Ακούω ειδήσεις στο ραδιόφωνο της εφημερίδας που χαλάστηκε φοβερά με την δήλωση της Ρεπούση ότι ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικός μύθος και από τότε απαντάει ποικιλοτρόπως προκειμένου να υπερασπιστεί το εθνικό μας φρόνημα. Για να μην είμαι άδικος, υπάρχουν διάφοροι που επιχειρούν εδώ και καιρό να πουλήσουν αντιμνημόνιο και πατριωτισμό, στην ίδια συσκευασία. Αυτό όμως είναι ένα δύσκολο εγχείρημα ( συνήθως η πολύ πατρίδα τρώει το αντιμνημνιακό πάθος ) και άλλωστε η αριστερά έχω την εντύπωση ότι δυσκολεύεται πολύ να βρει έναν τρόπο να μιλήσει για πατρίδα, αποφεύγοντας να εκπέσει σε έναν λόγο συντηρητικό, φοβικό κλπ.
Στο ραδιόφωνο λοιπόν, μιλάνε δημοσιογράφοι και συζητάνε για μια ανακοίνωση της τουρκικής αστυνομίας η οποία αναφέρει περισσότερους αστυνομικούς τραυματίες παρά διαδηλωτές. Οι δημοσιογράφοι γελάνε ειρωνικά. Θα έπρεπε να γελάνε ειρωνικά εις βάρος της τουρκικής αστυνομίας, της ελληνικής αστυνομίας και του ίδιου τους του εαυτού που αναπαράγουν οποιοδήποτε ντόπιο δελτίο τύπου κι οποιαδήποτε στερεότυπη αναφορά σε «κουκουλοφόρους», «μπαχαλάκηδες» κλπ, αλλά δεν το κάνουν. Γελάνε ειρωνικά μόνο εις βάρος της τουρκικής αστυνομίας.
Στη συνέχεια, σοβαρεύονται και λίγο πριν ξεκινήσει άλλη μια περίφημη γεωστρατηγική ανάλυση ή άλλη μια ανάλυση περί των τούρκων που παλεύουν απλά και μόνο επειδή θέλουν κοσμικό κράτος, ακούγονται μερικές πολύ σοβαρές κουβέντες. Μιλάνε για βόμβα και σοκ. Αναφέρονται στην πτώση του χρηματιστηρίου κατά κάποιες μονάδες (νομίζω 6%). Να μια πολύ σημαντική είδηση. Ή ακόμη καλύτερα, να ένα τρόπος να προσεγγίσεις τα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία. Δε θα μιλήσεις με κάποιον απ’ τους διαδηλωτές. Δε θα διαβάσεις κάτι απ’ όσα αναφέρουν οι εκεί συλλογικότητες. Δε θα βρεις μαρτυρίες, δε θα επιχειρήσεις να βρεις συνδέσεις και διαφορές με άλλες κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις. Θα μιλήσεις για την πτώση του χρηματιστηρίου και μετά βέβαια για την περίπτωση «εξαγωγής της κρίσης». Εκεί παίζονται όλα, εκεί βρίσκονται οι ειδήσεις και οι αναλύσεις που μας ενδιαφέρουν. Αυτή είναι η οπτική των δημοσιογράφων, των ανθρώπων που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει κοινωνία και από τι αποτελείται. Αυτή είναι η προσέγγιση των ανθρώπων που όταν πεθαίνει διαδηλωτής στην Τουρκία, θα σχολιάσουν ότι ο Γκιούλ «άδειασε» τον Ερντογάν. Αυτή είναι η οπτική των σταρ δημοσιογράφων που όταν χιλιάδες άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη βαρβαρότητα της καταστολής, αυτοί θα συζητάνε με νόημα για το αν ο Ερντογάν έχει σκοπό να βγάλει τις φρεγάτες στο Αιγαίο.
Ο κόσμος τους είναι φτιαγμένος μόνο από χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και στρατηγικές κινήσεις κάποιων ηγετών και ελίτ που συμβαίνουν μακριά από το άθλιο πόπολο, που δεν μπορεί παρά να κινείται επειδή κάποιοι το παρασύρουν ή επειδή είναι φανατισμένο και ηλίθιο. Για αυτούς τους δημοσιογράφους και αναλυτές, αυτή τη στιγμή στην Τουρκία δεν συμβαίνει τίποτα άλλο παρά μια κατάσταση ανωμαλίας και αταξίας που ίσως επηρεάσει τις αγορές.
Δεν υπάρχουν άνθρωποι που διαδηλώνουν. Δεν υπάρχει πάρκο που θέλουν να σωθεί ή αιτία που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις. Δεν υπάρχουν άλλα αιτήματα και επιθυμίες που να μη χωράνε στο στενό πλαισιάκι των εκάστοτε κεμαλικών, ισλαμιστών και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει επιθυμία για ζωή, μόνο κάτι δείκτες χρηματιστηρίων που ανεβοκατεβαίνουν. Δεν υπάρχει αίμα στους δρόμους, μόνο μια ανάλυση για τις επόμενες κινήσεις ενός κάποιου πρωθυπουργού.
υγ. ενδιαφέρον κείμενο & ενδιαφέρουσα εκπομπή για τα της Τουρκίας βρίσκουμε μεταξύ άλλων εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου