...από τον Δημήτρη Μουρατίδη
Το πρώτο μυθιστόρημα της Λ. Παντελίδου, που κυκλοφόρησε πέρυσι, παρουσιάζω σήμερα.
Αφηγείται την ιστορία της Μυρτώς, η οποία στα 20 χρόνια της, φέρνει στον κόσμο, ενώ σπουδάζει στην Αθήνα, ένα κορίτσι, τον καρπό του έρωτά της, με νεαρό συμφοιτητή της. «Γόνος γνωστής και εύπορης οικογένειας της συμπρωτεύουσας δεν της έλειπε τίποτα, δεν της χάλασαν ποτέ χατίρι και να τη τώρα με τα πόδια ανοιχτά να κάθεται να ακούει και να τη χλευάζει μια ασήμαντη νοσοκόμα. Δε θα τελείωνε μ’ όλα αυτά; Θα τελείωνε και τότε δε θα την έπιανε κανείς. Θα έκανε το όνειρό της πραγματικότητα. Θα γινόταν μια λαμπρή δικηγόρος με κύρος και όνομα».
Την ύπαρξη του παιδιού την κρατά κρυφή από όλους. Στον πατέρα του παιδιού, με τον οποίο χώρισε μόλις αντιλήφθηκε ότι είναι έγκυος, είπε ότι έκανε έκτρωση. Χωρίς πολύ σκέψη, αποφασίζει να δώσει το παιδί για υιοθεσία, αφού θα αποτελούσε τροχοπέδη στα μελλοντικά της σχέδια. Η κοινωνική λειτουργός του νοσοκομείου κάνει μια ύστατη προσπάθεια να τη μεταπείσει, αλλά… «Από την άλλη όμως, έβλεπε ότι παρά το νεαρό της ηλικίας της, η στάση της ήταν ακλόνητη. Είχε έναν κυνισμό αυτή η κοπέλα που την τρόμαζε. Τόσα χρόνια στο επάγγελμα αυτό, αναλογίστηκε, δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο. Και τα μάτια της, το βλέμμα της, τι παγωνιά Χριστέ μου!».
Όταν τελειώνει τη Νομική, χάρη στην οικονομική δυνατότητα της οικογένειάς της, ανοίγει γραφείο στο Κολωνάκι. Τότε γνωρίζει το Δημήτρη και ερωτεύονται ο ένας τον άλλο. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, αλλά οι άσχημες πτυχές του χαρακτήρα της Μυρτώς, κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους. «Με τον καιρό άρχισε να εξελίσσεται σε αδίστακτη επαγγελματία. Αναλάμβανε περίπλοκες υποθέσεις στις οποίες διακυβεύονταν μεγάλα συμφέροντα». Έτσι επηρμένη από τις επαγγελματικές της επιτυχίες και με υπερφίαλη ματαιοδοξία, αφήνει το Δημήτρη, για χάρη ενός δημοσιογράφου, αστέρα μεγάλου καναλιού. Ενώνει τη ζωή της μαζί του και πιστεύει πως έχει αγγίξει την ευτυχία. Σύντομα έρχεται η διάψευση. Και η μία και ο άλλος, είναι υπερβολικά φιλόδοξοι και βάζουν την καριέρα τους, πάνω από την οικογένεια. Αρχίζουν να απομακρύνονται και ο χωρισμός είναι πλέον ζήτημα χρόνου. Και σα να μην έφτανε αυτό, η Μυρτώ ανακαλύπτει ότι πάσχει από σοβαρή ασθένεια. Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, απομονώνεται για λίγες μέρες στο Πήλιο. Εκεί αναθεωρεί τις αξίες με τις οποίες πορεύτηκε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή της. Μια πορεία που κατάλαβε ότι εκτός από λειψή ήταν και λανθασμένη. «Το ταξίδι αυτό μου έκανε καλό. Φιλοσόφησα κάποια πράγματα. Αναθεώρησα πολλά από τα πιστεύω που είχα ως τώρα. Η οργάνωση και ο προγραμματισμός για τη ζωή, τα πλούτη, το όνομα, η επιτυχημένη καριέρα, η δημοσιότητα, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή…». Τότε παίρνει και τη μεγάλη απόφαση, να αναζητήσει την κόρη της. Κάτι καθόλου εύκολο, όπως αποδεικνύεται. Το «όταν οι θνητοί κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν», επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά.
Η Λίτσα Παντελίδου, έγραψε ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα, με ηρωίδα, την εκπρόσωπο μιας μερίδας ανθρώπων, που δε δίστασαν στο βωμό μιας ψευδεπίγραφης επιτυχίας, να θυσιάσουν αξίες που θα μπορούσαν να τους στηρίξουν στην πορεία του βίου, με αποτέλεσμα να υποστούν τις συνέπειες.
Μόνο μελανό σημείο η επιμέλεια του βιβλίου, που μόνο τέτοια δεν ήταν, αφού επέτρεψε να περάσουν λάθη έκφρασης, συντακτικά και ορθογραφικά.
Αφηγείται την ιστορία της Μυρτώς, η οποία στα 20 χρόνια της, φέρνει στον κόσμο, ενώ σπουδάζει στην Αθήνα, ένα κορίτσι, τον καρπό του έρωτά της, με νεαρό συμφοιτητή της. «Γόνος γνωστής και εύπορης οικογένειας της συμπρωτεύουσας δεν της έλειπε τίποτα, δεν της χάλασαν ποτέ χατίρι και να τη τώρα με τα πόδια ανοιχτά να κάθεται να ακούει και να τη χλευάζει μια ασήμαντη νοσοκόμα. Δε θα τελείωνε μ’ όλα αυτά; Θα τελείωνε και τότε δε θα την έπιανε κανείς. Θα έκανε το όνειρό της πραγματικότητα. Θα γινόταν μια λαμπρή δικηγόρος με κύρος και όνομα».
Την ύπαρξη του παιδιού την κρατά κρυφή από όλους. Στον πατέρα του παιδιού, με τον οποίο χώρισε μόλις αντιλήφθηκε ότι είναι έγκυος, είπε ότι έκανε έκτρωση. Χωρίς πολύ σκέψη, αποφασίζει να δώσει το παιδί για υιοθεσία, αφού θα αποτελούσε τροχοπέδη στα μελλοντικά της σχέδια. Η κοινωνική λειτουργός του νοσοκομείου κάνει μια ύστατη προσπάθεια να τη μεταπείσει, αλλά… «Από την άλλη όμως, έβλεπε ότι παρά το νεαρό της ηλικίας της, η στάση της ήταν ακλόνητη. Είχε έναν κυνισμό αυτή η κοπέλα που την τρόμαζε. Τόσα χρόνια στο επάγγελμα αυτό, αναλογίστηκε, δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο. Και τα μάτια της, το βλέμμα της, τι παγωνιά Χριστέ μου!».
Όταν τελειώνει τη Νομική, χάρη στην οικονομική δυνατότητα της οικογένειάς της, ανοίγει γραφείο στο Κολωνάκι. Τότε γνωρίζει το Δημήτρη και ερωτεύονται ο ένας τον άλλο. Όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, αλλά οι άσχημες πτυχές του χαρακτήρα της Μυρτώς, κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους. «Με τον καιρό άρχισε να εξελίσσεται σε αδίστακτη επαγγελματία. Αναλάμβανε περίπλοκες υποθέσεις στις οποίες διακυβεύονταν μεγάλα συμφέροντα». Έτσι επηρμένη από τις επαγγελματικές της επιτυχίες και με υπερφίαλη ματαιοδοξία, αφήνει το Δημήτρη, για χάρη ενός δημοσιογράφου, αστέρα μεγάλου καναλιού. Ενώνει τη ζωή της μαζί του και πιστεύει πως έχει αγγίξει την ευτυχία. Σύντομα έρχεται η διάψευση. Και η μία και ο άλλος, είναι υπερβολικά φιλόδοξοι και βάζουν την καριέρα τους, πάνω από την οικογένεια. Αρχίζουν να απομακρύνονται και ο χωρισμός είναι πλέον ζήτημα χρόνου. Και σα να μην έφτανε αυτό, η Μυρτώ ανακαλύπτει ότι πάσχει από σοβαρή ασθένεια. Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, απομονώνεται για λίγες μέρες στο Πήλιο. Εκεί αναθεωρεί τις αξίες με τις οποίες πορεύτηκε μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή της. Μια πορεία που κατάλαβε ότι εκτός από λειψή ήταν και λανθασμένη. «Το ταξίδι αυτό μου έκανε καλό. Φιλοσόφησα κάποια πράγματα. Αναθεώρησα πολλά από τα πιστεύω που είχα ως τώρα. Η οργάνωση και ο προγραμματισμός για τη ζωή, τα πλούτη, το όνομα, η επιτυχημένη καριέρα, η δημοσιότητα, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή…». Τότε παίρνει και τη μεγάλη απόφαση, να αναζητήσει την κόρη της. Κάτι καθόλου εύκολο, όπως αποδεικνύεται. Το «όταν οι θνητοί κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν», επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά.
Η Λίτσα Παντελίδου, έγραψε ένα ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα, με ηρωίδα, την εκπρόσωπο μιας μερίδας ανθρώπων, που δε δίστασαν στο βωμό μιας ψευδεπίγραφης επιτυχίας, να θυσιάσουν αξίες που θα μπορούσαν να τους στηρίξουν στην πορεία του βίου, με αποτέλεσμα να υποστούν τις συνέπειες.
Μόνο μελανό σημείο η επιμέλεια του βιβλίου, που μόνο τέτοια δεν ήταν, αφού επέτρεψε να περάσουν λάθη έκφρασης, συντακτικά και ορθογραφικά.
ΓΥΑΛΙΝΗ ΚΟΥΚΛΑ
ΛΙΤΣΑ ΠΑΝΤΕΛΙΔΟΥ
Εκδόσεις ΑΛΔΕ
Σελ. 236, Μάρτιος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου