γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου.
Στο παραπάνω λινκ εικόνες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπάρχουν στη χώρα μας, λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μας, λίγα χιλιόμετρα από το καφενείο που πίνουμε καφέ. Όχι στο γκουανταναμο, όχι στην Τουρκία, όχι στο Αφγανιστάν. Οι φωτογραφίες είναι από εδώ. Τα πρόσωπα είναι ανθρώπων που πιθανώς να πέτυχες στο δρόμο τις προάλλες, ανθρώπων που περπατούσαν στην ίδια ακριβώς λεωφόρο που περπατούσες κι εσύ.
Ας είναι.
Άκουγα μια συζήτηση το πρωί στη δουλειά για τις δημοτικές εκλογές που θα γίνουν τον επόμενο ή μεθεπόμενο χρόνο. Παλαιού τύπου συζήτηση για κάποιον δήμαρχο, κάτι που συμβαίνει με μια απ’ τις υπηρεσίες του δήμου, αστεία για την ανάπλαση μιας πλατείας ή τη δημιουργία ενός ποδηλατόδρομου.
Στο παραπάνω λινκ εικόνες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπάρχουν στη χώρα μας, λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι μας, λίγα χιλιόμετρα από το καφενείο που πίνουμε καφέ. Όχι στο γκουανταναμο, όχι στην Τουρκία, όχι στο Αφγανιστάν. Οι φωτογραφίες είναι από εδώ. Τα πρόσωπα είναι ανθρώπων που πιθανώς να πέτυχες στο δρόμο τις προάλλες, ανθρώπων που περπατούσαν στην ίδια ακριβώς λεωφόρο που περπατούσες κι εσύ.
Ας είναι.
Άκουγα μια συζήτηση το πρωί στη δουλειά για τις δημοτικές εκλογές που θα γίνουν τον επόμενο ή μεθεπόμενο χρόνο. Παλαιού τύπου συζήτηση για κάποιον δήμαρχο, κάτι που συμβαίνει με μια απ’ τις υπηρεσίες του δήμου, αστεία για την ανάπλαση μιας πλατείας ή τη δημιουργία ενός ποδηλατόδρομου.
Το κλείσιμο της Ερτ δεν ενόχλησε πολλούς για τους γνωστούς λόγους. Ήταν κηφήνες, αργόσχολοι, καλοπληρωμένοι. Δεν θέλουμε να τους πληρώνουμε άλλο. Έτσι υποστηρίζουν εργαζόμενοι σε τράπεζες, ιδιωτικές εταιρείες, διαφημιστικές και άλλα παρόμοια ευγενή ιδρύματα, τα οποία επί χρόνια μέσω πασόκ κ νδ απομυζούσαν τα δημόσια ταμεία ξανά και ξανά και ξανά. Βέβαια, η ερτ είναι απλά η αρχή. Ακολουθούν νοσοκομεία και σχολεία. Αλλά ας είναι, λένε. Είναι απλό, όσοι έχουν λεφτά θα ζήσουν, θα μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο και θα διαβάζουν Καθημερινή να λέει ότι όχι πια το λάος, αλλά αυτή τη φορά τα χρυσαύγουλα είναι η υπεύθυνη δύναμη.
Ας είναι.
Βλέπω ερτ, την υπό κατάληψη ερτ και παρακολουθώ την άννα νταλάρα, τον κουκουλόπουλο και διάφορους άλλους, οι οποίοι παρελαύνουν αεράτοι, πουλώντας δημοκρατία και απέχθεια προς το μαύρο. Λες και το πρόβλημα είναι το παροδικό μαύρο στις οθόνες μας. Οι άνθρωποι αυτοί που εξακολουθούν να ποζάρουν στο φακό, έχουν ψηφίσει και εξακολουθούν να στηρίζουν αυτή την πολιτική που λέει ότι πρέπει να κλείσουν ή να συγχωνευτούν νοσοκομεία/σχολεία και να πουληθεί ότι περισσέψει στον μελισσανίδη, τον μπόμπολα και άλλους νέους οπαδούς της υγιούς επιχειρηματικότητας και τους αντικρατισμού. Αυτά τα κόμματα πρώτα διέλυσαν την ερτ, την διατήρησαν στη ζωή ως Υενεδ και τώρα ενοχλούνται από το μαύρο ή μας λένε ότι θέλουν να την εξορθολογίσουν.
Οι φίλοι μου λένε ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί, να κατανοήσουμε το σοκ των ανθρώπων της ερτ, να τους δώσουμε χρόνο. Να τους δώσουμε χρόνο, αλλά τον χρόνο που χρειάζεται για να καταλάβουν ότι εμείς υενέδ τους θεωρούσαμε και πριν και επίσης θεωρούσαμε ότι δεν έκαναν τη δουλειά τους. Τώρα, άραγε, θα καταλάβουν ότι η πλειοψηφία τουλάχιστον, βρίσκονται στο ίδιο θλιβερό αδιέξοδο με μας τους υπόλοιπους; Θα μιλήσουν για τα οικονομικά σκάνδαλα (τα σημερινά, χέσε τα παλιότερα); Θα μιλήσουν για ότι συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια; Έστω για ότι συνέβαινε παλιότερα; Έστω, τίποτα απ’ όλα αυτά. Θα καταλάβουν άραγε οι εργαζόμενοι της ερτ ότι αυτές τις μέρες τους είδαν σχεδόν περισσότεροι από ποτέ, επειδή οι άνθρωποι του δικτύου, τους υποστήριξαν, τους αναμετέδωσαν, τους διέδωσαν; Ή θα συνεχίσουν να στρέφουν το βλέμμα προς το Μαργαρίτη και τον Βενιζέλο;
Ας είναι.
Εμείς θα περιμένουμε τις δικαστικές αποφάσεις. Λες και οι θεσμοί αυτή τη στιγμή κάνουν κάτι περισσότερο απ’ το να αντανακλούν την ιδέα της μετατροπής της χώρας σε ένα έρημο τοπίο ανήμπορων ανθρώπων.
Ας είναι.
Βλέπω ερτ, την υπό κατάληψη ερτ και παρακολουθώ την άννα νταλάρα, τον κουκουλόπουλο και διάφορους άλλους, οι οποίοι παρελαύνουν αεράτοι, πουλώντας δημοκρατία και απέχθεια προς το μαύρο. Λες και το πρόβλημα είναι το παροδικό μαύρο στις οθόνες μας. Οι άνθρωποι αυτοί που εξακολουθούν να ποζάρουν στο φακό, έχουν ψηφίσει και εξακολουθούν να στηρίζουν αυτή την πολιτική που λέει ότι πρέπει να κλείσουν ή να συγχωνευτούν νοσοκομεία/σχολεία και να πουληθεί ότι περισσέψει στον μελισσανίδη, τον μπόμπολα και άλλους νέους οπαδούς της υγιούς επιχειρηματικότητας και τους αντικρατισμού. Αυτά τα κόμματα πρώτα διέλυσαν την ερτ, την διατήρησαν στη ζωή ως Υενεδ και τώρα ενοχλούνται από το μαύρο ή μας λένε ότι θέλουν να την εξορθολογίσουν.
Οι φίλοι μου λένε ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί, να κατανοήσουμε το σοκ των ανθρώπων της ερτ, να τους δώσουμε χρόνο. Να τους δώσουμε χρόνο, αλλά τον χρόνο που χρειάζεται για να καταλάβουν ότι εμείς υενέδ τους θεωρούσαμε και πριν και επίσης θεωρούσαμε ότι δεν έκαναν τη δουλειά τους. Τώρα, άραγε, θα καταλάβουν ότι η πλειοψηφία τουλάχιστον, βρίσκονται στο ίδιο θλιβερό αδιέξοδο με μας τους υπόλοιπους; Θα μιλήσουν για τα οικονομικά σκάνδαλα (τα σημερινά, χέσε τα παλιότερα); Θα μιλήσουν για ότι συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια; Έστω για ότι συνέβαινε παλιότερα; Έστω, τίποτα απ’ όλα αυτά. Θα καταλάβουν άραγε οι εργαζόμενοι της ερτ ότι αυτές τις μέρες τους είδαν σχεδόν περισσότεροι από ποτέ, επειδή οι άνθρωποι του δικτύου, τους υποστήριξαν, τους αναμετέδωσαν, τους διέδωσαν; Ή θα συνεχίσουν να στρέφουν το βλέμμα προς το Μαργαρίτη και τον Βενιζέλο;
Ας είναι.
Εμείς θα περιμένουμε τις δικαστικές αποφάσεις. Λες και οι θεσμοί αυτή τη στιγμή κάνουν κάτι περισσότερο απ’ το να αντανακλούν την ιδέα της μετατροπής της χώρας σε ένα έρημο τοπίο ανήμπορων ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου