Χαρά

....του Ετερώνυμου

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που με διαβάσατε. Δεν πειράζει. Και δεν πειράζει γιατί αν μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει αυτή την περίοδο, τότε η αυτή είναι λέξη χαρά. Χαρά λοιπόν, και θα σας πω πως και γιατί είμαι χαρούμενος, αλλά πρώτα θα ανατρέξω σε μια φράση από το προηγούμενο άρθρο μου, "Για κάθε αλλαγή υπάρχει και μια εποχή".

Και αυτή η εποχή ήρθε για μένα, η εποχή που πέρασα από την μιζέρια και την στεναχώρια στην εποχή που ζω πολύ πιο ανέμελα, χαρούμενος και ερωτευμένος. Ναι, δεν περίμενα ότι θα το έλεγα, αλλά νιώθω ερωτευμένος -και το καλύτερο από όλα;- αυτός ο έρωτας είναι αμοιβαίος! Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, βγαίνω έξω, της πιάνω το χέρι, κάνουμε βόλτες, σχολιάζουμε τις γιαγιάδες στα μπαλκόνια που μας κοιτάνε με απορία και πειράζουμε τις γάτες που ξαπλώνουν και απολαμβάνουν τον ήλιο. Και μετά καθόμαστε και μιλάμε, μιλάμε για τα πάντα, για βιβλία, μουσική, επιστήμη, αλλά λέμε και βλακείες, αυτές τις μικρές αξιολάτρευτες βλακείες.

Πιο πολύ, μα πιο πολύ απ’ όλα μου αρέσει να χάνομαι στα μάτια της. Τότε όλα σταματάνε, ήχοι, άνθρωποι, ο χρόνος, νιώθω ότι είμαστε μόνοι μας στον κόσμο.

Επικοινωνούμε χωρίς να μιλάμε. Λένε ότι δεν υπάρχει μαγεία, κάνουν λάθος. ΑΥΤΟ είναι μαγεία. Μαγεία είναι να την βλέπεις μπροστά σου και να μην υπάρχουν πια προβλήματα. Μαγεία είναι να μην καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα όταν είστε μαζί. Χρειαζόμουν αυτή την μαγεία όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Είναι απίστευτο το πόση χαρά μπορεί να σου δώσει ένας άνθρωπος. Και συνήθως έρχεται την κατάλληλη στιγμή στην ζωή σου για να σε κάνει να αναγεννηθείς και να αρχίσεις ξανά. Να αρχίσεις να ζεις. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί είμαι χαρούμενος, και έχω σκοπό να μείνω χαρούμενος. Είναι αργά πια (ξανά), πρέπει να κοιμηθώ, αυτή τη φορά όμως με ένα μεγάλο χαμόγελο.

P.S.: Σε ευχαριστώ, για όλα.