" Ευγένεια στα χρόνια του..μνημονίου"

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Πάντα αναρωτιόμουν πώς τα βγάζει πέρα ο κόσμος με τους "αγενείς και οκνηρούς υπαλλήλους"σε κάθε είδους υπηρεσία(τράπεζες,εφορίες κ.ο.κ),μόλις σήμερα ανακάλυψα το τραγικό λάθος που τόσα χρόνια έκανα!

Αναρωτιέμαι. Απόσταση

.....της Δόξας Τούφα


Αναρωτιέμαι:
Τι είναι αυτό που ορίζουμε ως απόσταση;
Άραγε είναι κάτι εφικτό, ή αν κοιτάξεις πιο βαθιά είναι κάτι ασήμαντο;
Ακόμα περισσότερο, πως διαχωρίζουμε τις μεγάλες αποστάσεις από τις μικρές;
Έχει να κάνει με χιλιόμετρα ή ακόμη και με εκατοστά;
Μπορεί να πονάει το ίδιο μια απόσταση πολλών χιλιομέτρων με μια απόσταση μερικών εκατοστών;

Μην διστάζετε... Διαφωνήστε

 από Dubium



Γράψτε, σχολιάστε αντιδράστε. Προς τί ο δισταγμός; Προς τί ο φόβος;


Το δράμα της σημερινής νεολαίας είναι το γεγονός πως γαλουχηθήκαμε σε μια κοινωνία όπου δεν χρειάστηκε ποτέ να διεκδικήσουμε, να μιλήσουμε, να εκφραστούμε. Μεγαλώσαμε μαθημένοι στην σιωπή και την αδράνεια. Υιοθετήσαμε όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που ως νέοι έπρεπε να ενοχοποιήσουμε. Αυτό το κατεστημένο της αδράνειας και της αυτολογοκρισίας, καλούμαστε τώρα να ανατρέψουμε.

Το concept της δικαιοσύνης

.....του Λάζαρου Καραβασίλη

Πρόσφατα, έκανα με ένα φίλο μου μια συζήτηση σχετικά με την δικαιοσύνη και τι ακριβώς είναι, όπως και τι είναι δίκαιο. Πάνω σε αυτή τη συζήτηση έμαθα κάτι που δεν το ήξερα. Ότι στις φυλακές όσους έχουν κάνει εγκλήματα τύπου βιασμού ή παιδεραστίας,  ή τους «αυτοκτονούν» ή τους ξυλοφορτώνουν μέχρις εσχάτων. Την προηγούμενη εβδομάδα γίναμε όλοι μάρτυρες ενός ιστορικού γεγονότος πρωταγωνιστής του οποίου, ήταν ο επί 42 χρόνια δικτάτορας της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι. Οι αντικαθεστωτικοί όχι μόνο τον ξετρύπωσαν, κυριολεκτικά από το λαγούμι του, τον ξυλοκόπησαν, τον έβρισαν, τον έφτυσαν, τον πυροβόλησαν και… του έκαναν και άλλα… διάφορα.

Όταν τα όνειρα ΔΕΝ πραγματοποιούνται.

.....της Έφης Δίντση

Με πόνο ψυχής το λέω αλλά φίλοι μου δε γίνονται όλα τα όνειρα πραγματικότητα δυστυχώς. Βέβαια κάπου δε γίνεται να πιστεύουμε ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο όπως το να πετάξουμε, αλλά τι συμβαίνει όταν δεν πραγματοποιούνται όνειρα που είναι εφικτά και πραγματοποιήσιμα;

Ασυνείδητο και όνειρα για τον Freud, Ιδεολογία για τον Marx. Οι επιρροές τους στο σύγχρονο άνθρωπο

.....του Παναγιώτη Δημητριάδη

Για αρχή θα ήταν σκόπιμο και χρήσιμο να αναφέρω ότι είναι πάντα επίκαιρο και μάλλον αναγκαίο. Μια έρευνα που έκανα περί συνείδησης μου επιτρέπει να πω δυο λόγια γι΄ αυτό το θέμα χωρίς να είμαι ειδικός. Το άρθρο έχει χωριστεί σε τρία κομμάτια για να γίνει πιο ευνόητο, να μπορεί να συζητηθεί πιο εύκολα και τελικά να μη κουράσει. Θα ήθελα τα σχόλια σας μετά την ανάγνωση του κειμένου.

Κατηγορία κείμένων που δε μπορώ να βρω τίτλο με τίποτα

.....της Μαρίνας Δονικιαν

   Ώρες ώρες νιώθω πως μπορώ να κάνω ο,τι θέλω. Πώς είμαι ικανή να ικανοποιήσω ακόμα και την πιό ακραία μου επιθυμία. Άλλες φορές ίσως να νιώθω και πως κανείς άλλος δε το μπορεί, ή τουλάχιστον όσο εγώ. Ίσως τελικά να είμαι το κέντρο του κόσμου για εμένα όσο και να προσπαθώ να αποδείξω το αντίθετο. Υπάρχει όμως μιά διαφορά στο πως αντιμετωπίζω εγώ το κέντρο του κόσμου από τον τρόπο που εσύ μου λες. Μπορεί βλέπεις, να μην είναι πάντα για το δικό μου καλό. Θα σου δώσω να καταλάβεις.

Θρησκεία ή placebo?

.....του Νίκου Καλούδη



 
    Πάντα μου άρεσαν οι συζητήσεις ηλικιωμένων. Άλλες έχουν πλάκα, άλλες σε εκνευρίζουν, άλλες έχουν κάτι να σου πουν, άλλες όχι. Είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι από τον καθένα έχεις να πάρεις κάτι. Δε σας λέω πως κάθομαι να συζητήσω με ηλικιωμένους διότι θα έπεφτα μέσα στο λεγόμενο ‘’χάσμα των γενεών’’.. Αλλά όταν μου δοθεί η ευκαιρία να ακούσω στο δρόμο, σε μια δημόσια υπηρεσία, σε ένα σπίτι, σε ένα λεωφορείο.. θα την εκμεταλλευτώ..

Οι φήμες λένε πάντα αλήθεια (και αν όχι την δημιουργούν)

.....του Δημήτρη Λαφάρα

Υπάρχει ένας πολύ ωραίος όρος (λεκτικά μόνο ωραίος) , η «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Επαναλαμβάνοντας κάτι συνέχεια το κάνεις να ισχύει. Λέγοντας ότι θα χρεοκοπήσεις ξανά και ξανά, το πιστεύουν όλοι και στο τέλος γίνεται. Μήπως προς τα εκεί το (ξανά)πάνε; Λέγε-λέγε στο τέλος θα το κάνουν αυτοί να ισχύει (αν δεν ισχύει ήδη). Και αυτές τις μέρες με την 6η δόση τα σχόλια παίρνουν και δίνουν.

Κύριοι της μοίρας μας

.....του Ρίζου Καϊάφα

«Είναι φορές που οι άνθρωποι γίνονται κύριοι της μοίρας τους. Κι αν εμείς, αγαπητέ
Βρούτε, καταντήσαμε σκλάβοι, είναι δικό μας φταίξιμο κι όχι των ουρανών».

Ο Κάσσιος απευθυνόμενος προς τον Βρούτο

«Ιούλιος Καίσαρας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Πράξη πρώτη, σκηνή δεύτερη

Τι σημαίνει «εξαρτιέμαι»;

.....της Έφης Δίντση

  Από ετυμολογικής άποψης σημαίνει, εκτός των άλλων «να βρίσκεται κάποιος υπό τη δικαιοδοσία ή την εξουσία κάποιου άλλου». Από ψυχολογικής, σωματικής και πνευματικής άποψης όμως;

Αναρωτιέμαι. Υποσχέσεις..

