...του Στέλιου Μουρατίδη
Οι περισσότεροι από εμάς όταν ακούμε την λέξη jazz έχουμε στο μυαλό μας τις παλαιότερες εποχές, με σπουδαίους τρομπετίστες, πιανίστες και φυσικά φωνές, και πολλοί από εμάς θεωρούν αυτό το είδος της μουσικής νεκρό. Και προφανώς κάνουμε ένα τεράστιο λάθος, γιατί η jazz δεν είναι μια νεκρή μουσική, αλλά εν αντιθέσει με άλλα είδη έχει εξελιχθεί μέσα στις δεκαετίες και έχει προσαρμοστεί στα νέα τεχνολογικά κυρίως δεδομένα. Ένα σπουδαίο παράδειγμα που να αποδεικνύει τα λεγόμενά μου είναι οι Portico Quartet.
Έχοντας ως έδρα το Λονδίνο οι Jack Wyllie (soprano and tenor σαξόφωνο), Duncan Bellamy (ντραμς), Milo Fitzpatrick (μπάσο) και Keir Vine (hang drums) ξεκίνησαν την μουσική τους περιπέτεια αρχικά ως street performers, ώσπου το 2007 υπογράφουν στην Babel Label. Την ίδια χρονιά κιόλας κυκλοφορούν το πρώτο τους δίσκο Knee-deep in the North Sea το οποίο γνωρίζει επιτυχία. Το ότι οι Portico Quartet δεν χρησιμοποιούν πιάνο αλλά hang drums κάνει τον ήχο τους να ξεχωρίζει από το μέσο όρο των σύγχρονων jazz συγκροτημάτων.
Έχοντας ως έδρα το Λονδίνο οι Jack Wyllie (soprano and tenor σαξόφωνο), Duncan Bellamy (ντραμς), Milo Fitzpatrick (μπάσο) και Keir Vine (hang drums) ξεκίνησαν την μουσική τους περιπέτεια αρχικά ως street performers, ώσπου το 2007 υπογράφουν στην Babel Label. Την ίδια χρονιά κιόλας κυκλοφορούν το πρώτο τους δίσκο Knee-deep in the North Sea το οποίο γνωρίζει επιτυχία. Το ότι οι Portico Quartet δεν χρησιμοποιούν πιάνο αλλά hang drums κάνει τον ήχο τους να ξεχωρίζει από το μέσο όρο των σύγχρονων jazz συγκροτημάτων.
Τον Οκτώβριο του 2009 κυκλοφορούν και τον 2ο δίσκο τους Isla, o οποίος είναι και ο πιο χαρακτηριστικός δίσκος τους. Εκτός από την ιδιομορφία με τα hang drums, η μπάντα έχει ενσωματώσει πλήρως πλέον πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, πειραματίζεται πάνω σ’αυτό το παράξενο πάντρεμα και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Μέσα από το Isla γίνονται αρκετά γνωστοί στον κόσμο της jazz, και έτσι το 2011 παίρνουν μέρος στο Cully Jazz Festival στο Παρίσι.
Ιανουάριος 2012 και οι Portico Quartet κυκλοφορούν το 3ο σε σειρά δίσκο με τον ομώνυμο τίτλο Portico Quartet. Ο ήχος τους είναι πιο ηλεκτρονικός από πότε, φανερό ότι έχουν προσαρμόσει πλήρως και πολύ καλά breaks και drops με την jazz μελωδία (ξέρω, ακούγεται παράλογο). Από το δίσκο σίγουρα ξεχωρίζουν το Ruins και το City of Glass.
Γιατί να τους ακούσεις;
Γιατί θα είναι ίσως το τελευταίο όχι και τόσο καλοκαιρινό συγκρότημα και γιατί είναι εξαιρετικά καλοί μουσικά. Δυστυχώς, επειδή δεν μπόρεσα να βρω αρκετά κομμάτια τους στο Grooveshark από όπου κάνω συνήθως τις playlist, θα αρκεστούμε με μια λίστα από το YouTube.
Ιανουάριος 2012 και οι Portico Quartet κυκλοφορούν το 3ο σε σειρά δίσκο με τον ομώνυμο τίτλο Portico Quartet. Ο ήχος τους είναι πιο ηλεκτρονικός από πότε, φανερό ότι έχουν προσαρμόσει πλήρως και πολύ καλά breaks και drops με την jazz μελωδία (ξέρω, ακούγεται παράλογο). Από το δίσκο σίγουρα ξεχωρίζουν το Ruins και το City of Glass.
Γιατί να τους ακούσεις;
Γιατί θα είναι ίσως το τελευταίο όχι και τόσο καλοκαιρινό συγκρότημα και γιατί είναι εξαιρετικά καλοί μουσικά. Δυστυχώς, επειδή δεν μπόρεσα να βρω αρκετά κομμάτια τους στο Grooveshark από όπου κάνω συνήθως τις playlist, θα αρκεστούμε με μια λίστα από το YouTube.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου