....του Πασχάλη Ηλδικίδη
Παλιά παρακολουθώντας κάποια παιδικά προγράμματα, θυμάμαι εκείνο το μαύρο συννεφάκι που έβρεχε πάνω από το κεφάλι αυτών που δεν είχαν τύχη κι όλα τους πήγαιναν στραβά. Τουλάχιστον αυτοί έβλεπαν το συννεφάκι και ήξεραν τι τους περιμένει… Τι συμβαίνει όμως όταν οι άτυχες στιγμές δεν ακολουθούνται από το γνωστό αυτό συννεφάκι και έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις;
Όταν μια μέρα δεν σε θέλει θα στο δείξει από το πρωί.
10:00 ► Ξυπνάς χαρούμενος που χόρτασες τον ύπνο σου και πας να φας το πρωινό σου. Αγουροξυπνημένος όπως είσαι τυχαία πέφτει το βλέμμα σου στο ρολόι του σαλονιού και συνειδητοποιείς πως η ώρα είναι 10:00. Κρύος ιδρώτας ξεκινάει να σε λούζει καθώς εσύ είχες βάλει ξυπνητήρι στις 08:30 για να προλάβεις να πας με το πάσο σου στις 11:00 σε συνέντευξη που έχεις προγραμματίσει για μια δουλειά αφού πρώτα σταματήσεις για κάτι μικρά ψώνια. Ξεχνάς το πρωινό και τρέχεις να ντυθείς αφού πρώτα χτυπήσεις το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού στο τραπέζι του σαλονιού μουδιάζοντας ολόκληρος. Βάζεις ότι βρεις μπροστά σου και βγαίνεις να πάρεις το αυτοκίνητο σου.
10:15 ► Είναι περιττό να αναφερθεί πως το αμάξι λείπει από το σπίτι γιατί ο αδερφός σου το θεώρεισαι απαραίτητο να πάει να του αλλάξει σήμερα χρώμα. Ψάχνεις λοιπόν για ταξί… Και επειδή δυστυχώς τα ταξί δεν εμφανίζονται όπως στις ταινίες του Παπακαλιάτη κουνώντας απλά το χέρι σου από όποιο μέρος και αν ξεπεταχτείς αφού έχεις ήδη χάσει 10 λεπτά να ψάχνεις, ξαφνικά εμφανίζεται ένα απρόσμενα. Γιαγιά στο πίσω κάθισμα με μαλλί λάχανο και χρυσό δόντι να μυρίζει σκόρδο, ο άντρας της μπροστά με μια σακούλα που προεξέχει μόνο ένα σφυρί, αγνώστων προθέσεων και Μπουγάς πλανητάρχης στη δια πασών. Δεν σκέφτεσαι λεπτό και μπαίνεις.
10:50 ► Αφού έχεις ακούσει όλη την ιστορία ζωής και της γιαγιάς και του παππού και του ταξιτζή και αφού έχετε πετύχει ότι κόκκινο φανάρι υπάρχει στον δρόμο η γιαγιά ζητάει μια στάση. Παγώνεις… Κατεβαίνει και πάει στο μαγαζί απέναντι για να ρωτήσει πόσο έχουν τις νυχτικιές. Ευτυχώς σε 5’ γυρνάει και οριακά φτάνεις στον προορισμό σου.
12:30 ► Έχοντας τελειώσει την συνέντευξη , ξεκινάς με τα πόδια αυτή τη φορά το δρόμο για το σπίτι. Περπατώντας, βλέπεις από μακριά μια κοπέλα όπως την έχεις ονειρευτεί… Παίρνεις το λάγνο ύφος σου, ορθώνεις παράστημα και ετοιμάζεσαι να της χαμογελάσεις, όταν σκοντάφτεις στα καφάσια με τις τομάτες που έχει στο πεζοδρόμιο ο μανάβης. Θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί προσπαθείς να μαζέψεις ότι μπορείς και στη συνέχεια φεύγεις άρον άρον.
13:30 ► Φτάνεις σπίτι επιτέλους να χαλαρώσεις και πας να βάλεις νερό να πιεις. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο το ποτήρι σου που θέλει νερό. Το κινητό δίπλα σου διψούσε κι αυτό και έτσι πνίγηκε κ αυτό με νερό. Κάνεις μάταιες προσπάθειες να το στεγνώσεις όταν συνειδητοποιείς πως η οθόνη καίγεται από το πιστολάκι. Δεν υπάρχει σωτηρία.
17:00 ► Με το κινητό σου να βγάζει μπουρμπουλήθρες αποφασίζεις να πας στον απογευματινό καφέ που κανόνισες (μέσω facebook, γιατί το κινητό σε εγκατέλειψε). Είναι ωραία να κάθεσαι να απολαμβάνεις τον καφέ με τους φίλους και να αισθάνεσαι παράλληλα πως κάνεις μπάνιο στη θάλασσα. Ναι, γι' αυτό φρόντισε ο σερβιτόρος , ο οποίος έριξε τον δίσκο με τα ποτήρια πάνω σου και στη συνέχεια αντί να κάνει κάτι για να τα μαζέψει, κάθεται και σε κοιτάει μες στα μάτια, σα να σου λέει ''πλήρωσε μου και μια εξάδα ποτήρια''.
20:00 ► Κάθεσαι στην βεράντα σου και απολαμβάνεις ένα τσιγάρο όταν συνειδητοποιείς πως κάτι δροσερό υπάρχει στο χέρι σου. Και είναι αυτό που κατάλαβες από την αρχή αλλά δεν ήθελες να το πιστέψεις. Ένα περιστέρι θεώρεισαι πως το χέρι σου είναι το κατάλληλο μέρος για να αφήσει μια μικρή κουτσουλιά. Πηγαίνεις για μπάνιο, αφού έχεις ρωτήσει τον αδερφό σου αν έχει ζεστό νερό και σου έχει απαντήσει καταφατικά, κάνεις μπάνιο με παγωμένο νερό και κάθεσαι να δεις τηλεόραση. Σήμερα έχει μια πολύ ωραία ταινία στη ΝΕΤ στις 23:30. Το σήμα κόβεται στις 23:20 και πιστεύεις πως ευθύνεσαι εσύ πια και η τύχη σου για τις εξελίξεις στην ΕΡΤ.
Το παίρνεις απόφαση… Δεν ξανααναφέρεις το όνομα του Μητσοτάκη, ούτε για αστείο.
Όταν μια μέρα δεν σε θέλει θα στο δείξει από το πρωί.
10:00 ► Ξυπνάς χαρούμενος που χόρτασες τον ύπνο σου και πας να φας το πρωινό σου. Αγουροξυπνημένος όπως είσαι τυχαία πέφτει το βλέμμα σου στο ρολόι του σαλονιού και συνειδητοποιείς πως η ώρα είναι 10:00. Κρύος ιδρώτας ξεκινάει να σε λούζει καθώς εσύ είχες βάλει ξυπνητήρι στις 08:30 για να προλάβεις να πας με το πάσο σου στις 11:00 σε συνέντευξη που έχεις προγραμματίσει για μια δουλειά αφού πρώτα σταματήσεις για κάτι μικρά ψώνια. Ξεχνάς το πρωινό και τρέχεις να ντυθείς αφού πρώτα χτυπήσεις το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού στο τραπέζι του σαλονιού μουδιάζοντας ολόκληρος. Βάζεις ότι βρεις μπροστά σου και βγαίνεις να πάρεις το αυτοκίνητο σου.
10:15 ► Είναι περιττό να αναφερθεί πως το αμάξι λείπει από το σπίτι γιατί ο αδερφός σου το θεώρεισαι απαραίτητο να πάει να του αλλάξει σήμερα χρώμα. Ψάχνεις λοιπόν για ταξί… Και επειδή δυστυχώς τα ταξί δεν εμφανίζονται όπως στις ταινίες του Παπακαλιάτη κουνώντας απλά το χέρι σου από όποιο μέρος και αν ξεπεταχτείς αφού έχεις ήδη χάσει 10 λεπτά να ψάχνεις, ξαφνικά εμφανίζεται ένα απρόσμενα. Γιαγιά στο πίσω κάθισμα με μαλλί λάχανο και χρυσό δόντι να μυρίζει σκόρδο, ο άντρας της μπροστά με μια σακούλα που προεξέχει μόνο ένα σφυρί, αγνώστων προθέσεων και Μπουγάς πλανητάρχης στη δια πασών. Δεν σκέφτεσαι λεπτό και μπαίνεις.
10:50 ► Αφού έχεις ακούσει όλη την ιστορία ζωής και της γιαγιάς και του παππού και του ταξιτζή και αφού έχετε πετύχει ότι κόκκινο φανάρι υπάρχει στον δρόμο η γιαγιά ζητάει μια στάση. Παγώνεις… Κατεβαίνει και πάει στο μαγαζί απέναντι για να ρωτήσει πόσο έχουν τις νυχτικιές. Ευτυχώς σε 5’ γυρνάει και οριακά φτάνεις στον προορισμό σου.
12:30 ► Έχοντας τελειώσει την συνέντευξη , ξεκινάς με τα πόδια αυτή τη φορά το δρόμο για το σπίτι. Περπατώντας, βλέπεις από μακριά μια κοπέλα όπως την έχεις ονειρευτεί… Παίρνεις το λάγνο ύφος σου, ορθώνεις παράστημα και ετοιμάζεσαι να της χαμογελάσεις, όταν σκοντάφτεις στα καφάσια με τις τομάτες που έχει στο πεζοδρόμιο ο μανάβης. Θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί προσπαθείς να μαζέψεις ότι μπορείς και στη συνέχεια φεύγεις άρον άρον.
13:30 ► Φτάνεις σπίτι επιτέλους να χαλαρώσεις και πας να βάλεις νερό να πιεις. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο το ποτήρι σου που θέλει νερό. Το κινητό δίπλα σου διψούσε κι αυτό και έτσι πνίγηκε κ αυτό με νερό. Κάνεις μάταιες προσπάθειες να το στεγνώσεις όταν συνειδητοποιείς πως η οθόνη καίγεται από το πιστολάκι. Δεν υπάρχει σωτηρία.
17:00 ► Με το κινητό σου να βγάζει μπουρμπουλήθρες αποφασίζεις να πας στον απογευματινό καφέ που κανόνισες (μέσω facebook, γιατί το κινητό σε εγκατέλειψε). Είναι ωραία να κάθεσαι να απολαμβάνεις τον καφέ με τους φίλους και να αισθάνεσαι παράλληλα πως κάνεις μπάνιο στη θάλασσα. Ναι, γι' αυτό φρόντισε ο σερβιτόρος , ο οποίος έριξε τον δίσκο με τα ποτήρια πάνω σου και στη συνέχεια αντί να κάνει κάτι για να τα μαζέψει, κάθεται και σε κοιτάει μες στα μάτια, σα να σου λέει ''πλήρωσε μου και μια εξάδα ποτήρια''.
20:00 ► Κάθεσαι στην βεράντα σου και απολαμβάνεις ένα τσιγάρο όταν συνειδητοποιείς πως κάτι δροσερό υπάρχει στο χέρι σου. Και είναι αυτό που κατάλαβες από την αρχή αλλά δεν ήθελες να το πιστέψεις. Ένα περιστέρι θεώρεισαι πως το χέρι σου είναι το κατάλληλο μέρος για να αφήσει μια μικρή κουτσουλιά. Πηγαίνεις για μπάνιο, αφού έχεις ρωτήσει τον αδερφό σου αν έχει ζεστό νερό και σου έχει απαντήσει καταφατικά, κάνεις μπάνιο με παγωμένο νερό και κάθεσαι να δεις τηλεόραση. Σήμερα έχει μια πολύ ωραία ταινία στη ΝΕΤ στις 23:30. Το σήμα κόβεται στις 23:20 και πιστεύεις πως ευθύνεσαι εσύ πια και η τύχη σου για τις εξελίξεις στην ΕΡΤ.
Το παίρνεις απόφαση… Δεν ξανααναφέρεις το όνομα του Μητσοτάκη, ούτε για αστείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου