Περί φασισμού

Η συζήτηση μας αυτήν τη φορά έχει θέμα της τον φασισμό. Ένα φαινόμενο που επανεμφανίζεται,  αυξάνοντας επικίνδυνα την επιρροή του.

Αποχαιρετώντας το ευρωπαϊκό όνειρο. Μέρος Α

...του Ραφαήλ Παπαδόπουλου

Πολύς λόγος έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες για τις γεωπολιτικές και οικονομικές συνέπειες αυτού που συνέβη στην Κύπρο, και για το αν το «όχι» της Κυπριακής Βουλής, που κατέληξε στο να συρθεί η χώρα σε μία επιεικώς οδυνηρή έως καταστροφική για την ίδια συμφωνία, είχε ουσιαστική πολιτική σημασία ή ήταν απλώς πυροτέχνημα.

Συμπτώματα αμάθειας

...του Κωνσταντίνου Σαμαμίδα

Σε μία αίθουσα τεταρτοετών φοιτητών του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Πάντειου ένας καθηγητής είχε την ατυχή όπως ο ίδιος διαπίστωσε αργότερα έμπνευση να ρωτήσει τους φοιτητές-αυριανούς επιστήμονες να του πουν τι γνωρίζουν για τη Μάχη του Μαραθώνα.

Ταξίδι με τρένο

.....της Έλενας Δαλαμάρα

Γρήγορα που περνούν οι εικόνες απο μπροστά μου!
Αλλάζουν τα σύννεφα, αλλάζουν τα τοπία.
Ταξιδεύω κι αυτή τη φορά η μουσική είναι γλυκός συνεπιβάτης και όχι το μέσο μεταφοράς.
Περνούν πολλές και σύντομες οι στιγμές μου! Όπως περνώ τα τοπία με το τρένο μου.
Σαν τοπία που μπερδεύουν τα χρώματα της ίριδας, έτσι κι αυτές μπερδεύουν την καρδιά μου.

Μπορ Ντε Λο

....της Ροζίτα Ντιεματάν

11 χρονών .. τόσο ήμουν περίπου όταν πρωτομπήκα στο μεγάλο σπίτι.. μικρή η σημασία μου τότε. Απλά έστρωνα τα κρεβάτια και ετοίμαζα τα μπάνια των κυρίων. Γιατί αυτό ήταν ! Κυρίες με όλη τη σημασία της λέξεως. Μόνο τους αμάρτημα που συνέβαλαν στο να μη χωρίσουν οι μεγάλοι άντρες της εποχής από τις γυναίκες τους. Δεν τους το επέτρεπαν οι γαμήλιες συμφωνίες τους και δια τούτο έβρισκαν τις περισσότερες φορές το χάδι του έρωτα που τόσο είχαν ανάγκη στις δικές μου κυρίες. Το χάδι και την αγκαλιά μέσα σε μια αληθινή και ειλικρινή σχέση που κρατούσε μόλις λίγα λεπτά .Δεν ήταν άγριοι. Δε ζητούσαν περίεργα πράγματα. Απλά τη γλυκιά μυρωδιά του γυναικείου κορμιού και τη ζεστασιά των μαλλιών γύρω από τα χέρια τους, που τόσο έντονα και επιδεικτικά τους στερούσαν οι εν νόμο γυναίκες τους.

Οι γνώσεις μας

     Τί είναι οι γνώσεις μας σύμφωνα με τον κύριο Freeman...

Γυ(ε)ρνώντας στα Εξάρχεια

....από τον Πριγκηπάκο

Και όμως δεν είναι παρά λίγοι μήνες που έφυγα από αυτήν την γειτονιά μου που ονομάζουνε Εξάρχεια, μια γειτονιά που στο μυαλό μου το κάθε της γράμμα γράφεται με κεφαλαίο. Μια γειτονιά με τέτοιο αέρα που όμοιο του δεν ανάσανα ποτέ. Φαντάζει μια αύρα ελευθερίας και αλλαγής, που θαρρείς πως έρχεται κατευθείαν από τις πορτοκαλιές στην Μαυρομιχάλη, τις μπουκαμβίλιες της Καλλίδρομου, από τα μεζεδοπωλεία της περιοχής αλλά κυρίως από τους ανθρώπους της, που ζουν, αγαπούν, σκέφτονται, ερωτεύονται και ονειρεύονται στην Βαλαωρίτου, στην πλατεία, στην Κωλέτη και στους πέντε δρόμους.

Παραμονή ή έξοδος της χώρας από το ευρώ;

....της Ευαγγελίας Αξιωτίδη

Απ’ ότι φαίνεται η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη αποδεικνύεται όλα και πιο επιτακτική καθώς η αδυναμία εφαρμογής του μνημονίου και η αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί η τρικομματική κυβέρνηση έχουν τελματώσει τη οικονομία της χώρας. Σκοπός λοιπόν, αυτού του κειμένου είναι να προσπαθήσει να απομυθοποιήσει τον φόβο για την δραχμή και τους κινδύνους που αυτή ενέχει και από την άλλη να γίνει πιο σαφές ότι η παραμονή της χώρας στο € κάθε άλλο παρά σταθερότητα και ασφάλεια μπορεί να φέρει.

Στα πρόθυρα ανατροπών

Κάτι έχει αλλάξει. Το νιώθεις στον αέρα, το αντιλαμβάνεσαι στην κίνηση των ανθρώπων στο δρόμο, στις συναλλαγές στα μαγαζιά, το νιώθεις στις συνομιλίες με ανθρώπους προερχόμενους από ποικίλες τάξεις και επαγγέλματα. Στο τυπικό «πώς πάνε τα πράγματα» η συνέχεια της συζήτησης δεν είναι μια πρόβλεψη, αλλά καταρχάς η πανθομολογούμενη διαπίστωση πως «έτσι δεν πάει άλλο». Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ξέρει πώς είναι το αλλιώς, εντούτοις όλοι συμφωνούν ότι έτσι δεν πάει, δεν οδηγεί πουθενά. Και πολλοί τείνουν να αποδεχθούν ότι οποιαδήποτε άλλη πορεία είναι προτιμότερη έναντι της ακολουθούμενης.

Tα παλιά μπαούλα

....του Νίκου Βράντση

Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν κήπο απέραντο , ζούσε ένα μικρό παιδί. Την καθημερινότητά του την περνούσε μέσα στον τεράστιο κήπο, με κρυφτό, κουτσό, με γέλια και τρεξίματα, με έρωτες και μπόμπιρες που τον συναγωνίζονταν στην ταχύτητα και τη δύναμη, με μέλισσες, σπουργίτια και σκίουρους, με κομμένες ολάνθιστες μαργαρίτες που τις πρόσφερε σε αγαπημένα πρόσωπα.

Το κράτος, ο ΟΚΑΝΑ και ο άνθρωπος, Μέρος Α΄

....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Το άρθρο αυτό το γράφω με αφορμή την εργασία που κάνω την περίοδο αυτή με θέμα: <<πολιτικές αντιμετώπισης του φαινομένου της εξάρτησης>>.

democracy (is coming)

Αν ξυπνήσεις μια Πέμπτη πρωί σ’ αυτή τη χώρα που ονομάζεται Ελλάδα μπορεί να καταλάβεις κάτι απ’ αυτό που συμβαίνει. Οι ειδήσεις σε κυνηγούν να σε πιάσουν απ’ το λαιμό.

Το «ΟΧΙ» της Κύπρου με μια διαφορετική ματιά…

...του Νώντα Λειβαδίτη

Το θέμα που μονοπωλεί τα Μ.Μ.Ε. τις τελευταίες μέρες είναι το «Όχι» της Κυπριακής κυβέρνησης στην πρόταση «διάσωσης» της Ε.Ε, η οποία περιελάμβανε φορολόγηση των καταθέσεων.

Σκληρές αλήθειες

....του Ρίζου Καϊάφα

Το κείμενο αυτό γράφεται βιαστικά, την ώρα που η Κύπρος και η Ευρωπαϊκή Ένωση στροβιλίζονται στη δίνη της τραπεζικής κρίσης.

Έρωτες προσπερνούν, όνειρα καταρρέουν!

