....της Άννας Ζάχου
Η καθημερινότητά μας αποτελείται από πληθώρα αναγκών που είναι απαραίτητες να καλυφθούν… Ανάγκες που αφορούν στην επιβίωσή μας ως οντότητες, αλλά κι άλλες όπως αυτοεκτίμηση, κοινωνική αποδοχή, ψυχαγωγία. Σήμερα θα αναφερθώ στη ανάγκη για επικοινωνία.
Προσπαθώντας να ορίσω την έννοια, μπλέχτηκα σε ένα λαβύρινθο σκέψεων. Αρχικά την περιέγραψα ως μία συνάφεια ανάμεσα σε άτομα…έπειτα ως μεταβίβαση μηνυμάτων ή απόψεων. Επιχείρησα να την αποδώσω σε συνδυασμό με την έννοια του διαλόγου, αλλά σκέφτηκα ότι πολλές φορές επικοινωνώ καλύτερα με τον μόλις 4 μηνών γιό μου, παρά με ανθρώπους που χρησιμοποιούν τις λέξεις καλύτερα, απ' ότι ο Νταλί τα πινέλα του…. Οπότε:
”Δύο μυαλά για να επικοινωνήσουν πρέπει να είναι το ίδιο άδεια ή το ίδιο γεμάτα” λέει ο Ε.Λεμπέσης…συμφωνώ…αλλά θα παραθέσω τις εξής διαβαθμίσεις…
Ξεχωρίζω τις έννοιες ”επικοινωνία” και συνεννόηση… μπορώ να καταλάβω αν ο σκύλος μου πεινάει ή θέλει παιχνίδια, αλλά δεν μπορώ να έχω την απαίτηση να αναλύσω μαζί του την κοινωνικοπολιτική κατάσταση των ημερών.
Ξεχωρίζω επίσης την επικοινωνία από τη συζήτηση. Πιστεύω πως οι περισσότεροι από εμάς κάνουν ένα μεγάλο λάθος όταν επιχειρούν ένα διάλογο. Ξεκινούν με την πεποίθηση ότι έχουν δίκιο. Έτσι κυριεύονται από το συναίσθημα της επιβολής της δικής τους άποψης,οπότε ουσιαστικά λειτουργούν ως δικηγόροι μπροστά σε σώμα ενόρκων… Καλλυμένοι από ένα έλυτρο αυτοπεποίθησης,παύουν να ακούν τις αντιπαραθέσεις και τον αντίλογο… τι το εποικοδομητικό υπάρχει σε αυτό; πώς γίνεσαι καλύτερος αν νομίζεις ότι είσαι τέλειος;
Πιστεύω οτι η επικοινωνία συνάδει με την τριβή…το να φτάνεις στο σημείο να γνωρίζεις τόσο καλά κάποιον,ώστε να καταλαβαίνεις με ένα βλέμμα τι σκέφτεται. Έρχεται έτσι η ικανοποίηση της αποδοχής, αλλά και την κατανόησης… Εδώ μπαίνει όμως ως απαράβατος κανόνας η διαπίστωση του Λεμπέση.
Παρατηρώ την κατάσταση στην χώρα μου. Διαβάζω blogs, παρακολουθώ συζητήσεις, τηλεοπτικά πάνελ και συνειδητοποιώ πόσο σπουδαία είναι η έλλειψη αυτής της ”συνάφειας απόψεων” ή ”μεταβίβασης πληροφοριών” όπως προσπάθησα να ορίσω στην αρχή.. και σκέφτομαι τα λόγια του Σεφέρη: ”Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.”
Το βασικό ερώτημα στην επικοινωνία είναι: Το μήνυμα είναι στο πεδίο λήψης του παραλήπτη; Μπορεί να το λάβει;
Προσπαθώντας να ορίσω την έννοια, μπλέχτηκα σε ένα λαβύρινθο σκέψεων. Αρχικά την περιέγραψα ως μία συνάφεια ανάμεσα σε άτομα…έπειτα ως μεταβίβαση μηνυμάτων ή απόψεων. Επιχείρησα να την αποδώσω σε συνδυασμό με την έννοια του διαλόγου, αλλά σκέφτηκα ότι πολλές φορές επικοινωνώ καλύτερα με τον μόλις 4 μηνών γιό μου, παρά με ανθρώπους που χρησιμοποιούν τις λέξεις καλύτερα, απ' ότι ο Νταλί τα πινέλα του…. Οπότε:
”Δύο μυαλά για να επικοινωνήσουν πρέπει να είναι το ίδιο άδεια ή το ίδιο γεμάτα” λέει ο Ε.Λεμπέσης…συμφωνώ…αλλά θα παραθέσω τις εξής διαβαθμίσεις…
Ξεχωρίζω τις έννοιες ”επικοινωνία” και συνεννόηση… μπορώ να καταλάβω αν ο σκύλος μου πεινάει ή θέλει παιχνίδια, αλλά δεν μπορώ να έχω την απαίτηση να αναλύσω μαζί του την κοινωνικοπολιτική κατάσταση των ημερών.
Ξεχωρίζω επίσης την επικοινωνία από τη συζήτηση. Πιστεύω πως οι περισσότεροι από εμάς κάνουν ένα μεγάλο λάθος όταν επιχειρούν ένα διάλογο. Ξεκινούν με την πεποίθηση ότι έχουν δίκιο. Έτσι κυριεύονται από το συναίσθημα της επιβολής της δικής τους άποψης,οπότε ουσιαστικά λειτουργούν ως δικηγόροι μπροστά σε σώμα ενόρκων… Καλλυμένοι από ένα έλυτρο αυτοπεποίθησης,παύουν να ακούν τις αντιπαραθέσεις και τον αντίλογο… τι το εποικοδομητικό υπάρχει σε αυτό; πώς γίνεσαι καλύτερος αν νομίζεις ότι είσαι τέλειος;
Πιστεύω οτι η επικοινωνία συνάδει με την τριβή…το να φτάνεις στο σημείο να γνωρίζεις τόσο καλά κάποιον,ώστε να καταλαβαίνεις με ένα βλέμμα τι σκέφτεται. Έρχεται έτσι η ικανοποίηση της αποδοχής, αλλά και την κατανόησης… Εδώ μπαίνει όμως ως απαράβατος κανόνας η διαπίστωση του Λεμπέση.
Παρατηρώ την κατάσταση στην χώρα μου. Διαβάζω blogs, παρακολουθώ συζητήσεις, τηλεοπτικά πάνελ και συνειδητοποιώ πόσο σπουδαία είναι η έλλειψη αυτής της ”συνάφειας απόψεων” ή ”μεταβίβασης πληροφοριών” όπως προσπάθησα να ορίσω στην αρχή.. και σκέφτομαι τα λόγια του Σεφέρη: ”Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.”
Το βασικό ερώτημα στην επικοινωνία είναι: Το μήνυμα είναι στο πεδίο λήψης του παραλήπτη; Μπορεί να το λάβει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου