τα μαθηματικά δεν είναι αυτό που με τράβηξε στο Τζιορόλαμο. Αντίθετα το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή  την κακή τύχη που τον συνόδευε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ας πούμε πως ο Ιταλός μαθηματικός δεν ήταν δα και τόσο τυχερός.

Σκοτάδι

....από τον Oppressed

Ξημέρωσε. Πάλι ξημέρωσε.
Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του άχρωμου δωματίου μου,αντίκρισα σκοτάδι,ένα βαθύ, μονότονο, μελαγχολικό σκοτάδι. Κι όμως, είχε ξημερώσει.
Στο δωμάτιο βέβαια υπήρχε λίγο φως, ίσα-ίσα να μου θυμίζει αυτά που με πονάνε. Λίγα δευτερόλεπτα ήταν αρκετά να φέρω τη μορφή σου στο μυαλό μου.

Γεια πείτε, για πείτε

....της Δόξας Τούφα

Η τρέλα, λέει, είναι συσσωρευμένη έμπνευση που ψάχνει δρόμους τέχνης να εκφραστεί.
Έτσι θα βρει την αλήθεια της και δεν θα ξαναησυχάσει ποτέ.
Συνέχεια θα δημιουργεί και θα προσφέρει.
Κάθε επανάσταση ξεκινά με αισθήματα αγάπης.

Την καλύτερη νύφη

Ένας άντρας χάνει την γυναίκα του. Μια γυναίκα βρίσκει τον άντρα της. Μια μάνα βλέπει τα παιδιά της. 

Ημεtrollόγιο των Μάγια

.....του Ερεβιέρακος Αυτοκρατορικού Τζιτζικοπεταλωτή 
 

"Ε, ας μη βιαζόμαστε από τώρα να λέμε πως όλοι θα πεθάνουμε από το κρύο!"

Απόψε γράφω για σένα, ηλίθιε τροφοσυλλέκτη, που, ενώ τα μουχλιασμένα πιάτα στον νεροχύτη σου έχουν χτίσει εννέα Ζιγκουράτ και ετοιμάζονται να στέψουν πάνω στο ψηλότερο τον διάδοχο φύλαρχο τού ανεξάρτητου έθνους τους, εσένα σε απασχολεί το αν ο κόσμος θα καταστραφεί Παρασκευή πρωί ή βράδυ για "να προλάβεις να πας για ρακόμελα νωρίτερα, άμα είναι". Άφησες τα στεροειδή και έπιασες τώρα τον αστεροειδή, γίββωνα.

Ελευθερία...

....του Χρήστου Δερβεντλή

"I dream of rain

I dream of gardens in the desert sand

I wake in vain

I dream of love as time runs through my hand

Nα σε ρωτήσω....

.....τί είναι πολυτιμότερο για σένα; Τί είναι αυτό που αν σου το στερούσαν, θα σου έλειπε περισσότερο στη ζωή σου;

Μη με στέλνεις μάνα στην Αμερική

Στο τέταρτο ταξίδι μου στην Αμερική, αξιώθηκα να επισκεφθώ το Ελις Αϊλαντ. Στο πλοίο γιαπωνέζες ντυμένες χάι-τεκ Μπάρμπι φωτογραφίζονταν αδιάκοπα. Περιπλανηθήκαμε με δέος στις μεγάλες αίθουσες και στα φωτογραφικά τεκμήρια, φουστανελάδες με μουστάκες, εβραίοι χασιδίτες, μαντιλοδεμένες βαλκάνιες με σαλβάρια.

Καλή χρονιά;

...της Αναστασίας Λαδοπούλου

Αυτό ήταν..μπήκε και ο νέος χρόνος! 2013 και ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δημιουργική χρονιά.

Man

Ένα βίντεο που σε 3:30 λεπτά αποτυπώνει την καταστροφική πορεία, που έχει πάρει ο άνθρωπος με πυξίδα της απληστία και την ασυδοσία.


Στην συμπεριφορά τους προς τα ζώα όλοι οι άνθρωποι είναι Ναζί..
Η υπεροψία με την οποία ο άνθρωπος μπορούσε να συμπεριφέρεται στα άλλα είδη, όπως τον ευχαριστεί, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των πιο ακραίων ρατσιστικών θεωριών.
"Την αρχή του δικαίου του ισχυρού".
Ιsaac Bashevis Singer  από τη νουβέλα "Enemies, a love story."

Ανθρωποι μικροί σε μεγάλες στιγμές

Ας μη βιαστούμε να συμπεράνουμε. Η δικαστική και κοινοβουλευτική έρευνα, τώρα πια, θα δείξουν ποιοι παρανόμησαν ή απίστησαν κατά τον χειρισμό της λίστας Λαγκάρντ. Και ασφαλώς θα αποδοθούν ευθύνες. Εως τότε, ας παραμείνουμε νηφάλιοι και κριτικοί: η οργή είναι κακός σύμβουλος. Και η μνησικακία ακόμη χειρότερος.

Άτιτλο

....της Άννας Ζάχου

Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο βίωνοντας ένα σοκ...περνάμε από το απόλυτο σκοτάδι στο απότομο φως....Διανύουμε τη ζωή μας αντιμετωπίζοντας πολλά τέτοια οδυνηρά ξαφνιάσματα....γνωρίζοντας όμως ότι κάποια στιγμή όλα θα τελειώσουν...για άλλους ήσυχα για άλλους απότομα και τραγικά...Το ξέρουμε από νωρίς...Τίποτα δε ζει αίωνια....

Κι όμως συμπορευόμαστε ψάχνοντας την τέλεια δουλειά, τον ιδανικό σύντροφο, επιδιώκουμε την τελειότητα...Γιατί;

Τα γεγονότα του 2012 σε 60 δευτερόλεπτα

Γεγονότα που σημάδεψαν τον πλανήτη τη χρονιά που πέρασε. Από τον πόλεμο στη Συρία, την επίθεση στη Βεγγάζη, την τραγωδία με τη δολοφονία των μαθητών στο Νιουτάουν του Κονέκτικατ, τον τυφώνα Σάντι, την τραγωδία στα ορυχεία της Νότιας Αφρικής και φυσικά την επανεκλογή του προέδρου των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, ενώ κυριαρχούν τα γεγονότα και οι διαδηλώσεις στην Ελλάδα.

Το βίντεο προέρχεται από φωτογραφίες που τράβηξαν οι φωτορεπόρτερ του γερμανικού πρακτορείου Reuters σε όλον τον πλανήτη. Η καθεμία από αυτές έχει να διηγηθεί με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο μια διαφορετική ιστορία.

Ψυχική αιθαλομίχλη

Τον φετινό χειμώνα θα τον θυμόμαστε από μια εικόνα και μια οσμή: την αιθαλομίχλη να σκεπάζει το λεκανοπέδιο και την οσμή του καμένου ξύλου. Μια έξοχη αισθητικά φωτογραφία που ανέβασε ο Γιάννης Λάριος στο Φέισμπουκ, έδειξε την Αθήνα όπως ήταν το Λονδίνο του smog, στη δεκαετία του ’50, και όπως θα ήταν την εποχή του Καρόλου Ντίκενς και του ορφανού Ολιβερ Τουίστ.

Ένα χρόνο πριν

......του Νίκου Γράκχου

Αλήθεια εσύ στην εποχή της πληροφορίας, τι συγκράτησες από τον χρόνο που πριν από λίγο πέρασε; Τι κρατάς και τι σκοπίμως ξεπερνάς; Τι θα έλεγες να κάναμε μια ανασκόπηση ενός κόσμου που αλλάζει, ενός χρόνου που περνά για να αναπολήσουμε μαζί τις περασμένες κοινές μας αναμνήσεις; Τις αναμνήσεις της ανθρωπότητας;