.....της Δόξας Τούφα

Αναρωτιέμαι:
Τί είναι αυτό που μας κάνει να υποσχόμαστε πράγματα συνεχώς; Στους εαυτούς μας, στους γνωστούς μας, στους συγγενείς μας, στους φίλους μας, στην οικογένειά μας, στο σύντροφό μας αλλά και σε ξένους, σε απλούς συνεργάτες, σε πελάτες, σε περαστικούς, σε όλους.

O κομπος εφτασε στο χτενι....

....του Πετρου Διδασκάλου

Καλησπέρα σας....

Δεν ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκεστε όσοι θα διαβάσετε το άρθρο μου αλλά εγώ ειλικρινά σήμερα βγήκα εκτός εαυτού. Κ αφορμή στάθηκαν δυο βιντεάκια που μου έστειλε ένας φιλαράκι. Για να τo πάρουμε από την αρχή όμως.. Αυτές τις μέρες πραγματοποιείται το μεγαλύτερο πανελλαδικό συλλαλητηριο..200.000 Έλληνες κ ίσως κ λίγους λέω έχουν βγει στους δρόμους κ διαμαρτύρονται.

Η ιστορική συνέχεια και το άγνωστο τέλος

....του Χρήστου Λ. Βάντζου

Την τελευταία περίοδο έχουν γραφτεί εκατοντάδες μελέτες και έρευνες και έχουν υπάρξει ατέλειωτες ώρες συζητήσεων και διατυπώσεων ανάμεσα σε κάθε κοινωνική ομάδα, σχετικά με την οικονομική κρίση που μαστίζει την ανθρωπότητα. Τα ισχυρά κέντρα εξουσίας ανά τον πλανήτη, στα οποία περιλαμβάνονται τα ΜΜΕ, το -πλήρως αλλοτριωμένο και καθοδηγούμενο από τα golden boys- παγκόσμιο τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και οι επικεφαλείς των κυβερνήσεων ωθούν σκόπιμα, μέσω των δηλώσεων και της πολιτικής δράσης τους, στην πεποίθηση ότι η κρίση αυτή ξεκίνησε με το γεγονός του 2007, με την κατάρρευση του τραπεζικού ομίλου Lehmann brothers στις Η.Π.Α. και ότι πριν από αυτό η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που ασκούνταν για πάνω από 2 δεκαετίες είχε επιφέρει τεράστια οικονομική και κοινωνική άνθιση, η οποία ανακόπηκε απότομα από την κακοδιαχείριση της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και, ακόμη, ότι οι κοινωνικές αναταραχές του 2011 αποδίδονται στο βάρος ακριβώς αυτής της οικονομικής κρίσης.

Η αμετανόητη αριστερά.

.....του Νίκου Βράντση

Η οικονομική κρίση που διανύουμε έχει απογυμνώσει την δυναμικότητα του καπιταλισμού, έχει εκθέσει όλα του τα μειονεκτήματα σε κοινή θέα, έχει σπείρει την αμφιβολία και την αμφισβήτηση ακόμα και στους πλέον πιστούς υπέρμαχους του ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού. Σε αυτόν τον κλυδωνισμό, την απογύμνωση του συστήματος, η αριστερά ζαλισμένη από τις αποτυχίες του παρελθόντος αδυνατεί να συγκροτήσει ένα ενιαίο μέτωπο, να παλέψει, να αντιπροτείνει. Αυτό αποδεικνύει η παθητική της στάση, η ανεύθυνη αδράνεια της, η ψηφοθηρική της ρητορική και η πολιτική της ανωριμότητα που φαίνεται πεντακάθαρα από τον πλήρη κατακερματισμό της.

Μια κουλτούρα διαφορετική από την δική μας.

.....της Κ.Κ

     Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα βίντεο που παρουσιάζει τον κτηνώδη βασανισμό και τελικά τον θάνατο ενός υποτιθέμενου ομοφυλόφιλου άνδρα από ένα οργισμένο πλήθος, κάπου στα βάθη της Αφρικής.

Λεπτή πολύχρωμη γραμμή

.....του Λάζαρου Καραβασίλη




    Γράφω αυτό το άρθρο σε μια περίοδο πολιτικά εύθραυστη και όχι μόνο. Ωστόσο, είναι κάποια πράγματα που πρέπει να ειπωθούν με σκοπό να μας βοηθήσουν να κρίνουμε καλύτερα αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Ως πότε;

.....του Νίκου Καμπούρη

   Ζούμε στη χώρα του υπαρκτού Σουρεαλισμού. Εδώ , που ό,τι δηλώσεις είσαι. Εδώ, που ό,τι ισχυριστείς ισχύει. Εδώ, που το ψέμα είναι ο κανόνας και η συνδιαλλαγή το μέσο. Δεκαετίες επί δεκαετιών , γενιές επί γενεών, η υποκρισία, η υστεροβουλία και η ανηθικότητα ανδρώνονταν, σε μια κοινωνία που σάπιζε εκ των έσω με αργά αλλά σταθερά βήματα.

Λήψεις.

.....του Γιώργου Λαβαντσιώτη

Ο κόσμος του διαρκούς κι αγωνιώδους παρόντος

.....του Ρίζου Καϊάφα

     Στο πρώτο μου άρθρο επιχείρησα μια σκιαγράφηση διαφόρων κατηγοριών ανθρώπων που έχουν πάψει να ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή. Σήμερα θα ήθελα να γνωρίσουμε περισσότερο αυτούς που επέλεξαν να ζήσουν δίχως όνειρα καθώς και τον κόσμο για τον όποιο μας προετοιμάζουν.

Δράση και..αντίδραση

.....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Η πολιτική σαν έννοια απασχολούσε ανέκαθεν τους ανθρώπους. Ειδικότερα στην αρχαία Ελλάδα οι συζητήσεις γύρω από τα πολιτικά δρώμενα της εποχής αποτελούσαν σημείο αναφοράς στις αρχαίες αγορές.Στην πορεία όλο αυτό το ενδιαφέρον κάπου χάθηκε..στο πέρασμα των αιώνων;στο δρόμο προς τον εκσυγχρονισμό της άσκησης της πολιτικής;το μόνο σίγουρο είναι οτι όλη αυτή η ενασχόληση με τα κοινά αποτελεί πλέον παρελθόν και όχι μόνο αυτό,αλλά οποιαδήποτε αναφορά στην λέξη "πολιτική" προκαλεί πια στο μεγαλύτερο μέρος του λαού αποστροφή.Το θλιβερότερο όλων είναι πως αυτοί που κυρίως απέχουν από τα κοινά είναι οι νέοι.

Τι ξέρουμε για τον έρωτα;

.....της Έφης Δίντση

     Λοιπόν.εεεε.βασικά..ουσιαστικά.Τίποτα! Έρχεται εκεί που δεν το περιμένουμε και κάθε φορά είναι τόσο διαφορετικός και απρόβλεπτος που γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είναι πάντα μοναδικός και όμορφος. Στην αρχή είναι όλα χαλαρά και ωραία ίσως γιατί λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι αδύνατον να ερωτευτούμε ξανά γιατί την τελευταία φορά που παραδοθήκαμε στα βέλη του έρωτα πληγωθήκαμε. Τι να κάνουμε όμως που είναι κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να το ελέγξουμε;

Οι μεσίτες του Θεού

.....του Νίκου Βράντση

Ας αναρωτηθούμε αρχικά τί είναι "ο Θεός". Άλλοι θα απαντήσουν πως είναι ο Αλλάχ, άλλοι πως είναι η Αγία Τριάδα, κάποιοι θα πουν η νομοτέλεια της φύσης, ενώ άλλοι θα ισχυριστούν πως είναι η συμπαντική συνείδηση. Ορισμένοι θα απαντήσουν πως δεν υπάρχει Θεός και άλλοι θα πουν πως είναι ένας παππούς που ζει στα σύννεφα και μας παρακολουθεί από ψηλά - αν και ο αριθμός των τελευταίων ευτυχώς έχει μειωθεί - και πάει λέγοντας.

Oι δημαγωγοί του 21ου αιώνα και οι σωτήρες της ασωτίας.

.....του Πέτρου Διδασκάλου

Σε μια εποχή που η χώρα μας περνάει ίσως τις δυσκολότερες μέρες της σύγχρονης ιστορίας της, μια εποχή που η οικονομία μας έχει φτάσει να είναι όχι απλά μετέωρη αλλά να αντιμετωπίζεται όπως η αντίστοιχη των λεγόμενων "υπανάπτυκτων" χωρών, μια εποχή που οι "μεγάλες δυνάμεις" προσπαθούν να μας εξαφανίσουν, σε μια τέτοια εποχή έχουμε εμπιστευτεί την τύχη μας στα χέρια των πιο ανάξιων πολιτικών που έχουν ίσως περάσει από το ελληνικό προσκήνιο.

Fast Forward To The Future...

     Πιο επίκαιρο από ποτέ το slogan "fast forward to the future" του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας, του 8ου σε σειρά. Σε μια εποχή που όλα καταρρέουν, που άλλοι παίρνουν αποφάσεις για μας, άτομα δίχως όνειρα, δίχως ήθος, δίχως συνείδηση, ολοκληρώθηκε το 8ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας. Στα πλαίσια του Φεστιβάλ που άνοιξε τις πύλες του την Πέμπτη 29/9 και ολοκληρώθηκε την Κυριακή 2/10 προβλήθηκαν πάνω απο 200 ταινίες από 50 χώρες του κόσμου, με πλήθος παράλληλων εκδηλώσεων και φυσικά την δωρεάν είσοδο σε όλες τις εκδηλώσεις. Όλα αυτά δε θα μπορούσαν να υλοποιηθούν χωρίς την ένταξη της διοργάνωσης στο ΕΣΠΑ και στην στήριξη των χορηγών.

Το παιδί της Ροζμαρι

.....του Κωνσταντίνου Δουραλή

     Σκεφτόμενος τι τίτλο να βάλω στο σημερινό άρθρο προσπαθούσα να συνδέσω το περιεχόμενο με κάτι λίγο πιασιάρικο μπας και το διαβάσει κανείς πέρα από τον blogger.Και σκέφτηκα ότι εφόσον θα μιλήσω για ένα έκτρωμα(νόμος για την παιδεία)μιας και έτσι συνηθίζουν να το ονομάζουν, είπα να βάλω ένα σχετικό τίτλο η διαφορά είναι ότι η μητέρα στην προκειμένη περίπτωση είναι η κ.Διαμαντοπούλου.

Αυτοί που δεν έχουν όνειρα

.....του Ρίζου Καϊάφα

Αγαπητοί φίλοι του dubium,

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την προσπάθειά σας να δημιουργήσετε ένα blog με νέους συντάκτες και φρέσκια άποψη για την πολιτική και την κοινωνία. Ιδιαίτερα μου κίνησε το ενδιαφέρον το γεγονός ότι παρά το νεαρό της ηλικίας πολλών εκ των συντακτών, η δομή, το περιεχόμενο και η γλώσσα των κειμένων τους φανερώνουν υψηλό επίπεδο ωριμότητας και καλλιέργιας. Έτσι πήρα το θάρρος να σας αποστείλω προς δημοσίευση ένα δικό μου άρθρο που νομίζω ότι ταιριάζει στο ύφος του blog. Θα χαρώ να διαβάσω όποιαδήποτε σχόλια και παρατηρήσεις σας επ' αυτού.

Αντάμα

   Οι Αντάμα είναι ένα μουσικό συγκρότημα αποτελούμενο αποό νέα παιδιά με κοινό παρονομαστή την αγάπη για την μουσική και τους διάθεση πειραματισμού με τον ήχο. Μια παρέα, όπου συνταίριαξαν ο καθένας την προσωπικότητα και την μοναδικότητα του και παρήγαγαν ένα αξιοζήλευτο αποτέλεσμα.
Το δημιούργημα αυτής της μουσικής παρέας μπορούμε όλοι να το απολάυσουμε από 8 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο στο bar LIFE, όπου παρουσιάζουν διασκευές rock,swing,regue και ότι άλλο τους κατέβει στο μυαλό.

Το σύνδρομο της κατοχής

.....του Λάζαρου Καραβασίλη

    Από τον τίτλο μπορεί να καταλάβει κάποιος για ποίο πράγμα πρόκειται το άρθρο. Ίσως και όχι. Για αυτό και θα σας πω μια ιστορία για να γίνει πιο κατανοητό το θέμα. Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.

Από την 21η Απριλίου στην 21η Ιουλίου.

.....του Νώντα Λειβαδίτη   

    Η χώρα μας, τους τελευταίους 18 μήνες, θα μπορούσαμε να πούμε ότι βιώνει μια δεύτερη δικτατορία, αυτή των εταίρων της και των δανειστών της, η οποία ίσως να μην είναι τόσο προφανής όσο αυτή των Συνταγματαρχών το 1967, αλλά είναι ιδιαίτερα εξαντλητική για μισθωτούς, συνταξιούχους και φορολογούμενους. Η συγκεκριμένη δικτατορία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση μείωση μισθών και συντάξεων (με ταυτόχρονη αύξηση των τιμών όλων των βασικών αγαθών), κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και πολλά άλλα «χαράτσια» για να μην μείνουμε δυσαρεστημένοι.

Οι ζωές μας με τις bitches

.....της Έφης Δίντση

 

Δύσκολη ζωή η συγκεκριμένη είναι η αλήθεια αλλά όχι και μη αντιμετωπίσιμη. Τι ακριβώς φοβόμαστε δηλαδή μπροστά σε μία bitch; Που θα μας κοιτάξει στραβά όταν θα περάσουμε από μπροστά της και κατευθείαν θα ψιθυρίσει κάτι στη φίλη της; Ή μήπως που θα κάθεται στην ίδια παρέα με εμάς  και στα ξαφνικά θα πετάει δήθεν κομπλιμέντα  που κρύβουν μέσα τόση κακία συγκεντρωμένη, που και η ίδια η Κρουέλα θα ζήλευε; Σίγουρα βέβαια η δική μας η Κρουέλα θα ευχόταν εκείνη κιόλας τη στιγμή να μεταμορφωνόμασταν σε ανυπεράσπιστα Δαλματίας για να μας πετσοκόψει αλλά σε καμία περίπτωση δε θα της κάνουμε αυτή τη χάρη!

Το σχέδιο

.....της Δόξας Τούφα

   Κρατάω καλά στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη σκηνή του εαυτού μου με την γιαγιά μου όταν ήμουν γύρω στα επτά.

Η γιαγιά μου έπλενε τα πιάτα κι εγώ έβλεπα τηλεόραση. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν αυτό που με έκανε να κλάψω. Σκηνές βίας, φωνές, όπλα, βόμβες, παιδιά να κλαίνε, πτώματα, άνθρωποι να ζητάνε λίγο φαγητό, δέντρα να καίγονται και τον δημοσιογράφο να αποδίδει με λόγια την όλη καταστροφή. Η γιαγιά μου με άκουσε, γύρισε και με κοίταξε, παράτησε τα πιάτα στον νεροχύτη και με πλησίασε.