Πρόσεχε πρωτοετή..!!

....του Νίκου Γράκχου

Ας ξεκινήσουμε με μια διαπίστωση. Ο μεγαλύτερος υπεύθυνος της κρίσης στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι αυτός ο άρρωστος συνδικαλισμός που θανατώνει πνευματικά κάθε σκεπτόμενο τέκνο της κοινωνίας, μετατρέποντάς το σε συνδικαλιστή της κακιάς ώρας. Πιθανότερο είναι πλέον να μετεξελιχθεί ένας απόφοιτος πανεπιστημίου σε κομματικό συνδικαλιστή παρά σε σοβαρό επιστήμονα και εργαζόμενο.

''Το λάδι και το νερό των ελληνικών πανεπιστημίων''

.....του Ηλία Τροχίδη

     Το ελληνικό πανεπιστήμιο: Χώρος επιστημονικής μελέτης,προώθησης και ασυλίας του πνεύματος, ιδεολογικής ζώνης προστασίας, αγώνων για την προάσπιση όλων των παραπάνω αλλά παράλληλα χώρος ανομίας, πολιτικής στρατολόγησης και ενός ξεδιάντροπου συμφεροντολογικού πάρε-δώσε.

Dubium

....από Dubium

   Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε όσους δεν έχουν καταλάβει τί είναι το dubium. Το dubium είναι ένα πείραμα, που καλεί τον κάθε νέο ξεχωριστά να εκφράσει προβληματισμούς και σκέψεις, να αποκτήσει φωνή και λόγο. Είναι ένας ιστότοπος που αρνείται την σιωπή της νεολαίας, που προσφέρεται για μια ζύμωση απόψεων χωρίς να αποκλείει κανέναν.

Επανάσταση στην TV? Δεν νομίζω Τάκη..

……του Diego

   καλησπέρα, το όνομα μου είναι Diego και στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε για τα λανθασμένα τηλεοπτικά πρότυπα επαναστατών που έχουμε οι νέοι σήμερα.

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η  σε κάποια σημεία θα χρησιμοποιηθούν ''κακές'' λέξεις και γενικά  η γλώσσα θα είναι σκληρή. Έτσι όποιος ψηφίζει Καρατζαφέρη αλλά και όποιος ακούει την λέξη μαλάκας και αισθάνεται ντροπή για το ανθρώπινο είδος ας απομακρυνθεί από το κείμενο αυτό η ας πέσει στον Θερμαϊκό μ' έναν τσιμεντόλιθο στον λαιμό του.

Το υπερεκτιμημένο «Εγώ».

.....της Κάλλι Κολόζη 

    Όταν είμασταν μικρά παιδιά, στο νηπιαγωγείο, μας ζητούσαν οι δάσκαλοί μας να ζωγραφίσουμε πως φανταζόμαστε τον κόσμο μετά από 10 χρόνια. Στο δημοτικό μας ξαναρωτούσαν πως φανταζόμαστε τον εαυτό μας μετά από 15 χρόνια. Αυτό που ποτέ

δεν είχα φανταστεί ως παιδί, ήταν πως κάποιοι άλλοι έκαναν εξίσου όχι μόνο όνειρα, αλλά και σχέδια, με απώτερο σκοπό αποκλειστικά και μόνο το προσωπικό όφελος εις βάρος ολόκληρων εθνών και κρατών.

Ένας σύγχρονος καιάδας

.....του Νίκου Βράντση

Καιάδας ονομαζόταν ο ποταμός, στον οποίο οι Σπαρτιάτες πετούσαν τα σώματα των παιδιών που παρουσίαζαν αναπηρία ή δυσπλασία, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ευγονία της φυλής. Μια συμπεριφορά ανάλγητη, που άρμοζε σε έναν λαό τόσο σκληρό.Τα χρόνια πέρασαν και ο καιάδας επανήλθε μορφοποιημένος και ισχυρότερος από ποτε, ενδεδυμένος την μορφή της κοινωνικής περιθωριοποίησης.

Η τηλεόραση

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Η τηλεόραση σήμερα, τείνει να εξαφανίσει την ατομική γνώμη ή μάλλον να την εντάξει σε ομαδοποιήσεις. Σε καλεί σε μια δική της λογική, νομίζεις ότι έχεις επιλογή ανάμεσα σε μια πληθώρα τηλεοπτικών σταθμών. Είναι όμως μια ψυχική αυταπάτη. Η τηλεόραση σε κλείνει στα studio της προσαρμογής, τι κι αν σήμερα δε δεις ένα κανάλι, αύριο θα δεις διότι, πολύ απλά δεν έχει καμιά διαφορά. Σε κάνουν να νομίζεις ότι επιλέγεις αυτά που θες να δεις, όμως τα θεάματα της οθόνης, είναι ικανά να καλύψουν τις φαντασιώσεις, τις ψυχώσεις αλλά και τα πολλά κενά που σου άφησε η μέρα καθώς ήσουν προσηλωμένος στη δουλεία σου.

Θα ήθελα στο σημείο αυτό, να αναφερθώ στο ασυνείδητο, το οποίο δείχνει την ύπαρξή του στις κινήσεις μας, που γίνονται μηχανικά, δίχως δηλαδή να καταλαβαίνουμε. Αυτή η παρένθεση, ήταν για να σας δείξω, ότι η τηλεόραση μπορεί να μας επηρεάσει, χωρίς να καλά καλά να το σκεφτούμε. Μπήκε δυναμικά μέσα στη ζωή μας και μας επιβλήθηκε, έγινε αναπόσπαστο κομμάτι μέχρι και την εμφάνιση του ίντερνετ και την εδραίωση του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μας επέβαλε το δικό της τρόπο ζωής, αφήνοντας την κι εμείς με τη σειρά μας, να εισβάλει κατά αυτόν το τρόπο στην προσωπική μας σφαίρα. Η φράση << το είπε στη τηλεόραση>> της προσέδιδε κύρος αυθεντίας, όπως και σήμερα.

Η παγκοσμιοποίηση, ήρθε μέσω της τηλεόρασης, ξαφνικά το DNA άρχισε όμως να διαμαρτύρεται, διότι ο κάθε λαός είναι διαφορετικός, μη με παρεξηγήσετε εδώ δεν τίθεται θέμα ποιότητας, αλλά θέλω να πω, ότι δε μπορείς να πουλήσεις κλιματιστικά σε έναν εσκημόο, πως να το κάνουμε. Για να το αποσαφηνίσω καλύτερα αυτό, εννοώ ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα είχαν μάθει σε ένα άλλο τρόπο ζωής, αυτόν το καταναλωτισμό σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα που έμοιαζαν ξένα και γλυκά, ήταν εισαγόμενο, άμα ρωτήσετε έναν παππού έχει να σου πει για εποχές πείνας με τις ώρες. Έτσι όταν είδαν πολλά αγαθά μαζί και προσιτά δεν είχαν πολλούς ενδοιασμούς και αντιστάσεις, αλλά ποτέ τους, όπως λέει και το τραγούδι, δε διάβασαν Μαρξ και φυσικά αναφέρομαι στο Κεφάλαιο που μιλάει για την αρχή του καπιταλισμού.

Η τηλεόραση άλλαξε τη ζωή μας, μας έκανε σύγχρονα υπερήφανα τετράποδα και παντογνώστες. Πλέον δε σε ξεκουράζει μια βόλτα στο δρόμο το βράδυ, άσε που μπορεί να σου επιτεθεί και κανένας αφού κάθε μέρα τα λέει η τηλεόραση, αλλά σε ξεκουράζει μια οθόνη. Διότι η εικόνα, αιχμαλωτίζει καλύτερα από ένα κάγκελο. Αν δε μπορείς να την σπάσεις αυτή, που σε κάνει κάθε μέρα πλύση εγκεφάλου, τότε ψάξε να βρεις μια καλή ταινία, βάλε την στο DVD-player και απόλαυσε την και θα έχεις κάνει χρήσιμη την άσημη. Το μυαλό είναι δικό σου, μην αφήνεις κανέναν να στο κλέψει και να σε ρίξει σε λήθαργο, κανένας δε μπορεί να σου πει πως να ζεις, όλοι λένε αυτό που έχουν ζήσει, τίποτα παραπάνω, μη γίνεις και εσύ άλλη μια απομίμηση. Άσε την τηλεόραση έξω από το σπίτι και τη ζωή σου.

Όλο αυτό το δοκίμιο-άρθρο, ήταν έμπνευση από το τραγούδι TV screen του Iggy Pop.

http://www.youtube.com/watch?v=AKYCaHYYF3U

Ιστορία δίχως τέλος.

.....της Δόξας Τούφα

Θα σας πως μια ιστορία.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας σκύλος πολύ πονηρός.

Αυτός ο σκύλος λοιπόν πήγε σε ένα μέρος όπου ζούσε ένα κοπάδι πρόβατα, όμορφα και ήσυχα.

Ο σκύλος βλέποντας πόσο αγαθιάρικα και αθώα ήταν τα πρόβατα και παράλληλα πόσο πλούσιες και πρόσφορες ήταν οι προοπτικές παραγωγής που μπορούσαν να προσφέρουν και πόσο πανέμορφα ήταν τα εδάφη στα οποία ζούσαν, σκέφτηκε να κάνει κάτι.

"Φι(θυ)μωμένη δημοκρατία"

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένα πολύ μεγάλο θέμα σχετικά με τις καταλήψεις των σχολών,ενάντια στο νέο νόμο για την παιδεία. Πολλοί είναι εκείνοι που τον αποδοκίμασαν,υπάρχουν όμως και άλλοι που τον βρήκαν απο ανεκτό έως αρκετά καλό.

Όσο αγαπάω, μένω πίσω;

.....της Έφης Δίντση

Εύλογη απορία θα έλεγα και ένα πολύ πετυχημένο status στο profile ενός φίλου. Παρατηρώντας το δεν έμενε παρά να αναρωτηθώ και εγώ η ίδια ό, τι και αυτός: «Όσο αγαπάμε, μένουμε πίσω;»

H ακμάζουσα προσωπολατρεία

....του Νίκου Βράντση

Η σημερινή κρίση , μια κρίση οικονομική και υλική, συνειδησιακή και αξιακή, αποκαθήλωσε όλες τις μέχρι πρότινος δεδομένες αλήθειες και συνήθειες. Το οικονομικό συμπαρέσυρε το πολιτικό και πολιτισμικό σε μια αλυσιδωτή παρακμή, θέτοντας υπό αμφισβήτηση καθιερωμένους θεσμούς και αξίες, με αποτέλεσμα άλλοι να επιδιώκουν την βελτίωση αυτών, ενώ άλλοι συνεπαρμένοι από το αίσθημα απογοήτευσης που τους έχει καταβάλλει, να απαιτούν την ολική ρήξη με αυτούς και την ανατροπή τους. Και ενώ όλα βρίσκονται μετέωρα ,με την σκόνη της αδιαμφισβήτητης μα αγνώστου κατεύθυνσης αλλαγής να μην έχει ακόμα κατευνάσει, οι σοκαρισμένοι κοινωνοί της κρίσης αναζητούν απεγνωσμένα μια απάντηση στα ερωτήματα που γέννησε η κατάρρευση του συνήθους.

Αερολογίες.

.....της Κατερίνας Μάρα

   Κάποιοι αντιμετωπίζουν το χρήμα ως κινητήρια δύναμη, άλλοι ως εργαλείο ενώ ορισμένοι ως μια μη-αφηρημένη μορφή ιδιοκτησίας.

Η σημασία του να είσαι Έλληνας

.....του Λάζαρου Καραβασίλη

   Ακούγονται, με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, διάφορες φωνές ευρωπαϊκές κυρίως αλλά και παγκόσμιες: οι Έλληνες είναι σπάταλοι, οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, δεν δουλεύουν καθόλου και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, όποιον πάει να τους κάνει κάτι καλό. Δεν θα πω ότι δεν έχουν δίκιο. Θα πω ότι όχι μόνο δεν έχουν ζήσει στην χώρα μας, αλλά δεν έχουν έρθει ούτε καν ως τουρίστες. Και είναι γνωστό πως αν δεν έχεις ζήσει κάτι δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Χαμένος στο παρόν μου

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Πάλι γυρίζω ξανά

στη παλιά τη γειτονία
για να ψάξω τη ζωή
εκεί που άρχισε εκεί

Καθώς φεύγω από ΄δώ
και το παρελθόν να βρώ
η ζωή είναι γραμμένη
κάπου εκεί ξεχασμένη

Εστι μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία...;

.....του Νίκου Καμπούρη

    Στις μέρες που διανύουμε, όλοι λίγο πολύ, θέλοντας και μη, έχουμε γίνει Οικονομολόγοι. Σωτήρες της χώρας, της Ευρώπης και του Κόσμου. Spreads, cds, p.s.i., e.f.s.f. είναι μερικά από τα νέα αποκτήματα του λεξιλογίου μας, που μας καθιστούν αυτόματα και ενημερωμένους πολίτες.

Μήπως όμως αυτός ο ορυμαγδός οικονομικών αναλύσεων και αυτή η λαίλαπα της Κρίσης μάς έχει κάνει να ξεχάσουμε κάποια ζητήματα, που μας αφορούν άμεσα; Ένα απο αυτά είναι η κατάσταση στη Μακεδονία. Το γνωστό –στρουθοκαμηλίστικα- αποκαλούμενο ‘Σκοπιανό πρόβλημα’ . Πριν φτάσουμε όμως σ’αυτό, καλά είναι να κάνουμε μια αναδρομή. Τι εστί, αλήθεια, Μακεδονία;

Ο Ρατσισμός καλά κρατεί

.....της Γιώτας Βράντση

με αφορμή τη δίκη των 39 ΟΥΚ άδων….

Ακούει κανείς;

....της Ιωάννας Μικροπούλου

Με αφορμή τη γενική συνέλευση που πραγματοποίησε η σχολή μου, η Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ, την Τρίτη στις 20/9, θα ήθελα να σας αναφέρω ένα γεγονός που πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση, με εξόργισε -θα μπορούσα να πω- και μου δημιούργησε ορισμένους προβληματισμούς.

Άσυλο. Σημείο Μάχης

.....του Νίκου Βράντση

Βασικό σημείο διαφωνίας δυο αντίπαλων πνευματικά παραδόσεων σκέψης, το άσυλο λοιδωρήθηκε όσο και εξιδανικεύτηκε, απέκτησε ένθερμους υποστηρικτές και ορκισμένους εχθρούς. Σύφωνα βέβαια με τον νέο νόμο, το πανεπιστημιακό άσυλο με την έννοια που το είχαμε συνηθίσει χάθηκε ανεπιστρεπτί. Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ;

Η αξία της ελεύθερης Βούλησης

.....του Δημήτρη Πλιάτσικα

   

     Εάν δεν κοιτάς εκεί που πρέπει να πας, θα πας εκεί που κοιτάς λέει μια μια ρωμαϊκή παροιμία . Και ο Επίκουρος συμπληρώνει εάν δεν αισθάνεσαι αυτό που βούλεσαι και που πρέπει, δεν αισθάνεσαι αυτό που δεν πρέπει.

Η αξία του βιβλίου

....του Γιώργου Μώκιου



    Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει ένα βιβλίο και ποιά είναι η αξία του για μας; Δύσκολο ερώτημα που πολύ λίγοι το εξετάζουν. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν το βιβλίο σαν ένα απλό σκεύος τόσο για να περνάνε την ώρα τους όσο και για να αντλούν (όταν χρειαστούν) πληροφορίες από αυτό.

Η σημασία της υποκειμενικότητας

.....του Μάρκου Τομπουλίδη


    Θα ήθελα απλά να πω ότι μιας και μέσω αυτού του blog εκφέρονται και πολλές απόψεις θα πρέπει κάθε άποψη να είναι σεβαστή. Κάτι το οποίο επίσης έμαθα με την πάροδο του καιρού είναι ότι σχεδόν τα πάντα είναι υποκειμενικά, o καθένας βλέπει μια άποψη ,με τελείως διαφορετικό τρόπο o καθένας το καταλαβαίνει αλλιώς. Αυτό ισχύει για πολλά ακόμη πράγματα, όπως το γούστο στην μουσική, μια ταινία τον τρόπο ντυσίματος, είναι όλα θέμα γούστου που λένε μέχρι το σημείο που αυτό δεν θίγει κάποιον άλλο. Ναι και εγώ δεν το δεχόμουν πολλές φορές. Θα σας πω μάλιστα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα.

Καλή σχολική χρονιά!

.....της Δόξας Τούφα

   Και βγαίνει που λέτε ρε παιδιά, μετά το ψυχαγωγικό νούμερο της διαδικασίας του Αγιασμού, ο διευθυντής του σχολείου να διαβάσει το μήνυμα της ευσεβούς υπουργού παιδείας για την φετινή νέα σχολική χρονιά...

Συνειρμοί...

  .....της Μαριλένας Σιμονιάν

    Κάθομαι στο γραφείο μου ( γνωστό και ως 'γραφείο του αδερφού μου' ) και κοιτάω την πρώτη σελίδα του πρώτου μαθήματος της βιολογίας κατεύθυνσης. Ένα σταθμό ραδιοφώνου παίζει ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Robbie Williams - το "Feel".

H ημιμάθεια κλείνει..πανεπιστήμια!

....του Κωνσταντίνου Δουραλή

    Από πολύ μικροί κατακλυζόμαστε από παραινέσεις και νουθεσίες των μεγαλυτέρων προς εμάς για την ζωή μας. Kαμιά φορά ο ρυθμός επανάληψης τους καταντά κωμικός. Κλισέ ατάκες του στυλ ''όποιος βιάζεται σκοντάφτει'', ''το γοργών και χάριν έχει'', η άλλο κλασσικό ''όταν μεγαλώσεις και γίνεις εσύ γονιός θα καταλάβεις''. Μέσα λοιπόν σε αυτό το συνονθύλευμα από πληροφορίες, που κάποιες είναι και βαρετές, θυμήθηκα τα λόγια ενός δασκάλου μου στην ΣΤ΄ τάξη του δημοτικού του κ.Αχιλλέα.’’ Παιδιά μου ο χειρότερος άνθρωπος είναι ο ημιμαθής’’(μας αποκαλούσε παιδιά του κατόπιν του γεγονότος ότι η κόρη του είχε σχεδόν την ίδια ηλικία και ήταν στο αντίθετο τμήμα).

«Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση»

.....του Νώντα Λειβαδίτη

   Γεια σε όλους! Ονομάζομαι Λειβαδίτης Νώντας και είμαι φοιτητής του τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να ευχηθώ καλή αρχή στο συγκεκριμένο blog στο οποίο δέχτηκα με μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω, καθώς πιστεύω ότι μπορεί να εκφράσει απόλυτα τις σκέψεις και τους προβληματισμούς ανθρώπων νεαρών σε ηλικία, με διάθεση και μια διαφορετική προσέγγιση σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.

Αντιμέτωποι με τους πρώην

.....της Έφης Δίντση

Μμμμ..Δύσκολο το θεματάκι και σίγουρα ο καθένας μας έχει βρεθεί αντιμέτωπος αν όχι με αρκετούς τότε σίγουρα με έναν πρώην. Αρχικά είναι οι μετά του χωρισμού μέρες. Βγαίνεις έξω με τους φίλους σου δήθεν για να ξεχαστείς και νά σου μπροστά σου το πρώην αλλά παντοτινό στο μυαλό σου amore. Και η ιστορία ξεκινάει με αθώα και μετανιωμένα βλέμματα που στο μυαλό μας τα μεταφράζουμε ότι ο άλλος δεν είναι καλά. Λάθος; Σωστό; Ποιος ξέρει..

Μαθήματα λαϊκής οργής

.....του Λάζαρου Καραβασίλη


  Πρόσφατα, άρχισα να διερωτώμαι τι από τα δύο ισχύει: Όποιος αγνοεί την ιστορία είναι καταδικασμένος να την επαναλαμβάνει ή την επαναλαμβάνουν μόνο όσοι την γνωρίζουν; Απάντηση, δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω. Ωστόσο, αξίζει να δούμε την εποχή που ζούμε και τις συνθήκες αυτές σε σύγκριση με ανάλογες περιπτώσεις στο φάσμα της ιστορίας. Είναι κατανοητό από όλους πως η ελληνική πραγματικότητα είναι δύσκολη για όλους μας και κάθε μέρα η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται και για τον ελληνικό λαό και για την υπόλοιπη Ευρώπη σε ασφυκτικό βαθμό.

Το προπατορικό οικονομικό αμάρτημα της Ελλάδας

.....του Νίκου Βράντση

   Πως η πραγματικότητα καθιστά πραγματική την ψευδαίσθηση και την κάλπικη λύση απτή και ουσιαστική; Στηριγμένοι σε μια κοινωνία της οικονομίας , όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως παραγωγός εργασίας και καταναλωτής αγαθών αξίας ίσης με την εργασία του, ζώντας σε μια σεισμική δόνηση της παρούσας οικονομίας, τίθενται υπό αμφισβήτηση όλες οι αδιαπραγμάτευτες έως τώρα αλήθειες του νεοφιλελευθερισμού εκτεινόμενες από το οικονομικό και το κοινωνικό μέχρι το πολιτικό κατεστημένο, υπό το βάρος της κατάρρευσης των κεκτημένων απολαύσεων και της συνήθειας.

Κατάληψη: Μία έννοια που έχει χάσει την νόημα και την αξία της

…..του Στέφανου Σίνου

   Κατάληψη. Μια λέξη που άλλοι αγάπησαν, άλλοι μίσησαν. Μία έννοια που έχει φέρει τα πάνω κάτω στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων, στην πολιτική τους ζωή, ακόμα και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Κάποιοι την αγάπησαν γιατί εξέφραζε τα πολιτικά τους «πιστεύω», την τάση επανάστασης που κρύβανε μέσα τους, τις αριστερές τους ή και ανεξάρτητες απόψεις. Την κάνανε «δική» τους γιατί χάνανε μάθημα (!), γιατί (ειδικά στο λύκειο) μπορούσανε να καθίσουν έξω από το σπίτι για έναν λόγο όλο το βράδυ, γύρω από την φωτιά που ανάψανε με την βοήθεια βιβλίων, καρεκλών και θρανίων του σχολείου ή του πανεπιστημίου και φυσικά και του αγαπημένου σε κάθε έφηβο και νέο, πια, αλκοόλ. Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτοί που δεν θέλουν την κατάληψη. Δεν την θέλουν γιατί έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις, γιατί δεν θέλουν να χάσουν μαθήματα, γιατί έχουν άλλη άποψη για την έννοια «επανάσταση» και «κράτος». Αυτοί συνήθως παραμερίζονται, όχι για τις απόψεις τους αλλά από τον γενικό πανζουρλισμό της έκφρασης κάθε νέου «ας χάσουμε και λίγο μάθημα, ο Έλληνας μαθητής είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος». Σωστή η λάθος είναι μια άλλη συζήτηση.

Καλώς ή κακώς το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

…..του Κωστή Πειρατή Καραμπατζού

    Όταν στην Λιβύη χρειάστηκε να φτάσουν στο 2011 για να πάρουν θέση στο λεξιλόγιο του οι λέξεις «ντιμοκρατί» και «ντικτατορί», όπως άκουσα προσφάτως να τις προφέρουν, λέξεις που εμείς τις πρωτοπλάσαμε και πρωτοεντάξαμε στην κοινωνία μας 4-5.000 χρόνια πριν, είναι λογικό να νιώθουμε μια υπερηφάνεια (έχοντας την αίσθηση πως είμαστε κάποια πολιτιστικά σκαλοπάτια παραπάνω). Πού πήγε όμως αυτή η πολιτική υπεραξία μας; Μήπως αλλοιώθηκε ή ακόμη χειρότερα χάθηκε στην πορεία του χρόνου; Αδιαμφισβήτητα και κάτι τέτοιο συνέβη. Επειδή όμως στόχος μου δεν είναι να καταπιαστώ με μια ιστορική πολιτική ανάλυση της χώρας, την οποία λίγο πολύ γνωρίζουμε όλοι, αλλά με την μεταπολιτευτική νοοτροπία, θα αναφερθώ σε καταστάσεις που όλοι βλέπουμε γύρω μας.

Μια συνέντευξη του Μανώλη Φάμελλου

Μανώλης Φάμελλος

“Η μουσική είναι μια άλλη πραγματικότητα και τα τραγούδια η ιστορία αυτής της πραγματικότητας” Ο Μανώλης Φάμελλος είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς της γενιάς του. Έχει κυκλοφορήσει 10 προσωπικούς δίσκους και έχει συνεργαστεί με κάποιους από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες όπως η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Γιώργος Δημητριάδης, ο Κωνσταντίνος Βήτα, ο Γιάννης Κότσιρας κ.α. Επίσης μας έχει συστήσει αρκετούς νέους τραγουδοποιούς ως παραγωγός όπως ο Στάθης Δρογώσης και ο Μύρωνας Στρατής.

την συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Γιαννικουρής

Τίς βούλεται λαϊκίζειν;

.....του Νίκου Καμπούρη

    Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία γύρω από το ζήτημα των Εκπροσώπων μας στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Τα προνόμιά τους, η συμπεριφορά τους, τα εισοδήματα ή η ασυλία τους μπαίνουν στο στόχαστρο χιλιάδων αγανακτισμένων και εξοργισμένων πολιτών που με βαριές κατηγορίες τους αποδίδουν το χαρακτήρα της ‘κλίκας’. Μιας κλειστής ομάδας ανθρώπων, απομονομένων στη γυάλα της προσωπικής τους ευδαιμονίας, που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς.

Έφθασε ο καιρός να ευαισθητοποιηθούμε

 .....της Αντωνίας Μαρκοβίτη

   Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια τάση επισημοποίησης και αφιέρωσης κάποιων γεγονότων σε Παγκόσμιες Ημέρες. Ασφαλώς, όλες εκπέμπουν θετικά και ιδιαιτέρως σημαντικά μηνύματα, αυτή όμως, που οφείλει να μας ευαισθητοποιήσει είναι η 3η Δεκεμβρίου, η οποία αποφασίστηκε να αφιερωθεί σε μία ιδιαίτερη ομάδα ατόμων. Ειδικότερα, όσον αφορά αυτήν την ομάδα είναι απαραίτητο να παραδεχθούμε, ότι καταβάλλει ένα ιδιαίτερα δύσκολο αγώνα στη ζωή. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες αγωνίζονται καθημερινά, ψυχικά και σωματικά, κι επιδιώκουν ένα δύσκολο στόχο πέρα από μία ευπρεπή διαβίωση, την αποδοχή όλων των ανθρώπων.

Το δικό μας Sex and the City

.....της Έφης Δίντση

   Καλησπέρα σας.. Ονομάζομαι Δίντση Έφη, είμαι 20 χρονών και σπουδάζω στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στη Φλώρινα. Εδώ και δύο χρόνια που είμαι φοιτήτρια ζω κατά κάποιο τρόπο το δικό μου sex and the city..Μπορεί να μην είμαι fashion icon, να μην έχω επιτυχημένη και πάντα κερδοφόρα καριέρα ούτε και να ζω στην γκλαμουράτη αλλά και παράλληλα απρόσωπη Νέα Υόρκη..

Αμφιβάλει κανείς για το μέλλον του;

……του Δημήτρη Τσουκαλά

    Αμφιβάλει κανείς για το μέλλον του; Όλοι μας μεγαλώσαμε σε οικογένειες που αμφιβάλουν και ανησυχούν για το δικό μας μέλλον που σαν νέοι ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε. Είμαστε η νεολαία που ποτέ δεν μας έλλειψε τίποτα καθότι όλα μας χαρίζονται. Κάποτε όλα κερδίζονταν με δουλειά και μόχθο όμως οι
 εποχές άλλαξαν και πιο συμβιβαστικές και εύκολες λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων βρέθηκαν. Τα χέρια των προγόνων μας τα οποία πάλεψαν για να δημιουργήσουν μια Ελλάδα ,όπου θα ζούμε εμείς σήμερα και αύριο, έχουν χαθεί και εμείς τώρα έχουμε κληθεί να πάρουμε την ευθύνη στην δική μας πλάτη και να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα όπως έχουν.

Μια παρουσία και μια κραυγή..

,…..της Δόξας Τούφα

    Αγαπητοί Αναγνώστες,

Χμμμ, δεν ξέρω πως να αρχίσω. I mean, είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι με σκοπό να διαβαστεί. Συνήθως γράφω κάτι και αν μ' αρέσει κάπως το ανεβάζω σαν σημείωση στο fb, αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά γιατί είναι κατά παραγγελία. Anyway, θα προσπαθήσω να κάνω ότι καλύτερο.

Δίλημμα

......της Κατερίνας Μάρα

    Το να είναι κανείς συνειδητοποιημένος σημαίνει πολλά πράγματα.

Λόγου χάρη, συνειδητοποιημένος έλληνας είναι αυτός που ξέρει πως, από στιγμή σε στιγμή, θα τον «χτυπήσουν» εκεί που πονάει περισσότερο. Ύστερα, θα του προσφέρουν απλόχερα μια πελώρια και ευρύχωρη κλούβα, ώστε να ζήσει άνετα μια ευτυχισμένη, παθητική ζωή. Άλλωστε το μόνο που χρειάζονται τα σκυλιά για να ζήσουν χαρούμενα και ευτυχισμένα είναι στέγη, τροφή και πολλά, πολλά χάδια καθώς και γλυκόλογα να τους χαϊδεύουν τα μεγάλα τους αυτιά.

Καλή μας αρχή..

Η αμφιβολία για τον σκεπτόμενο άνθρωπο είναι ό,τι και η πυξίδα για τον καπετάνιο. Οδηγός. Ένας οδηγός ερμηνείας του κόσμου. Μια στάλα αμφιβολίας αρκεί να ανατρέψει αλήθειες που στο παρελθόν φάνταζαν αδιαμφισβήτητες. Αρκεί για να θέσει σε κίνηση τον τροχό της σκέψης, που στις μέρες μας έχει σκουριάσει, λόγω αδράνειας και απραξίας.

Αμφιβάλλοντας..

Dubium σημαίνει αμφιβολία. Τί σημαίνει όμως αμφιβολία;

Κοιτάζοντας κάτω δεξιά θα βρείτε γνωμικά που αρθρώθηκαν από σπουδαίους ανθρώπους για την αμφιβολία. Αυτό το σπουδαίο εργαλείο, που αποτελεί την πυξίδα προς την γνώση και την αλήθεια. Τι θα λέγατε εσείς όμως για την αμφιβολία; Ποιο θα ήταν το δικό σας σχόλιο αν σας παρακινούσαν να αρθρώσετε ένα γνωμικό για την αμφιβολία; Ο συλλογισμός σας στην προκειμένη περίπτωση θα έπρεπε να ξεκινά με το εξής ερώτημα: Αμφιβάλλω;