Δεύτε λάβετε… γέλιο!

....της Φρόσως Τερζόγλου

«Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμε την αληθινή σημασία του γέλιου. Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές, αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής»

(5 Μαΐου, Παγκόσμια ημέρα γέλιου )

Άλλη μια Μεγάλη Εβδομάδα ολοκληρώθηκε.. Και τα είχε όλα: Ξεκίνησε με κέφι και διάθεση για ξεκούραση και επιστροφή στα πατρικά σπίτια. Ακολούθησαν οι συναντήσεις με φίλους και γνωστούς, αγαπημένους και μη(ειδικά οι τελευταίοι αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο των ημερών!).. Εκκλησία, επιτάφιος και προσκύνημα, συνοδευμένα από κουτσομπολιό απ’ τις κυρίες τριγύρω, πολλά τσιμπήματα στο μάγουλο και «Ολόκληρη κοπέλα έγινες εσύ!!» ( είναι ανάγκη να μου το θυμίζετε ;;; )..Νηστεία λίγη και φαγητό μπόλικο, αυγά, τσουρέκια σπιτικά και κρασάκι..Και η Ανάσταση..βεβαίως!!Με τα στριμώγματά της και τα νεύρα απ’ τη βιασύνη και το πεντάχρονο με τη λαμπάδα του ένα χιλιοστό μακριά από μένα.

Παρ’ όλη την παραπάνω κλασική, σχεδόν νεοελληνική διαδικασία ( «σχεδόν» γιατί εμείς δεν σουβλίζουμε και η νονά μου δεν καταφθάνει με την κόκκινη τουαλέτα της να μου φέρει λαμπάδα!) έμεινε και λίγος χρόνος για σκέψη..

Εκείνα τα ζεστά μεσημέρια που όλοι ξεκουράζονται ή τις ώρες που είσαι κάπου έξω και ο νους σου ταξιδεύει ή τις κατανυκτικές ώρες σε κάποιο ήσυχο εκκλησάκι.. Και σε πιάνει μια απροσδιόριστη μελαγχολία και ψάχνεις το γιατί. Εκείνα τα απογεύματα που κοιτάζεις φωτογραφίες και θυμάσαι τις μέρες που όλα είχαν ξεχωριστή γεύση, που κάθε μέρα ήταν γιορτή και χαρά..Χαρά..Αυτό λείπει..

Δεν ξέρω αν είναι η σοβαροφάνεια που ακολουθεί την ενηλικίωση, η οικονομική κρίση ή η εξασθένηση των παραδόσεων..Πάντως η χαρά, το αυθεντικό κέφι και η ευτυχία λείπουν. Μόνο κάποια στημένα, στιγμιαία και συχνά επιφανειακά γελάκια. Ρουτίνα και καμία ουσία. Και πάλι φεύγουν οι μέρες και πάλι έρχονται.

Και τα σούπερ μάρκετ προωθούν τα αρνιά και τα κατσίκια, τα καταστήματα ρούχα, παιχνίδια και λαμπάδες, η τηλεόραση συνεχίζει την προπαγάνδα και τον εκφοβισμό της με κάποια διαλείμματα για να προβάλει τις γνωστές ταινίες με τον Εσταυρωμένο..Μα γέλιο και πραγματική χαρά πουθενά. Τα έχουμε όλα, ξοδεύουμε και ξοδευόμαστε και ξεχνάμε κάτι που δεν κοστίζει τίποτα αλλά ταυτόχρονα αξίζει όσο όλος ο κόσμος: Χαρά! Μια αγκαλιά, ένα φιλί, οι βόλτες στη φύση, το βραδινό αεράκι μετά από μια ζεστή ημέρα, ακόμη και ο γατούλης που τρίβεται στα πόδια σου, το καλοκαίρι που έρχεται!

Επομένως, την επόμενη φορά που θα νιώσετε αυτήν την απροσδιόριστη μελαγχολία, το κενό, κοιτάξτε (τους) γύρω σας, αναζητήστε την ευτυχία και μοιραστείτε την. Αυτό θα κάνω κι εγώ. Σιγά σιγά. Γιατί όλα είναι συνήθεια. Η ευχή μου, λοιπόν, γιαυτή τη μέρα είναι να έχουμε όλοι υγεία, ηρεμία, ψυχραιμία και αλληλεγγύη. Και πολλή αγάπη. Και μη ξεχνάτε : (Χαμο)γελάστε, είναι μεταδοτικό