Έξι φοιτητές, μια φοιτήτρια και δυο διδάσκοντες του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, ήταν εκεί –κοντά στην κορυφή του Ολύμπου– για να τιμήσουν μαζί με Έλληνες και ξένους ορειβάτες, τη μνήμη αυτών, που πάτησαν πρώτοι τον Μύτικα, πριν από εκατό χρόνια. Και ήταν οι μόνοι, ως ομάδα, από όλα τα Τμήματα όλων των πανεπιστημίων της χώρας!
Πολύπειρος πολιτικός αναλυτής μάς έλεγε προχθές: Ποιος θα μπορούσε να πει πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια ότι θα ερχόταν ο Γερμανός υπουργός και θα ερήμωνε προληπτικά η πρωτεύουσα, ενώ θα ερχόταν ο Αμερικανός ομόλογός του και κανείς δεν θα το έπαιρνε είδηση…
Στο νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (όπως και τα προηγούμενα), πριν από λίγους μήνες, ο Γ. Καλπούζος, αναφέρεται σε μια γωνιά του Ελληνισμού. Την Κύπρο. Εκεί κυρίως εκτυλίσσεται η πλοκή του βιβλίου. Στην Κύπρο και στο…χρόνο, αφού η αφήγηση ξεκινά το 1569 και φτάνει μέχρι τη λήξη του Α! Παγκοσμίου πολέμου.
Σάββατο πρωί και η τηλεόραση δεν έχει ως συνήθως κάτι ενδιαφέρον. Στέκομαι όμως τυχερή , αφού πέφτω πάνω σε μια ζωντανή συνέντευξη ενός χειρουργού, ο οποίος μιλά για το μέλλον της ρομποτικής χειρουργικής.
Μια συζήτηση για τις μορφές λογοκρισίας στο παρελθόν και το σήμερα και τη σημασία της ελευθερίας στην έκφραση. Ένα θέμα φλέγον και άκρως επίκαιρο, αν αναλογιστεί κανείς τις πρόσφατες εξελίξεις με το κλείσιμο της ΕΡΤ, και την επίθεση που δέχεται ο δημόσιος χώρος.
Ποιός είναι ο μεγαλύτερος λογοκριτής; Η πολιτική εξουσία, η κοινωνική μάζα που πνίγει τη διαφορετική φωνή; Εμείς ή οι άλλοι;
Πώς εκδηλώνεται η λογοκρισία; Με ποια μορφή;
Κάποια από τα ερωτήματα που συζητήσαμε μαζί με τους:
Δώρα Αυγέρη, δημοσιογράφος, ΕΤ3
Δημοσθένης Δώδος, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
Γιάννης Γρηγοράκης, συγγραφέας, δικηγόρος
Ανδρέας Τάκης, συγγραφέας, δικηγόρος
«Η μεταπολίτευση δεν έχει και τόσο καλή φήμη στις μέρες μας. Διανοούμενοι όλων των αποχρώσεων τη στηλιτεύουν, αναγνωρίζοντάς την ως πηγή των κακοκδαιμονιών που τυραννούν εδώ και πολύ καιρό, κι ακόμη περισσότερο σήμερα, τη χώρα: από την ισοπέδωση κριτηρίων και αξιών στην παιδεία μέχρι τη διάδοση μιας ξύλινης γλώσσας στα δημόσι απράγματα, κι από την κατάχρηση συνδικαλιστικών και πολιτικών διεκδικήσεων μέχρι τη δημοσιονομική κατάρρευση και την κρίση χρέους».
Η κρίση έφερε στην επιφάνεια με πρωτόγνωρη ένταση τις συγκρούσεις και τις αντιθέσεις που εμφιλοχωρούσαν πάντα στο πολιτικό σώμα, αλλά δεν ήσαν εμφανείς. Η ανισότητα στην κατανομή πλούτου, π.χ., βάθυνε: οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά, ενόσω ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερους.
(Με αφορμή τις εκπτώσεις σε ενδύματα, υποδήματα και συναισθήματα..)
Μια βόλτα στην αγορά αυτές τις μέρες των εκπτώσεων αρκεί για να νιώσεις τη μανία των ανθρώπων, που μετά από ακόμη ένα δύσκολο χειμώνα καταφέρνουν να ικανοποιήσουν για λίγο την καταναλωτική μανία τους.
Δευτέρα φτάνει απ’ το τυπογραφείο. Από Τρίτη απόγευμα αναζητείστε το σε κεντρικά βιβλιοπωλεία και καφέ της πόλης και βέβαια στο καφέ του Radiobubble Γράφουν: kospanti / gasireu / anenecuilco14 / άπιαστος λέιζερ / old boy / ΚΚΜοίρης / thas / Όλια Λαζαρίδου / μπανάνα / ou ming / Ευγένιος Αρανίτσης / silentcrossing / βυτίο / Sisyfina / δομιανός / Jaquou Utopie / το πορτατίφ
Θάλασσα.... Το μέρος που μπορείς να ηρεμήσεις και να σκεφτείς, λένε κάποιοι... Θάλασσα… Το μέρος που φεύγοντας από αυτό ξεκινάς τα υπογλώσσια, λένε κάποιοι άλλοι…
Αιωρούμασταν πάνω από το λεκανοπέδιο, βλέποντας πίσω απ’ τα φώτα άγρυπνα όρη αττικά. Το μελτέμι ανακούφιζε σώματα και ψυχές κουρασμένες από την ολοήμερη δουλειά ή τη δυσοίωνη αργία. Στο τραπέζι εδέσματα και κρασιά απ’ όλη την Ελλάδα, ο καθείς έφερνε το κατιτίς του και οι μάγειρες την τέχνη τους. Λευκοτύρι σφήνα Λευκάδας, βασιλομανίταρα Γρεβενών, οι κορυφές.
Τα βιβλία είναι ζωντανοί οργανισμοί. Είναι οι σκέψεις κάποιων
ανθρώπων που στέκονται αθάνατες στο χαρτί. Είναι ιδέες που δίνουν χρώμα, δίνουν νόημα και
ζωή.
Οι περισσότεροι ψηφοφόροι απ’ όσους έδωσαν το ιστορικό 27% στον ΣΥΡΙΖΑ περίμεναν από το συνέδριο ένα μήνυμα συνέγερσης και ελπίδας, σκληρές αλήθειες και δεσμεύσεις επί του πρακτέου, επί του αμείλικτου πραγματικού. Αυτοί οι 1,8 εκατομμύρια εκλογείς, οι μη τυπικά αριστεροί, περίμεναν ένα ενιαίο κόμμα ευρύχωρο και ανοιχτό, εξωστρεφές, όχι για να τους χωρέσει όλους, αλλά για να τους σκεφτεί, και κυρίως για να τους ανοίξει ένα παράθυρο στο μέλλον.
Η ομάδα νέων του Dubium, στα πλαίσια του σχεδίου Feed, για την ελευθερία στην έκφραση και την επανακατάληψη των δημοσίων χώρων, διοργανώνει την Τετάρτη 24 Ιουλίου, ώρα 19:00, στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, έναν ζωντανό διάλογο εικόνων. Tην έκθεση φωτογραφίας «PhotoGraphia», για τη σημασία της ελευθερίας στην έκφραση.
Οι μορφές λογοκρισίας, τα εμπόδια στη σκέψη και την έκφραση, οι συντηρητικές λογικές που επιβάλλουν τη σιωπή και η απελευθέρωση μέσα από τη δημιουργία και την έκφραση, είναι το θέμα της έκθεσης. Ένας διάλογος μέσα από τις εικόνες.
Οι 35 φωτογραφίες που επιλέχθηκαν, θα παρουσιαστούν σε μια ζωντανή έκθεση.
Ένας άνθρωπος κρατά την εικόνα ενός φωτογράφου. Κοινός παρανομαστής των δυο, η προσπάθεια υπέρβασης των εμποδίων στην έκφρασή τους.
Ενώ για κάθε μια, οι αρθρογράφοι του DUBIUM έχουν δημιουργήσει μέσα από τις σκέψεις και τις λέξεις που τους ενέπνευσαν, τα κέιμενά τους.
Αφού ολοκληρωθεί η ζωντανή έκθεση του Dubium, «PhotoGraphia» από τις 27.7, μπαίνει στον χώρο του «Rover Bar».
Πάρε μέρος στον διάλογο.
Σκέψη. Ελευθερία. Δημιουργία. Διαδραστικότητα.
Feed your Mind
Join The Project
Το σχέδιο FEED χρηματοδοτείται με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσω του Προγράμματος Νέα Γενιά σε Δράση. Η παρούσα πρόσκληση δεσμεύει μόνο τον συντάκτη της και η Επιτροπή δεν ευθύνεται για τυχόν χρήση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτήν.
Για μια ακόμα φορά η βλακεία και η ανοησία πηγαίνουν σύννεφο σ'αυτό τον καταραμένο τόπο. Καλοκαίρι 2013 στη Μύκονο. Χαζοπάρτυ του συρμού με το γνωστό αοιδό Αντώνη Ρέμο να δίνει το πρόσταγμα ''ξοδέψτε κορόιδα, ξοδέψτε''. Οι τιμές εξωφρενικές στην Ελλάδα της κρίσης. Υποθέτω οτι γι'αυτό λίγες στιγμές αργότερα ο τραγουδιστής αναφερόμενος στη γενικότερη κατάσταση.. κελάηδησε για τα καλά:
Για τον Κάφκα άκουσα πρώτη φορά στο Λύκειο, σε μια φευγαλέα αναφορά μια καθηγήτριας. Κάποια άλλη φορά είχα προσέξει το όνομά του σε ένα άρθρο, δεν έδωσα πολλή σημασία. Τον είχα ως έναν από τους μεγάλους συγγραφείς στο μυαλό μου, ως άλλη μια «αυθεντία», χωρίς να ψάξω πολλά στοιχεία για τον ίδιο.
Με πλησίασε μια γυναίκα λίγο πριν τα σκαλάκια της εξόδου του μετρό. Τελευταία, διάφοροι άνθρωποι ζητάνε χρήματα όχι καθισμένοι όπως παλιά στην άκρη κάποιου πεζοδρομίου, αλλά κατεβαίνοντας στα εκδοτήρια των σταθμών του μετρό. Στέκονται δίπλα σου καθώς εσύ βάζεις τα κέρματα στο μηχάνημα. Έτσι, γρήγορα σκέφτεσαι ότι αυτό το εξωπραγματικό για την τσέπη σου 1,40, θα έπιανε περισσότερο τόπο αν αντί για εισιτήριο, γινόταν κουλούρι, καφές, τσιγάρο ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεται ή θέλει αυτός ο άνθρωπος. Η γυναίκα λοιπόν με πλησίασε, άρχισα να σκέφτομαι αν και πόσα ψιλά έχω, αν και πόσα θέλω να δώσω. Η γυναίκα όμως μόλις έφτασε μπροστά μου ζήτησε απλά αν έχω ένα εισιτήριο για να πάει σπίτι της. Τα ρούχα της έμοιαζαν με κουρέλια, το πρόσωπό της ήταν σε άσχημη κατάσταση και οι λέξεις της αν και κανονικά τοποθετημένες αντηχούσαν μόνο τη γενικευμένη απόγνωση. Θέλω ένα εισιτήριο να πάω στο Περιστέρι, σπίτι μου.
Ο Mr Freeman σε ένα αιχμηρό βίντεο για την πορνεία. Εικόνες και λέξεις που σε μαγνητίζουν, σε καθηλώνουν, μα σε δυσκολεύουν να τις αναγνώσεις με την πρώτη.
Στις μέρες μας η λέξη ανευθυνότητα δεν αγγίζει μόνο τα πιο απλά και καθημερινά, αλλά πλησιάζει και απλώνεται σε οτιδήποτε ως τώρα ανήκουστο – σχεδόν εξωφρενικό για να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Όταν ένα μήνα πριν, η Κυβέρνηση έθετε τέρμα στην πολυετή λειτουργία της ΕΡΤ, δικαιολογούσε αυτήν της την απόφαση ως προσπάθεια εξυγίανσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Σύμφωνα με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, μόνο έτσι θα μπορούσε να την καταστήσει ανταγωνιστική προς τα ιδιωτικά μέσα και να την θέσει στα πλαίσια της υγιούς επιχειρηματικής δράσης στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Tέτοιο καιρό, παλιά, στην αναλογική εποχή, δηλαδή πάρα πολύ παλιά, ετοιμάζαμε δυο-τρεις κασέτες για τις διακοπές. Εξηντάρες, διότι τις ενενηντάρες τις μάσαγαν τα στοιχειώδη κασετοφωνάκια. Στην εξηντάρα χωρούσαν έως είκοσι κομμάτια, μάξιμουμ, άρα η επιλογή έπρεπε να είναι πολύ προσεκτική. Ο Ιούλιος μου τα θύμισε, και η νοσταλγία ξεχείλισε, όμως, ψυχρή, συμπαγής, με άλλοτε ακριβείς ενθυμήσεις κι άλλοτε τρεμουλιαστές ανάμεσα σε χρόνους και τόπους.
«Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ.»
Έτσι απλά.
Η ευτυχία βρίσκεται στα νότια.
Όμως ποτέ μου δεν τις ακολούθησα.
Κι ένιωθα ελεύθερος.
Έτσι απλά.
Ένιωθα ελεύθερος.
Οι «New York Times» και η «Wall Street Journal» την ίδια ημέρα, την Τετάρτη που μας πέρασε, ανακοίνωναν περίπου τις ίδιες ειδήσεις για την ελληνική οικονομία και το ζοφερό της μέλλον. «Λάθος συνταγή», «ανεπαρκείς και βεβιασμένες μεταρρυθμίσεις», «η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεπληρώσει ποτέ τα χρήματα που της δάνεισαν» και άλλα πολλά, ήταν τα όμοια νέα των δυο μεγάλων εφημερίδων των ΗΠΑ.
Η ανακοινωθείσα πώληση των μεγάλων εταιρειών υδάτων, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, εντός του τελευταίου τριμήνου του έτους, πρέπει να συνεκτιμηθεί μαζί με τις πρόσφατες δηλώσεις του Επιτρόπου Ελεύθερης Αγοράς, Μισέλ Μπαρνιέ, και τις προτροπές του απελθόντος επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ.
Την Πέμπτη 18 Ιουλίου στις 18:00, στην Ικτίνου με Ζεύξιδος, μπροστά στο σχολείο, η ομάδα νέων του Dubium στα πλαίσια του σχεδίου fEED, για την ελευθερία στη νεανική έκφραση και την επανακατάληψη των δημοσίων χώρων, δημιουργεί μια ανοιχτή, ανταλλακτική βιβλιοθήκη, ενώ παράλληλα οργανώνει μια εικαστική έκθεση-παιχνίδι ζωγραφικής.
Βάψτο!
Tα ποιήματα του Dubium γίνονται η έμπνευση νέων ζωγράφων. Οι σκέψεις γίνονται κινήσεις . Οι λέξεις γίνονται χρώματα και πίνακες. Σε μια διαφορετική έκθεση, που η τέχνη επικοινωνεί και συνδιαλέγεται.
Bibliothèque!
Η βιβλιοθήκη που δημιουργούμε με τόση αγάπη για όλους μας, θέλουμε να είναι μια αποθήκη αγαπημένων στιγμών. Μια αποθήκη που μπορείς να πάρεις ότι θέλεις και να αφήσεις ότι θέλεις. Ένας χώρος όπου τοποθετείς τα αγαπημένα σου ( βιβλία, ταινίες, μουσικές ) και παίρνεις τα αγαπημένα ( βιβλία, μουσικές και ταινίες ) κάποιου άλλου.
Η βιβλιοθήκη μας είναι ένα πείραμα για την αλληλεγγύη της γνώσης. Είναι στο χέρι σου περαστικέ να το κάνεις να πετύχει ή να αποτύχει.
Οι ιδέες είναι για να μοιράζονται, αλλιώς χάνουν τη δύναμή τους.
Η πρόσβαση στη γνώση πρέπει να είναι ελεύθερη σε όλους. Μην τη στερείς σε κανέναν.
Έλα, μοιράσου, δες , σκέψου , και συζήτησε!
Μέρα: Πέμπτη 18.6
Ώρα: 18:00
Μέρος: Ικτίνου με Ζεύξιδος, μπροστά στο σχολείο
FEED your Mind!
Join the PROJECT!
Το σχέδιο FEED χρηματοδοτείται με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσω του Προγράμματος Νέα Γενιά σε Δράση. Η παρούσα aνaκοίνωση δεσμεύει μόνο τον συντάκτη της και η Επιτροπή δεν ευθύνεται για τυχόν χρήση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτήν.
Με μια άγνωστη πτυχή της ζωής του Ελ. Βενιζέλου, ασχολείται στο πρόσφατο βιβλίο του, ο γνωστός συγγραφέας, δημοσιογράφος και βουλευτής Αργύρης Ντινόπουλος. Πρόκειται για την ερωτική ζωή του μεγάλου ηγέτη, που στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, η Ελλάδα διπλασίασε την έκταση και τον πληθυσμό της.
Συμπερασματικά για τα τεκταινόμενα των τελευταίων χρόνων έχουμε και λέμε: Η κυβέρνηση παραπονιέται, εμφανίζοντας συχνά τον εαυτό της ως θύμα της Τρόικας, ότι πρέπει να κάνει τις απολύσεις που έτσι και αλλιώς δεσμεύτηκε και υπέγραψε να κάνει.
Η ομάδα νέων Dubium ξεκίνησε έναν κύκλο συζητήσεων. Έναν κύκλο ΑμφιΒολών.
Τις βαπτίσαμε "ΑμφιΒολές", γιατί επιθυμούμε κάθε συζήτηση να είναι και μια βολή προς την κοινωνία. Mια προσπάθεια επίθεσης της γνώσης απέναντι στην απάθεια.
Συνηθίσαμε σε συζητήσεις όπου ο ομιλητής βγάζει τον λόγο του σε έναν αμφιθεατρικό χώρο με ένα παθητικό ακροατήριο. Συνηθίσαμε στους μονολόγους και ξε- χάσαμε τον διάλογο.
Σκοπός μας λοιπόν είναι μέσα από τις ΑμφιΒολές να καταργήσουμε ιεραρχίες και να κάνουμε συζητήσεις φιλικές. Με έναν καφέ ή ένα ποτό, συζητάμε με τους ομιλητές που θα έχουν προσκληθεί να μιλήσουν πάνω στο θέμα που θα αποφασίζεται.
Η πρώτη μας ΑμφιΒολή πραγματοποιήθηκε στις 24.5 στο cafe-bar Μπορντ ντε Λο. Ήταν μια συζήτηση για τις μορφές λογοκρισίας στο παρελθόν και το σήμερα και τη σημασία της ελευθερίας στην έκφραση. Ένα θέμα φλέγον και άκρως επίκαιρο, αν αναλογιστεί κανείς τις πρόσφατες εξελίξεις με το κλείσιμο της ΕΡΤ, και την επίθεση που δέχεται ο δημόσιος χώρος.
Ποιός είναι ο μεγαλύτερος λογοκριτής; Η πολιτική εξουσία, η κοινωνική μάζα που πνίγει τη διαφορετική φωνή; Εμείς ή οι άλλοι;
Πώς εκδηλώνεται η λογοκρισία; Με ποια μορφή;
Κάποια από τα ερωτήματα που συζητήσαμε μαζί με τους:
Δώρα Αυγέρη, δημοσιογράφος, ΕΤ3
Δημοσθένης Δώδος, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
Είναι τρεις το πρωί. Είναι ανήσυχος. Έξω ψιχαλίζει. Είναι αυτή η βροχή του καλοκαιριού που προκαλεί μια ανεξήγητη διέγερση των λεπτών μας -σχεδόν ανεπαίσθητων- αναζητήσεων και αμφιβολιών. Αμφιβολία. Αναζήτηση. Ανησυχία. Τ' αντίθετα τους η Γαλήνη, η Ηρεμία, η Σιγουριά. Η ζωή μας μια μόνιμη αμφιταλάντευση ανάμεσα σ’ αυτά, στον κίνδυνο και στη σιγουριά, στο άπιαστο και στο σταθερό.
Αν γυρέψουμε να βρούμε μια παραδειγματική ιστορία σπατάλης και αστόχαστης πολιτικής, που να εμπεριέχει τα περισσότερα συμπτώματα της malaise grecque, της ελληνικής νόσου του 1990 και 2000, αρκεί ένα πέρασμα από τη Βασιλίσσης Σοφίας. Αρκεί μια ματιά στο Μέγαρο Μουσικής: καταρχάς σε ό,τι είναι ορατό και υπέργειο, στο απροσδιορίστου αρχιτεκτονικής ταυτότητας κτίριο-μνημείο με τα τεράστια μπανερ στην πρόσοψη. Ενα ογκώδες, επιβλητικό, μάλλον βλοσυρό τοπόσημο, πλάι στις καθαρές μοντερνιστικές γραμμές του Γκρόπιους επί της Αμερικανικής Πρεσβείας.
Με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα σχετικά με την εξέλιξη της διαδικασίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης μου δημιουργήθηκαν ορισμένοι προβληματισμοί σχετικά με τα δικαιώματα που έχουμε τόσο σε ό,τι αφορά το σώμα μας, όσο και σε ό,τι αφορά μια νέα ζωή.
Επιχείρηση ελέγχων στην παραλία της Πρέβελης έκανε κλιμάκιο της ΕΛΑΣ, συλλαμβάνοντας και κάνοντας προσαγωγές ατόμων για μικροποσότητες ναρκωτικών αλλά και ατόμων που είχαν στήσει τις σκηνές τους κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ.
Η κατάσταση της χώρας μπορεί να γίνει ορατή σήμερα όχι μόνο από τα κλειστά μαγαζιά και τη έλλειψη ρευστότητας, αλλά κυρίως από την βαθμιαία κατάρρευση του δημόσιου χώρου. Αρκεί να σταθείς απ΄το πρωί σε μια ουρά, στην εφορία, στη ΔΕΗ, στον ΕΟΠΠΥ, για διακανονισμό οφειλής ή για ένα παραπεμπτικό. Να δεις τους εκατοντάδες εξουθενωμένους ανθρώπους, να στέκονται σε διαδρόμους, κλιμακοστάσια και πεζοδρόμια επί ώρες, να αερίζονται με έναν φάκελο, με τα χαρτιά της υπόθεσής τους, να διαπληκτίζονται μεταξύ τους και με τους λιγοστούς υπαλλήλους, να αυτολοιδορούνται, να μεψιμοιρούν, να σιχτιρίζουν, συχνότερα να σιωπούν, να βυθίζονται σε μια βουβή κατάθλιψη.
Λένε ότι «Ζούμε αναμφισβήτητα στην εποχή της εικόνας». Και πότε δεν ζούσαμε λέω εγώ; Αυτά τα άτιμα τα μάτια, μας έχουν κάνει συνεχείς παρατηρητές της ζωής. Είναι οι αφέντες μας. Πάνε πακέτο με εμάς. Πρώτα ελέγχουν αυτά και μετά ειδοποιούν και το μυαλό. Και ακόμη και για αυτούς που για κάποιο λόγο δεν διαθέτουν την αίσθηση της όρασης, τα μάτια παραμένουν εκεί για να επιτελούν την άλλη λειτουργία τους, την έκφραση συναισθημάτων μέσα από την ευχάριστη λάμψη τους ή τα δάκρυά τους.
Η Γερμανία θέλει να βλέπει την Ελλάδα σταθερή και συνετή, πιστή στο δρόμο της δημοσιονομικής προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων. Αυτή την εντύπωση διαχέουν τις τελευταίες ημέρες στη γερμανική και ελληνική κοινή γνώμη ο υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε και ο υπουργός Εξωτερικών Γκ. Βέστερβελε, λίγα εικοσιτετράωρα πρίν το Eurogroup αποφασίσει για την εκταμίευση της δόσης.
Είναι αδιέξοδος ο δρόμος που διαλέγουμε. Κι όμως, τον επιλέγουμε. Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να γνωρίζει εκ των προτέρων τις συνέπειες μιας απόφασης κι όμως να εμμένει σε αυτήν. Το ίδιο πιστεύω θα έχετε κάνει κι εσείς. Έστω μια φορά, θα έχετε ακούσει τις συμβουλές των φίλων σας με ευλάβεια και προσοχή. Ύστερα θα παρουσιάσατε την πραγματικότητά σας σαν ένα ιδανικό και πανέμορφο όνειρο. Τον έρωτα σας σαν ιερό και αέναο. Τους ανθρώπους σας ως πιστούς και απόλυτα έμπιστους. Έτσι συμβαίνει. Έστω για μια φορά. Έπειτα θα κάνατε απλά το δικό σας. Γιατί δημιουργήσατε ήδη το τέλειο άλλοθι.