...από τον Ονειροπόλο

14/03/2013, Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας

Η ώρα 6:25 και η νοσοκόμα με διαβεβαίωσε ότι σε λίγο θα πάρω άλλο ένα παυσίπονο. Ο πόνος κοντεύει να με τρελάνει. Με το θερμόμετρο στο χέρι, οι σκέψεις στο κεφάλι μου κάνουν πάρτι  Δύσκολο να περιορίζεσαι όταν δεν έχεις συνηθίσει.  Μια ζωή χωρίς πίεση κάνει αυτές τις στιγμές πιο δύσκολες. Οι άμυνες καταρρέουν, τα συναισθήματα είναι πιο έντονα.

Μάσκες

....της Άννας Ζάχου

Επηρεασμένη από το κλίμα των ημερών και προβληματισμένη από τα όσα βλέπω γύρω μου,αποφάσισα σήμερα να ασχοληθώ με τις μάσκες. Οι Απόκριες είναι οι μέρες, που όπου κι αν κοιτάξεις θα τις δεις….χάρτινες, πλαστικές, χειροποίητες, απλές, θεαματικές, αφηρημένες, χαρούμενες, θλιμμένες…κι όμως μήπως τελικά οι μάσκες γύρω μας,είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας;

Nα σε ρωτήσω....

....ποια λόγια θα ήθελες να ακούσεις τώρα για να σου φτιάξουν τη διάθεση;

Τα φαινόμενα επαιτούν

....από τον Ερεβιέραξ Αυτοκρατορικό Τζιτζικοπεταλωτή

Παρατηρώ, συχνά-πυκνά, κάποια σχόλια στο blog να υπογραμμίζουν την αστεία φύση των δημοσιεύσεων και άλλα να προσπαθούν ζοριζόμενα σαν παχύ έντερο κατά τη διάρκεια αποβολής των προϊόντων πέψης μπανάνας και κουλουριού να τις καταβαραθρώσουν, χαρακτηρίζοντας αυτές επιεικώς σαχλές.

Εαρινό ηλιοστάσιο (η ζωή που μας ανατριχιάζει)

Τυχεροί να ζούμε τέτοιον καιρό, σε τέτοιο τόπο. Με τις Απόκριες αποχαιρετάμε τον σκληρό χειμώνα του ‘12-’13 και με τη μαρτιοαπριλιάτικη Σαρακοστή καταπλέουμε πλησίστιοι στην άνοιξη· αποτινάζοντας την εθνική και υπαρξιακή θλίψη, μεταφέροντας τη ζωή στην ύπαιθρο, στο φως που μας λούζει λυτρωτικό και στο οποίο πάντα καταφεύγουμε για ν’ αντλήσουμε μέλλον. Το φως τούτης της άνοιξης θα το θυμόμαστε.

Διάττοντες Αστέρες

....του Θωμά Καλοκύρη

Σκοτάδι πυκνό ∙ το βλέμμα χαμηλά, τα βλέφαρα σφραγιστά, το στόμα μουδιασμένο. Σκέψεις στενάχωρες, ανούσιες, μάταιες, έρμαια της ίδιας του της φύσης της θνητής, της ανθρώπινης, του άγριου εκείνου ενστίκτου. Του ενστίκτου επιβίωσης, της δίψας, της πείνας, της σεξουαλικής επιθυμίας, της ανάγκης για αναγνώριση, για επικράτηση, για εκδίκηση.

Ο απαίδευτος νους

....του Δημήτρη Τσιαούση

Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε η δικαιολογία του παίκτη της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη για το ναζιστικό χαιρετισμό που έκανε μετά την επίτευξη του γκολ που πέτυχε, και μετά από το σάλο που προκλήθηκε, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι φοιτητές αγνοούσαν τουλάχιστον τα βασικά σχετικά με τη μάχη του Μαραθώνα.

Caribou

...του Στέλιου Μουρατίδη

Είναι ευρύτερα γνωστός ως Caribou, αλλά την ίδια στιγμή είναι γνωστός και ως Daphni αλλά και ως Manitoba. Διχασμένη προσωπικότητα; Ίσως. Το σίγουρο είναι ότι μιλάμε για μια μεγάλη μορφή της εναλλακτικής ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής.

Η ημέρα που πέθανε το Ευρωπαικό ιδεώδες

...του Κωνσταντίνου Δουραλή

Και ναι σήμερα και επίσημα η Ευρωπαϊκή Ένωση έπιασε πάτο… Πραγματικά μόνο θλίψη μπορεί να σε γεμίζουν καταστάσεις και αποφάσεις που σπάνε οποιαδήποτε σύνδεση με τα Ευρωπαϊκά ιδεώδη.

Ταξιδεύοντας…

...του Πασχάλη Ηλδικίδη

Ωραία είναι τα ταξίδια με τα μέσα μαζικής μεταφοράς… Γνωρίζεις ανθρώπους και μυρωδιές που ποτέ μέχρι πριν δεν είχες γνωρίσει αλλά και συνειδητοποιείς πόσο τυχερός μπορεί να είσαι στη ζωή…

Περί θρησκείας

To τρίτο Hangout του Dubium αφορά στο ζήτημα της θρησκείας. 

Eρωτήματα που προβληματίζουν αρκετά, πάνω σε ένα θέμα που θεωρείται ταμπού, θίγονται στην συζήτησή της διαδικτυακής αυτής μας συνάντησης. 

Να φοβάστε την ελευθερία

Περί απάτης και ρεαλισμού ή η νομιμοποίηση της απάτης μέσω ΣΥΡΙΖΑ.

....του Γιώργου Παπανικολάου

Όλοι έχετε παρακολουθήσει στα τηλεοπτικά παράθυρα σοβαρούς κυρίους να αντιπαρατίθενται για την αντιμετώπιση της κρίσης στη χώρα μας.

"Προηγείσαι με 1-0"

....της Ευαγγελίας Τσιβαλιού

Ξυπνάς.

Κι έχεις αγώνα σήμερα.

Πρέπει να πάρεις δυνάμεις,

είναι σκληρή η δουλειά που σε περιμένει.

Φοβάσαι πως δε θα τα προλάβεις

και τρέχεις με την τσάντα μισογεμισμένη.

Πικρή ιστορία ελληνικής επιχείρησης

Tο ελληνικό κράτος πνίγει κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σύντομη, πικρή ιστορία από την πτωχευμένη Ελλάδα.

Και εσύ; Είσαι παίκτης;

Εσείς θέλετε να κερίδεσετε ή να μην χάσετε;
Δεν έχει σημασία. Πως να κερδίσεις ή να μην χάσεις σε ένα παιχνίδι οι κανόνες του οποίου αλλάζουν συνεχώς και τους ορίζουν άλλοι;

Εκμηδενίζοντας την απόσταση

....της Νικολέττας Τσακίρη

Απόσταση είναι μια αριθμητική περιγραφή του πόσο μακριά είναι τα αντικείμενα, τα σημεία μεταξύ τους. Μετριέται σε μέτρα, χιλιόμετρα.

Ποιος δουλεύει ποιον στην ελληνική εκπαίδευση;

....του Ρίζου Καϊάφα

Η αφορμή για αυτό το άρθρο δόθηκε από τις αντιδράσεις των διαδικτυακών μου φίλων σε μια σχετική μου ανάρτηση προ ημερών . Εκεί, αγανακτισμένος πλέον από μια σειρά κωμικοτραγικών φαινομένων της καθημερινότητας στο πανεπιστήμιο, είχα αναρωτηθεί «μήπως δουλευόμαστε μεταξύ μας σ’ αυτή τη σχολή;» Η απρόσμενα μεγάλη ανταπόκριση στο σχόλιό μου με έπεισε πως όχι μόνο η υποψία μου είναι βάσιμη αλλά επιπλέον – κι αυτό είναι το εξοργιστικότερο όλων – γνωρίζουμε και συμμετέχουμε σ’ αυτό το θλιβερό παιχνίδι της εθελοτυφλίας. Δεν είναι περίεργο ότι η διαπίστωσή μου θα μπορούσε να γενικευτεί σε όλες τις βαθμίδες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Η τιμωρία μόνη δεν είναι αρκετή

Η βαριά καταδίκη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου προκάλεσε δύο ταυτόχρονες αντιδράσεις: επικρότηση της τιμωρίας, αλλά και έκπληξη για την επιβληθείσα ποινή. Επιτέλους, να μπει ένας διεφθαρμένος πολιτικός στη φυλακή. Αλλά ισόβια;

Επικίνδυνα ρεύματα

....του Γιώργου Δουράκη

                                         

Κεραυνός εν αιθρία λοιπόν η πρόταση Στυλιανίδη για άμεση ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων της χώρας; Και ναι και όχι. Σε καμιά περίπτωση όμως πυροτέχνημα (λαγός, ναι).

Και τί έγινε;

Πρόσφατα ανακαλύψαμε αυτόν τον απίστευτο δημιουργό. Εικόνες, λέξεις, μηνύματα- τροφή για σκέψη. Κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο, που πρηγουμένως δεν είχες παρατηρήσει. Δες το!

Γεωργία: Ένα σύνολο απερίγραπων κακοτεχνιών

....του Δημήτρη Μάρδα

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), που έπρεπε να οργανωθεί συλλογικά σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ρώμης (1957), απέβλεπε στα ακόλουθα:

Ένας χαρισματικός ηγέτης

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Ο Max Weber ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε κατά το 1920 στον όρο ''χαρισματική ηγεσία''. Με τον όρο αυτό εννοούσε ένα σύνολο χαρακτηριστικών τα οποία διαθέτει κανείς και τα οποία τον καθιστούν τόσο ισχυρό, ώστε να μπορεί να μαγνητίζει, να ελκύει, να παθιάζει τα πλήθη.

To die for…..

....της Άννας Ζάχου

Δύσκολα διαχειρίσιμες οι σημερινές μου σκέψεις….όχι ως προς το να τις επεξεργαστώ,αλλά ως προς να τις μοιραστώ….Ευαίσθητο θέμα κι εύκολα παρεξηγήσιμο….συνήθως αποφεύγεται ως θέμα συζήτησης κ μας φέρνει σε καταστάσεις που θα χαρακτήριζα ευπρεπώς αμήχανες,όταν καλούμαστε να αναφερθούμε σε αυτό…..η τόση μεγάλη περιγραφικά εισαγωγή,ίσως είναι ένας τρόπος απλά να καθυστερήσω ώστε να υπερνικήσω και το δικό μου δισταγμό…

Εποχή για αλλαγή

....του Ετερώνυμου

Λένε πως όταν τελειώνει κάτι, πάντα κάτι άλλο ξεκινά. Και ότι το άλλο είναι πάντα καλύτερο από το πριν. Είναι; Δεν ξέρω, μάλλον κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Ποιος άλλωστε μπορεί να κρίνει έναν άλλο άνθρωπο αντικειμενικά, όταν πασχίζει να τα βρει με τον ίδιο του τον εαυτό;

Κατήχηση μνήμης και εξήγηση

Το επταήμερο κύλησε μες στην ανησυχία. Οπως συμβαίνει συχνά τα τελευταία χρόνια. Πυροβολισμοί στη Ζωοδόχου Πηγής από βαποράκια, λίγη ώρα αφότου πέρασα απ’ εκεί πηγαίνοντας στο σαββατιάτικο απεριτίφ της αντροπαρέας. Ληστεία μετά ξυλοδαρμού για το παιδί μιας φίλης, λίγο παραπάνω στην οδό Ασκληπιού· του πήραν το κινητό και το χαρτζιλίκι, και τον γρονθοκοπούσαν τρεις στα νεφρά και στο κεφάλι. Εγινε το στομάχι κόμπος· ασθμαίνων έκανα ένα μικρό μάθημα αυτοπροστασίας στους γιους που κυκλοφορούν ανά τας Αθήνας. Ανακάλυψα ότι γνώριζαν περισσότερα απ’ όσα τους έλεγα. Η ανησυχία μου δεν εκόπασε πάντως, φώλιασε.

O ανθρωπάκος

...του Χρήστου Σαπατόρη

Χρόνια τώρα ακούμε για αυτήν την περιβόητη κρίση. Κρίση οικονομική, κρίση πολίτικη, κρίση πολιτισμική και πολιτιστική, κρίση περιβαλλοντική και οικολογική, κρίση του καπιταλισμού και των θρησκειών, κρίση της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Μια κρίση που κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει.

Σχέδιο "Αθηνά" - A Short Film

Μια πρωτοβουλία του Τμήματος Πληροφορικής του Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης.

Για το σχέδιο "Αθηνά"

Εδώ και 20 χρόνια ο Ακαδημαϊκός Χάρτης της Ελλάδας πάσχει από παθογένειες. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα κάνουν ότι είναι δυνατό για να υποστηρίξουν το γνωστικό τους αντικείμενο αντιμετωπίζοντας τις δυσχέρειες που προκύπτουν κατά καιρούς και για αυτό χρειάζονται και την κατανόηση και αρωγή του Υπουργείου Παιδείας στον συνεχόμενο αγώνα που δίνουν.

Κατάληψη της σχολής ή εγκατάλειψη των ονείρων μας;

.....του Απόστολου Μοσχόπουλου

 Με αφορμή το νομοσχέδιο «ΑΘΗΝΑ», ο Σύλλογος Φοιτητών Αγγλικού τις τελευταίες ημέρες έχει προβεί σε κατάληψη του τμήματος. Η απόφαση αυτή έχει δημιουργήσει ένα κλίμα πόλωσης και έντασης για το κατά πόσο η κατάληψη αποτελεί τελέσφορο μέσο κινητοποίησης. Ας πάρουμε όμως κάποια πράγματα από την αρχή.

«Ο Βάρναλης μας είπε την αλήθεια»

....του Στέργιου Καλπάκη

Ένα αρκετά «ελληνικό» βράδυ μας στη Λάρνακα, 3 φίλοι, διαφορετικές ηλικίες, ζωές κι ενδιαφέροντα έτυχε να συζητάμε κοινωνικά θέματα. Οι γεύσεις, η ρακή και η λαϊκή μουσική, όπως ήταν φυσικό μας έφεραν πιο κοντά. Είναι εκείνες οι στιγμές, που η ζεστασιά της ντυμένης με πολλή «πατρίδα» παρέας λύνει τη γλώσσα και οδηγεί τη βραδιά σε μακρές συζητήσεις, με συμφωνίες και πολλές αντιπαραθέσεις. 

“δευτέρα βράδυ στο σαλόνι σας”

Στο πάνελ μιλάμε για εμπρηστικές επιθέσεις σε ένα εργοτάξιο, για απαράδεκτες ενέργειες και βιαιότητες. Μιλάμε και καταδικάζουμε. Μιλάμε για το ότι τέτοιες ενέργειες τρομάζουν και διώχνουν τις επενδύσεις. Στην σημερινή εκπομπή βέβαια το θέμα που θα συζητηθεί είναι το αν μπορεί να αλλάξει το μνημόνιο. Αλλά η επικαιρότητα αγαπητοί τηλεθεατές μας αναγκάζει, για λίγο, για αρχή, να ασχοληθούμε με κάτι πραγματικά σοκαριστικό. Γι’ αυτό, για περίπου μιάμιση ώρα μιλάμε για τις Σκουριές στη Χαλκιδική, επισημαίνοντας ότι πρέπει να βγάλουμε επιτέλους τις κουκούλες απ’ αυτούς τους θρασύδειλους. Δεν θα μιλήσουμε για το είδος της επένδυσης. Δεν θα μιλήσουμε για το αν οι κουκουλοφόροι είχαν κάποιο κίνητρο. Εστιάζουμε στο συγκεκριμένο γεγονός και το καταδικάζουμε. Δεν θα εξηγήσουμε εμείς τίποτα. Έχει σημασία να καταδικάσει σύσσωμο το πολιτικό σύστημα. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να πούμε κι αν υπάρχει δεν το ξέρουμε, δεν μας ενδιαφέρει, δεν είναι της παρούσης. Εδώ, μιλάμε για εμπρηστικές επιθέσεις. Δεν μιλάμε για τίποτα άλλο γιατί δεν μας το επιτρέπει ο τηλεοπτικός χρόνος.

Το ευρωπαϊκό όραμα

....από τη θεία Σούλα

Το κουδούνι χτύπησε κι ο πιτσαδόρος ανέβηκε στον πρώτο όροφο, κρατώντας το υπερμέγεθες κουτί που εμπεριείχε την πίτσα καλτσόνε που είχα παραγγείλει, την οποία και μου παρέδωσε με χαμόγελο, ευχόμενος «Καλό βράδυ και με τη νίκη!».

Hλιθιότητα, δέος ή απλά τέχνη;

....της Κατερίνας Λαζαρίδου

Σύγχρονη τέχνη – ορισμός: Με τον όρο Μοντέρνα τέχνη αναφερόμαστε κυρίως στην καλλιτεχνική παραγωγή που παρατηρήθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα έως περίπου το 1970. Πολλές φορές χρησιμοποιείται και ο όρος σύγχρονη τέχνη, ωστόσο δηλώνει περισσότερο την πλέον πρόσφατη καλλιτεχνική παραγωγή.

Ανακοίνωση φοιτητικού συλλόγου Λαμίας Πα.Στ.Ελ

Φοιτητικός Σύλλογος

Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας

Τμήματος Πληροφορικής με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική 

           

                                                                                                                                         Λαμία, 28/02/2013

Μια χαρτογράφηση της σημερινής Ελλάδας

....από την Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού

Ελλάδα, 2013 μετά Χριστόν. Ελλάδα, 39 μετά Χούντας.

Πληθυσμος: 10.815.197

Νόμισμα: Ευρώ (με ροπή τεχνηέντως στη δραχμή)

Κλίμα: Εύκρατης Τρομολαγνείας

Θρήσκευμα: Ανορθόδοξος Καπιταλισμός

Πολίτευμα: Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Ασυλία

Οδηγούν και οδηγούνται από: Δεξιά

Μαζική συμμετοχή στην Ελλάδα του 2013

...του Λάζαρου Καραβασίλη

Την Τετάρτη(19/2) έλαβε χώρα μια ακόμη γενική απεργία σε πανελλαδικό επίπεδο. Οι απεργίες σε μία χώρα, όπου η κρίση δεν είναι πλέον μόνο οικονομικής φύσης, αποτελούν καθημερινό σχεδόν φαινόμενο με το οποίο έχει εξοικειωθεί ο ελληνικός λαός.

Problem?

....της Δόξας Τούφα

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, σε κάθε τι που πήγαινα να γράψω, δυσκολευόμουνα στην εισαγωγή. Η αρχή πάντα ήταν το πιο χρονοβόρο κομμάτι αφού ως ανυπόμονος και αγχωτικός δίδυμος ήθελα να μπω κατευθείαν στο θέμα και να ξεράσω με μια ανάσα την άποψή μου.Τώρα που πλέον δεν με αφορά η σχολαστικότητα και συντηρητική, μικροαστική, τυπολατρική ηθική και έχω επεγκλωβιστεί από τον ύπουλο καθωσπρεπισμό του σχολικού τρόπου παραγωγής λόγου, η ανούσια κατ' εμέ δομή αποτελεί παρελθόν και πανηγυρικά παίρνει τον μπούλο.Επίσης απ ενοχοποιούνται οι γεννήσεις λέξεων.

Ζητείται Δεξιά, ζητείται Αριστερά

H αποτύπωση των προτιμήσεων στα δύο εκλογικά αποτελέσματα του περασμένου καλοκαιριού, μαζί με τις δημοσκοπικές καταγραφές έκτοτε, δείχνει την κοινωνία ως προς τις πολιτικές εκφράσεις της σε κατάσταση ρευστότητας και κινητικότητας. Για πρώτη ίσως φορά μεταπολεμικά το κοινωνικό σώμα φυγοκεντρίζεται, συσπειρώνεται προς τα άκρα του συμβατικού φάσματος, όπως κι αν τα ορίσουμε. Ταυτόχρονα, αδειάζει το κέντρο. Γιατί;

Το νησί των Λωτοφάγων

.....του Νίκου Βράντση

Θέλετε να ακούσετε κάτι απίστευτο; Το 2012 ανακηρύσσεται το ευνοϊκότερο έτος που έχει ζήσει η ανθρωπότητα στην ιστορία της. Λιγότερη φτώχεια, λιγότεροι θάνατοι από ασθένειες, περισσότερη ευημερία από ποτέ. Δεν το λέω εγώ, μη με παρεξηγείτε. Εγώ απλά το αναπαράγω γιατί μου φάνηκε όσο περίεργο φαίνεται και σε εσάς τώρα.