Είναι στιγμές…

....της Έφης Δίντση

Μερικές φορές, εκεί που δεν το περιμένεις και χαμογελάς και όλα είναι όμορφα....

-τοκ τοκ...

-ποιος είναι;

-η μελαγχολία

Θα ξεπεράσουμε μαζί την Κρίση;

 ....του Κωνσταντίνου Δουραλή

Πέρασε καιρός από το τελευταίο άρθρο-τοποθέτηση μου. Ειλικρινά δεν θα διέκοπτα αυτό το σερί μηνών αν (δεν επέμενε ο Εκδότης μας τόσο πολύ, και τα εκατομμύρια των θαυμαστριών)(αστειάκι) δεν προηγείτο μια εκδήλωση στην οποία παρευρέθηκα την περασμένη Δευτέρα. Στο ινστιτούτο Goethe έλαβε χώρα μια εκδήλωση από το Γερμανικό προξενείο με τίτλο ‘’Ελλάδα-Γερμανία, Ξεπερνώντας μαζί την Κρίση’’.

Μια γενιά και μία τάξη

Αρκετούς μήνες μετά την πρώτη αποκάλυψη των οικονομολόγων του ΔΝΤ, στη σύνοδο του Τόκυο, ότι οι παραδοχές και οι προβλέψεις για το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας ήταν λανθασμένες, η εγερθείσα συζήτηση συνεχίζεται ενόσω εν παραλλήλω εφαρμόζεται καταλεπτώς το ατελές πρόγραμμα ― με τα γνωστά σε όλους τους Ελληνες οδυνηρά αποτελέσματα. Οι δανειστές της Ελλάδας, που επιβάλλουν τον θανατηφόρο συνδυασμό λιτότητα και ύφεση, δεν αμφισβητούν το «λάθος» του πολλαπλασιαστή ούτε την ακαδημαϊκή επάρκεια του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ. Ομως τα θεωρούν ακριβώς ακαδημαϊκή συζήτηση. Οι πολιτικές τους επιλογές είναι άλλες, είναι ορθές και απαιτούν να εφαρμοστούν, εφόσον έχουν επικυρωθεί άλλωστε από τρεις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις.

(Ανα)θεώρηση της πολιτειακής μας ευθύνης

....του Θωμά Καλοκύρη

«Επεί δε πολιτεία μεν και πολίτευμα σημαίνει ταυτόν, πολίτευμα δ’ εστι το κύριον των πόλεων, ανάγκη δ’ είναι κύριον ή ένα ή ολίγοις ή οι πολλοί προς το κοινόν συμφέρον άρχωσι»

(Αριστοτέλης, Πολιτικά ΙΙΙ, 1279α)

Boogie Belgique

....του Στέλιου Μουρατίδη

Είναι electroswing, είναι jazzy, είναι boogie, είναι Βέλγος. Με λίγα λόγια είναι η νέα ανακάλυψη της Dusted Wax Kingdom, ο Boogie Belgique. Ο νεαρός παραγωγός που έχει αρχίσει εδώ καιρό να γίνεται γνωστός στο μουσικό κοινό της Ευρώπης.

Οι σχέσεις των δυο φύλων

Το νέο αυτό Hangout του Dubium, αφορά στις σχέσεις των δυο φύλων. Άνθρωποι, νέοι διαφορετικοί συναντώνται διαδικτυακά και συζητούν περί σχέσεων, ανθρώπων, στερεοτύπων.

Σεμινάριο: Ζητείται ελπίς

....του Νίκου Γούτα

Τη Δευτέρα 18/2/13 και ώρα επτά ξεκίνησε μια (από τις πολλές) σειρά σεμιναρίων-συναντήσεων με γενικό τίτλο <<περί ψυχικής ανθεκτικότητας σε καταστάσεις κρίση>>,στα πλαίσια των δράσεων του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Δήμου Θεσσαλονίκης.

ασύνδετο

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι οι γύρω στα 30 (λίγο πάνω λίγο κάτω) έτυχε να ζήσουμε σε μια διαρκή μεταβατική περίοδο. Όλο κάπου πάμε, όλο κάτι αλλάζουμε και όλο αυτό δε μας αρέσει ή μας πετάει έξω ή οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν…

Mirror Mirror on the wall……

...της Άννας Ζάχου

Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα αντικείμενο το οποίο υπάρχει σε κάθε σπίτι,σε οποιοδήποτε μέγεθος,είτε επιτελώντας καθαρά λειτουργικό ρόλο,είτε ικανοποιώντας απλά την αισθητική μας. Μιλάω για τους καθρέφτες….

«Πρόκειται για την οικονομία ανόητε…»

....του Νικόλαου Μεντενζή

Είναι σαφές ότι στη σημερινή εποχή που ζούμε, στην εποχή του 2013, που χαρακτηρίζεται ως εποχή της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολούν τους περισσότερους Έλληνες είναι η οικονομία της χώρας.

Μαρίνες: Επιλογές υψηλού ρίσκου;

...του Δημήτρη Μάρδα

Η μια μαρίνα μετά την άλλη πωλείται σε ξένους επενδυτές ή σε κονσόρτια επενδυτών. Ο νέος ιδιοκτήτης, στο πλαίσιο επιδίωξης υψηλού κέρδους εκτιμάται ότι θα αναπτύξει ένα σύνολο πρωτοβουλιών ικανών να αυξήσει τα κέρδη των μαρινών, περιορίζοντας κατ’ επέκταση τα περιττά κόστη.

Ελληνική πραγματικότητα: Η τηλεόραση γυρίζει σελίδα

...του Νίκου Πιτάνιου

Τί κι αν ο Μουτσινάς απονέμει καθημερινά τη χρυσή του τηλεόραση; Όλοι μας κατά βάθος  ξέρουμε πως η χρυσή εποχή της τηλεόρασης ανήκει στο παρελθόν.

όποιος ποθεί

σκόρπια σκέψεις, όλων των ειδών

Μη μιλάς μη φωνάζεις. Δεν είναι το βασικό θέμα τα βασανιστήρια. Δεν είναι βασανιστήρια. Δεν είναι κακοποίηση. Δεν είναι βασικό θέμα η κακοποίηση. Μην κοιτάζεις τις φωτογραφίες. Μην κοιτάζεις τα βίντεο με τους αστυνομικούς διευθυντές.

Περί κοινωνικής δικτύωσης

....από τη θεία Σούλα

Δε θα είχα κανένα λόγο να υποκριθώ πως διατελώ ούσα συντηρητική και καθωσπρέπει, αλλά, τελευταία, η ιδέα ότι η τάση της ιντερνετικής κοινωνικής δικτύωσης έχει φτάσει σε μία εξωπραγματική διάσταση ξεπεσμού τριγυρνά όλο και πιο συχνά στο μυαλό μου.

“πού θα ‘σαι”

Δεν ξέρω ποιά μέρα ήταν ακριβώς. Δεν θυμάμαι τί είχε προηγηθεί. Ποιό «καλά να πάθουν» είχε ειπωθεί εκείνη τη μέρα. Καλά να πάθουν οι κρατούμενοι που βασανίστηκαν; καλά να πάθει ο μικροπωλητής που έπεσε στις γραμμές του τρένου; καλά να πάθουν οι εργαζόμενοι στο μετρό;

Dangers of Plastic

Αυτό το video αφορά σε ένα νησί του Ειρηνικού, 2000 χιλιόμετρα μακρυά από κάθε άλλη ακτή. Κανείς δεν ζει εκεί, παρά μόνο πουλιά. Και όμως, είναι απίστευτο το τί συμβαίνει εκεί, ως συνέπεια της ανθρώπινης ασυνειδησίας.

Φοίνικας

....του Σταύρου Μολύβα

Στα δεκαπέντε σου σκοτώνουν το φίλο,
Στα είκοσι,ωρίμασες
φαίνεται πια και δε σου χρειάζεται ο πατέρας,
Στα εικοσιπέντε η μάνα σου αυτοκτονεί
Μέχρι που στα τριάντα σε παίρνει και εσένα η στενή 

και μένει μόνος του ο κόσμος,
χωρίς Νίκους κι Αλέξηδες και Γιώργους

Υψωμένα χέρια

Οι εικόνες της Ελλάδας που κυκλοφορούν ανά την υφήλιο μέσω των ειδησεογραφικών πρακτορείων παρουσιάζουν μια χώρα κι ένα λαό σε ανθρωπιστική κρίση. Ενα λαό που εκλιπαρεί για ένα μπρόκολο και μια σακούλα πορτοκάλια στο κέντρο της πρωτεύουσας. Μια χώρα όπου ως μόνη παραγωγική δραστηριότητα παρουσιάζεται η συλλογή μεταλλικών απορριμμάτων από Ασιάτες πλανόδιους.

Βάλε τον ρατσισμό στη θέση του

Βάλε τον ρατσισμό στη θέση του                                                   

Είσαι διαφορετικός;

....από τον Oppressed

2013...Tόσο μακρυά από το μεσαίωνα,στην πραγματικότητα όμως τόσο κοντά.Η κοινωνία βράζει οργή και αγανάκτηση και η φτώχεια έχει οπλίσει το μίσος που τρέφουν ορισμένοι για τον "διαφορετικό" συνάνθρωπό τους.Στο βωμό του ανταγωνισμού θυσιάζεται ο φυλετικός διαχωρισμός και ο κοινωνικός ρατσισμός.

Το κράτος είμαι εγώ #2

....του Κωνσταντίνου Κολοκυθά

Πέρασε καιρός αλήθεια, από τότε που είπα να καταπιαστώ κι εγώ με αυτό το θέμα, και αποφάσισα μετά από λίγο ψάξιμο να το ολοκληρώσω σιγά-σιγά.

Αυτοί είναι καλύτεροι;

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Πάντα αναρωτιόμουν πώς μπορούσαν τα πιο παράλογα, αστεία, θλιβερά γεγονότα να συμβαίνουν στην Ελλάδα και πάντα απορούσα γιατί οι ξένοι να είναι σχεδόν κάθε φορά ένα βήμα μπροστά από εμάς ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα.

Εμείς....

....οι αμφιβάλλοντες

Εμείς που κάποτε λέγαμε «Όχι», δίχως σκέψη δεύτερη

Εμείς που κάποτε στεκόμασταν διστακτικοί στις προκλήσεις

Εμείς που κάποτε υπήρξαμε φοβισμένοι

Εμείς που κάποτε δεν πιστεύαμε στη δύναμη των ιδεών μας

Εμείς που αρχίσαμε να κάνουμε το ‘Όχι» μας «Μπορεί»

Εμείς που βαρεθήκαμε με αυτούς τους δισταγμούς μας

Εμείς που πάψαμε να υπακούμε στον φόβο

Εμείς που είπαμε πως, ίσως, μπορούν κάτι να καταφέρουν οι ιδέες μας

Εμείς που ενδώσαμε και είπαμε το «Ναι»

Εμείς που ο δισταγμός αποτελεί μια κάποια ανάμνηση

Εμείς που πια στην όψη μας ο φόβος, βλέπει έναν ισχυρό αντίπαλο

Εμείς με αυτήν την αυτοπεποίθηση

Εμείς είμαστε κάπου εκεί, σε ένα στάδιο. Ίσως του «Όχι», ίσως του «Μπορεί», ίσως του «Ναι». Είμαστε πάντως έτοιμοι να κάνουμε τα βήματα.
Εσύ; Θα βηματίσεις μαζί μας;

Dubium

Σήμερα γάμος γίνεται…

....του Πασχάλη Ηλδικίδη

Σήμερα είναι η μέρα που θα πάτε οικογενειακώς στο γάμο του ξαδέρφου σας. Ξέρεις τι θα ακολουθήσει κι όμως, θέλοντας να ζήσεις την αδρεναλίνη που προσφέρει ένας γάμος με ότι αυτό συνεπάγεται αποφασίζεις να πας.

Ας παίξουμε ένα παιχνίδι

...της Θεοδώρας Δαγκαλάκου

Πάει καιρός τώρα που κάθομαι και παρατηρώ τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Μνημόνια, χαράτσια, ανεργία και όλα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο! Τί γίνεται;;; Μέχρι στιγμής δεν είχα βρει τον τρόπο να πώ, να εκφράσω όσα με έπνιγαν.

Σκέψεις περί της δια βίου Πολυπολιτισμικότητας

...του Παναγιώτη Δημητριάδη

Είναι μέγιστη ανάγκη, για να καταλάβει κάποιος την σημερινή πολιτική, να στρέψει το βλέμμα του στην πολυπολιτισμικότητα. Οι κρατικές δομές έχουν αλλάξει, περνώντας από το εθνικό κράτος στο διεθνικό ή υπερεθνικό.

Κάποιος να νοιαστεί για εμάς..

 ...του Χρήστου Πασχαλίδη

Άλλο ένα βράδυ που με βρήκε να παρακολουθώ στην τηλεόραση το δελτίο των 8. Κάθε φορά αναρωτιέμαι γιατί το κάνω και την επόμενη το ξανακάνω.. Βλέπω πάντα μία θλιβερή κατάσταση, η οποία μου λένε ότι είναι απαραίτητη για να ''φτιάξει'' ξανά η χώρα. Δε πείθομαι...

Με τόση θάλασσα γύρω τριγύρω, κι εμένα με πνίγει το δίκιο.

....της Δόξας Τούφα

Μόνο κάποιος τρελαμένος αντιλαμβάνεται την παραλογία αυτής της κατάστασης.

Ή κάποιος μεθυσμένος.

Ή κάποιος φτιαγμένος.

σε -μένος.

Επιτέλους ΚΥΡΙΑΚΗ!

....του Oppressed

Πάντα αυτή τη μέρα έρχονται στο μυαλό μου τα ξέγνοιαστα παιδικά μου χρόνια.Μαζί με την παρέα μου γεμίζαμε ζωή τις αλάνες και τις γειτονιές μέχρι να μας βρεί το βράδυ.Και όταν πλέον βράδιαζε,εγώ πιο μόνος από ποτέ γύριζα σπίτι με ματωμένα γόνατα απ' το παιχνίδι.Το τέλος παρέμενε πάντα το ίδιο.Ποτέ δεν άλλαξε.Η φωνή της μάνας μου πλημμύριζε το χώρο με αποτέλεσμα τα αυτιά μου να πονάνε περισσότερο απ' τις πληγές στα πόδια μου.

Άγιος Βαλεγδύνος: ο προστάτης των Ευρωτευμένων

....από τον Ερεβιέραξ Αυτοκρατορικό Τζιτζικοπεταλωτή

/!\ Προειδοποίηση /!\

Η παρούσα ανάρτηση δεν απευθύνεται σε πιτσούνια, γλυκανάλατους, σαχλορομαντικούς, τεντυμπόηδες, ανθοπώλες, ζαχαροπλάστες, πρεζόνια, αναιμικούς, ασθενείς με χρόνια καρδιακά προβλήματα, παραθυροβάτες, ακομπλεξάριστα δεκατετράχρονα, αποτυχημένες μοντέλες και χωρισμένες τηλεπαρουσιάστριες. 

Καθρέπτης

....του Ιωάννη Μυλωνέλη

Ψάχνω λίγο- λίγο πάνω στο χαμό του γραφείου μου, στοίβες με βιβλία, στυλό, μολύβια, χαρτιά, σημειώσεις, σκέψεις, ανησυχίες, φόβοι, έρωτες, απώλειες και καημοί. Ψάχνω λίγο παραπάνω με πείσμα και βρίσκω το αγαπημένο μου λευκό στυλό με τη λεπτή μυτούλα, όπου κάθε βράδυ ή σχεδόν κάθε βράδυ γράφω αυτά που θα ήθελα να γράψω.

Τα χρυσά της δαχτυλίδια ήταν κάλπικα……

....της Ροζίτα Ντιεματάν

Μια ζωή φτιαχτή και ψεύτικη..μια μπάρμπι με ωραίο στυλ και μια γατίσια σπιρτάδα που γοήτευε τους πάντες στο πέρασμα της .. Είχε βλέπεις αυτό το κάτι, που τραβούσε τους ανθρώπους ανεξαρτήτου φύλου! Και το παραδέχονταν όλοι! Ίσως για αυτό και να την κρατούσαν κοντά τους .. διότι οι λιγοστές τις γνώσεις μαζί με την εμφάνιση και μια δόση κουλτουριάρικης νοοτροπίας, αποτελούσαν το ιδανικό πακέτο. Για τους τρεις πρώτους μήνες. Μετά όμως το “μολύβι” ξέβαφε . Η μάσκα αυτή κρατιόταν από μια μικρή κλωστή. Για αυτό και από την πρώτη στιγμή, γνωρίζοντας το τι μέλλει γενέσθαι , έπρεπε να βεβαιωθεί ότι θα κρατήσει αυτό που με τόσο λίγο κόπο είχε κατακτήσει!

Πώς καταντήσαμε έτσι;

....της Θεοδώρας Δαγκαλάκου

Λένε πώς η περίοδος της κρίσης θα μας έκανε πιο απλούς, πιο δοτικούς, πιο καλούς, πιο ουσιαστικούς, πιο "ανθρώπους". Όχι απλώς δεν γίναμε καλύτεροι, αλλά θεωρώ ότι μας μεταμόρφωσε σε άγρια θηρία που για χάρη των στόχων μας μπορούμε να κατασπαράξουμε ό,τι σταθεί εμπόδιο στο δρόμο μας, σε μίζερους ανθρώπους χωρίς όνειρα, σε εγωκεντρικούς ναρκισσιστές με μόνo ενδιαφέρον το "θεαθήναι ", σε άπληστους, σε φιλοχρήματους, και, και, και.! Αυτό θέλουμε να είμαστε; Τι μας οδήγησε εδώ; Πώς καταντήσαμε έτσι;;;..

σφαλιάρες

Τώρα, άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι μας λένε ότι είναι σωστές οι «σφαλιάρες». Δημοσιογράφοι που εξαργύρωσαν όλα αυτά τα στοιχεία της παλιάς Ελλάδας που κατά τ’ άλλα λοιδορούν (νεποτισμός, αναξιοκρατία, κρατισμός).

Κάπου στη Φλώρινα

....της Μένιας Βράντση

Κάπου στη Φλώρινα, κάποια ώρα, γίνεται η πρώτη απόπειρα για να γράψω, για να μοιραστώ κάτι δικό μου με όποιον θέλει να το διαβάσει γιατί πάντα κάτι βασανίζει το μυαλό μου και ίσως γράφοντας καταλάβω και εγώ τί είναι….

Brain Drain

   H παρέα του dubium ξεκινά έναν κύκλο ανοικτών διαδικτυακών συζητήσεων ποικίλης ύλης και θεματικής, μεταξύ νέων ανθρώπων για ζητήματα που μας προβληματίζουν και μας αφορούν. Με τη βοήθεια του google hangout λοιπόν συναντιόμαστε και μιλάμε διαδικτυακά για όλα αυτά τα θέματα. Κατά καιρούς και αφού αποφασίζεται το θέμα της συζήτησης θα γίνεται ένα κάλεσμα προς όλους τους νέους, ώστε όποιος θέλει να μπορεί να λάβει μέρος στον διάλογο του θέματος που τον αφορά.

Θέμα της πρώτης συζήτησης αποφασίσαμε να είναι η μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό. Μια συζήτηση μεταξύ έξι ανθρώπων που βρίσκονται στην δίνη του προβλήματος.

Οι φίλοι μου χαράματα… μιλάνε!

....του Πασχάλη Ηλδικίδη

Και έρχεται η στιγμή να γνωρίσεις την κοπέλα σου στην παρέα σου. Σκέφτεσαι: για να είναι μαζί μου, πρέπει να αποδεχτεί τους φίλους μου και τον κοινωνικό μου περίγυρο.

Les Misérables αλα ελληνικά

.....της Έλενας Δαλαμάρα

   Μόλις γύρισα από τον κινηματογράφο. Είδα το Les Misérables και έκλαψα. Έκλαψα πολύ κι ακόμα κλαίω. Έκλαιγα κατά τη διάρκεια της ταινίας, κλαίω και τώρα που είμαι στο σπίτι μου. Έκλαψα από συγκίνηση, στεναχώρια και συμπόνια και κλαίω από οργή (εντάξει να το παραδεχτώ ότι είμαι και αρκετά ευαίσθητη).
“Ο αιώνιος αγώνας για την ελευθερία. Ο αιώνιος αγώνας του ανθρώπου για την επανάκτηση της γης.” 