Η απειληθείσα κατάρρευση της κυβέρνησης στην Πορτογαλία, λίγες μόνο ημέρες μετά τον κλονισμό και τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης στην Ελλάδα, δείχνει ότι η έξοδος από την κρίση απέχει πολύ ακόμη στην ευρωζώνη. Και οι δύο λαοί έχουν υπομείνει καρτερικά πολλές θυσίες επί μια τριετία, η Ελλάδα μάλιστα κατέχει το πανευρωπαϊκό μαύρο ρεκόρ στην ανεργία και την ύφεση. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, και οι δύο χώρες θα βγουν από τη δανειακή ομπρέλα του Μνημονίου, αλλά δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα μπορούν να δανειστούν από τις αγορές. Ισως χρειαστεί ένα νέο πρόγραμμα, εκ νέου αναδιάρθρωση χρέους, νέα χρηματοδότηση με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Η δοκιμασία θα συνεχιστεί.
Μετά την πρώτη της κυκλοφορία («Το πρώτο τρένο» του Μόνιμου Κάτοικου που είδαμε εδώ) η ανεξάρτητη εταιρία 5th Season Records επιστρέφει με το δεύτερο single και video, αυτή τη φορά από τον Tiny Jackal, με τίτλο «Ταξιδεύω».
Οσοι έχουν δουλειά, έχουν και θερινή άδεια. Το ελληνικό καλοκαίρι παρασύρει ήδη σώματα και πνεύματα στην δική του γλυκιά χαύνωση, χαλαρώνει τα τανυσμένα νεύρα, διοχετεύει ευφορία, ακόμη και εγκαρτέρηση και αγάπη, μια θυμόσοφη διάθεση έναντι της σκληρής ζωής. Αν ανατρέξουμε στους ποιητές και τους φιλόσοφους του μεσογειακού κόσμου, θα βρούμε περιγραφές και εξηγήσεις αυτής της ωκεάνειας αίσθησης, της διεύρυνσης των αισθήσεων και της ευρυχωρίας του πνεύματος.
Σκέφτεσαι κάθε τέτοια εποχή τι βιβλία θα πάρεις για καλοκαίρι, να ‘ναι τέσσερα πέντε, αλλά κάπως τα θες. Είναι ιδιαίτερη εποχή, θέλω δύο μυθιστορήματα, μερικά διηγήματα, τίποτα μέτριο όμως.
Σίγησαν όλα τα ραδιόφωνα που είχα στο σπίτι, γιατί ήταν συντονισμένα στο 3ο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Το αδύναμο αυτό Πρόγραμμα, που προσπαθούσε με κόπους και με βάσανα να επικρατήσει της ηχορύπανσης των μπουζουκοσκυλλάδικων ιδιωτικών σταθμών που συνεχώς το παρενοχλούσαν, και να μας μεταδώσει λίγο πολιτισμό.
Τον είχε πάρει το μάτι μου να τριγυρνάει στην Καμάρα μερικές φορές. Ένας σκύλαρος που όσο μεγάλος είναι ο ίδιος τόσο μεγάλη φαίνεται να είναι και η πείνα του. Συχνά περιπλανιέται γύρω από παιδάκια με κουλούρια στο χέρι και στέκεται έξω από ψητοπωλεία. Περιμένοντας με τις ώρες. Κουνώντας τη φουντωτή ουρά του, κοιτάζοντάς σε στα μάτια. Πάντα όμως με αξιοπρέπεια. Με πόνο σωματικό και ψυχικό, χωρίς όμως επιθετική διάθεση. Τις προάλλες κατάλαβα ότι πέρα από το μεγάλο μέγεθος, φόβο , πείνα, ο σκύλος αυτός έχει και μεγάλη καρδιά.
Τυνησία, Ταχρίρ, Μαδρίτη, Αθήνα, Occupy Wall Street, Τουρκία, Βουλγαρία, Βραζιλία. Νέοι, κοπέλες, αρτίστες, twitter και smartphones, αυτοοργάνωση, ακαριαία διεθνής αλληλεγγύη, μάσκες Guy Fawkes, σφυρίχτρες, καλλιτεχνικά δρώμενα, σκληρές οδομαχίες. Απέναντί τους, δακρυγόνα, γκλομπ, κανόνια νερού. Κάτι κοινό υπάρχει σε αυτό το ποτάμι που φουσκώνει εδώ, υπογειώνεται εκεί και ξεπροβάλλει πιο πέρα.
«Τη στιγμή που ο ελληνικός λαός υφίσταται για ακόμη μία χρονιά σκληρές θυσίες ώστε να μπορέσει η χώρα μας να βγει από το τέλμα, παρατηρούνται φαινόμενα τα οποία λειτουργούν ανασταλτικά στην προσπάθειά μας για μεταρρυθμίσεις και το χτίσιμο μιας νέας Ελλάδας, ισχυρής στην Ευρώπη και τον κόσμο.
To κύριο ζητούμενο των πρόσφατων διαβουλεύσεων των δυο εταίρων της συγκυβέρνησης, ήταν άραγε η επαναλειτουργία της ΕΡΤ ή η εντονότερη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία; Κατά πολλούς μάλλον το δεύτερο, αφού το πρώτο πρόβλημα το έλυσε η διαταγή του Προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας.
Είδα πάλι ένα απ' αυτά τα πολύ βαθυστόχαστα quote και ξέρασαν πάλι τα ματάκια μου απ' την κρανιο εγγεφαλική κράμπα.Να μην ξεχνώ να σκέφτομαι πάντα θετικά και αισιόδοξα.Σας έχω νέα ρομαντομυξιάριδες.Αυτός που βλέπει την αδικία μέρα με την μέρα να συνθλίβει αυτόν ή τους γύρω του και αντί να οργίζεται και να αγωνίζεται, εξαγοράζεται από μια ζωή δίχως νόημα, και σκέφτεται θετικά (?) και αισιόδοξα (???) πρέπει να κρεμασ.. γκουχουγκουχου... να επισκεφθεί τέλος πάντων ψυχίατρο.
Στη σύγχρονη εποχή της ραγδαίας ανάπτυξης της τεχνολογίας και της ταχύτατης διάδοσης των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, είναι εφικτή η διατήρηση της ελευθερίας μας; Η ελευθερία είναι ένα από τα υπέρτατα αγαθά για τα οποία ο άνθρωπος πολεμά εδώ και αιώνες για να το κατακτήσει,διότι προσφέρει τη δυνατότητα της επιλογής και όχι της επιβολής. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη που δεν είναι ελεύθεροι όπως είναι,για παράδειγμα, οι αιχμάλωτοι πολέμου,οι χρόνια απαχθέις ή οι φτωχοί και κακοποιημένοι άνθρωποι στις υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου. Η ελευθερία δεν είναι ένα προνόμιο μιας ελίτ αλλά αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων,όλων των λαών. Είμαστε όλοι ίσοι και ελεύθεροι.
«Ας σεβαστεί (σ.σ. ο σύριζα), έστω και για μια φορά, τους θεσμούς και ας πάψει να υπερασπίζεται κάθε λογής κατηγορούμενο για αναρχία και τρομοκρατία». Την Τετάρτη το απόγευμα χρειάστηκε να διαβάσουμε δυο και τρεις φορές την παραπάνω ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, για να την πιστέψουμε.
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος απ’ τις τελευταίες – διπλές – εκλογές στις οποίες ένα ποσοστό της τάξεως του 6%, αποφάσισε την είσοδο του φασισμού στην ελληνική Βουλή. Το αρχικό σοκ διαδέχτηκε η περιέργεια και η ανάγκη να πέσει φως πάνω σε αυτό που ονομάζεται «Χρυσή Αυγή». Λίγο καιρό μετά όμως μοιάζουν όλοι να έχουν συνηθίσει την υπάρχουσα κατάσταση και να έχουν συμβιβαστεί.
Το μαύρο στις οθόνες της ΕΡΤ ήταν ενδογενές ατύχημα, το οποίο ανεξαρτήτως της αρχικής στόχευσης, εντέλει εκτροχίασε την τρικομματική συνεργασία και γέννησε μια ασθενή κυβέρνηση. Πέραν του εσπευσμένου κυβερνητικού ανασχηματισμού, το ατύχημα ΕΡΤ φαίνεται ότι θα είναι αφετηρία βαθύτερων πολιτικών εξελίξεων. Η αποσκίρτηση της ΔΗΜΑΡ σημαίνει την απαρχή ριζικών διαφορισμών στην κομματική γεωγραφία και, περαιτέρω, στην πολιτική ψυχογεωγραφία.
.jpg)
