Οι φίλοι μας τα ζώα

....της Αναστασίας Λαδοπούλου

Έχω ασχοληθεί και πάλι με αυτό το θέμα, μόνο που τότε αναφέρθηκα πιο συγκεκριμένα στα σκυλιά. Το κακό όμως έχει παραγίνει, γενικεύεται και αποκτά μεγάλες διαστάσεις.

Λένε οτι ο πολιτισμός ενός κράτους φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα. Πιο απολίτιστα όντα από τους έλληνες δεν πρέπει να υπάρχουν. Χιλιάδες χρόνια ιστορίας, τόσο όμορφα μέρη για να ζούν και όμως στο όνομα του κυνηγιού ή της δήθεν επικινδυνότητας οι ασυνείδητοι και πανάθλιοι δηλητηριάζουν ζώα.

Κάθε μέρα ακούγεται, γράφεται, συμβαίνει και κάτι καινούριο. Αφορμή για να οργιστώ για άλλη μια φορά στάθηκε η είδηση που διάβασα πως στην Καστοριά δηλητηριάστηκε ένα μικρό αρκουδάκι με τη δικαιολογία οτι είναι επικίνδυνο για άλλα μικρά ζώα και υπάρχει περίπτωση επίθεσης και καταστροφής καλλιεργειών.

Να υπενθυμίσω εδώ πως οι αρκούδες δεν θα είχαν και ιδιαίτερη διάθεση να ρισκάρουν, ώστε να κατέβουν σε κατοικίσιμες περιοχές, δεν θα υπήρχε και λόγος άλλωστε. Αλήθεια τώρα, πόσα τέτοια κρούσματα έχουν καταγραφεί; Ελάχιστα φαντάζομαι.

Παρ'όλα αυτά, η αίσθηση οτι το περιβάλλον και όλα του τα πλάσματα μας ανήκουν είναι τόσο διάχυτη που γινόμαστε τα πιο απάνθρωπα κτήνη και παραβιάζουμε κάθε νόμο, φυσικό ή συνταγματικό με σκοπό το δικό μας προσωπικό όφελος. Λές και δεν έφτανε το γεγονός οτι ο αριθμός των αρκούδων μειώνεται δραματικά κι αναμένεται να μειωθεί κι άλλο, εμείς τις δηλητηριάζουμε κιόλας.

Ευτυχώς υπάρχουν και λαμπρά παραδείγματα όπως αυτό του ''Αρκτούρου'' που φροντίζει για τη προστασία της αρκούδας και την ενημέρωση του κοινού.

Κι επειδή πρέπει εκτός από το θεωρητικό κομμάτι να υπάρχουν και πρακτικές λύσεις, οι περιουσίες μπορούν να προστατευθούν κατάλληλα με πολλούς τρόπους (φράχτες, κατασκευές, σύρματα), τα άμοιρα ζώα όμως ποιός μπορεί να τα προστατέψει από τη μανία του ανθρώπου;