Ούτε λεφτά ούτε ιδέες

Δεν πρόκειται για κρίση, αλλά για καταστροφή. Ο φίλος που μου το έλεγε αυτό χθες είναι πολύπειρος δημοσιογράφος, καλλιεργημένος και κοσμοπολίτης, συνήθως πολύ νηφάλιος και συγκρατημένος στις εκφράσεις του.

Δύσκολα βράδια

.... του Ετερώνυμου


   Νύχτωσε πάλι. Και ο ήχος από τα ανούσια τηλεοπτικά προγράμματα αρχίζει να με εκνευρίζει καθώς ξαπλώνω στο κρεβάτι. Σκοτάδι πια. Πάντα τις φοβόμουν αυτές τις στιγμές, όταν κλείνω την τηλεόραση και μένω μόνος μου με μόνη παρέα τις σκέψεις μου.

Μεταξύ ανθρωπίνης και θείας δικαιοσύνης

Ο θάνατος του ισοβίτη πραξικοπηματία Νίκου Ντερτιλή έδωσε την ευκαιρία σε γνωστούς εχθρούς της δημοκρατίας, χουντικά κατάλοιπα και νεοναζί, όσους η κρίση έβγαλε από τα λαγούμια τους, να στήσουν μιαν ακόμη τελετή μίσους και τυφλότητας. Ευλόγως: ο εκλιπών ήταν ο τυπικά αμετανόητος χουντικός, μαζί με τον σιωπηλό εσατζή Ιωαννίδη. Ποτέ δεν αναγνώρισε την Ελληνική Δημοκρατία, την οποία άλλωστε κατέλυσε δια των όπλων που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα· ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι σκότωσε εν ψυχρώ τον εικοσάχρονο Μιχ. Μυρογιάννη, κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπως κατέθεσαν δεκατρείς μάρτυρες.

ο αόρατος πόλος

Αντί του παρακάτω παραληρήματος, διαβάστε καλύτερα τον Ιωακείμογλου.

Μιλάμε διαρκώς για την λεγόμενη πόλωση, την επιζητούμε και τη φοβόμαστε, την αποφεύγουμε και την κοιτάμε ξέπνοοι να έρχεται κατά πάνω μας.

Πειράματα…..

....της Άννας Ζάχου

Ούσα χημικός το πείραμα είναι η βάση της επιστήμης μου….ούσα ανθρώπινος οργανισμός βιώνω την καθημερινότητα δοκιμάζοντας τις αντοχές μου…παρατηρώ,ακούω,βγάζω τα συμπεράσματά μου και μετά εφαρμόζω είτε απορρίπτοντας τα δεδομένα,είτε αφομοιώνοντας τα….

Ο έσω δαίμονας και ο κοινός βίος

Σπάνια μια ταινία καταφέρνει να μεταφέρει ένα σπουδαίο μυθιστόρημα στην οθόνη χωρίς να προδώσει το περιεχόμενό του ή, έστω, να το ελαφρύνει, και ταυτόχρονα να προσφέρει καθαρή κινηματογραφική ομορφιά. Η Αννα Καρένινα του Τζό Ράιτ το καταφέρνει: η μνημειώδης τοιχογραφία του Τολστόι κεντρίζει τον νου και την καρδιά, η μεγάλη λογοτεχνία είναι παρούσα, σεναριοποιημένη από τον Τομ Στόπαρντ, ενώ ταυτόχρονα ξεχειλίζει η αμιγής κινηματογραφική απόλαυση.

Εμάς μας ρώτησε κανείς;

Αυτή είναι η απορία των περισσότερων φοιτητών που από τη μια μέρα στην άλλη βλέπουν τα όνειρά τους να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα να εξατμίζονται, αφού το υπουργείο αποφάσισε προς χάριν της ''εύρρυθμης λειτουργίας'' των σχολών να κλείσει ή και να συγχωνεύσει ακόμα τμήματα που λίγη έως καθόλου σχέση έχουν μεταξύ τους.

Γυναίκες εν δράσει

...της Αναστασίας Λαδοπούλου

Την ώρα που σε παγκόσμιο επίπεδο ο αρσενικός πληθυσμός ασχολείται με πολιτική, ποδόσφαιρο, χρηματιστήριο και Formula 1, στον αντίποδα υπάρχουν γυναίκες επιτυχημένες, με λαμπρή καριέρα και οικογένειες που καταφέρνουν να διατηρήσουν ενωμένες παρά τις κοινωνικές προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που τις θέλουν να είναι καλές αποκλειστικά ως μάνες και νοικοκυρές και τίποτα παραπάνω.

Ανάγκη για όραμα και πραγματισμό

Το πολιτικό κλίμα περί την Ελλάδα έχει βελτιωθεί στο εξωτερικό. Η συνέχιση της εκροής του πακέτου διάσωσης, μετά την ψήφιση του πολλοστού πακέτου περικοπών και φόρων, αφαίρεσε από την Ελλάδα τον χαρακτηρισμό της συστημικής βόμβας.

Give a Little Love

Γιατί η καλοσύνη, το χαμόγελο, η καλή διάθεση είναι μεταδοτικά!

Να δω τηλεόραση;;

...του Πασχάλη Ηλδικίδη

Βαριέσαι… Και τι να κάνεις; Φυσικά και δεν θα πας να τρέξεις ή να διαβάσεις ένα λογοτεχνικό βιβλίο ή να κάνεις κάτι από όλες αυτές τις βλακείες που γράφαμε στις εκθέσεις στα Αγγλικά για να συμπληρώσουμε 120 λέξεις.

Ένα "ευχαριστώ" σε τοίχο

....της Νατάσας Κανταρτζή 

«Κανταρτζή Νατάσα: Η Νατάσα είναι φοιτήτρια ιατρικής στα Ιωάννινα. Λατρεύει τη μουσική και το φλάουτο. Κατάγεται από τη Νάουσα». Αυτή είναι η περιγραφή μου στην καρτέλα «αρθρογράφοι» στο blog.

Το μακελειό των κηπουρών

Ποιος έφερε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ελλάδα για διάσωση; Τη συζήτηση ανατροφοδότησε απρόσμενα ο Ανδρέας Λοβέρδος, που ισχυρίστηκε ότι η εισήγηση ετοιμάστηκε από άτυπο όργανο υπό τον Γιώργο Παπανδρέου.

ΣΑΜΑΡΑΣ, ΒΙΛΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΟ

....του Λάζαρου Καραβασίλη

Το τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες σε μια κυβέρνηση που προσπαθεί πάρα πολύ να «επιβάλει τη τάξη». Φανερά παραδείγματα είναι ο λεγόμενος Ξένιος Ζευς, το περιστατικό της Βίλλας Αμαλίας πριν 2 εβδομάδες και το θέμα των εργαζομένων του μετρό στην Αθήνα και η σχετική «επιστράτευση» που έγινε. Και τα τρία φαινόμενα μας δείχνουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη τακτική της κυβέρνησης συνεργασίας.

Μια κουκκίδα στα σκούρα

Μετά έναν χρόνο ξαναείδα αυτόν τον έναστρο ουρανό. Η νύχτα ήταν ψυχρή και διαυγής, κομψή, μεγαλειώδης· τα άστρα κρέμονταν σε κεντημένο ουρανό, πάνω απ’ τη σιωπηλή χερσόνησο, πολλά, πάρα πολλά, κι όλα ευκρινή, μικρά και μεγάλα, γνωστά και άγνωστα. Δεν κατέφυγα στο Google Sky Map· εντόπισα τα στοιχειώδη, κι αφέθηκα στο λευκό του γαλαξία. Από τη μια πλευρά βούιζε το ποτάμι, από την άλλη το πέλαγος· στο βάθος, η αναλαμπή του χιονισμένου όρους. Μία, δύο, τρεις νύχτες στη σειρά.