Διπλωματική Ευθύνη

....του Δημήτρη Τσουκαλά

Το μέτωπό του υγρό από τον ιδρώτα και τα μάτια του βαριά από την κούραση. Ξενιτεμένη προσωπικότητα που κατευθύνεται ανάμεσα σε κιονοστοιχίες και στενούς διαδρόμους στολισμένους με οροφές μπαρόκ. Φορούσε το αγαπημένο του κουστούμι, εκείνο το κλασικό μαύρο λεπτής γραμμής και από μέσα ένα κατάλευκο πουκάμισο με κόκκινη γραβάτα. Από κάτω μαύρο παντελόνι και παπούτσι μαύρο με τακούνι αντρικό. Στο αριστερό του χέρι κρατούσε έναν φάκελο όπου περιείχε ένα σωρό χαρτιά. Μελέτες και λόγοι όπου ήταν τοποθετημένα με επιμέλεια μέσα σε αυτόν τον φάκελο αποτελούσαν το υπέρτατο όπλο του υποκειμένου που μας αφορά.

Το ύφος του ήταν αγέρωχο και σοβαρό, αδιάλλακτο στην οποιαδήποτε διαφορά που δημιουργούνταν γύρω του. Το βήμα του γοργό με ρυθμό ενώ οι αναπνοές του σταθερές και βαθιές σε μια προσπάθεια να τις ελέγξει. Η υπέρτατη προσπάθεια να δαμάσει τους φόβους και τις αδυναμίες μαχόμενος με τα δαιμόνια του λάθους, της αμφιβολίας, του θάρρους και της πίστης.

Κάπου ανάμεσα στους διαδρόμους έφτασε σε μια ξύλινη πόρτα, τεράστια. Γύρισε το χερούλι και η πόρτα άνοιξε. Γύρω στα 20 ίσως και περισσότερα ζευγάρια μάτια τον κοίταζαν που έμπαινε ενώ αυτός κατευθυνόταν προς την θέση του. Ήταν δύσκολο το ξύπνημα καθότι τρία ποτήρια ουίσκι το βράδυ και μερικά ηρεμιστικά χάπια ήταν αρκετά για να καθυστερήσουν τους ρυθμούς του και να τον καθιστούν έναν ένοχο στην σημερινή συνεδρίαση.

Ήξερε όμως ότι είχε να αντιμετωπίσει την πιο κρίσιμη κατάσταση τόσο για τον εαυτό του όσο και για τα άτομα που αντιπροσώπευε. Το μεγαλύτερο δίλλημα έρχεται στις προκλήσεις υποκειμενικού παράγοντα ενώ σημασία έχει ο λεπτεπίλεπτος τρόπος που προσεγγίζετε ένα ζήτημα προκειμένου να υπάρχει διαφάνεια και να πείσει ακόμα και αυτούς που δεν πείθονται. Η λεκτική άμυνα των θέσεων αυτών που υπερασπίζει αλλά και η στιγμή που θα πρέπει να ‘επιτεθεί’ αποτελούν στοιχεία αποτελεσματικότητας ενώ η έννοια της διαφάνειας περιφρουρείτε από την έννοια του κρατικού απορρήτου ενώ θα πρέπει συγχρόνως να περιορίζεται η οποιαδήποτε καχυποψία που θα φέρει σε δύσκολη θέση τα υποκείμενα του συνεδρίου

Η ατμόσφαιρα αποπνικτική ενώ οι αναπνοές αρχίζουν και γίνονται πιο βαριές όταν αρχίζει η συνεδρίαση. Το βλέμμα του όμως παραμένει σταθερό, επιβλητικό και αδιατάρακτο. Ο εντοπισμός λέξεων κλειδιών, προσεγγίσεις με ενδοιασμούς και η κατάλληλη στιγμή παίζουν τον ρόλο τους. Αυτή η στιγμή λοιπόν έρχεται όταν κάτι από τα παραπάνω συν το θάρρος οδηγήσουν στο να ορθωθεί το υποκείμενο που μας ενδιαφέρει και να αρθρώσει τις πρώτες κουβέντες. Εκείνη την στιγμή έχει περιορισμένο χρόνο, όμως πρέπει να τον αξιοποιήσει αποτελεσματικά. Δεν είναι η χαρτούρα που έχει μπροστά του αλλά η σημασία των όσων θα πει, δεν έχει σημασία το θεωρητικό υπόβαθρο αλλά το αποτέλεσμα που θα φέρει ο λόγος του ακόμα και αν σημαίνει την θέσπιση μιας νέας θεωρίας ενώ αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η παροχή κινήτρων. Αυτά είναι που καθοδηγούν και οδηγούν. Θυσίες για κέρδη, ανταλλάγματα για προνόμια και αξίες για εξουσία.

Αυτό που κατευθύνει όμως τα ινία του υποκειμένου μας είναι το κύρος και το γόητρο που εμπνέει με την στάση του σώματός του, με τον τρόπο που ρητορεύει και με την ισχύ των επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί. Άλλοτε δέος και άλλοτε σύμπλευση, άλλοτε πειθώ και άλλοτε συμβιβασμός ενώ άλλοτε επίκληση στην λογική και άλλοτε στο συναίσθημα. Αυτός λοιπόν είναι ο διπλωμάτης και αυτή είναι η διπλωματική ευθύνη: Μια προσωπικότητα που χρησιμοποιεί τις δεξιότητές του για να καλύψει τις ανάγκες των όσων και όποιων πρεσβεύει.